Sport | Piłka nożna |
---|---|
kreacja | 1903 |
Inne nazwy) | 1. Bundesliga (od 1963) |
Organizator (e) | Niemiecka Liga Piłkarska |
Okresowość | Roczny |
Miejsca) | Niemcy |
Uczestnicy | 18 drużyn |
Status uczestników | Zawodowiec (od 1963) |
Oficjalna strona internetowa | Bundesliga.com |
Hierarchia | Pierwszy poziom |
---|---|
Niższy poziom | 2. Bundesliga |
Posiadacz tytułu | Bayern Monachium (2020-2021) |
---|---|
Więcej tytułów | Bayern Monachium (31) |
Najlepszy strzelec (s) | Gerd Müller (365) |
Więcej występów | Karl-Heinz Körbel (602) |
Mistrzostwa Niemiec w piłce nożnej powstała w 1903 roku . Do 1963 roku kluby mają charakter amatorski, a mistrzostwa kraju składają się z ostatniej fazy pomiędzy różnymi mistrzami regionu. W 1963 utworzono profesjonalne mistrzostwa w jednym basenie, Bundesliga . Bayern Monachium , który wygrał w 2020-2021 , rekord dla większości wygrywa z 31 tytułów.
Historia mistrzostw Niemiec w piłce nożnej zna cztery główne okresy. Pierwsza era to „federacje regionalne”. Trwał od 1903 do 1933 roku . Po tym nastąpiła era Gauligena, wymagana i wdrożona przez reżim nazistowski. Panował od 1934 do 1944 roku . Sezon 1944-1945 pozostał „pusty” z łatwo zrozumiałych powodów. Potem przyszła era Oberligens od 1947 do 1963 i wreszcie „nowoczesna” era Bundesligi .
Utworzenie Niemieckiego Związku Piłki Nożnej ( (de) Deutscher Fußball-Bund , w skrócie DFB) 28 stycznia 1900 roku w Lipsku umożliwiło zjednoczenie pod jednym dachem różnych federacji regionalnych do tej pory autonomicznych. Wymienieni członkowie założyciele to 86 klubów. Niektórzy z nich są już wówczas członkami stowarzyszenia lokalnego lub regionalnego utworzonego znacznie wcześniej, inni prezentują się jako osoby indywidualne.
Nowo utworzona federacja zorganizowała pierwszą, ostatnią fazę mistrzostw Niemiec w 1903 roku, zmagając się z regionalnymi mistrzami. Ta pierwsza edycja mistrzostw wygrywa VfB Lipsk z DFC Praga . Oprócz VfB Lipsk rozwinęły się wówczas inne duże kluby, takie jak Britannia Berlin , Karlsruher FV , Karlsruher FC Phönix , BFC Viktoria 1889 , Duisburger SV czy Holstein Kiel .
Od 1903 do 1914 roku , ostateczna faza zgromadziła 6 do 8 klubów, jednak dwa z istotnymi wyjątkami: w 1905 roku było jedenaście zespołów natomiast 1910 edycja miała 9.
Po I wojnie światowej (1920-1933)1. FC Nürnberg zdobył pięć tytułów krajowych w 1920 roku .
1922 końcowy pestki Hamburger SV przeciwko 1. FC Nürnberg . Mecz został zatrzymany przy stanie 2-2 po 189 minutach gry i zorganizowano mecz wsparcia. Podczas przedłużenia tego i przy wyniku 1-1 drużyna norymberska po wykluczeniach i kontuzjach zostaje zredukowana do siedmiu zawodników. Sędzia przerywa grę i Hamburg zostaje ogłoszony mistrzem, ale odmawia tytułu. HSV następnie wycofał się, twierdząc, że jego początkowa odmowa była spowodowana uporem DFB, który zaprzecza tej wersji. W swoim oficjalnym rejestrze DFB nie przyznaje tytułu z 1922 roku.
Od 1920 do 1924 roku faza końcowa składała się z siedmiu lub ośmiu zespołów. Przy okazji edycji z 1925 roku następuje pierwsza ważna zmiana, ostatnia faza jest otwarta dla 16 klubów. Federacje regionalne mają po trzy lub dwie zakwalifikowane.
Przejęcie władzy przez nazistów doprowadziło do reformy struktur niemieckiego futbolu. Wielkie federacje regionalne są rozwiązywane i zastępowane przez nowe struktury, z których każda organizuje gauligę . Zwycięzcy 16 Gauligen spotykają się następnie w ostatniej fazie, aby wyłonić niemiecki klub mistrzowski.
Modyfikowana jest również formuła konkursu. 16 drużyn podzielonych jest na cztery czteroosobowe grupy i spotyka się tam w meczach dwustronnych. Czterech zwycięzców grup rywalizuje o tytuł w dwóch półfinałach i jednym finale. Ta nowa formuła powoduje koncentrację konkurencji.
Do 1938 r. liczba Gauligenów pozostawała stała. Liczba ta wzrasta następnie wraz z rozszerzeniem terytorium III Rzeszy w czasie II wojny światowej , na przykład gauligowskiej Alzacji , oraz wraz z niezbędnym przez wojnę rozłamem istniejącego gauligenu, który nie pozwala już na dalekie podróże.
FC Schalke 04 wygrał sześć z dwunastu tytułów w grę między 1933 a 1945. Po Anschlussu z 1938 roku Austria słynie Ostmark (Eastern Marsze) i Gauliga Ostmark jest tworzony jako część niemieckiej mistrzostwo. Tym samym Rapid Wiedeń został oficjalnie wpisany do mistrzostw Niemiec w 1941 roku. W tym samym czasie First Vienna zdobył Tschammer Pokal , protoplastę obecnego Pucharu Niemiec w piłce nożnej, czyli DFB-Pokal .
Pierwsza oficjalna edycja mistrzostw po wojnie nie odbyła się w latach 1947-1948. Osiem klubów, które brały udział to mistrzowie i wicemistrzowie amerykańskiej , brytyjskiej i francuskiej strefy okupacyjnej w Niemczech, mistrz sowieckiej strefy okupacyjnej i zwycięzca mistrzostw Berlina .
Od następnego sezonu, kluby znajdujące się w sowieckiej strefy okupacyjnej grał własną konkurencję, która stała z edycji 1949-1950 oraz utworzenia Niemieckiej Republiki Demokratycznej piłkarskich mistrzostw NRD .
Od edycji 1948-1949 mistrzostwa Niemiec stały się zatem mistrzostwami Republiki Federalnej Niemiec (FRG). Kluby zostały podzielone na pięć obszarów geograficznych (północ, zachód, południowy zachód, południe i Berlin). Każda strefa wydelegowała jeden lub dwa kluby na finały krajowe.
Ta ostatnia faza była rozgrywana w różnych formach. Jego liczba uczestników zmieniała się z czasem. W 1949 mieli 9 lat, w 1950 16 lat . Te dwie edycje rozgrywane były na zasadzie meczu pucharowego. Od edycji 1950-1951 runda finałowa rozgrywana była ponownie o godzinie 8, ale tym razem eliminacje zostały podzielone na dwie grupy po cztery drużyny. Dwóch zwycięzców grup grających w wielkim finale. W 1954 roku było tylko sześciu uczestników, podzielonych na dwie grupy po 3. W kolejnym sezonie ustaliliśmy formę na 8 (2x4). Ale w 1956 było ich 9. Runda wstępna wyeliminowała formację przed fazą grupową (2-4). Następnie konstrukcja pozostawała zamrożona do końca sezonu 1962-1963 .
Było więc od 1963-1964 sezonie , że DFB nabył „jeden krajowy cykl” wyznaczającą mistrz na koniec mistrzostw nazwie „Federal League” ( Bundesliga ). Od tego momentu jedyna ewolucja, jaka jeszcze nastąpiła, dotyczyła niższych pięter piramidy, która stopniowo układała się w formę, którą zna dzisiaj.
W ciągu dziesięciu lat, które nastąpiły, to znaczy do końca sezonu 1973-1974 , z 2 -go poziomu niemieckiego futbolu nazwano Regionalliga ( Regional League). Składał się z pięciu serii „regionalnych”. Mistrzowie nie mieli gwarancji, że dołączą do najwyższej ligi, ponieważ ostatnia runda wyznaczyła dwóch wybieranych co roku.
Początki (1963-1968)Pora roku | Mistrz |
---|---|
1963-1964 | 1. FC Kolonia |
1964-1965 | Werder Brema |
1965-1966 | TSV Monachium 1860 |
1966-1967 | Eintracht Brunszwik |
1967-1968 | 1. FC Norymberga |
Pierwszy dzień pierwszego sezonu nowej Bundesligi odbędzie się 24 sierpnia 1963 roku. Pierwszą bramkę mistrzostw strzelił już po 58 sekundach Timo Konietzka z Borussii Dortmund w spotkaniu z Werderem Brema . Osiem meczów tego pierwszego dnia ogląda 327 000 widzów na różnych stadionach. Klub 1. FC Kolonia, w tym czasie zarządzany już jako klub zawodowy, zdominował i zdobył pierwsze mistrzostwo Bundesligi z zaledwie dwiema porażkami i sześcioma punktami przewagi nad Meidericher SV .
Bayern przeciwko Mönchengladbach (1969-1977)Mistrzostwa wytrząsa się na początku 1970 roku przez meczów skandalu , odkryta przez Kickers prezydenta Offenbach Horst-Gregorio Canellas 6 czerwca 1971. W wyniku niektórych meczach był manipulowany, co pozwoliło klubach Rot-Weiß Oberhausen i Arminia Bielefeld nie schodzić w niższej lidze. W ciągu ostatnich ośmiu dni sezonu 1970-1971 rozegrano 18 meczów. 52 zawodników, dwóch trenerów i sześciu menedżerów klubów, którzy są sankcjonowani. Z mistrzostw wykluczone są także kluby Kickers Offenbach i Arminia Bielefeld.
W sezonie 1974-1975 powstała Zweites Bundesliga (lub 2. Bundesliga). Poziom Regionalliga zniknął i został zastąpiony przez najwyższą ligę amatorską w każdym regionie, w którym roczna runda finałowa wyznaczała kwoty ( nazwa najwyższej ligi może się różnić w zależności od regionu ). Formuła ta nie dotyczyła regionów „Północ” i „Berlin”, które odtworzyły „Oberligę”. 2. Bundesliga grał w dwóch serii (Północnej i Południowej) aż do 1981 roku .
W Bundeslidze w latach 70. dominowały dwa kluby: Borussia Mönchengladbach, która została ukoronowana w latach 1970, 1971, 1975, 1976 i 1977, oraz Bayern Monachium koronowany w latach 1969, 1972, 1973 i 1974. Ta dominacja dwóch klubów zakończyła się jednak 1978 z koronacją 1. FC Kolonii, a następnie Hamburg SV w 1979.
Północ przeciwko Południu (1978-1990)W latach 80. liczba widzów obecnych na stadionach zmniejszyła się . Wynika to częściowo z transferów kilku bardzo dobrych zawodników niemieckiej Bundesligi do zagranicznych klubów. Najbardziej spektakularnym transferem tego okresu jest transfer Karla-Heinza Rummenigge z Bayernu Monachium do Interu Mediolan za ponad 10 milionów marek niemieckich . Dzięki sukcesom Borisa Beckera i Steffi Graf zainteresowanie opinii publicznej i mediów kieruje się w stronę tenisa . Pomimo dobrych wyników niemieckiej drużyny piłkarskiej , która dotarła do finałów mundialu w 1982 roku i mundialu w 1986 roku , piłka nożna stała się mniej atrakcyjna. Aby przeciwdziałać spadkowi liczby kibiców zimą i zmniejszyć liczbę przełożonych meczów, przerwa zimowa mistrzostw zostaje wydłużona do ośmiu tygodni.
Od sezonu 1978-1979 przebudowana została piramida niemieckiego futbolu. Do Oberligen Nord i Berlina dołączyło sześciu regionalnych imienników (Baden-Württemberg, Bayern, Hessen, Nordrhein, Südwest i Westfalen). Każda seria miała wartość w stosunku do 2. Bundesligi, z wyjątkiem Berlina, którego mistrz musiał rozegrać mecz testowy z wicemistrzem Północy. Ale ten proces został zastosowany tylko przez dwa sezony, ponieważ pod koniec zawodów 1980-1981 nastąpiła nowa zmiana: 2. Bundesliga została zredukowana do jednej serii. To zmusiło ich do degradacji z trzech do sześciu klubów w zależności od danej Oberligi. Następnie procedura stosowana przewidziano cztery roczne relegations z 2 -go poziomu. Ośmiu mistrzów Oberligen musiało rozegrać ostatnią rundę, aby wyznaczyć czterech wybranych do awansu. Metoda ta obowiązywała do zjednoczenia Niemiec .
Od początku lat 90. piłka nożna ponownie odzyskała popularność. Tłumaczy się to z jednej strony sukcesem drużyny narodowej z trzecim tytułem mistrza świata w 1990 roku i trzecim tytułem mistrza Europy w 1996 roku , a z drugiej strony ukierunkowanym marketingiem Bundesligi w mediach. Od 1991 roku kanał Premiere pokazywał w telewizji mecze mistrzowskie, rok później przyszła kolej na kanał Sat.1 .
Reperkusje zjednoczenia Niemiec na strukturę hierarchiczną można znaleźć w artykule : Historia niemieckiego futbolu .
Ekspansja i model biznesowy (od 2000)Od 2000 roku Bundesliga była świadkiem hegemonii Bayernu Monachium, który zdobył szesnaście z dwudziestu dwóch tytułów mistrzowskich. Pozostałymi mistrzami byli Borussia Dortmund (2002, 2011, 2012), Werder Brema (2004), VfB Stuttgart (2007) i VfL Wolfsburg (2009).
W ciągu ostatniego dnia kilkakrotnie rozstrzygano mistrzostwa. Tak więc podczas edycji 1999/2000 Bayer Leverkusen, który potrzebował tylko remisu w promowanym SpVgg Unterhaching, aby zostać mistrzem, przegrał 0-2. W połączeniu ze zwycięstwem Bayernu Monachium w Bremie korzystna dla Bawarczyków różnica bramek (+45 przeciwko +38) podzieliła dwie drużyny, które zakończyły remis (73 pkt). Jeszcze bardziej spektakularny scenariusz rok później: Schalke 04 zaczął świętować tytuł mistrza Niemiec po zwycięstwie nad Unterhaching, ale dopiero kilka minut później dowiedział się, że Bayern wyrównał w doliczonym czasie gry w Hamburgu , co pozwoliło im zachować tytuł in extremis. Fani Schalke koronowali klub „Champion of Hearts”.
W 2002 roku uchwalono przepis mówiący, że 50% + 1 akcja niemieckiego klubu musi należeć do jego członków. Zasada ta uniemożliwia przejęcie przez prywatnego inwestora i tym samym zamyka drzwi rosyjskim oligarchom czy kapitałowi Zatoki Perskiej. Środek ten gwarantuje niezależność i chroni niektóre nadużycia finansowe, a zyski są wykorzystywane do refinansowania i inwestowania.
23 sierpnia 2003, czwartego dnia mistrzostw, doszło do konfrontacji pomiędzy Hamburg SV , jedyną drużyną, która zawsze ewoluowała w 1. Bundeslidze, a Bayernem Monachium , najbardziej utytułowaną drużyną w mistrzostwach. W tym sezonie minęło 40 lat od powstania Bundesligi i z tej okazji zdobycia „mistrzowskich gwiazd” na koszulkach drużyn.
W styczniu 2005 roku ujawniono aferę z ustawianiem meczów, której głównym oskarżonym był sędzia Robert Hoyzer . Jednak mecze dotyczyły tylko drużyn z niższych lig (2. Bundesliga i Regionalliga) oraz Pucharu Niemiec. Od tego momentu DFB i DFL opracowały system ostrzegania o nietypowych zakładach. Jednak w tym sezonie 2004/2005 nastąpił gwałtowny wzrost frekwencji na stadionach Bundesligi, przewyższając mistrzostwa Hiszpanii, Włoch i Anglii, przyciągając 11,56 mln widzów (średnio 37 781). Przyczyny tego zjawiska można tłumaczyć zbliżającym się przyjazdem mistrzostw świata w 2006 roku do kraju oraz budową/remontem wielu stadionów w kraju. Ponadto rośnie również odsetek kibicujących kobiet.
Po przełomie nowego tysiąclecia niemiecka piłka nożna cieszyła się dwoma kolejnymi finałami Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium (zwycięzca w 2001 roku) i Bayerem Leverkusen (2002) oraz finałem Pucharu UEFA z Borussią Dortmund (2002). Nastąpiło kilka bezowocnych lat... Niemniej jednak w latach 2006-2010 niemiecka drużyna co roku kwalifikowała się przynajmniej do półfinału Pucharu UEFA . Edycja 2008/2009 oznaczała stuprocentowy niemiecki pojedynek w półfinale pomiędzy Hamburg SV i Werder Brema . Kwalifikacje tego ostatniego oznaczały koniec siedmiu lat niedoboru niemieckiego klubu w finale Pucharu Europy. Z kolei w Lidze Mistrzów dopiero w 2010 roku awansowała do finału Bayern Monachium. Rok później Schalke 04 dotarło do półfinału. W 2012 roku Bayern Monachium ponownie zawiódł w finale i na własnym stadionie, po serii rzutów karnych (3:4) przeciwko Chelsea .
W pozasezonowym 2013 niemieckie kluby są najlepszymi europejskimi studentami ze wskaźnikiem zadłużenia do dochodów wynoszącym 39,6%. W ostatnim roku finansowym zarobili 55 milionów euro, przy czym 14 z 18 klubów wykazywało nadwyżki. Bundesliga ustanowiła szlachetny model rozwoju, łączący dyscyplinę budżetową i inwestycje strukturalne. Od 2002 roku każdy klub musi na początku sezonu udowodnić, że jest w stanie dotrwać do końca bez bankructwa. Jednocześnie od 2001 roku w centra treningowe zainwestowano 740 milionów euro, a przed mistrzostwami świata w 2006 roku zainwestowano 1,5 miliarda w budowę nowoczesnych stadionów . W pełnej ekspansji Bundesliga przekracza tym samym próg 2 miliardów dochodów. Nadal kontrolując swoje wydatki (wskaźnik płac do przychodów wynosi 37,8% wobec 64% w Europie), niemieckie kluby odzyskują siłę sportową.
Pierwszym trofeum przyznawanym niemieckim klubom mistrzowskim jest Victoria Cup , nagroda reprezentująca rzymską boginię Victorię . Pierwszym laureatem tego trofeum był VfB Lipsk w 1903 roku, ostatnim Dresdner SC w 1944 roku. 1. FC Norymberga i FC Schalke 04 zdobyły to trofeum sześć razy.
Bogini, z twarzą zwróconą w prawo, ma skrzydła, które rozciągają się nad jej głową. Ubrana jest w długą sukienkę i jedną ręką opiera się, podczas gdy w drugiej wyciąga wieniec laurowy. Trofeum inspirowane jest dziełem rzeźbiarza Christiana Daniela Raucha wystawionym przez długi czas na Zamku w Berlinie , czyli Berliner Stadtschloss , a następnie przeniesionym do Starej Galerii Narodowej w Berlinie .
Początkowo trofeum umieszczane jest na cokole z wygrawerowaną koroną obejmującą herb. Później podstawa jest modyfikowana, aby otrzymać małe srebrne tabliczki, na których wygrawerowane są nazwiska kolejnych zwycięzców.
Trofeum jest wręczane DFB po Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900 . na towarzyszącym mu świadectwie można było przeczytać: Dla upamiętnienia zachowania DFB z okazji Wystawy Powszechnej i Igrzysk Olimpijskich w Paryżu w 1900 r. przyznano mu nagrodę honorową w postaci Wiktorii prof. Raucha. Ta nagroda jest własnością Niemieckiego Związku Piłki Nożnej i będzie przyznawana corocznie przez Niemiecki Związek Piłki Nożnej i Niemiecki Związek Rugby. Prawo na sezon zimowy 1901-1902 należy do Federacji Rugby.
Po zakończeniu II wojny światowej Puchar Wiktorii pozostaje niewykrywalny i uważany za zaginiony. W 1948 r. wykonano kopię i przekazano mistrzowskiemu klubowi. Następnie DFB postanawia stworzyć nowe trofeum, Meisterschale .
Puchar Wiktorii pojawił się ponownie w 1990 roku. W chaosie II wojny światowej trofeum wpadło w ręce berlińczyka, kibica piłki nożnej. Zabiera rzeźbę do domu, do przyszłego Berlina Wschodniego i ukrywa ją w swojej piwnicy pod stosem węgla, aby chronić ją przed zbliżającymi się do miasta wojskami. Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku kibic piłki nożnej poinformował DFB, który może odzyskać trofeum.
Meisterschale (od 1949)Trofeum niemieckiego Champion, znany jako „Cup Champion Niemiec” The ( Deutsche Meisterschale w języku niemieckim ), powstała w 1949 roku . Praca w litym srebrze waży około 11 kg . Wyprodukowała go prof. Elisabeth Treskow i jej uczniowie z Kölner Werkschule (Kolonia). Początkowo był wielkości dużego talerza ( średnica 50 cm ). Począwszy od zewnętrznego pierścienia wygrawerowani zostali wszyscy mistrzowie Niemiec (od 1903 r. ), w tym Dorian Laugere, Tanguy Faivre i Julien Moncler.
W 1981 roku nie było już miejsca na wygrawerowanie nazwisk nowych zwycięzców. Trofeum zostało powiększone o 9 centymetrowy pierścień. Prace te wykonał artysta złotnik Adolf Kunesch, co powinno pozwolić na umieszczenie nazwisk zwycięzców do 2011 roku . Od tego momentu „talerz” stał się dla jednych zabawną „misą sałatkową”, a dla innych bardziej bojową „tarczą”.
Wpis nazw klubów mistrzowskich nie zawsze był zgodny z zasadami pisowni. Tak więc dla Borussii Mönchengladbach możemy odczytać następujące ryciny: "1975 BORUSSIA VFL 1900 EV M - ÖNCHENGLADBACH", "1976 BORUSSIA VFL 1900 EV MÖNC - HENGLADBACH", "1977 BORUSS - IA VFL 1900 EV MÖNCHENGLA - DBACH" lub " Eintracht Braun 1967 "" BIUSTONOSZ - UNSCHWEIGER TSV EINTRACHT 1895 ". Do tytułu sezonu 1921 - 1922 wpisano dwie nazwy 1. FC Norymberga i Hamburg SV (należy pamiętać, że grawerunek powstał w 1949 roku). Bayern Monachium został wygrawerowany bez „FC” z 1932 roku, ale z od 1969 roku ...
Praca jest wyjątkowa, ale mistrzowskie kluby otrzymują replikę. Trofeum to „wyzwanie”, które pojawia się w grze każdego sezonu. Aby klub mistrzowski otrzymał nagrodę, gdy tylko uzyska tytuł, DFB używa kopii w razie potrzeby, na przykład, gdy kilka klubów może ubiegać się o tytuł. Prawdziwe trofeum jest następnie prezentowane publicznie następnego dnia. W przypadku, gdy tytuł zostanie rozegrany ostatniego dnia, prawdziwe trofeum przyznawane jest kilka dni później.
Trofeum w kilku słowach
Do edycji 2007-2008 ostatnie trzy z końcowej klasyfikacji spadły do 2. Bundesligi i zostały zastąpione przez pierwsze trzy z tej samej ligi.
Od edycji 2008-2009 dwie ostatnie z klasyfikacji końcowej spadły do 2. Bundesligi i zostały zastąpione dwoma pierwszymi z tej samej ligi. Dwustronny play-off doły 16. miejsce w Bundeslidze przeciwko trzeciej w końcowej klasyfikacji 2. Bundesligi.
Dzięki Mistrzostwom Świata 2006, które umożliwiły renowację większości niemieckich stadionów, Bundesliga posiada jedne z najnowocześniejszych obiektów na świecie. Sześć niemieckich stadionów zostało sklasyfikowanych przez UEFA na pięć gwiazdek , a mianowicie: Allianz Arena (Monachium) , HSH Nordbank Arena (Hamburg) , Olympiastadion (Berlin) , Olympiastadion (Monachium) , Signal Iduna Park (Dortmund) i Veltins- Arena (Gelsenkirchen) .
Jak widać poniżej, średnie frekwencji na różnych stadionach są bardzo wysokie, za każdym razem zbliżając się do maksymalnych możliwości głośników. Zjawisko to niedawno, w latach 2009-2010 średni rekord frekwencji został pobity na 5 th raz z rzędu.
Bundesliga charakteryzuje się szacunkiem dla kibiców i dążeniem do maksymalizacji frekwencji na stadionach.
Niektóre stadiony zostały w międzyczasie rozbudowane ( Bayern , Stuttgart ) lub zbudowane ( Moguncja ).
W 1962 roku , kilka tygodni po wyeliminowaniu Nationalmannschaft w ćwierćfinale Pucharu Świata rozgrywanego w Chile , przez Jugosławię , nowy prezes DFB , Hermann Gössmann nalegał na potrzebę profesjonalizacji mistrzostw kraju, a zwłaszcza na dalsze do jednej kury. 28 lipca 1962 rw Dortmundzie zdecydowano, że te profesjonalne mistrzostwa rozpoczną się w sezonie 1963-1964. Tak narodziła się Liga Federalna (w niemieckiej Bundeslidze ).
W sezonie 1991-1992 istniało wyjątkowo 20 klubów po dołączeniu dwóch klubów mistrzowskich NRD . Akcja ta została podjęta po zjednoczeniu .
Zwycięstwo dało trzy punkty zwycięzcy spotkania (wobec 2 wcześniej) z sezonu 1995-1996.
Jedna gwiazdka za 3 tytuły uzyskane od powstania Bundesligi (1963) - Dwie gwiazdki za 5 tytułów - Trzy gwiazdki za 10 tytułów - Cztery gwiazdki za 20 tytułów
Zaktualizowano 8 maja 2021 r.
Nazwisko | Papiery wartościowe | Edycje |
---|---|---|
Thomas Müller | 10 | 2010 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 , 2018 , 2019 , 2020 , 2021 |
Dawid Alaba | 2010 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 , 2018 , 2019 , 2020 , 2021 | |
Franck Ribery | 9 | 2008 , 2010 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 , 2018 , 2019 |
Robert Lewandowski | 2011 , 2012 , 2015 , 2016 , 2017 , 2018 , 2019 , 2020 , 2021 | |
Nowsza instrukcja | 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 , 2018 , 2019 , 2020 , 2021 | |
Jerome Boateng | 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 , 2018 , 2019 , 2020 , 2021 | |
Javi Martinez | 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 , 2018 , 2019 , 2020 , 2021 | |
Arjen Robben | 8 | 2010 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 , 2018 , 2019 |
Oliver kahn | 1997 , 1999 , 2000 , 2001 , 2003 , 2005 , 2006 , 2008 | |
Filip Lahm | 2006 , 2008 , 2010 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 | |
Bastian Schweinsteiger | 2003 , 2005 , 2006 , 2008 , 2010 , 2013 , 2014 , 2015 | |
Rafinha | 7 | 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 , 2018 , 2019 |
Klaus Augenthaler | 1980 , 1981 , 1985 , 1986 , 1987 , 1989 , 1990 |
W śmiały , gracze nadal aktywnych w niemieckich mistrzostwach.
Najlepsi strzelcy od czasów BundesligiZaktualizowano 22 maja 2021 r.
Ranga | Gracze | Liczba bramek |
---|---|---|
1 | Gerd Müller | 365 |
2 | Robert Lewandowski | 279 |
3 | Klausa Fischera | 268 |
4 | Jupp Heynckes | 220 |
5 | Manfred Burgsmüller | 213 |
6 | Claudio Pizarro | 197 |
7 | Ulf Kirsten | 182 |
8 | Stefan Kuntz | 179 |
9 | Klaus Allofs | 177 |
Dieter Müller |
Pogrubioną czcionką gracze nadal aktywni.
17 lutego 2017 roku reprezentant Niemiec Karim Bellarabi strzelił 50- tysięcznego gola w historii Bundesligi.
Tabela podsumowująca osiągnięcia niemieckiej piłki nożnej w europejskich pucharach
Konkurencja | Liczba zwycięstw | Rok i klub |
---|---|---|
Liga Mistrzów | 8 | Bayern Monachium (1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020), Borussia Dortmund (1997), Hamburg SV (1983) |
Filiżanki | 4 | Borussia Dortmund (1966), Bayern Monachium (1967), Hamburg SV (1977), Werder Brema (1992) |
Liga Europy | 6 | Borussia Mönchengladbach (1975, 1979), Eintracht Frankfurt (1980), Bayer Leverkusen (1988), Bayern Monachium (1996), Schalke 04 (1997) |
Puchar Intertoto | 8 | Hamburg SV (2005, 2007), Schalke 04 (2003, 2004), VfB Stuttgart (2000, 2002), Werder Brema (1998), Karlsruher SC (1996) |
Superpuchar UEFA | 2 | Bayern Monachium (2013, 2020) |
Tabela podsumowująca osiągnięcia niemieckiej piłki nożnej w międzynarodowych rozgrywkach międzyklubowych.
Konkurencja | Liczba zwycięstw | Rok i klub |
---|---|---|
Klubowe Mistrzostwa Świata FIFA | 2 | Bayern Monachium (2013, 2021) |
Puchar Interkontynentalny | 3 | Bayern Monachium (1976, 2001), Borussia Dortmund (1997) |
Bundesliga szczyt 2020-2021 do 4 -go miejsca w klasyfikacji generalnej o współczynniku UEFA , za mistrzostw Hiszpanii , z Anglii i Włoch .
Poniższa tabela podsumowuje ranking mistrzostw Niemiec według współczynnika UEFA od 1960 roku.
1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975 | 1976 | 1977 | 1978 | 1979 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
9 | 10 | 9 | 10 | 8 | 8 | 5 | 6 | 6 | 6 | 5 | 5 | 4 | 4 | 3 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 |
1980 | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 |
1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 3 | 2 | 3 | 3 | 2 | 1 | 2 | 2 | 3 | 3 | 3 | 4 | 4 | 2 | 3 |
2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 |
3 | 4 | 4 | 4 | 4 | 5 | 5 | 5 | 5 | 4 | 4 | 3 | 3 | 3 | 3 | 3 | 2 | 2 | 4 | 4 |
2020 | 2021 | ||||||||||||||||||
3 | 4 |
Poniższa tabela przedstawia aktualny współczynnik mistrzostw Niemiec.
Ranga | Klub |
2016-2017 |
2017-2018 |
2018-2019 |
2019-2020 |
2020-2021 |
Współczynnik |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2 | Hiszpania | 20,142 | 19.714 | 19.571 | 18,928 | 19 500 | 97,855 |
3 | Włochy | 14.250 | 17.333 | 12.642 | 14.928 | 16.285 | 75 438 |
4 | Niemcy | 14,571 | 9,857 | 15.214 | 18,714 | 15.214 | 73 570 |
5 | Francja | 14.416 | 11 500 | 10.583 | 11,666 | 7,916 | 56 081 |
6 | Portugalia | 8,083 | 9,666 | 10 900 | 10300 | 9600 | 48,549 |
Ranga | Klub |
2016-2017 |
2017-2018 |
2018-2019 |
2019-2020 |
2020-2021 |
Współczynnik |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Bayern Monachium | 22 000 | 29 000 | 20 000 | 36 000 | 27 000 | 134 000 |
14 | Borussii Dortmund | 22 000 | 10 000 | 18 000 | 18 000 | 22 000 | 90 000 |
21 | RB Lipsk | - | 17 000 | 5000 | 27 000 | 17 000 | 66 000 |
25 | Bayer Leverkusen | 18 000 | - | 11 000 | 18 000 | 10 000 | 57 000 |
44 | Schalke 04 | 18 000 | - | 17 000 | - | - | 35 000 |
48 | Borussia Mönchengladbach | 12.000 | - | - | 6000 | 15 000 | 33 000 |
49 | Eintracht Frankfurt | - | - | 24 000 | 9000 | - | 33 000 |
63 | GTS Hoffenheim | - | 4000 | 7000 | - | 12.000 | 23 000 |