Caza (projektant)

Caza Obraz w Infoboksie. Caza, w La Comédie du livre
w Montpellier, 23 maja 2009 r. Biografia
Narodziny 14 listopada 1941
Paryż
Imię i nazwisko Filip Cazaumayou
Pseudonimy Caza, Filip Caza, Filip Caza
Narodowość Francja
Zajęcia Autor komiksów , ilustrator , scenarzysta
Tata André Caza
Małżonka Scarlett ( d )
Inne informacje
Stronie internetowej www.noosfere.org/heberg/caza
Nagrody
Podstawowe prace
Arkhê
Świat Arkadi
Kronozone

Caza lub Philippe Caza , którego prawdziwe imię to Philippe Cazaumayou , urodzony dnia14 listopada 1941w Paryżu , jest francuskim pisarzem i ilustratorem komiksów .

Biografia

Syn André Cazy , sportowego karykaturzysty (1911-2003) i matki nauczycielki rysunku, córki malarza Pierre-Gaston Rigaud i siostry malarza marynarki wojennej Jeana Rigauda, ​​dzieciństwo spędził w regionie paryskim i jej okres dojrzewania w Górnej Sabaudii .

W wieku 18 lat wrócił do Paryża i został uczniem u projektanta plakatów , a następnie został niezależnym grafikiem reklamowym .

Po 10 latach w reklamie postanowił w 1968 roku skupić się na komiksach i ilustracjach science fiction . W 1970 roku ukazał się Kriss Kool , psychodeliczny komiks SF naznaczony połączonym wpływem Jean-Claude Forest ( Barbarella ) i pop-artu ( Guy Peellaert z Les Aventures de Jodelle i Pravda la Survireuse ).

Wyjechał z Paryża, by zamieszkać w Sewennach , aw latach 70. podzielił swoją działalność na ilustracje i okładki do różnych publikacji Éditions OPTA oraz opowiadania w magazynie Pilote ( Histerical Tales , Le Caillou rouge ...)

W 1974 zaczął ilustrować kolekcję książek w miękkiej oprawie I Read SF , dla których wykonał okładki wielkich bohaterskich klasyków fantasy  : Catherine Moore , Abraham Merritt , Leigh Brackett , itp.

Kiedy w 1975 roku ukazał się Métal Hurlant , zaopatrzył to czasopismo w mitologiczne historie science- fiction ( Sanguine , L'Oiseau Dust ). Jego praca jest następnie na podstawie czarno-białych, będzie on stopniowo porzucić go dla bardziej obrazowej pracy kolorów ( Arkhê , Axolotls ).

W Pilocie występuje w Scenkach z życia przedmieścia . Kroniki te, oparte na cierpkiej satyrze współczesnego życia i ingerencji fantastyki w codzienność, stawiają go przeciwko sąsiadowi, przeciętnemu Francuzowi.

W latach 80. przeniósł się do regionu Montpellier . Poświęcając się definitywnie science fiction, rozpoczął w Pilote opowiadania, które stanowiłyby L'Âge d'ombre . Dla Les Humanoïdes Associés stanowi materiał do zbioru Laïlah, w którym motywy mitologiczne powracają przez SF i erotykę .

Jednocześnie uczestniczy w portfolio zbiorowych, ilustruje Roberta Escarpita , wydaje Mémoires des écumes (spektakl, album, film i płyta). Próbował także swoich sił w scenografiach teatralnych i kostiumach do sztuki Victora Hugo .

Od 1985 do 1987 roku pracował z René Laloux w filmie animowanym o science fiction Gandahar z powieści Jean-Pierre Andrevon , a także krótkich filmów The Prisoner (1985) i Jak Wang-Fo został zapisany w oparciu o Oriental Aktualności przez Małgorzata Yourcenar (1988).

Pod koniec 1980 roku w dalszym ciągu projektować okładki dla czytałem ( Robots i Elijah Baley Cyklu przez Isaaca Asimova ) i zilustrowane Skaith , przez Leigh Brackett . W tym samym czasie wkroczył na nową dziedzinę ilustracji, jaką jest odgrywanie ról ( Symulakry , Zew Cthulhu ) i gry wideo ( Kult , Drakkhen ).

W latach 90. poświęcił się głównie długiej serii komiksowej: The World of Arkadi czy Chronicles of the Fixed Earth . Jako scenarzysta wyprodukuje także serię heroicznej fantazji z humorem, Azbest , narysowaną przez Patricka Lemordana i nadal tworzy liczne okładki do powieści science fiction z wydań, które czytałem . Dwie niepublikowane prace z 1985 roku ilustrują pierwszą (Lady Janet) i czwartą (konstable) stronę tytułową „Afabulle” (kwiecień 1992), pierwszego numeru efemerycznego przeglądu opublikowanego przez stowarzyszenie Pharos na Uniwersytecie Paula. Valéry, Montpellier (reż. Alain Chante).

W 1993 roku Maison d'Ailleurs w Yverdon-les-Bains (Szwajcaria), europejskie muzeum science fiction i utopii, poświęciło mu wystawę retrospektywną. Festiwal Utopia 2000 Robi to samo.

Film animowany Children of the Rain , oparty na powieści Serge'a Brussolo iw reżyserii Philippe'a Leclerca , został wydany w 2003 roku , z muzyką Didiera Lockwooda . Caza jest współscenarzystą i grafikiem.

17 marca 2010 zilustrował Urbite i Orbite dla Siné Hebdo .

W lutym 2011 zilustrował wewnętrzne strony La Chute du Géant Mauve dla uniwersum Manga BoyZ .

Grafika

Komiczny

Rysunek

Kino

Krótkie filmy Filmy fabularne

Bajki prasowe

  • Na koniec 2009 eBOOK (PDF i ePUB) Quinoa Design éditions, 2012, Kolekcja CAZA / eBOOK
  • Koniec świata nie przeminie! Papierowa książka i eBOOK (PDF i ePUB) Quinoa Design editions, 2012, Kolekcja CAZA / eBOOK

Nagrody i wyróżnienia

Uwagi i referencje

  1. „  Philippe Caza: bibliografia, fotografia, biografia  ” , na BD Paradisio (dostęp 8 listopada 2020 r. )
  2. Tristan Lhomme (Wydanie specjalne serialu telewizyjnego), „  Caza  ”, Portfolio nr 8: Portrety największych projektantów fantasy , Éditions de Tournon,sierpień 2002, s.  63
  3. Jacques Siclier, „  Gandahar, René Laloux. Przez czas  ” , w Le Monde ,1 st kwiecień 1988
  4. Carole Wrona, „  Gandahar, lata świetlne  ” , na Critikat ,28 listopada 2006
  5. S. Minne, „  Caza's Dreaming Robot's Choice  ”, o Res Futurae ,3 kwietnia 2013
  6. „  Roboty  ”, „  Parada robotów  ”, „  Śniący robot  ” na stronie NooSFere
  7. „  The Steel Caverns  ”, „  Facing the Fires of the Sun  ”, „  Roboty Świtu 1  ” i „  2  ”, „  Roboty i Imperium 1  ” i „  2  ” na stronie NooSFere .
  8. Iscarioth, „  Świat Arkadi – wywiad z Cazą  ” , o Krinein ,9 maja 2005
  9. Patrick Albray, „  Dzieci deszczu  ” , na Actua BD ,12 czerwca 2003 r.
  10. Thierry Jobin, „  Mała animacja w rysunkach Cazy  ” , o Le Temps ,9 kwietnia 2003 r.
  11. Redakcja , „  POWRÓT CAZA z dziećmi deszczu  ” , na BD Zoom ,19 czerwca 2003
  12. JG, "  " KRIS KOOL "Philipa Caza  " , na Le Monde ,9 lipca 1971
  13. Redakcja, "  Kris Kool Reissue - CAZA 70 w Passenger Press  " , na SF-Mag ,kwiecień 2019
  14. Guillaume Perfetti, „  Sceny z podmiejskiego życia  ” , w przypadkach krytycznych ,11 listopada 2018 r.
  15. Francis Lambert „  Caza: sceny z podmiejskiego życia  ”, (być kontynuacja) , N O  1,Luty 1978, s.  102.
  16. Henri Filippini , „  Trzymaj się miotły, zdejmuję sufit!”  ” Smurfanzine , n O  24,Listopad 1978, s.  24.
  17. N. Diremdjian, „  Świat Arkadi 7. Zamek Antarc  ” , na BD Gest ,17 lutego 2005
  18. Jean-Sébastien Peron, „  Świat Arkadi – T9 Dzień arki  ” , na Planète BD ,17 listopada 2008
  19. Iscarioth, „  Azbest  ” , o Krinein ,12 maja 2005 r.
  20. Agnes Giard "  ciemny Caza, toczek vive  " BoDoï , n O  21lipiec 1999, s.  12.
  21. JM Grimaud, „  Kronozone  ” , na BD Gest ,17 stycznia 2005 r.
  22. Redakcja, „  Spotkanie z projektantem Cazą  ” , o Midi libre ,25 listopada 2012
  23. Henri Filippini "  Caza  " Schtroumpfanzine , n O  33,Sierpień 1979, s.  24 i 26.
  24. Paul Duval, „  Caza, Une Monographie  ” , na NooSFere , Przegląd galaktyk nr 18 ,1 st wrzesień 2000
  25. Benoit Richard, „  SLIFT - UMMON: Dobry, duży kawałek Heavy Rocka  ” , w magazynie Benzine ,29 marca 2020 r.
  26. Fabrice Leduc, „  Philippe Caza – Sketchbooks  ” , o Yozone ,8 sierpnia 2015 r.
  27. „  NAGRODY Adamsona 1965-2010  ” .
  28. Caza (projektant) na NooSFere miejscu (biografia) .

Załączniki

Dokumentacja

Linki zewnętrzne