Projektant plakat jest ktoś, kto jest odpowiedzialny artystycznie za stworzenie plakatu .
Słowo „ plakacista” pojawia się, ale w zupełnie innym znaczeniu, około 1780 r. I oznacza osobę, która bierze udział w opracowaniu plakatów , to znaczy „arkusza periodyku ” zasadniczo typograficznego i ogólnie otynkowanego na ścianach i przeznaczonego do lub informacje krajowe na różne tematy. Bez podpisu nie są asymilowani do dzieł sztuki.
Pod koniec XIX th wieku, kiedy plakat zarabia pismach szlachta dzięki pojawieniu wielkoformatowym kolorze litografowanego , artystów jak Jules Chéret lub Alfons Mucha , uzyskały prawdziwej sławy przez specjalizującą się w mniej lub bardziej przy projektowaniu tego typu reklamowego nośnika . Jednak wszystkie kraje zachodnie znają tę samą żywiołowość: zacytujmy artystów ruchu Arts & Crafts , potem Glasgow School of Art i wreszcie w Chicago , gdzie artysta taki jak William H. Bradley już pracuje w agencji.
We Francji znani malarze, tacy jak Henri de Toulouse-Lautrec , nie gardzą już pracą nad plakatami ani ideą promowania produktu lub pokazu. Wielu ilustratorów, oprócz swojej działalności prasowej, zatrzymuje również klientów reklamowych.
Około 1900 roku, szczególnie z Leonetto Cappiello , popularny stał się plakat w stylu secesyjnym . Przyczyniły się do tego pierwsze meble miejskie : kolumna Morrisa , duże panele w metrze , pomalowane ściany itp.
Powoli pojawiają się nowe zawody, zawody grafika i projektanta : twórca nowych obrazów i form widzi, jak poszerza się zakres swoich możliwości wyrazu, a plakat jest jednym z tych elementów, rzadko zdarza się, by określali się jako plakacista . Niektóre plakaty z lat 1910-1920, zwłaszcza w krajach anglosaskich, pozostały anonimowe.
Dekoracyjne sztuki i sztuki współczesnej w ogóle, pozwala wielu artystów plakat wyrazić swój talent i ustanowić siebie jako takie.
Młody Charles Gesmar , protegowany Mistinguett od 1916 roku, potwierdzi sławę tego ostatniego dzięki swoim plakatom, które stały się sławne.
W latach dwudziestych XX wieku plakat został zaktualizowany z prostotą, która dominowała w grafice , dzięki twórcom takim jak Paul Iribe czy Cassandre, który założył Raymond Savignac . To także wygląd fotomontażu, który pozwala artyście plakatu łączyć fotografię i typografię.
W latach pięćdziesiątych techniki sitodruku pozwolą na wyłonienie się nowej szkoły, która wpłynie na pop-art .
W latach 1950-60 polski Roman Cieśllewicz stał na czele ważnej szkoły plakacistów (głównie filmów, sztuk i propagandy rządzącej Partii Komunistycznej), której udaje się wyrazić pewien nihilizm w kontekście jednak bacznie obserwowanym przez cenzurę. .
W ciągu ostatnich trzydziestu lat techniki offsetowe, a następnie techniki cyfrowe , ale także innowacje w mediach wyświetlaczy, dały plakacistom nowy potencjał ekspresji.
Współczesny projektant plakatów współpracuje z różnymi interesariuszami w łańcuchu graficznym :
Zgodnie ze specyfikacjami mającymi na celu stworzenie karty graficznej , musi on faworyzować określony format (czasem kilka). Niektórzy projektanci plakatów nie podpisują swojej pracy, wykonując zawód w agencji reklamowo-komunikacyjnej, wymagane są wtedy ich umiejętności jako grafik.