Berle wyprostowany

Berula erecta

Berle wyprostowany Klasyfikacja

Królować	Plantae
Podział	Magnoliophyta
Klasa	Magnoliopsida
Zamówienie	Apiales
Rodzina	Apiaceae
Uprzejmy	Berula

Gatunki

Berula erecta
( Huds. ) Coville , 1893

Klasyfikacja filogenetyczna

Zamówienie	Apiales
Rodzina	Apiaceae

Stan ochrony IUCN

LC : Najmniejszy niepokój

Wyciągnąć Berle ( potocznik erecta ), zwane czasem także małe pasternak lub rzeżucha dzikiego jest zielnych wieloletnia rodziny Apiaceae .

Opis

Jest rośliną wieloletnią, półwodną , rozłogową , z wydrążonymi, bruzdowanymi łodygami, rosnącą pod wodą lub mogącą stać do jednego metra wysokości (częściej 20-40 cm). Zapach gnieciony przypomina pietruszkę .

Dolne liście mają długie szypułki. Liście łodygi (wzdłuż łodygi) są pierzaste , z listkami jajowato-lancetowatymi o szerokości 1–2 cm , nierównomiernie nacinanymi, ząbkowanymi. Jak to często bywa u roślin wodnych, liście zanurzone (gładko pierzaste) mają bardzo odmienny kształt od liści powietrznych (ząbkowany pierzasty z większą liczbą listków, z wyraźniejszymi wgłębieniami w górnej części niż w dolnych).

Łodyga może rosnąć pod wodą bez kwitnienia.
Jeśli pojawi się, kwiaty pojawiają się od czerwca do września. Są białe w kwiatostany (od 4 do 8 cm, składa się z umbellules ). Baldachy utworzone są z 8 do 20 promieni i umieszczone w kątach liści. Szypułka znajduje się naprzeciwko liści.
W przylistki z liściowej są duże (bardziej lub mniej wcięcia).
Płatki kończą się ostrzem zakrzywionym w kierunku wnętrza kwiatu.

Owoc jest mały, subglobularny.

Siedlisko

Jego siedliska to chłodne, płytkie wody, głównie na podłożu wapiennym , od 0 do 700 m npm, nigdy w środowisku kwaśnym. Występuje wzdłuż strumieni , stawów , mniej lub bardziej trwałych terenów podmokłych oraz w rowach.

Podział

Rośnie w Azji Zachodniej (w tym w Europie) i Azji Środkowej, Ameryce Północnej i Australii.

Tam, gdzie występuje we Francji, często jest powszechny, ale w niektórych regionach jest całkowicie nieobecny lub bardzo rzadki (np. Finistère , Limousin , region śródziemnomorski , z wyjątkiem Var , we Francji ). Jest prawie nieobecny w południowo-wschodniej części Francji.

Możliwe zamieszanie

Tak wygląda wysoce toksyczna cykuta wodna (zwłaszcza korzenie wiosną).
Ból lub Fałsz rzeżucha ( Apium nodiflorum (L.) Lagasca), które ocenia się same biotopów , ale których okrywa jest wyraźnie mniej rozwinięte, i których materiały są mniej głębokie i mniej ostre ząbkowane. Berula ma również małe listki umieszczone jako ostatnie na ogonku. W przypadku braku listków na ogonku jest zawsze co najmniej jeden wyraźnie widoczny ślad. Jego baldachy są siedzące lub krótko podchodzone, z mniejszą liczbą promieni. Dolne liście Berula erecta mają wiele segmentów (do 12 par lub więcej), podczas gdy liście Apium nodiflorum mają nie więcej niż 6 par.

Gatunki modelowe

Gatunek ten występuje we Francji dość obficie.

Niektóre z jego cech (gatunek pionierski, diploidalny, dostatecznie duży, aby można go było łatwo zaobserwować, rozmnażający się wegetatywnie lub płciowo, gdy poziom wody pozwala na sytuację częściowo narażoną ...) czynią go interesującym modelem do badań. Ekologia środowisk wodnych lub zjawiska biernego rozpraszania się propagul.
Różnorodność genetyczna potocznik erecta zaczyna być badane za pośrednictwem monitorowania markerów mikrosatelitarnych , z próbek z kilku załączników wody w Ain , z których kilka zostało przedmiotem renaturacji pracy , ekologicznej inżynierii od 2005 do 2009 roku . Prace te umożliwią zbadanie wpływu różnych metod zarządzania lub zmian globalnych (w tym zaburzeń klimatycznych ) na różnorodność biologiczną gatunku, a bardziej ogólnie na niektóre aspekty bioróżnorodności .
W pracy magisterskiej badano różnorodność genetyczną gatunków klonalnych w przestrzeni aluwialnej (wspólnym wątkiem jest przejście od pomiaru roli ograniczeń środowiskowych do budowy narzędzi wspomagających ochronę bioróżnorodności); celem będzie zmierzenie wpływu środowiskowych i antropogenicznych zmian (połączenie, ekspozycja, odbudowa środowisk) siedlisk na różnorodność genetyczną Berula erecta w Ain (monitorowane naukowo przez 20 lat). Teza ta wykazała, że rodzaje Berula i Apium często żyją w sympatii, ale Apium dominuje, gdy warunki troficzne są wysokie.

Synonimia

Berla monspeliensis Bubani (CD_NOM = 85788)
Berula angustifolia Koch var. gracile (Coss. & Germ.) Rouy & EGCamus (CD_NOM = 144272)
Berula angustifolia WDJKoch (CD_NOM = 85797)
Berula orientalis Woronow ex Schischk. (CD_NOM = 85799)
Berula serratifolia Wender. (CD_NOM = 85800)
Selinum berula EHLKrause (CD_NOM = 122325)
Siella erecta (Huds.) Pimenov (CD_NOM = 123353)
Sium angustifolium L. (CD_NOM = 123939)
Sium berula Gouan (CD_NOM = 123943)
Sium erectum Huds . (CD_NOM = 123949)
Sium ferula Rausch . (CD_NOM = 123952)
Sium oblongifolium St.-Lag. (CD_NOM = 123966)
Sium pusillum Nutt . ex Torr. & A.Gray (CD_NOM = 123969)

Uwagi i odniesienia

Odniesienie do Tela Botanica ( metro we Francji ): Berula erecta (Huds.) Coville
arkusz inpn.mnhn , z mapą dystrybucji dla Francji
CNRS 5023, Ecology of Fluvial Hydrosystems, Université Cl. Bernard - Lyon: Molecular Ecology Resources Primer Development Consortium, 2009
Plik pracy dyplomowej (UMR CNRS 5023 "Ekologia Fluvial Hydrosystems" Zespół " Ekologia zbiorowisk roślinnych " Uniwersytet Claude Bernard Lyon 1)

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

(en) Odniesienie IUCN : gatunek Berula erecta (Huds.) Coville, 1893 (konsultowany na16 maja 2015)
Referencje Tela Botanica ( metro we Francji ): Berula erecta (Huds.) Coville
Odniesienie do INPN : Berula erecta (Huds.) Coville, 1893