Narodziny |
21 lipca 1955 Pecz , Węgry |
---|---|
Narodowość | język węgierski |
Zawód | Reżyser , scenarzysta |
Wybitne filmy |
Potępienie , tango szatana , harmonie Werckmeistera , koń turyński |
Béla Tarr jest węgierski reżyser , scenarzysta i filmowy producent urodzony 21 lipca 1955 w Peczu , Węgry . Uznawany jest za twórcę oryginalnego i wymagającego, dającego poprzez swoje kino niepowtarzalne doświadczenie trwania i niepowtarzalną wizję świata.
Otrzymał Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie w 2011 roku za „Konia turyńskiego” .
Zainteresowany sztuką rodziców pracujących w teatrze, Béla Tarr zaczął kręcić amatorskie filmy w wieku 16 lat. Kontynuował zapoznawanie się z kinem, pracując w Domu Kultury i Rozrywki. Dzięki swojej twórczości szybko zwrócił na siebie uwagę studia Béla Balázs , które dały mu możliwość wyreżyserowania swojego pierwszego filmu fabularnego Családi tűzfészek ( Family Nest ) z 1977 roku , poświęconego socrealizmowi . Jego następne dwa filmy The Outsider ( Szabadgyalog ) z 1981 roku i Panelkapcsolat ( Prefabricated Reports ) z 1982 są w tym samym duchu. W międzyczasie Tarr utrzymywał się z drobnych rzemiosł i studiował w Wyższej Szkole Teatralno-Filmowej w Budapeszcie. Dzięki użyciu noszonej kamery jego pierwsze prace nie są częścią ruchu protestacyjnego, ale pomyślane są jako bezkompromisowa kronika bolesnego życia codziennego komunistycznych Węgier.
Dopiero adaptacja Makbeta dla telewizji w 1982 r. Zmieni jego sposób filmowania: film składa się tylko z 2 ujęć, pierwszy (przed napisami końcowymi) trwa 5 minut, a drugi 67 minut.
Wrażliwość Tarra rozciąga się na bardzo ciasne ujęcia, a także kompozycje abstrakcyjne czy długie ujęcia. Z biegiem czasu personalizuje swój sposób filmowania, który początkowo odzwierciedla odcisk Miklósa Jancsó : wydłużony czas trwania, stylizowane czarno-białe , skomplikowane ruchy kamery, wyrafinowane ujęcia sekwencyjne , pomieszanie przestrzeni… W tle przechodzi od realistycznego opisu psychologicznego i społecznego do poszukiwanie metafizyczno -alegoryczne bliskie Andriejem Tarkowskiemu . Jednak Tarr określa siebie jako ateistę, a jego spojrzenie na świat naznaczone jest głębokim pesymizmem. W przeciwieństwie do filmów Tarkowskiego, w których nadzieja na duchowość jest możliwa gdzie indziej, reżyser odrzuca wszelkie idee ratowania łaski.
„Prace Béli mają raczej organiczne i kontemplacyjne podejście niż okrojone i współczesne. Okazuje się, że kontemplują życie w sposób, który jest prawie niemożliwy do znalezienia w zwykłym, współczesnym filmie. Są na tyle bliżsi prawdziwym rytmom życia, że wydaje się, że jesteśmy świadkami narodzin nowego kina. Béla Tarr to jeden z nielicznych prawdziwie wizjonerskich filmowców. "
„Béla Tarr to jeden z najodważniejszych artystów kina. "
W 1984 roku pod wpływem Rainera Wernera Fassbindera, którego właśnie odkrył, nakręcił swój ostatni kolorowy film Őszi almanach ( Autumn Almanac ) ... W 1987 roku Damnation ( Kárhozat ) rozpoczął pierwszą współpracę ze scenarzystą i powieściopisarzem László Krasznahorkai, którego mistyczne troski i kosmogoniczna reprezentacja wpływają na jego przyszłe osiągnięcia. Odtąd reżyser radykalizuje swoje artystyczne podejście: zaciemnia zarys swoich bohaterów i derealizuje fabułę swoich filmów, zakotwiczoną na pierwszy rzut oka w specyficznie węgierskich ramach.
Współpraca z Krasznahorkai trwa nadal: Tarr potrzebuje siedmiu lat na adaptację jego powieści Tango Szatana , z której czerpie arcydzieło trwające 415 minut. Film został wydany w 1994 roku . Pomimo trudności związanych z produkcją i dystrybucją, dzieło zyskało międzynarodowe uznanie. Aby pomyślnie ukończyć Werckmeister Harmonies , wydaną w 2000 roku, a także adaptowaną na podstawie powieści Krasznahorkai ( Melancholia ruchu oporu ), zebranie niezbędnych funduszy i ukończenie planu filmowego zajęło kilka lat. Film, ostatnia część tryptyku zapoczątkowanego przez Damnation , cieszy się uznaniem krytyków i ma na swoim koncie błyskotliwą karierę na festiwalach . W 2004 roku wyreżyserował film krótkometrażowy Prolog ( Wizje Europy ).
W 2003 roku The Guardian klasa 13 th na liście 40 najlepszych współczesnych reżyserów.
W przypadku większości swoich filmów Tarr otacza się dwoma lojalnymi współpracownikami: żoną za scenariusz i montaż oraz muzykiem Mihály'm Vígiem (także aktorem w niektórych jego filmach) ze względu na tak szczególne środowisko dźwiękowe jego filmów.
Od 2004 roku reżyser pracował nad nowym projektem L'Homme de Londres , na podstawie powieści Georgesa Simenona . Jednak samobójstwo jego producenta Humberta Balsana w lutym 2005 roku znacznie opóźnia projekt, a zdjęcia rozpoczęte w Bastii na Korsyce zostały ukończone na czas, aby wziąć udział w konkursie Festiwalu Filmowego w Cannes 2007 .
W lutym 2011 roku , Tarr prezentuje Koń turyński ( Torinói LO ) do 61 -tego Berlinale . Ta bajka o końcu świata otrzymuje Srebrnego Niedźwiedzia . Jest to, jak sam mówi, jego ostateczne osiągnięcie z kilku powodów: uważa, że publiczność nie chce już tego kina i że proces produkcji na Węgrzech staje się coraz trudniejszy, ale przede wszystkim ma wyczucie powiedział wszystko, co miał do powiedzenia na poziomie metafizycznym i odmówił wejścia w nudny proces powtarzania.
Béla Tarr jest profesorem Akademii Filmowej w Berlinie od 1990 roku .
W 2012 roku pomógł założyć studia doktoranckie w dziedzinie kina, Fabryka Filmów na Wydziale Nauki i Technologii Uniwersytetu w Sarajewie .
W grudniu 2016 roku przewodniczył jury 16 -go Międzynarodowego Festiwalu Filmu Marrakeszu .