Beaulieu-sous-Parthenay

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy z Deux-Sevres .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{draft}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .

Beaulieu-sous-Parthenay
Beaulieu-sous-Parthenay
Zamek Guyonnière.
Administracja
Kraj Francja
Region Nowa Akwitania
dział Dwa Sevres
Dzielnica Partenaj
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Val de Gâtine
Mandat burmistrza
 Francine Chausseray
2020 -2026
Kod pocztowy 79420
Wspólny kod 79029
Demografia
Miły Belloceans, Belloceans lub Bełociens, Belocian
Ludność
miejska 		669  mieszk. (2018 spadek o 0,89% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 25  mieszk./km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu 46°34′36″ północ, 0°14′00″ zachód
Wysokość Min. 143  m
Maks. 228  m²
Obszar 26,72  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Parthenay
(gmina korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Gâtine
Ustawodawczy Pierwszy okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
Zobacz na mapie administracyjnej Nouvelle-Aquitaine Lokalizator miasta 14.svg Beaulieu-sous-Parthenay
Geolokalizacja na mapie: Deux-Sèvres
Zobacz na mapie topograficznej Deux-Sèvres Lokalizator miasta 14.svg Beaulieu-sous-Parthenay
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Beaulieu-sous-Parthenay
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Beaulieu-sous-Parthenay

Beaulieu-sous-Parthenay, Poitou-Saintonge "Bealu" lub "Bialu" , jest to wspólny centralnym West Francji w departamencie z Deux-Sevres , w regionie New Aquitaine .

Geografia

Miasto Beaulieu-sous-Parthenay znajduje się na północny wschód od kantonu Mazières-en-Gâtine , w centrum departamentu Deux-Sèvres , przy starej drodze łączącej Parthenay z Saint-Maixent-l'École .

Poza wsią siedlisko jest rozproszone. Około 60 grup budynków lub wiosek jest rozsianych po całym terytorium. Rozprzestrzenianie się osad jest zasadniczo spowodowane niezliczonymi źródłami, które wyrastają z ziemi. Woda zawsze była niezbędna do organizowania życia. Granice gminy wyznaczają potoki lub rzeki na co najmniej 60% jej obwodu. Stawy są częścią krajobrazu, ukształtowanego od pradawnego pierwiastka do jury dolnej, która pozostawiła grube warstwy gliny. Często pojawiają się łupki granitowe i krystaliczne, zapełniając łąki chironami, dużymi blokami pozostawionymi przez erozję.

Gmina który wiedział tysiąc mieszkańców na początku wieku, regres aż 530 Belociens w 1975 roku bliskość Parthenay pozwala dziś powolny, ale regularny ekspansję. Populacja wynosi blisko 650 osób, czyli gęstość 23 mieszkańców na km². Jego rozkład według grup wiekowych jest zbliżony do średniej dla wydziału. Zasoby mieszkaniowe są stare, 40% wybudowano po 1975 r. Prawie wszystkie główne rezydencje stanowią domy jednorodzinne. Sieć dróg obejmuje pięć dróg departamentalnych, w tym RD 938 z Parthenay do Saint Maixent l'Ecole z północy na południe oraz RD 22 z Mazières-en-Gâtine do Thenezay z zachodu na wschód. Drogi międzygminne mają około 20 km długości, gminne około 21, a wiejskie ciągną się wzdłuż 31 km, z których 15 nadaje się szczególnie do uprawiania turystyki pieszej.

Gminy przygraniczne

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 11,4  ° C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 1,8 dnia
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 4,3 dni
  • Roczna amplituda termiczna: 14,5  °C
  • Roczna akumulacja opadów: 951  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 12,9 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 7,5 dnia

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Parthenay_sapc” w miejscowości Parthenay zlecenie w 1993 roku znajduje się 8  km w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 12,1  ° C i ilość opadów 843,1  mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Niort”, w miejscowości Niort , uruchomionej w 1958 roku i oddalonej o 33  km , średnia roczna temperatura zmienia się z 12,5  °C w okresie 1971-2000 do 12,5  °C w latach 1981-2010, następnie w 12,8  ° C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Beaulieu-sous-Parthenay jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Parthenay , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 26 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (81,1% w 2018 r.), proporcjonalnie identycznym jak w 1990 r. (81%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: użytki zielone (39,3%), grunty orne (29%), lasy (17,8%), heterogeniczne tereny rolne (12,8%), tereny zurbanizowane (1,1%) .

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Beaulieu pochodzi od łacińskiego „bellus locus”, „piękne miejsce”, przyjemne miejsce do życia.

Przed 1880 r. Beaulieu nigdy nie znajdował się w rejestrze stanu cywilnego „pod Parthenay”, lecz po prostu Beaulieu (czasami po nim następował kanton Mazières). W księgach parafialnych proboszczowie podpisują się do 1792 r.: proboszcz w Beaulieu lub św. Benoit de Beaulieu.

Mimo swojej nazwy gmina zasadniczo wiejska nie jest satelitą Partenaya.

Dla Evéché de Poitiers na początku XIX wieku mówi się, że Beaulieu jest „en Gâtine” (wyciąg z rejestru Evéché: „... 25 lipca 1812 r. pan André Charbonneaux, ksiądz, urodzony w Lonny, były kanonik regularny Kapituły Airvault w tej diecezji, został mianowany filią Beaulieu en Gâtine, kantonu Mazières...”

Dlaczego Beaulieu nie wróciłoby „en Gâtine” jak jego sąsiedzi Mazières en Gâtine, La Boissière en Gâtine… skoro z tej samej wspólnoty komun i tym samym unikając bycia uważanym za aneks Partenaju, który nie jest niczym?
Wiele gmin nosi tę wyjątkową nazwę. Aby uniknąć nieporozumień, dział jest wskazany w nawiasach: są to Beaulieu (Ardèche) , Beaulieu (Cantal) , Beaulieu (Côte-d'Or) , Beaulieu (Hérault) , Beaulieu (Indre) , Beaulieu (Isère) , Beaulieu ( Haute -Loire) , Beaulieu (Nièvre) , Beaulieu (Orne) , Beaulieu (Puy-de-Dôme) . Niektóre gminy dodały dla odróżnienia słowo wskazujące na ich sytuację: Beaulieu-sous-Parthenay, Beaulieu-sur-Mer , Beaulieu-sur-Loire , Beaulieu-sur-Layon , Beaulieu-sous-la-Roche , Beaulieu-les - Fonty , Beaulieu-sur-Sonnette , Beaulieu-sur-Oudon , Beaulieu-en-Argonne , Beaulieu-lès-Loches , Beaulieu-sur-Dordogne .
Mieszkańcy Beaulieu są bardzo zróżnicowani: Béalocien, Beaulieusard, Beaulieurois, Bellilocien, Bellieurain, Bellilocois, Belliloquois, Belliloqueteux, Belliquière, Berlugan, Beloudonien.

Fabuła

Pierwsze ślady pobytu na tym terenie pochodzą z okresu neolitu górnego sprzed pięciu tysięcy lat. Polerowane topory znaleziono na wzgórzu Viette w pobliżu La Férolière. Orka wydobyła na światło dzienne to prymitywne narzędzie. Znacznie później okupacja rzymska ustaliła wiele ścieżek, aby lepiej kontrolować niespokojne plemiona celtyckie, które zajmowały tę przestrzeń.

Kościół ma wiele jednostek kostki brukowej z XII -go  wieku, ganek, kapitałów i karnisze kolumny podpory, kamieniarza rzeźbione w postaci humanoidalnych kotów głowami, a może przypominać starożytny pogański kult obchodzone w bieżącym miejscu kościoła, który obejmuje studnie, które już zniknęły. Charakteryzuje się nachyleniem wieży, którego ostatnie naprawy nie były w stanie skorygować.

Miasto obejmuje kilka dawny dom warowny zbudowany w XIV -tego  wieku, zamek Guyonnière wciąż na wodzie w kąpieliskach średniowieczny ogród. Zamek Meilleraye dawnej rezydencji, które było obfite, gdzie przebywał Marszałek Francji Charles de La Porte , został zbudowany w XVII -tego  wieku na miejscu dawnego grodu. Jego romantyczne, sklasyfikowane ruiny czekają na splot sprzyjających wydarzeń, które zostaną uwydatnione.

W tym czasie z granitowego gruzu zbudowano kilka granic, w tym La Sablière, która nosi datę 1608 na kluczu do skarbca wejściowego. Aby zrozumieć pochodzenie nazw miejscowości, rozsądnie jest przestudiować je, przed jakimkolwiek powołaniem się na książkę, w świetle miejscowego języka (poitevin).

Historia społeczności wokół miejscowości i mieszkańców była tematem rozdziału udokumentowanego w książce Maurice'a Poignata "Le Pays de Gâtine".

Ponadto był regularnie rozwijany w kwartalniku „Eloase” (błyskawica w poitevin) wydawanym przez stowarzyszenie „Vivre au Pays”, w latach 1980-2002. Kompletny zbiór został przekazany do urzędu miasta, gdzie można go przeglądać.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Okres Tożsamość Etykieta Jakość
1834 1837 Jacques Poindessault    
1837 1842 Jouneau    
1843 1874 Pierre Jollit    
1874 1891 Nigdy    
1882 1896 Honore Gaillard    
1896 1917 Emile Poindessault    
1918 1920 Pierre Chaigneau –
Jean Bichot (delegowani burmistrzowie) 		   
1920 1939 Armand Charron    
1939 1940 André David    
1941 1944 Anor Jollit   Przewodniczący delegacji specjalnej
1945 1967 André David    
1967 1989 Gerard Poindessault    
1989 2001 Roger Pelletier    
Marzec 2001 2008 Jean Tournayre    
Marzec 2008 2014 Jean Tournayre    
marzec 2014 W trakcie Francine Chausseray SE Emerytowany

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 669 mieszkańców, co oznacza spadek o 0,89% w porównaniu do 2013 r. ( Deux-Sèvres  : +  0,85% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
800 925 730 916 990 924 867 871 874
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
871 839 853 840 849 900 985 953 984
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1,037 1,046 1030 860 796 755 738 700 679
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011 2016
650 575 533 584 591 623 638 671 675
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
669 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Gospodarka

Na 2670  hektarach miasta około trzydziestu gospodarstw o ​​średniej powierzchni 60 ha specjalizuje się w hodowli bydła, owiec i kóz oraz produkcji mleka. Grunty orne przeznaczone są przede wszystkim do produkcji pasz dla zwierząt w postaci zielonej kiszonki i zbóż. Bocage jest starannie utrzymywany dla ekstensywnej hodowli owiec i bydła. Farma hoduje kaczki nad ziemią. Wreszcie zielona turystyka zrodziła kilka powołań. Lasy i lasy zajmują jedną trzecią terytorium. Umożliwiają wycinkę drewna oraz polowanie na drobną i dużą zwierzynę.

Handel i rzemiosło ożywiają miasto. W wiosce w pobliżu Place Saint-Benoît znajdują się trzy sklepy: piekarnia, bar-dystrybucja tytoniu, salon fryzjerski. Rzemieślnicy i animatorzy małych firm zajmują się dystrybucją, utrzymaniem siedliska i terenów zielonych. Zielona turystyka pozwoliła na stworzenie gościnności w pokojach gościnnych i kwaterach.

Różne stowarzyszenia utworzyły sieć społeczną, która przejawia się poprzez wzajemną pomoc, zajęcia sportowe, kulturalne i świąteczne. Imprezy roczne takie jak „La Main Verte” w trzeci weekend kwietnia (prezentacja i sprzedaż roślin), pchli targ i pchli targ w trzecią sobotę sierpnia lub jednorazowe w ramach imprez sportowych (piłka nożna, kolarstwo, petanque) i regionalne warsztaty kulturalne pozwalają regularnie spotykać się ludności i jej sąsiadów. Ponadto w 2009 roku ponownie pojawił się klub „Rekreacyjny tenis Beaulieu-Vouhé” z nowym kierownictwem.

Gmina jest podzielona między różne obszary wpływów. Najważniejszym jest centrum przemysłowe, handlowe, edukacyjne, administracyjne i kulturalne Parthenay, od którego pochodzi jego nazwa. W rzeczywistości jedna trzecia ludności czynnej zawodowo pracuje w tym obszarze zatrudnienia. Odbywa się tam większość cotygodniowych rodzinnych zakupów. Piątek po południu i sobota dla pracowników. Środy dla ludności wiejskiej, której cotygodniowy targ od dziesięcioleci przerywa tydzień. Gmina należy do tej dzielnicy, do której jest przypisana do ratownictwa pożarowego i oczywiście do części działań medycznych. Niort to drugi kierunek dla pracowników i klientów. Wspólnota gmin Pays Sud-Gâtine, publiczny ośrodek współpracy międzygminnej z siedzibą w Saint-Lin, zrzesza te same gminy, co kanton Mazières-en-Gâtine. Mazières-en-Gâtine, stolica kantonu, mieści kolegium, sekcję żandarmerii i urząd skarbu publicznego. Ludność twierdzi, że należy do Gâtine.

Miejsca i zabytki

Osobowości związane z gminą

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość obliczana jest w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a stolicą gminy.
  4. Przez historyczną stację meteorologiczną należy rozumieć stację meteorologiczną, która została oddana do użytku przed 1970 r. i która znajduje się najbliżej gminy. Dane obejmują zatem co najmniej trzy okresy trzydziestoletnie (1971-2000, 1981-2010 i 1991-2020).
  5. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  6. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  7. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (konsultacja 19 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 24 lipca 2021 )
  2. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 24 lipca 2021 )
  3. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
  4. Słowniczek - Opady , Météo-France
  5. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  6. [PDF] „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) - Nouvelle-Aquitaine  ” , na nouvelle-aquitaine.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 24 lipca 2021 )
  7. „  Station Météo-France Parthenay_sapc - metadata  ” , na stronie datepubliques.meteofrance.fr (dostęp 24 lipca 2021 r. )
  8. „  Wielki krąg między Beaulieu-sous-Parthenay Parthenay  ” na fr.distance.to (dostęp 24 lipca 2021 ) .
  9. „  Stacja Météo-France Parthenay_sapc – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 24 lipca 2021 r . ) .
  10. „  Ortodromia między Beaulieu-sous-Parthenay a Niort  ” , na fr.distance.to (dostęp 24 lipca 2021 ) .
  11. "  Stacja meteorologiczna Niort - Normy za okres 1971-2000  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24.07.2021 )
  12. "  Stacja meteorologiczna Niort - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24.07.2021 )
  13. "  stacja meteorologiczna Niort - Normalne na lata 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
  14. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 4 kwietnia 2021 r . ) .
  15. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 4 kwietnia 2021 roku ) .
  16. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 4 kwietnia 2021 r . ) .
  17. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Parthenay  ” , na stronie insee.fr (konsultacja 4 kwietnia 2021 r . ) .
  18. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 4 kwietnia 2021 ) .
  19. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 19 kwietnia 2021 )
  20. Witryna Prefektury , dostęp 31 sierpnia 2008 r.
  21. Organizacja spisu na insee.fr .
  22. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  23. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  24. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  25. "  Zamek Guyonnière XIV th [[XV | XV e ]] i [[XVII w. | XVII e ]] zdobył wieki [[4 marca]] [[1986]]  " , instrukcja n o  PA00101186, podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  26. "  Ruiny zamku Meilleraye wpisany na [[18 marca]] [[1930]]  " , zawiadomienie n o  PA00101187, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  27. „  Nouaille  płytki i cegielnia  ” , zawiadomienie n o IA79002148, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .