Bazylika San Vitale | |
Wejście do bazyliki | |
Prezentacja | |
---|---|
Nazwa lokalna | Bazylika San Vitale |
Kult | rzymskokatolicki |
Rodzaj | Bazylika |
Rozpoczęcie budowy | 526 |
Koniec prac | 547 |
Dominujący styl | Bizancjum |
Ochrona | Światowe dziedzictwo ( 1996 ) |
Stronie internetowej | www.ravennamosaici.it |
Geografia | |
Kraj | Włochy |
Region | Emilia Romagna |
Miasto | Rawenna |
Informacje kontaktowe | 44 ° 25 ′ 14 ″ północ, 12 ° 11 ′ 46 ″ wschód |
Bazylika San Vitale (w Włoski : Basilica di San Vitale ) jest bazylika włoski pochodzący z VI th century, znajduje się w Rawennie , w regionie Emilia-Romania . Jest to jeden z najbardziej reprezentacyjnych zabytków architektury i sztuki bizantyjskiej w Europie Zachodniej . Znany na całej mozaiki z VI -tego wieku, znajduje się na liście wraz z innymi zabytków Rawenny , na listę Światowego Dziedzictwa z UNESCO .
Legenda głosi, że budynek wzniesiono na miejscu męczeństwa św . Witala . Jednak nie jest pewne, czy to chodzi o Saint-Vital z Mediolanu lub inny Saint-Vital którego relikwie zostały odkryte w tym samym czasie co św Agricola przez świętego Ambrożego , w 393 , w Bolonii .
Jego budowę rozpoczęto przez biskupa Ecclesius w 526 , a zakończono w 547 przez dwudziestym siódmym biskup Rawenny , Maksymiana , podczas okresu egzarchatu . Budynek łączy elementy architektury rzymskiej (kopuła, kształt portali, wież) z elementami bizantyńskimi (apsyda wieloboczna, kapitele, konstrukcja z brykietów itp .). Kościół ma ogromne znaczenie, ponieważ jako jedyny pochodzi z okresu Justyniana i do dziś nie przeszedł praktycznie żadnej transformacji.
Jej budowę sfinansował grecki bankier Julien l'Argentier, o którym niewiele wiadomo, poza tym, że w tym samym czasie sfinansował również budowę bazyliki św. Apollinaire w Classe . Prawdziwym dobroczyńcą mógł być też sam cesarz bizantyjski, który zakładanie kościołów postrzegał jako narzędzie propagandy i zacieśnianie więzi niektórych terytoriów z cesarstwem.
Plan budynku czasami uważany jest za inspirowany planem Anastasis , kościoła Zmartwychwstania, który Konstantyn I po raz pierwszy zbudował w Jerozolimie na miejscu Grobu Świętego (który został zniszczony przez Persów w 614 ). Bardziej prawdopodobne, że plan jest oparty na pierwszej kościoła San Lorenzo w Mediolanie , monumentalny budynek Plan skupionego zbudowany w drugiej połowie IV XX wieku, w mieście, które stało się stolicą de facto z Imperium Rzymskiego . Ale najważniejszy dług znajduje się w Konstantynopolu , w założonym w tych samych latach kościele Świętych Sergiusza i Bachusa , który przedstawia plan, elewację i bardzo podobny system pokrycia dachów: Saint-Vital świadczy o wpływie Konstantynopola sztuka w Rawennie, jeszcze przed zdobyciem Rawenny przez Bizantyjczyków ( 540 r .). Ważnym miejscem Saint-Vital mieści się w historii architektury jest również ze względu na fakt, że budynek został wzięty jako model dla Palatyn Chapel of Charlemagne , w Aachen , zbudowany z 790 do 805, około cesarskiej koronacji 800 .
Plan bazyliki.
Widok górnej części bazyliki i kaplicy apsydalnej.
Architektura wnętrz.
Widok kopuły w stylu bizantyjskim.
Kaplica apsydy, jedyna oryginalna część epoki Justyniana.
Komunikacja między kaplicami (rotunda).
Dekor marmurowy z intarsją ( opus sectile ) w absydzie kaplicy i mozaiką na podłodze.
Tylko część kościoła zachowała swój oryginalny wystrój, kaplicę absydy, ale ta część pomnika jest znany na całym świecie i wywodzi się większość jego sławy do swoich wystawnych mozaiki , prymitywny faktura okres bizantyjski Justynian ( VI th century). Rawenna ma również najbardziej imponujący zestaw zachowanych mozaik z tego okresu z całej domeny bizantyjskiej, te ze stolicy Konstantynopola, które bardzo ucierpiały w wyniku kryzysu ikonoklastycznego, mozaiki z Rawenny dają nam wyobrażenie o wystawności tego stylu. które panowały w pierwszym okresie sztuki bizantyjskiej. Te mozaiki zdobyli miasto Ravenna być wymienione jako światowego dziedzictwa UNESCO ustanowionego przez UNESCO od 1996 roku.
Mozaiki prezentują wiele ważnych detali, a także ornamentykę. Charakterystyczne dla sztuki bizantyjskiej złote tło dematerializuje sceny i wyrywa je z kontekstu historycznego. Jednak uproszczenie form pozwala na czytelność sceny.
Łuk triumfalnyTriumfalna oddziela kapliczki z centralnej części budynku; zdobi ją piętnaście medalionów przedstawiających Chrystusa , dwunastu apostołów , w tym Pawła , oraz dwóch synów św . Witala , Gervaisa i Protaisa . Postać Chrystusa została poddana renowacji w czasach nowożytnych, tak że konserwatorzy nie byli w stanie określić, czy Chrystus był pierwotnie przedstawiany z brodą, czy też był przedstawiany jako młody i bezwłosy. Wejście do kaplicy wyznacza łuk triumfalny.
Łuk triumfalny z medalionami Jezusa i apostołów.
Intrados łuku triumfalnego: Paweł, Chrystus, Piotr.
Dolna powierzchnia łuku triumfalnego z medalionami.
Program ikonograficzny frontowej części kaplicy szeroko wykorzystuje sceny ze Starego Testamentu, które nawiązują do boskiej ofiary (ofiary Abla , Izaaka syna Abrahama, Melchizedeka symbolizujące doskonałą ofiarę, zapowiadającą ofiarę Chrystusa reprezentowaną przez Baranka) oraz skutecznej i rzeczywistej obecności Boga (w krzaku gorejącym , na Górze Synaj lub pod Trzema Aniołami, symbolami Trójcy Świętej ).
SklepionySklepienie sanktuarium podzielone jest na cztery sektory, oddzielone szerokimi fryzami liści z owocami, ptakami, drobnymi zwierzętami, paw na styku z filarami. Te girlandy spotykają się na poziomie centralnego medalionu, niesionego przez czterech aniołów, gdzie znajduje się mistyczny Baranek . Każdy sektor pokryty jest sadzonką liści akantu ozdobionych złotem, zamykając między swoimi krzywymi cały świat ptaków i różnych zwierząt.
Krypta: Mistyczny Baranek .
Wyjazd z jednego z przeplotów skarbca.
Dekor na wysokich łukach ścian bocznych.
Kaplica jest oddzielona od obejścia z każdej strony potrójną arkadą ozdobioną płycinami przedstawiającymi sceny ze Starego Testamentu :
Abraham otrzymuje trzech aniołów; wiązanie Izaaka .
Mozaika chóru: Trzej Aniołowie przyjęci przez Abrahama.
Mojżesz.
Ofiara Abla i Melchizedeka; Izajasz po prawej.
Bardziej ogólny widok.
Tył kaplicy poświęcony jest Chrystusowi , który zajmuje pierwsze miejsce przed cesarską parą.
Panele boczne absydyDwa duże panele ścian bocznych, ułożone naprzeciw siebie, zamykają mozaikę absydy; noszą najsłynniejsze mozaiki prawdopodobnie z całej sztuki bizantyjskiej. Są to procesje pod przewodnictwem pary cesarskiej, cesarza Justyniana i jego żony Teodory .
Cesarzowa Teodora, szczegół.
Dama dworu.
Biskup Maksymian z Rawenny.
Cesarz Justynian (szczegół).
Generał Bélisaire.
Mozaikowa dekoracja kończy się w ślepym zaułku absydy. Intronizowany na kuli ziemskiej Chrystus w chwale , młodzieńczy i ubrany w purpurę, otoczony jest przez dwa anioły i św. Witala, któremu wręcza koronę męczeństwa, oraz biskupa Eklezjusza, który daje mu wzór bazyliki. Twarz Chrystusa otoczona jest aureolą z krzyża. Te pięć postaci pojawia się na złotym tle i ma u ich stóp stylizowany wiejski krajobraz, w którym płyną niebiańskie rzeki.
Mozaiki w absydzie.
Święty Wital, anioł.
Święty Wital, anioł, Chrystus, anioł, biskup Ecclesius.
Anioł, biskup Ecclesius.
Ściana i narożnik nad absydą.
Wspaniałą dekorację kaplicy dopełnia geometryczny chodnik z rozbudowaną dekoracją oraz polichromowane marmurowe panele ścienne, ale także mozaiki podłogowe. Kolumny z kolorowego marmuru są zwieńczone bardzo ozdobnymi kapitelami z białego marmuru w charakterystycznym stylu bizantyjskim: mają kształt odwróconego pnia piramidy, z krzywoliniowymi krawędziami, są wyrzeźbione delikatnymi zwojami roślin w płaskorzeźbach rozmieszczonych dość równomiernie. . Dolny poziom bazyliki ozdobiony jest marmurowymi fornirami ułożonymi w sposób „otwartej księgi”, metodą szeroko stosowaną przez Bizantyjczyków.
Kapitele drugiego poziomu kaplicy apsydy.
Mozaika podłogowa.
Okleina marmurowa "Otwarta Księga" na filarach.
Krzesło i dekoracje ścienne w okleinie i sekcja marmuru w absydzie.
Bazylika zainspirowała Hergé do nakręcenia odcinka Przygody Tintina , Le Scepter d'Ottokar ( 1939 ). Tworząc Syldavia , ten wyimaginowany kraj z Bałkanów , wyobraża sobie jego kapitału Klow zamek zawierający pokój skarb, którego dekoracja zajmuje kilka mozaiki z bazyliki, taki jak ten przedstawiający cesarza Justyniana i jego dworu .
Mozaiki Teodory i Justyniana zostały odtworzone tuszem i farbą przez Alexandre Raymonda (1872-1941).