| André Francis | |
| Przezwisko | Panie Jazz |
|---|---|
| Narodziny |
16 czerwca 1925 Paryż |
| Śmierć |
12 lutego 2019 r Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Specjalność | Jazz |
| Lata działalności | 1947 - 1996 |
| Głoska bezdźwięczna | |
| Kraj | Francja |
| Głoska bezdźwięczna | Radio France |
André Francis , urodzony dnia16 czerwca 1925w Paryżu i zmarł w Paryżu dnia12 lutego 2019 rJest to prezenter radiowy i telewizyjny , kronikarz z jazzowym , producent i organizator francuskich festiwalach.
André Francis urodził się dnia 16 czerwca 1925w Paryżu . Miał dwadzieścia kilka lat, kiedy odkrył jazz: „Jestem znany jako jazzman, ale nie to mnie najbardziej interesuje. Zostałem specjalistą od kolejnych dekantacji ”- deklarował w 2011 roku dziennikowi La Croix .
W następstwie Wyzwolenia , w Dzielnicy Łacińskiej i Saint-Germain-des-Prés , w Paryżu pojawią się miejsca odświętne dla pokolenia Zazou, którego pragnienie życia wyraża się swobodnie po latach okupacji . Nieokiełznana młodzież będzie się bawić tańcząc bebop i słuchając nowoorleańskiego jazzu w piwnicach przekształconych w kluby jazzowe : Caveau des Lorientais ( rue des Carmes ), Caveau de la Huchette (na ulicy o tej samej nazwie), Tabou ( rue Dauphine ) lub Club Saint-Germain ( rue Saint-Benoît ), w bezpośrednim sąsiedztwie Café de Flore i brasserie Deux Magots, do której uczęszczała egzystencjalistyczna powojenna młodzież .
Obecni artyści to Francuzi, tacy jak Claude Luter , Maxime Saury , Boris Vian i jego młodszy brat, perkusista Alain Vian. Wkrótce pojawią się Afroamerykanie, tacy jak trębacz Sidney Bechet, który osiedli się w Paryżu w 1949 roku, naśladowany po wojnie przez wielu innych czarnych muzyków, pisarzy i artystów, uciekających przed dyskryminującym rasizmem szerzącym się w Stanach Zjednoczonych . Cały ten mały świat opisuje Boris Vian w swoim Manuel de Saint-Germain-des-Prés . „Kiedy w latach czterdziestych odkryłem jazz, brakowało płyt, książek, informacji. Ale zaczęliśmy szukać wszystkiego, czego potrzebowaliśmy ”- mówi André Francis.
W tym kontekście podjął inicjatywę zorganizowania w 1947 roku swojego pierwszego koncertu jazzowego przy rue de l'Université , kilkaset metrów od Boulevard Saint-Germain . Młodzieniec nie zawiedzie innych okazji, by obudzić się na huśtawce zza Atlantyku: „Pod koniec maja 1948 r. Hot Club de France zorganizował festiwal w teatrze Marigny (…) Coleman Hawkins i Errol Garner siedzą na etap. Muzyka wciąż leci w moich snach ”- wspomina. „Następnie ponownie spotkałem Hawkinsa i Earthę Kitt w teatrze Pigalle . Linia po bilety biegła od dołu rue Pigalle do kościoła Świętej Trójcy ” .
Od 1946 roku francuska Radiodiffusion (RDF) zaczęła otwierać swoje programy na kilka koncertów o jazzie. Poprowadzi je kilku specjalistów: krytyk i producent Hugues Panassié , założyciel w 1932 roku i prezes Hot Club de France , krytyk muzyczny i agent artystyczny Charles Delaunay , również członek Hot Club i dyrektor Jazz Hot review. , którego był współzałożycielem w 1935 roku z Panassié; lub Sim Copans , amerykański naukowiec, który wylądował z amerykańskimi żołnierzami na plaży Omaha kilka dni po D-Day ; i został natychmiast zwerbowany przez Biuro Informacji Wojennej Stanów Zjednoczonych (w) do pracy w radiu. Sim Copans na stałe osiedli się we Francji.
Debiut radiowy André Francisa rozpoczyna się w Kwiecień 1947, z programem poświęconym literaturze afrykańskiej, a następnie innymi programami o poezji oraz dokumentach turystycznych i społecznych. Dramaturg i pisarz François Billetdoux poprosił go o poprowadzenie „programu poświęconego nowoczesnej i żywej pieśni i muzyce”.
Jego długa kariera poświęcona jazzowi na antenach krajowej rozgłośni radiowej, na przemian w France Inter , France Culture i France Musique , potrwa do dnia przejścia na emeryturę, którą przejmie w 1996 roku. być nazywany przez kolegów i słuchaczy „Monsieur Jazz” ORTF , a następnie Radia France . Przedstawienia noszą nazwę Jazz Variétés , które produkuje wraz z Charlesem Delaunayem i Bobbym Forestem, zaplanowane na niedzielne poranki, Jazz Sur Scène lub Jazz Vivant .
Dla telewizji francuskiej przez kilka lat prezentował Antibes Juan-les-Pins Jazz Festival , stworzony w 1960 roku przez Jacquesa Soupleta w programach zrealizowanych przez Jeana-Christophe'a Averty'ego , a także w programach Jazz Club i Jazz Portrait . Pewna liczba tych programów jest teraz widoczna i do pobrania na stronie internetowej INA.
W 1964 roku André Francis został szefem biura jazzowego w Radio France. I w tym charakterze organizuje koncerty i inne imprezy muzyczne; wśród których międzynarodowy konkurs jazzowy La Défense utworzony w 1977 roku. André Francis, zamówiony przez ECA 2, firmę odpowiedzialną za animację i inżynierię kulturową dla EPAD (instytucji publicznej na rzecz rozwoju regionu obrony), André Francis ma „ideę programowanie młodych, wciąż nieznanych muzyków w ciągu weekendu, aby byli (ponownie) znani jak największej liczbie, zarówno publiczności, jak i profesjonalistom ” . To wydarzenie muzyczne będzie relacjonowane i pośredniczone przez France-Inter.
Ponadto zapewnia we Francji rozgłaszanie wielu formacji (wszystkich rozmiarów i wszystkich stylów jazzu), według szacunków od 7000 do 10.000 orkiestr. Albo przez nagrywanie muzyków w studiach Radio France, albo przez nadawanie programów na żywo lub nagranych z sali koncertowej i festiwalu.
André Francis jest również systematycznie zaangażowany w wiele festiwali: jako publicysta, gospodarz lub organizator, i to przez dziesięciolecia swojej kariery. Antibes Juan-les-Pins Jazz Festival, założony w 1960 roku, wezwał go jako prezenter, stanowisko piastował do 1999 roku do publicznej wiadomości, Pan Jazz wziął udział w audycji telewizyjnych wyprodukowanych w lesie sosnowym Juan-les -Pins. Les-Pins użytkownika Jean-Christophe Averty . W tym samym czasie w latach 1970-1980 był dyrektorem artystycznym festiwalu Châteauvallon w Var. WMaj 1996Został dyrektorem artystycznym XXII e Jazz Festival Boulogne-Billancourt.
W 1986 roku został pierwszym prezesem Narodowego Jazz Orchestra , stworzony pod kierownictwem Jacka Langa , Ministra Kultury z saksofonistą i kompozytorem François Jeanneau w kierunku muzycznym. André Francis jest wreszcie kierownikiem projektów kilku targów jazzowych.
W latach 1954-1955 André Francis uczestniczył w tworzeniu Académie du jazz z Jeanem Cocteau jako honorowym prezesem oraz z kompozytorem i muzykologiem André Hodeirem jako pierwszym prezesem. „Festiwale jazzowe we Francji praktycznie nie istniały, koncerty amerykańskich muzyków i kluby jazzowe niewiele; jeśli chodzi o edycję płyt, to była niepewna i często źle zarządzana. Nie istniała żadna skuteczna służba prasowa, a główne gazety krążyły niewiele informacji ”- mówi André Francis w historii tej organizacji. „To jest zaradzenie tej ogólny brak uwagę, że niektórzy amatorzy, którzy byli poza podziałów estetycznych, postanowił znalazł Akademii Jazzu , oryginalny projekt do powiedzenia najmniej . ” Jedną z pierwszych decyzji nowego klubu będzie coroczne nagradzanie najlepszych produkcji dyskograficznych w różnych dziedzinach orkiestrowych i stylistycznych oraz uhonorowanie szczególną nagrodą najbardziej kreatywnego francuskiego jazzmanu roku.
André Francis zmarł dalej 12 lutego 2019 r w wieku 93 lat.
Caroline Broué , prezenterka w sobotni poranek, poświęcona francuskiej kulturze , złożyła mu hołd i wyraziła poparcie zespołu prowadzącego program dla swojego reżysera lub technika, syna André Francisa.
W 1958 roku André Francis opublikował książkę Jazz , dzieło encyklopedyczne, które z 6000 egzemplarzy sprzedanych od pierwszego druku, było bardzo popularne. Jest regularnie aktualizowany.