Albert Caquot

Albert Caquot Obraz w Infobox. Albert Caquot, w ciemnym płaszczu na pierwszym planie (The 2 nd od prawej) , w siedzibie École Polytechnique . Funkcje
Prezes
Akademii Nauk
1952
Prezes
Stowarzyszenia Incentive for National Industry
1951-1954
Biografia
Narodziny 1 st lipiec 1881
Vouziers
Śmierć 28 listopada 1976(95 lat)
Paryż
Pogrzeb Dinard
Oficjalne imię Albert Irénée Caquot
Narodowość Francuski
Trening Jacques-Decour college-high school (1898-1899)
Szkoła politechniczna (12 października 1899 -1 st październik 1901)
École des Ponts ParisTech (1 st październik 1901 -16 czerwca 1905)
Zajęcia Inżynier , profesor uniwersytetu , fizyk , inżynier budownictwa
Inne informacje
Członkiem Academic Society of Agriculture, Sciences, Arts and Letters of the Aube Department
Society of Civil Engineers of France
Academy of Sciences (1934-1976)
Stopnie wojskowe Komandor
porucznik
Konflikt Pierwsza wojna światowa
Przykazanie Firma balonistyczna
Nagrody

Albert Irénée Caquot , urodzony dnia1 st lipiec 1881w Vouziers ( Ardeny ) i zmarł dnia28 listopada 1976w Paryżu był przez pół wieku uważany za „największego z żyjących inżynierów francuskich”.

Jest krzyżem wojennym 1914-1918 , członkiem Akademii Nauk (1934-1976), Wielkim Krzyżem Legii Honorowej (1951) oraz posiadaczem wielu odznaczeń zagranicznych (m.in. DSO i Order of Saint-Michel and St. British and Distinguished Service Medal of the United States ).

Obdarzony urodzajną i różnorodną zdolnością wynalazczą, jego mechaniczny i wizjonerski geniusz odnosi się do rodzących się konstrukcji lotniczych, a także do budowy konstrukcji żelbetowych , z ponad trzystoma mostami i tamami wszelkiego rodzaju. Niektóre z nich to rekordy świata. i najróżniejsze prace z zakresu inżynierii lądowej . Jest przykładem pierwszych dekadach XX th  wieku, które piły młode umysły z najróżniejszych środowisk manifeście będzie rosnąć w społeczeństwie pokazuje w naukach stosowanych w dziedzinie budownictwa.

Biografia

Dzieciństwo i szkolenie

Duzi właściciele ziemscy, jego rodzice, Paul Auguste Ondrine Caquot i Marie Irma Cousinard, żona Caquot, „prowadzą dużą rodzinną farmę, sąsiadującą z młynem nad brzegiem rzeki Aisne” w Vouziers w Ardenach . Jego ojciec otworzył tę farmę na modernizm, instalując w swoim domu prąd i telefony w 1890 roku .

Zaledwie rok po opuszczeniu liceum w Reims , osiemnaście lat, Albert Caquot zdał 29 e egzamin wstępny do Ecole Polytechnique (klasa 1899), którą ukończył na 15. miejscu i wkracza na mosty i groble Korpusu .

Uczony i budowniczy

Od 1905 do 1912 roku , był inżynierem i most drogowy w Aube , w Troyes , i został zauważony przez ważnych środków sanitarnych on rozwiniętych. To uratowało życie wielu ludzi i ochroniło miasto przed wielkim wylewem Sekwany w 1910 roku .

W 1912 r. Dołączył do biura projektowego żelbetonu Armanda Considerera jako partner, gdzie uwolnił się od swojego talentu projektanta konstrukcji inżynierskich. W 1914 r. , Po śmierci Armanda Considere, biuro zmieniło nazwę na „Pelnard-Considerere & Caquot”. W tym samym kontekście pracował od 1919 do 1928 , od 1934 do 1938 , a następnie od 1940 .

Albert Caquot podejmuje swoje błyskotliwe badania tylko z myślą o zastosowaniach, jakie znajdują w dziełach sztuki. Jego najbardziej znane prace badawcze dotyczą:

Albert Caquot przez długi czas nauczał odporności materiałów w Ecole Nationale Superieure des Mines w Paryżu , Ecole Nationale des Bridges et Chaussées oraz Ecole Nationale Superieure de l'Aéronautique .

W swojej karierze jako zręczny konstruktor i niestrudzony kalkulator wyprodukował ponad trzysta wszelkiego rodzaju prac inżynierii lądowej, z których kilka było wówczas rekordami świata, w szczególności:

Dwa osiągnięcia składają się na jego międzynarodową reputację:

  1. Wewnętrzna żelbetowa konstrukcja dużej figury Chrystusa Odkupiciela na Górze Corcovado (1931, wysokość 30 mi waga 1145  t ) w Rio de Janeiro , dzieło francuskiego rzeźbiarza Paula Landowskiego, a na głowę Chrystusa rumuńskiego rzeźbiarz  Gheorghe Leonida .
  2. Most George V  (in) do Glasgow (Szkocja) na Clyde , do którego inżynierowie szkocki żądanie pomocy .

Pod koniec swojego życia badał ogromny kompleks przeznaczony do przechwytywania energii pływów w zatoce Mont Saint-Michel  : jest to projekt elektrowni pływowej w zatoce Cotentin .

Producent samolotów

Swoje życie poświęcił aeronautyce i inżynierii lądowej na przemian w tempie narzuconym przez pierwszą i drugą wojnę światową. Wkład Alberta Caquota w aeronautykę jest nieoceniony, od opracowania silnika śmigłowego i otwarcia Ministerstwa Lotnictwa na innowacje techniczne, aż po założenie pierwszych instytutów mechaniki płynów . Marcel Dassault , któremu Albert Caquot zlecił zbudowanie prototypu pocztowego programu trzech silników, napisał o nim: „Jest jednym z najlepszych techników, jakich kiedykolwiek znało lotnictwo. Był wizjonerem, który we wszystkich dziedzinach patrzył w przyszłość. Wyprzedzał wszystkich. "

Od 1901 roku już jako wizjoner pełnił służbę wojskową w batalionie balonowym. Na początku Wielkiej Wojny jako kapitan znalazł batalion balonów z Toul . Przy prędkości wiatru większej niż 22  km / h wskazuje to na dużą niestabilność kulistego balonu, w który wyposażone są jednostki. W 1915 roku wyprodukował zwężający się model balonu na uwięzi, wyposażony w tylne stabilizatory na zasadzie Drachena, opracowane przez Niemca Augusta von Parsevala , umożliwiające obserwację przy wietrze o prędkości 90  km / h . Warsztat aerostatyczny Chalais-Meudon rozpoczął następnie produkcję „  balonów Caquot  ” dla wszystkich armii alianckich. Wciągarka ze stałym momentem hamowania, którą tworzy, pozwala dostosować balony do flot alianckich (kierowanie ogniem i wykrywanie łodzi podwodnych ) i wytrzymać wiatr o prędkości do 125  km / h . Nazywany również „kiełbasą”, ten balon do niewoli daje Francji i jej sojusznikom znaczną przewagę strategiczną. WStyczeń 1918, Clemenceau mianował go dyrektorem technicznym lotnictwa wojskowego . Dzięki Caquot Francja i jej sojusznicy przejęli kontrolę powietrzną w 1918 roku, co w dużej mierze przyczyniło się do ich ostatecznego zwycięstwa.

W 1919 roku Albert Caquot stał za stworzeniem Francuskiego Muzeum Lotnictwa, dziś Muzeum Lotnictwa i Kosmosu w Le Bourget . Jest to najstarsze muzeum lotnicze na świecie.

W 1935 roku zbudowany dwukrotnie baldachim hangarze 120 m długości, 60 m szerokości i 9 m swobodnego wzrostu i jego załączników do około 10,000  m 2 w Fréjus na bazie morskiej powietrza. Ten hangar nadal działa.

W 1928 r. Został dyrektorem generalnym ds. Technicznych nowo utworzonego Ministerstwa Lotnictwa . Prowadzi politykę badań, prototypów i masowej produkcji, która przywraca Francji przemysł, na który zasługuje. Uruchamia również:

W 1934 r., Gdy odmówiono mu kontynuacji, woli odejść na emeryturę i ponownie poświęcić się inżynierii lądowej.

W 1938 roku, pod groźbą wojny, Albert Caquot został wezwany do objęcia wspólnego przewodnictwa wszystkich narodowych firm lotniczych. WLipiec 1939, objął również funkcję dyrektora generalnego Ministerstwa Lotnictwa, ale mimo że spektakularnie odwrócił produkcję samolotów, napotkane przeszkody ze strony personelu i kierownictwa Sił Powietrznych doprowadziły go do złożyć rezygnację w 1940 roku.

Mężczyzna

Jego działaniem zawsze kierowała wielka niezależność umysłu i ogromna bezinteresowność. Wielokrotnie przyznane mu wyróżnienia honorowe ze wszystkich krajów, w tym godność Wielkiego Krzyża Legii Honorowej w 1951 r., Są wyrazem uznania dla jego wyjątkowych zasług.

Przez ponad dwadzieścia lat był prezesem wielu francuskich organizacji naukowych, takich jak National Council of French Engineers i Society for Encouragement for National Industry. Był także dyrektorem Électricité de France przez ponad dziesięć lat.

Służył 41 lat w Akademii Nauk i był jej prezesem w 1952 roku.

W 1961 roku, w wieku osiemdziesięciu lat, Albert Caquot dobrowolnie zrezygnował ze wszystkich prezydencji, które zawsze sprawował na zasadzie dobrowolności.

Ciepły, uprzejmy i dostępny, zawsze lubił rodzinne otoczenie. Jego żona zmarła w 1964 roku.

Daniny

Jego nazwa została podana do amfiteatru Szkoły mostów i dróg znajdujących się w n o  28 rue des Saints-Peres w Paryżu25 maja 1977. Nowy lokator lokalu, Institut d'études politiques de Paris , przemianował go na cześć Simone Veil 8 marca 2018 roku.

Plik 2 lipca 2001Pieczęć CHF 4,50 i 0,69  € jest wydawana na 120 th  -lecia urodzin i 25 th  rocznica śmierci Albert Caquot. Jego portret jest paralelą dwóch jego dzieł: balonu z „kiełbasą” i Pont de la Caille . Zaprojektowany i grawerowany przez Claude Andréotto, znaczek jest drukowany wklęsłodrukiem na arkuszach po czterdzieści i rozprowadzany w 4,37 miliona egzemplarzy.

Od 1989 roku Nagroda Alberta-Caquota jest przyznawana corocznie przez Francuskie Stowarzyszenie Inżynierii Lądowej (AFGC) inżynierowi za całą jego karierę zawodową, w szczególności za jego pracę naukową i techniczną oraz za projekty i osiągnięcia, ale także za jego cechy moralne i ich wpływ na świat budownictwa. Co drugi rok przyznawany jest francuskiemu inżynierowi, który jest indywidualnym członkiem AFGC, aw kolejnym roku inżynierowi zagranicznemu. W szczególności nagrodę tę otrzymali Fritz Leonhardt (1909-1999), Tung-Yen Lin (1912-2003) i Jean Muller .

Do tego 7 th promocja Krajowej Szkole Inżynierów Wojskowych Infrastruktury ( Ensim ) został ochrzczony Albert Caquot uhonorować jego wkład do prac wojskowych i bardziej ogólnie uzbrojony.

Uwagi i odniesienia

  1. Nekrologi Maurice Roy, sprawozdań Akademii Nauk (Francja) , n °  193398-77, sesji19 stycznia 1977.
  2. Otwórz "  Stronę główną  " na stronie biblioteki École polytechnique w Palaiseau (dostęp 30 lipca 2015 r. ) , Wybierz zakładkę "  Katalogi BCX -> Polytechnic family  ", przeprowadź badania na temat "Albert Caquot" ", uzyskany wynik:" Caquot, Albert Irénée (X 1899; 1881-1976) ".
  3. Wystąpienie podczas ceremonii inauguracji amfiteatru Albert-Caquot w National School of Bridges and Roads on25 maja 1977, witryna www.annales.org, skonsultowana 30 lipca 2015.
  4. Zgodnie z biografią Consider .
  5. „  Warsztat manufakturowy znany jako Naves  ” , o inwentarzu dziedzictwa Normanów
  6. Jean-Claude Maillard, „  Przemysł stoczniowy w służbie handlu: sektor przemysłowy podlegający ciągłym zmianom.  », Norois ,2000, s. 317-339, w szczególności str. 321 (doi: 10.3406 / noroi.2000.7028)
  7. Bernard Dujardin, „  Informacja zwrotna o budowie dużych obiektów morskich (ostatnia część)  ”, La Revue Maritime ,2011, s.  92-96, w szczególności s. 93-94. ( czytaj online )
  8. Duży badawczy tunel aerodynamiczny Meudon, S1Ch .
  9. „  Dwie bohaterki nadają swoje imiona Sciences Po amphitheatres  ” , w Sciences Po (dostęp 8 marca 2018 r. )
  10. Według serwisu filatelistycznego na temat mostów.
  11. Dostęp do tej samej strony można uzyskać, odwiedzając tę ​​samą witrynę i klikając łącze „  Inżynierowie i architekci  ” widoczne na środku strony. Skonsultowałem się z30 lipca 2015.
  12. Na tej samej stronie dostępne są inne informacje dotyczące tego znaczka. Skonsultowałem się z30 lipca 2015.

Wiedzieć więcej

Biografie

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Strony internetowe