Opactwo Mont-Saint-Quentin

Opactwo
Mont-Saint-Quentin
Opactwo Mont-Saint-Quentin w Monasticon Gallicanum.
Opactwo Mont-Saint-Quentin w Monasticon Gallicanum .
Zamówienie benedyktynka ; z 1622 roku , zgromadzenie Saint-Maur
Opactwo Matki Opactwo Saint-Germain-des-Prés z 1622 r.
Fundacja 660
Zamknięcie 1790
Diecezja Noyon do 1789
Założyciel Chlodwig II
Dedykowany Trójca Święta następnie Saint Quentin
Lokalizacja
Strona Mont-Saint-Quentin
Kraj Francja
Województwo Pikardia Pikardia
Region Hauts-de-France
dział Suma
Gmina Peronne
Szczegóły kontaktu 49°56′50″ północ, 2°56′05″ wschód
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Opactwo Mont-Saint-Quentin
Geolokalizacja na mapie: Somme
(Zobacz lokalizację na mapie: Somma) Opactwo Mont-Saint-Quentin

Były opactwo Benedyktynów Mont Saint-Quentin, założony w VII th  wieku , został położony na wzgórzu z widokiem na Mont Saint-Quentin (obecnie miasto Peronne ). Kilkakrotnie niszczony, został stłumiony podczas Rewolucji Francuskiej .

Fabuła

Fundacja

Opactwo zostało założone w 660 roku na Mons Cynorum , górze łabędzi, przez Clovisa II , króla Franków, wzbogacone przez Erchinoalda , burmistrza pałacu i pobłogosławione przez świętego Eloi , biskupa Noyon. Jej pierwszym opatem był św. Ultan , brat Fursy de Péronne . Poświęcony swemu fundacji w Trójcy Świętej , jakiś czas później przyjął imię Św . Quentina . Należał do zakonu Saint-Benoît . Około 660 roku Ebroïn , burmistrz pałacu w Neustrii, wygnał tam Aimé de Sion , biskupa Syjonu . W XI wieku kształcił się tam Geoffroy d'Amiens .

Renowacja opactwa

Została zdewastowana przez Wikingów i przywrócony przez Albert I st z Vermandois w 977 , który obdarzony ważnych towarów. Darowizna ta została potwierdzona przez Herberta III de Vermandois i Lyndulphe, biskupa Noyon , synów Alberta. Posiadała majątek w Aizecourt , Dury , Nesle , Étinehem , Allaines , Halles i Viviers (w pobliżu Péronne), Doingt … Ta darowizna została potwierdzona bullą papieża Grzegorza VI z 1046 roku . W X -go  wieku , opactwo korzystał z życzliwości i hojności Eilbert Peronne i jego żony Ersende. Sfinansowali budowę dwóch oratoriów poświęconych św. Gillesowi i św . Tomaszowi . Te kapliczki uległy zniszczeniu w XI -tego  wieku, aby zrobić miejsce dla dormitorium mnichów za zgodą Adelaide, chatelaine Péronne. Piotr Pustelnik byłby mnich w XI -tego  wieku .

Opactwo posiadało wiele pobożnych relikwii przywiezionych z Ziemi Świętej przez krzyżowców. Mnich Tymoteusz zinwentaryzował je: oprócz kawałka Prawdziwego Krzyża , kawałka gwoździ, kawałka korony cierniowej , pieluszki Jezusa , kamienia Kalwarii, kamienia Grobu Świętego , kawałka Szopka z Jezusem.

Upadek opactwa

Została zdewastowana w XVI -tego  wieku przez hiszpańskich, francuskich okrucieństwa w odwecie Artois ( Battle of St Quentin (1557 ) i wychował w 1628 roku przez Claude Argouges, opat . W 1622 roku , opactwo integra do zgromadzenia Saint-Maur .

Został ponownie zniszczony w 1635 , a mnisi opuścili ją, od 1635 do 1639 i od 1673 do 1678 roku , aby schronić się w Péronne.

Kościół był w ruinie od końca XVII -tego  wieku . Opactwo Mense wyniosła 29.000  liwrów, monastycznej Mense do 15,000. W 1782 roku The Królewski almanach szacowany dochód opactwa na 21.000 liwrów.

Zniknięcie opactwa podczas rewolucji francuskiej French

Podczas Rewolucji Francuskiej opactwo stało się własnością narodową i zostało wylicytowane w drodze losowania. Wioska Mont-Saint-Quentin zbudowana przy drodze do Bapaume stała się miastem, które zostało przyłączone do Péronne w 1962 roku .

W XIX th  century , że bracia Duthoit zwrócił widok izometryczny opactwa Mont Saint-Quentin znajduje się w Muzeum Picardie w Amiens .

Pozostaje

Nie ma już widocznego śladu architektonicznego opactwa.

Muzeum Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu ma 14 wieku szafę zakrystii z opactwa Mont Saint-Quentin (Somme).

Lista opatów

Zwykli Opaci

Opaci Pochlebni

Bibliografia

Linki wewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Towary opactwa zostały przyznane przez Philippe II (króla Hiszpanii) do opactwa Saint-Vaast d' Arras w odwecie za dóbr skonfiskowanych przez Francję w czasie walk we włoskich wojen (jedenasta włoskiej wojny (1557-1559)

Bibliografia

  1. Abbé Paul Decagny, Okręg Peronne czyli badania nad tworzącymi go miastami, wsiami, wsiami i przysiółkami , Amiens, 1844
  2. Jules Dournel, Ogólna historia Péronne , Péronne, 1879, drukarz J. Quentin
  3. Adolphe de Cardevacque, Opactwo Saint-Vaast, historyczna, archeologiczna i literacka monografia tego klasztoru , Tom 1, Arras, 1865, s. 247 do 253, czytaj online
  4. Genealogia Maison d'Estrées autorstwa Etienne Pattou