Opactwo Notre-Dame d'Orval | |||
Przegląd nowego opactwa Orval (dziedziniec wewnętrzny). | |||
Nazwa lokalna | Opactwo Orval | ||
---|---|---|---|
Diecezja | Namur | ||
Patronat | Matka Boska | ||
Fundacja | Kaplica w X th century benedyktyński Priory w 1070 Building Augustyna w 1110 opactwa cystersów w 1131 Priory trapistów 1926 1936 opactwa trapistów |
||
Cysters od | 1131 | ||
Opactwo Matki |
Trois-Fontaines w 1131 Notre-Dame de Sept-Fons w 1926 |
||
Kongregacja | trapista | ||
Epoka lub styl | przebudowany w XX th wieku | ||
Ochrona |
Wymienione chronionej ( 1.971 tylko ruin, n O 85011-CLT-0009-01 ) Wyjątkowy dziedzictwa ( 2013 , n O 85011-PEX-0001-02 ) |
||
Informacje kontaktowe | 49°38′23″ północ, 5°20′56″ wschód | ||
Kraj | Belgia | ||
Województwo | Prowincja Luksemburg | ||
Gmina |
Florenville ( odcinek Villers-devant-Orval ) |
||
Geolokalizacja na mapie: Prowincja Luksemburg
| |||
Orval Abbey Matki Bożej (lub Opactwo Orval ) jest klasztor cystersów-Trappist się w Belgii w Villers-devant-Orval w prowincji Luksemburg . Założony przez benedyktynów w XI th century , to idzie do zakonu cystersów w 1131 , wraz z przybyciem mnichów z opactwa Trzech Fontann .
Przez cztery stulecia Orval widział wymazane istnienie klasztoru zagubionego w samotności wielkiego lasu Ardenów . Ponadto, na granicy cesarstwa i królestwa Francji , Orval cierpi konsekwencje wojen i konfliktów w XV TH do XVII -tego wieku. Abbey poprzez skalę rozwoju związane z kryzysami Jansenizm w nim na początku XVIII th century , oślepiające światło, kiedy kryzys się w 1713 Klemens XI potępił tę doktrynę.
Pod koniec XVIII -go wieku, mnisi zostali wygnani i własność opactwa są dostępne dla Narodu jako „ majątku narodowego ”. Podczas zamieszek po rewolucji francuskiej budynki zostały zniszczone i opuszczone.
Klasztor został odbudowany i podniesiony w 1926 roku przez grupę cystersów-trapistów z opactwa Notre-Dame de Sept-Fons . Dom Albert-Marie van der Cruyssen , mnich z opactwa Notre-Dame de la Trappe , był to ich przed . Klasztor odzyskał rangę opactwa w 1936 roku .
Odizolowane w środku zalesionego terenu opactwo znajduje się dwa kilometry na północny wschód od wioski Villers-devant-Orval , kilometr na północ od granicy z Francją , przy wejściu do najistotniejszej części Belgii na terytorium Francji. Od zachodu graniczy z drogą krajową 88 łączącą Florenville i Athus ( Aubange ). Potok Mouline, zasilany ze źródeł Orval , przepływa (w dużej mierze pod ziemią) przez teren opactwa i łączy się z dwoma innymi, u wylotu domeny, tworząc rzekę, Marche avant d'' wjeżdżać do Villers- devant-Orval .
Jego imperium u szczytu świetności obejmowało około trzystu terytoriów: miast, wsi, przysiółków i gospodarstw.
Opactwo znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie przystanku skrzyżowania Orval obsługiwanego w dni powszednie tylko przez autobus linii 24 .
Miejsce opactwa ( Aurea vallis ) jest zamieszkiwane od okresu Merowingów . Kaplica zbudowana w X XX wieku . W 1070 roku grupa Benedyktynów , pochodziła z Kalabrii ( Włochy ), zbudował kościół i Priory na lądzie podanej w użytkowania przez hrabiego Chiny , Arnulf I er , a przez hrabiego Konrada I, hrabia Luksemburga .
Około 1076 The zwierzchność , Mathilde de Toscane, hrabina Briey , przyszedł do regionu i ratyfikowała wpłaty dokonane przez jej wasala do benedyktynów. To właśnie w tym czasie słynny incydent z pierścieniem wpadł do fontanny i pojawił się ponownie, jak gdyby miał miejsce cud. Od przejścia księżnej Toskanii opactwo otrzymało nazwę „ Vallis aurea ” ( Złota Dolina ) i herb (złoty pierścień w pysku ryby). Fontanna Matyldy do dziś utrwala pamięć.
Po czterdziestu latach - iz niewiadomych przyczyn - Benedyktyni opuścili to miejsce. Hrabia Othon zastąpił ich w 1110 r. wspólnotą kanoników augustianów . Pierwszy kościół pod wezwaniem Notre-Dame został zainaugurowany w dniu30 września 1124przez biskupa Verdun , Henri de Blois . Ma 53 metry długości i 25 metrów szerokości. Jednak kanonicy chcą zostać mnichami.
Albert de Chiny , wspomagany przez swojego wuja, świętego biskupa Verdun Alberon de Chiny , zwraca się do Bernarda de Clairvaux, który prosi w swojej pierwszej fundacji, w opactwie Trois-Fontaines w Szampanii, o przysłanie kilku mnichów cysterskich do nadzorowania kanoników „ Orval, którzy chcą przejść do zakonu Cîteaux .
Konstantyn - Błogosławiony według cysterskiego menologa - przewodzi grupie, będąc tym samym pierwszym z 51 opatów, którzy następują po sobie w Orvalu. W marcu 1131 r. Orval stał się opactwem - córką Trois-Fontaines i faktycznie pierwszym opactwem cystersów w regionie. Budynki przystosowane są do potrzeb klasztornych. Thierry de Vitry, drugi opat, stworzył pierwszą bibliotekę Orval poprzez kopiowanie książek i rękopisów z innych opactw. Adam de Longwy, czwarty (?) opat (1167-1173), rozpoczyna budowę opactwa. Kościół został ukończony przed 1200. domena dla rolnictwa i leśnictwa stopniowo powiększany.
Początki były nie mniej trudne i gmina przez długi czas żyła w biedzie. Pożar w 1252 nie pomogło. Zadłużenie jest tak poważne, że kapituła generalna w Citeaux na sesji w 1316 upoważnia opata Trois-Fontaines do zamknięcia Orval, sprzedaży jego dóbr i rozproszenia mnichów w innych domach.
Opat jednak nic nie robi. Przez cztery stulecia Orval widział wymazane istnienie klasztoru zagubionego w samotności wielkiego lasu Ardenów . Niektóre okresy są dobre, a inne trudne. Znajduje się rzeczywiście na granicy między Królestwo Francji i Imperium, Orval cierpi konsekwencje wojen i konfliktów w XV -go wieku do XVII -tego wieku .
Oznaczone przez długie opatów dla dwóch wielkich osobistości, Orval znaleźć dobrobyt i reputację świętości podczas XVII -tego wieku . Bernard de Montgaillard , narzucony jako opat przez arcyksięcia Alberta w 1605 roku , był początkowo źle przyjęty przez zakonników. Udało mu się jednak narzucić i stopniowo wprowadzał powrót do regularnych praktyk religijnych. Zyskał szacunek mnichów i zbliżył opactwo do okolicznych ludzi. Nowa reputacja Orvala przyciąga: podczas jego opactwa (od 1605 do 1628) liczba mnichów znacznie wzrasta.
Kilka lat po śmierci Montgaillarda, w kulminacyjnym momencie wojny trzydziestoletniej , datowane2 sierpnia 1637opactwo zostaje splądrowane i spalone przez żołnierzy marszałka de Châtillon .
Późniejszy okres był bardziej pokojowy politycznie, a społeczność odzyskała równowagę i dobrobyt pod przewodnictwem księdza Charlesa de Bentzeradta . 45 th opat z Orval (od 1668-1707) zachęcani przez Abbe de Rance spotkał się kilkakrotnie kontynuuje pracę Montgaillard, nakładające surowe powrót do obchodów Citeaux oryginalny: abstynencji całkowitą mięso, rękodzieła dla wszystkich, długie okresy post . Orval przyjmuje szczególnie surowy zwyczaj opactwa La Trappe po wysłaniu tam kilku mnichów na szkolenie. Im cięższa dieta, tym więcej powołań! Chociaż powstało kilka fundacji, liczba mnichów w Orval przekroczyła setkę, gdy zmarł Bentzeradt.
Jednak w rygorystycznym narzuceniu bardzo surowej polityki oszczędnościowej Bentzeradt pozwala na wkroczenie do społeczności ducha jansenizmu . Prowadzi to do największego kryzysu, jaki pozna opactwo. Akceptuje bojowych jansenistów jako mnichów w swoim opactwie . Pod pozorami pokory i oddania najskromniejszym dziełom przekształciły one opactwo w dom jansenistów. Pod swoim opactwem opactwo jest ważnym ośrodkiem wpływów jansenistów. Orval jest w bliskim kontakcie z opactwem Port-Royal . Pierre Nicole ukrywa się na chwilę w Orval. Jego aktywizm staje się uciążliwy. Na wszelki wypadek Bentzeradt prosi go o opuszczenie opactwa.
Kryzys wybuchł w biały dzień, kiedy w bulli Unigenitus ( 1713 ) Klemens XI potępił jansenizm . Duża część wspólnoty monastycznej Orval, jednej z największych w zakonie cystersów, odmówiła podpisania. Są one denuncjowane w Rzymie, co powoduje kanoniczną wizytę w klasztorze, zleconą przez papieża Benedykta XIII . Jean-Mathieu Mommerts jest opat . Wizytacja kanoniczna dopiero się zaczęła,wrzesień 1735, że około piętnastu mnichów ucieka nocą i schroni się u jansenistycznego biskupa Utrechtu, gdzie tworzą wspólnotę „orwalistyczną”. Odkrywamy, że były one w korespondencji z Pasquier Quesnel i Duguet i przechowywane w komórkach zabytków i przedmiotów należących do Arnaulds .
Ich odejście przynosi wyjście z kryzysu. Ojciec Albert de Meuldre , następca Mommerts (1741), nieco sympatyczny jansenista, musi zrezygnować w 1757 roku. Ten, który go zastępuje, Dom Pinart, nawet jeśli surowy i sztywny, przywraca pokój wśród mnichów.
W XVIII -tego wieku , Orval, znajduje się nad rzeką, w samym sercu rozległego lasu, może rozwijać przykładowego hutnictwa.
W czasie Rewolucji Francuskiej , w 1793 r . wojska generała Loisona podpaliły opactwo, a gmina uległa rozproszeniu: klasztor był jednym z miejsc ataków szabrowników. Przed podpaleniem w 1793 r. (mnisi schronili się w bezpiecznym miejscu) przeszukiwali wszędzie, bo jak inni słyszeli, że mnisi zakopali wiele cennych przedmiotów... Chłopi przysięgali, że widzieli mężczyzn ubranych w szata bure pogrzebowi, w szczególności, kielichów i ciboriums w złocie.
Z opactwa zniszczonego w 1793 r. zachowały się tylko nieliczne szczątki:
Miejsce to pozostawało w ruinie do 1926 roku , kiedy to mnich z opactwa La Trappe , Marie-Albert van der Cruyssen , podjął się renowacji opactwa i renowacji ruin. Klarowny opactwo dzisiaj powstało w pobliżu średniowiecznych ruin i kościół św Bernard, arcydzieło XVIII -tego wieku Laurent-Benoît Dewez . Głównym użytym materiałem jest odtworzony kamień w złocistożółtym odcieniu. Malarz Albert Servaes , rzeźbiarz Oscar Jespers i Camille Barthélemy przyczynili się do odrodzenia Orvalu. Zgodnie z planami architekta H. Vaesa nowe budynki są w stylu burgundzkim, romańskim, interpretowanym w nowoczesnym sensie. Konsekrowany w 1939 r. kościół jest arcydziełem trzeźwości. Marmur czechosłowacki był szeroko stosowany do dekoracji wnętrz, do tronu opactwa, kaplic bocznych itp., a stalle są wykonane z drewna z Zairu.
Grupa mnichów z opactwa Sept-Fons utworzyła nową wspólnotę monastyczną. Status opactwa Orval odwiedził w 1936 roku Jeżeli Dom Marie-Albert jest pierwszym opatem nowego opactwa, to jest 53 th z historycznego rodowodu opatów Orval . Prąd opactwo jest konsekrowany8 września 1948.
Na początku XXI th wieku , klasztor był w stanie stać się zarówno miejscem niezwykle odrestaurowanym historii, każdego roku odwiedzane przez tysiące turystów i miejscem kontemplacji. W starożytnych piwnicach urządzono małe muzeum, które uzupełnia podróż zwiedzających przez ruiny. Około piętnastu mnichów cystersko-trapistów , wciąż obecnych na terenie, wita gości na kilkudniowe rekolekcje w ciszy lasu Gaumaise.
W 1931 r. podjęto decyzję o instalacji browaru na terenie opactwa, aby wspomóc finansowo budowę nowego klasztoru. Obecnie iw tradycji cysterskiej społeczność zakonna przeznacza głównie na pomoc społeczną dochody związane z piwem sprzedawanym pod marką Orval. Na świecie jest tylko jedenaście browarów trapistów , z których sześć znajduje się w Belgii. Tylko piwa warzone w opactwie, pod kontrolą mieszkających tam cystersów, mają prawo nosić to oznaczenie. W opactwie warzone jest tylko jedno piwo. Jest to bursztyn z górnej fermentacji (6,2% alkoholu) i charakteryzuje się typowym aromatem oraz goryczką .
Nazwa opactwa (Val d'Or) i jego herb, przedstawiający lazurowy strumień, z którego wyłania się pierścień ozdobiony trzema brylantami, przywołują legendę, według której Matylda z Toskanii , hrabina Briey i protektorka opactwa, straciłby obrączkę na wiosnę. Zasmucona tą stratą, wspomnieniem zmarłego męża, na próżno prosi nielicznych żołnierzy, którzy jej towarzyszą, by ją odzyskali. Jednak gdy mieli wyjechać, zostałby cudownie zwrócony jej przez pstrąga, a hrabina wolałaby, aby region ten nazwano „Złotą Doliną”. Aby przypomnieć tę legendę, szkło Orval ozdobione jest rybą trzymającą w pysku złoty pierścień.
Innym nieco inna wersja legendy byłoby: „W 1076, w jeszcze młoda dama, hrabina Mathilde , Duchess of Toskanii i ciotka z Godefroy de Bouillon , opłakuje męża, GODEFROY Dzwonnik , księcia z Dolnej Lotaryngii . Mathilde udaje się do Orvalu, wówczas odosobnionego miejsca. Sześć lat wcześniej mnisi z Kalabrii wylądowali w pobliżu, uciekając przed włoską wojną domową. Oni zapukał do drzwi arcybiskupa z Trèves który wysłał je do ARNOULD II , na hrabiego z Chiny . To ten ostatni podarował mnichom ziemię pod budowę opactwa . Od razu zabrali się do pracy. Hrabina Matylda powoli przechadza się po zaułkach ich posiadłości. Widzi kawałek wody, automatycznie, zanurza w nim prawą rękę i po kilku sekundach ją wyjmuje. Podskakuje, czując ukłucie w sercu: złoty pierścionek wypadł jej z palca! Szuka, szuka wszędzie, ale niestety nie ma śladu po obiekcie. Jest tylko jedno wytłumaczenie: pierścień wpadł do wody. A Matylda już go nie wyróżnia. Ta wpadka szczególnie boli Mathilde. Pierścień był darem od swego męża, a ostatnia miała pamięć o nim. Zdesperowana hrabina modli się do Matki Boskiej . Zamknęła oczy. Kiedy je otwiera, Matylda jest zdumiona: z wody wyskoczył pstrąg i trzyma w pysku cenny pierścień! Pani odzyskuje swoją własność, dziękuje Niebu i woła: „ Doprawdy, to jest złota dolina! To właśnie ta historia pstrąga i pierścienia wyjaśnia logo produktów nadal produkowanych w opactwie. Reputacja bogactwa Orval - predestynowanej nazwy - trwała przez wieki. "
Zielarstwo i ogród z prostymi .
Drzwi zrujnowanego kościoła opackiego prowadzące na krużganek.
Budynek recepcji.
Budynek recepcji.
Rozeta, symbol nowego opactwa.
Grób Wacława .
Monumentalna statua N.-D. z Orvalu. Szczegół twarzy.
Ruiny starego opactwa, nawa boczna.
Fontanna Matyldy.
Ruiny Orvalu.
Archiwa opactwa Orval przechowywane są w Archiwum Państwowym w Arlon . Zawiera księgi rachunkowe, dawne plany majątku opactwa, dokumenty związane z zarządzaniem majątkiem i prawami, a także wiele informacji o życiu gospodarczym opactwa io życiu wielu miejscowości belgijskich i francuskich, gdzie się znajduje. znajdowało się wśród nich Huy , Oteppe , Fexhe i kilka innych wiosek hesbaju Hutoise . Archiwa opactwa Orval są dostępne dla publiczności. Wykaz archiwów jest w sprzedaży w Archiwum Państwowym w Arlon.