HIV / AIDS lub HIV , jest kwalifikowana przez WHO jako „globalnej epidemii” i jest uważany przez niektórych jako pandemia . Według UNAIDS na całym świecie 38 milionów ludzi żyje z HIV, a 1,7 miliona zostało nowo zarażonych w 2020 roku. Szacuje się, że od początku epidemii 76 milionów ludzi zaraziło się tym wirusem. to. Jak dotąd nie ma lekarstwa na HIV. Jednak wprowadzono leczenie, programy edukacyjne, odpowiednią opiekę medyczną i wsparcie, aby towarzyszyć nosicielom wirusa.
Z 32 milionów zgonów z powodu AIDS w latach 1990-2020, według WHO, 23 miliony to Afrykanie i osoby heteroseksualne (72%). Trzy miliony to homoseksualiści. A trzy miliony to osoby uzależnione od heroiny.
Pochodzenia ludzkiego wirusa niedoboru odporności jest w środkowej Afryce , a dokładniej w Kinszasie , stolicy Demokratycznej Republiki Konga , gdzie rozprzestrzenianie wirusów cicho w latach 1920 do 1970. niedoboru zespół nabytego (AIDS) została po raz pierwszy opisana w 1981 roku . W 1983 roku wirus HIV został zsekwencjonowany i zidentyfikowany jako przyczyna AIDS. Epidemia zmieniła skalę w latach 90. Globalna częstość występowania zakażeń HIV osiągnęła szczyt w 1997 r. I wyniosła 3,3 miliona nowych przypadków. Globalny poziom zachorowań utrzymywał się w latach 1997-2005 na poziomie około 2,6 miliona rocznie.
Z wyjątkiem południowej Afryki i południowo- wschodniej Afryki , świat w dużej mierze uniknął epidemii HIV. W Europie, Ameryce, Azji i Oceanii jest niewiele krajów, w których częstość występowania wirusa HIV u dorosłych przekracza 1%. W Indiach, gdzie jest 2,5 miliona osób zarażonych wirusem HIV, częstość występowania w 2016 roku wynosi około 0,2%. W tych krajach głównymi społecznościami zarażonymi wirusem HIV są homoseksualiści , aw innym rejestrze narkomani . Na Zachodzie częstość występowania wirusa HIV w społeczności gejowskiej wynosi około 15%. Szacuje się, że na całym świecie z 16 milionów ludzi używających narkotyków dożylnie co najmniej 3 miliony jest obecnie zarażonych wirusem HIV.
Afryka Południowa to region świata najbardziej dotknięty wirusem HIV. W Afryce Południowej częstość występowania wirusa HIV w 2016 r. Wynosiła 21% wśród osób w wieku 15–49 lat. Od 7 do 8 milionów mieszkańców RPA żyje z HIV. W kraju Nelsona Mandeli częstość występowania wirusa HIV wynosi 27% wśród kobiet w porównaniu z 14% wśród mężczyzn. Niezaprzeczalnie prostytucja ułatwiła rozprzestrzenianie się chorób przenoszonych drogą płciową, w tym HIV, w Afryce. Jednak prostytucja nie jest bardziej rozwinięta w Afryce Południowej i Afryce Południowo-Wschodniej niż gdziekolwiek indziej na świecie. Jednak HIV jest bardziej przenoszony drogą pozajelitową (wstrzyknięcie, strzykawka) niż podczas stosunku heteroseksualnego . W Afryce strzykawka jest przekazywana od jednego pacjenta do drugiego, podczas gdy czasami zatrzymuje się niewielkie ilości zakaźnej krwi, które są wystarczające do przeniesienia wirusa.
Według Jacquesa Pépina w Afryce Subsaharyjskiej HIV najprawdopodobniej rozprzestrzenił się jatrogennie , to znaczy poprzez opiekę zdrowotną, z powodu ponownego użycia niesterylnych strzykawek. W początkowych fazach epidemii, w latach 1920-1970, rozprzestrzenianie się wirusa HIV było mimowolne poprzez dożylne zastrzyki w ramach programów zwalczania chorób tropikalnych ( trypanosomatoza , kiła , gruźlica , malaria ). Od lat 80., a zwłaszcza 90., kiedy epidemia zmieniła skalę, nasilenie epidemii HIV w południowej Afryce można powiązać z przestępczym programem reżimu apartheidu kierowanego przez SAIMR . Chociaż jest to prawdopodobne, temat ten jest kontrowersyjny.
1990-1999 | 2000-2009 | 2010-2019 | Łączna liczba zgonów | |
---|---|---|---|---|
Świat | 7 710 000 | 15 300 000 | 8 810 000 | 31.820.000 |
Afryki Subsaharyjskiej | 5 840 000 | 11.590.000 | 5 830 000 | 23.260.000 |
Afryka Północna i Bliski Wschód | 15 000 | 67 000 | 128 000 | 210 000 |
Ameryka Północna i Południowa | 816 000 | 751 000 | 559 000 | 2.126.000 |
Europa i były ZSRR | 200 000 | 294 000 | 374 000 | 868 000 |
Azja i Pacyfik | 127 000 | 576 000 | 514 000 | 1 217 000 |
Azja Indo-Azja Południowo-Wschodnia | 642 000 | 2 030 000 | 1,400,000 | 4.072.000 |
Od pierwszego przypadku HIV / AIDS opisanego w 1981 r., Choć rzadki, wirus ten nadal stanowi poważny problem zdrowotny w kilku regionach świata. Spośród 38 milionów ludzi żyjących z HIV / AIDS 36,2 miliona to osoby dorosłe, a 1,8 miliona dzieci poniżej 15 roku życia. Spośród 38 milionów ludzi żyjących z HIV około 24,5 miliona otrzymuje terapię antyretrowirusową (ART). W 2019 roku około 690 000 osób zmarło z powodu chorób związanych z AIDS. Śmiertelność związana z AIDS spadła o 39% od 2010 roku.
Liczba osób zakażonych wirusem HIV nadal rośnie w większości części świata, pomimo wdrażania strategii profilaktycznych. Afryki Subsaharyjskiej jest zdecydowanie najgorszym obszarze zagrożonym, z około 25 milionów osób zakażonych w 2020 roku, 65% światowego ogółu. Z 5,6 miliona osób zarażonych wirusem HIV, Indie oraz Azja Wschodnia i Południowo-Wschodnia stanowią około 15% ogółu ludności na świecie. Ameryka Łacińska uwzględnieniu 2,1 mln (5%), podobnie jak Zachód (5%). Wreszcie w byłym ZSRR 1,7 miliona osób jest zarażonych wirusem HIV (4% całego świata). Pandemia nie jest jednorodna w regionach, niektóre kraje są bardziej dotknięte niż inne. Nawet w tym samym kraju istnieją duże różnice w poziomach infekcji między różnymi obszarami.
Na całym świecie występuje serofobia , która jest piętnem i dyskryminacją związaną z HIV / AIDS. Zainfekowani pacjenci są bardziej podatni na osądzanie, nękanie i akty przemocy.
Pod koniec 2019 r. Na reakcję na AIDS w krajach o niskim i średnim dochodzie przeznaczono 18,6 mld USD, o prawie 1,3 mld USD mniej niż w 2017 r. Około 57% całkowitych środków wydanych na HIV w krajach o niskim i średnim dochodzie w 2019 roku pochodziły ze źródeł krajowych.
W Afryce Subsaharyjskiej mieszka 12% światowej populacji i dwie trzecie wszystkich osób zakażonych wirusem HIV. Każdego roku w Afryce Subsaharyjskiej około 1 miliona ludzi zaraża się wirusem HIV, a 440 000 umiera z tego powodu.
Korzenie HIV znajdują się w Afryce Środkowej, a konkretnie w południowym Kamerunie . Od setek lat niektóre szympansy z Afryki Zachodniej ( Pan troglodytes troglodytes ) były zakażane małpim wirusem niedoboru odporności (SIV). Wirus ten mógł zostać przeniesiony na myśliwych, gdy zarzynali zwłoki szympansów. W latach dwudziestych mniej niż stu Afrykanów zaraziło się w ten sposób wirusem HIV. Więcej informacji można znaleźć w artykule: Pochodzenie ludzkiego wirusa niedoboru odporności .
Według Jacquesa Pépina prostytucja nie może być czynnikiem, który początkowo przenosił HIV. Najprawdopodobniej ponowne użycie niesterylnych strzykawek w Afryce w latach pięćdziesiątych XX wieku do leczenia różnych chorób tropikalnych było przyczyną pierwszego rozprzestrzeniania się wirusa HIV. Od zastrzyków dożylnych może być łatwo wykonane walczyć syfilis , na śpiączki , z gruźlicą czy malarią . W Kamerunie takie praktyki były przyczyną epidemii zapalenia wątroby typu C : częstość występowania HCV wynosi zatem od 40 do 50% wśród Kamerunów urodzonych przed 1945 r., 15% dla osób urodzonych przed 1960 r. I co najwyżej 3% dla osób urodzonych między 1970 i 1990.
Wydaje się, że poprzez swoją politykę zdrowotną Konga Belgijskie, a następnie Zair, po cichu rozpowszechniały HIV wśród pacjentów przebywających w ośrodkach zdrowia. W dystrykcie Lemba w stolicy Kinszasy częstość występowania wirusa HIV spadła z 0,25% w 1970 r. Do 3% w 1980 r. Afryka Środkowa, gdzie urodził się wirus HIV, nie jest szczególnie dotknięta epidemią HIV. W 2014 r. Częstość występowania wśród dorosłych w Demokratycznej Republice Konga wynosiła około 2%. Ocalała również Afryka Zachodnia. Z wyjątkiem kilku krajów ( Wybrzeże Kości Słoniowej i Gwinea Bissau ), rozpowszechnienie HIV nie różni się od reszty świata.
Z drugiej strony Afryka Południowa jest regionem najbardziej dotkniętym wirusem HIV w 2021 r., A wskaźniki rozpowszechnienia przekraczają 20% w Afryce Południowej , Lesotho , Suazi i Botswanie . Z kolei w Angoli wskaźnik ten nigdy nie przekroczył 2%. W południowoafrykańskim regionie Kwazulu , w ostatnich latach reżimu apartheidu , częstość występowania HIV wśród kobiet spadła z mniej niż 1% w 1990 r. Do 30% w 1997 r. Obecnie przekracza 40%. Jednak wirus HIV nie jest przenoszony tak jak wirus grypy. A seks nie może wszystkiego wyjaśnić. W Afryce Południowej, gdy epidemia HIV wymknęła się spod kontroli, pod koniec lat 90. XX wieku głównie naukowcy anglosascy ( Peter Duesberg , grupa z Perth ), którzy mieli doradzać rządowi RPA, przekazywali dezinformację: twierdzą (1), że nie ma związku między HIV a AIDS (2), że terapie antyretrowirusowe są toksyczne. Ta polityka zaprzeczania AIDS utrudniła tworzenie skutecznych programów dystrybucji leków antyretrowirusowych i spowodowała kilkaset tysięcy zgonów. Więcej informacji można znaleźć w artykule: Challenging HIV Responsibility in AIDS .
Kontrowersyjnym tematem, który wciąż jest mało zgłębiony przez świat nauki, jest to, czy pandemia AIDS w Afryce jest zbrodnią przeciwko ludzkości popełnioną na Afrykanach przez białych suprematystów , w rejestrze dość podobnym do Shoah . W 2019 roku film dokumentalny Dowody w ONZ nominowany do nagrody LUX od Parlamentu Europejskiego , twierdzi, że SAIMR, to anglo - afrikaner organizacji białych supremacji, stworzył sieć przychodni w Afryce Południowej, Afryce Południowej i Afryki balastem.. W tych klinikach przyjmowano do opieki zdrowotnej kobiety w ciąży. Zgodnie z zeznaniami byłego członka SAIMR, ta sieć przychodni celowo wykorzystywała skażony sprzęt do zarażania afrykańskich populacji wirusem HIV. Wydaje się to potwierdzać statystycznie częstość występowania wirusa HIV w Afryce Wschodniej lub w anglojęzycznej Afryce Południowej, gdzie od 5 do 40% populacji jest obecnie zakażonych wirusem HIV. W 2016 r. W Republice Południowej Afryki wśród osób w wieku 15-49 lat częstość występowania wirusa HIV na poziomie krajowym wynosiła 27% wśród kobiet i 14% wśród mężczyzn.
Kraj | Dochodzenie | Częstość występowania wśród osób w wieku 15-49 lat | Kobiety | Mężczyźni | HIV pozytywny (szac.) |
---|---|---|---|---|---|
Południowa Afryka | 12,30% | 14,500,000 | |||
Afryka Południowa | 2016 DHS | 21, 2% (CI: 19, 2 - 23, 3) | 27, 3% (CI: 24, 7 - 29, 9) | 13, 3% (CI: 11, 0 - 15,6) | 7 880 000 |
Angola | 2015-16 DHS | 2, 0% (CI: 1, 6 - 2, 4) | 2, 6% (CI: 2, 0 - 3, 1) | 1, 2% (CI: 0, 8 - 1, 6) | 320 000 |
Botswana | UNAIDS | 22% | 340 000 | ||
Lesotho | 2014 DHS | 24, 6% (CI: 23, 0 - 26, 3) | 29, 7% (CI: 27, 5 - 31, 8) | 19, 6% (CI: 17,5 - 21,6) | 300 000 |
Malawi | 2015-16 DHS | 8, 8% (CI: 7, 9 - 9, 6) | 10, 8% (CI: 9, 6 - 11, 9) | 7,1% (CI: 6,2 - 8,0) | 900 000 |
Madagaskar | UNAIDS | 0,3% | 45 000 | ||
Mozambik | AIS 2015 | 13, 2% (CI: 11, 7 - 14, 6) | 15,4% (CI: 13,7 - 17,2) | 10, 2% (CI: 8, 9 - 11, 6) | 2,100,000 |
Namibia | 2013 DHS | 14, 0% (CI: 12, 8 - 15,3) | 16,9% (CI: 15,3 - 18,5) | 11,4% (CI: 9,8 - 13,1) | 220 000 |
Suazi | 2006-07 DHS | 25, 9% (CI: 24, 4 - 27, 4) | 31, 1% (CI: 29, 3 - 32, 9) | 19, 7% (CI: 17, 9 - 21, 5) | 165 000 |
Zambia | 2018 DHS | 11, 1% (CI: 10, 2 - 12, 0) | 14, 2% (CI: 12, 9-15, 5) | 8,3% (CI: 7,5 - 9,1) | 1 020 000 |
Zimbabwe | 2015 DHS | 13,8% (CI: 12,9 - 14,8) | 16,7% (CI: 15,5 - 17,8) | 11, 3% (CI: 10, 3 - 12, 3) | 1 180 000 |
Wschodnia Afryka | 3,10% | 6 000 000 | |||
Burundi | 2016-17 DHS | 0,9% (CI: 0,7 - 1,2) | 1, 2% (CI: 0, 9 - 1, 5) | 0, 7% (CI: 0,5 - 1, 0) | 56 000 |
Dżibuti | UNAIDS | 3% | 18 000 | ||
Etiopia | 2016 DHS | 0,9% (CI: 0,7 - 1,2) | 1, 2% (CI: 0, 9 - 1, 6) | 0, 6% (CI: 0, 4 - 0, 8) | 545 000 |
Erytrea | UNAIDS | 0,6% | 20 000 | ||
Kenia | 2008-09 DHS | 6, 3% (CI: 5, 3 - 7, 3) | 8,0% (CI: 6,7 - 9,3) | 4,6% (CI: 3,5 - 5,6) | 1 725 000 |
Uganda | AIS 2011 | 7,3% (CI: 6,8 - 7,9) | 8,3% (CI: 7,6 - 9,1) | 6,1% (CI: 5,4 - 6,7) | 1,575 000 |
Rwanda | 2014-15 DHS | 3, 0% (CI: 2, 6 - 3, 4) | 3,6% (CI: 3,1 - 4,1) | 2, 5% (CI: 2, 0 - 2, 9) | 214,500 |
Somali | UNAIDS | 0,4% | 24 000 | ||
Sudan Północny | UNAIDS | 0,4 | 99 000 | ||
Południowy Sudan | UNAIDS | 2,70% | 150 000 | ||
Tanzania | 2011-12 AIS | 5,1% (CI: 4,6 - 5,7) | 6, 2% (CI: 5, 5 - 6, 8) | 3,8% (CI: 3,2 - 4,5) | 1.550.000 |
Afryka Centralna | 1,70% | 1.5 miliona | |||
Kamerun | 2018 DHS | 2, 7% (CI: 2, 3 - 3, 1) | 3, 4% (CI: 2, 9 - 4, 0) | 1, 9% (CI: 1, 5 - 2, 3) | 415 000 |
Demokratyczna Republika Konga | 2013-14 DHS | 1, 2% (CI: 0, 8 - 1, 5) | 1, 6% (CI: 1, 1 - 2, 2) | 0, 6% (CI: 0, 3 - 0, 9) | 705 000 |
Congo Brazzaville | AIS 2009 | 3, 2% (CI: 2, 5 - 3, 8) | 4,1% (CI: 3,2 - 5,1) | 2, 1% (CI: 1, 5 - 2, 6) | 95 000 |
Gabon | 2012 DHS | 4,1 (CI: 3,3 - 4,8) | 5,8 (CI: 4,6 - 7,0) | 2,7 (CI: 2,0 - 3,4) | 53 000 |
Gwinea Równikowa | UNAIDS | 5,00% | 38 000 | ||
Republika Środkowoafrykańska | UNAIDS | 3,60% | 120 000 | ||
Czad | 2014-15 DHS | 1, 6% (CI: 1, 2 - 2, 0) | 1, 8% (CI: 1, 3 - 2, 3) | 1, 3% (CI: 0, 9 - 1, 7) | 140 000 |
Afryka Zachodnia | 1,50% | 3 300 000 | |||
Łagodny | UNAIDS | 1,20% | 78 000 | ||
Wybrzeże Kości Słoniowej | 2011 - 12 DHS | 3,7% (CI: 3,1 - 4,3) | 4,6% (CI: 3,8 - 5,4) | 3,3% (CI: 2,6 - 4,0) | 570 000 |
Gambia | 2013 DHS | 1,9% (CI: 1,4 - 2,4) | 2, 1% (CI: 1, 5 - 2, 7) | 1, 8% (CI: 1, 0 - 2, 5) | 25 000 |
Ghana | 2014 DHS | 2, 0% (CI: 1, 6 - 2, 4) | 2, 8% (CI: 2, 2–3, 5) | 1, 1% (CI: 0, 7 - 1, 5) | 365 000 |
Gwinea Konakry | 2018 DHS | 1, 5% (CI: 1, 1 - 1, 8) | 1, 6% (CI: 1, 2 - 2, 0) | 1, 2% (CI: 0,7 - 1,7) | 107 000 |
Gwinea Bissau | UNAIDS | 4,00% | 44 000 | ||
Liberia | 2013 DHS | 1, 9% (CI: 1, 3 - 2, 5) | 2, 0% (CI: 1, 3 - 2, 7) | 1, 7% (CI: 0, 9 - 2, 5) | 52 000 |
Mali | 2012-13 DHS | 1, 1% (CI: 0, 8 - 1, 4) | 1, 3% (CI: 1, 0 - 1, 7) | 0,9% (CI: 0,5 - 1,2) | 120 000 |
Niger | 2012 DHS | 0, 4% (CI: 0,2 - 0,5) | 0, 4% (CI: 0,2 - 0,5) | 0, 4% (CI: 0,2 - 0,6) | 53 000 |
Nigeria | UNAIDS | 1,40% | 1.540.000 | ||
Senegal | 2017 DHS | 0, 5% (CI: 0,3 - 0,6) | 0, 5% (CI: 0,3 - 0,7) | 0, 5% (CI: 0,3 - 0,7) | 51 000 |
Sierra Leone | 2019 DHS | 1, 7% (CI: 1, 4 - 2, 0) | 2, 2% (CI: 1, 8 - 2, 6) | 1, 3% (CI: 0, 9 - 1, 7) | 63 000 |
Iść | 2013-14 DHS | 2, 5% (CI: 2, 0 - 2, 9) | 3,1% (CI: 2,5 - 3,7) | 1, 9% (CI: 1, 4 - 2, 3) | 110 000 |
Częstość występowania HIV / AIDS wśród dorosłej populacji (15-49 lat) na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej szacuje się na mniej niż 0,1% w latach 1990-2018. W tym regionie żyje z tą chorobą około 240 000 osób. Iran stanowi około jednej czwartej (61 000) populacji zakażonej wirusem HIV. Każdego roku 20 000 osób jest nowo zarażonych, a 8 000 umiera na AIDS. W 2018 roku połowa zgonów związanych z AIDS w tym regionie miała miejsce w Iranie i Egipcie .
Indie i AzjaW regionie Azji i Pacyfiku oraz Indo-Azji około 5,8 miliona ludzi jest zarażonych wirusem HIV. Każdego roku 300 000 osób jest nowo zarażonych, a 160 000 umiera z powodu chorób związanych z AIDS. W Indiach, gdzie jest 2,5 miliona osób zakażonych wirusem HIV, częstość występowania w 2016 r. Wynosi około 0,2%. W tym regionie migranci są szczególnie narażeni: 67% zakażonych w Bangladeszu i 41% w Nepalu to migranci powracający z Indii .
W Chinach na początku lat 90. na niektórych obszarach wiejskich, szczególnie w prowincji Henan , rekrutowano rolników z kilkuset stacji do zbierania osocza . Pobrana krew została zmieszana. Nie przesiewowe HIV lub wirusem zapalenia wątroby typu C zostało zrobione wcześniej. Część pobranej krwi była ponownie podawana każdemu dawcy. W niektórych regionach od 9 do 17% opłacanych dawców nabyło w ten sposób wirusa HIV, tj. Około 250 000 zarażonych Chińczyków.
W Azji Wschodniej (Chiny, Japonia , Korea ) homoseksualiści stanowią 18% nowych przypadków HIV / AIDS, a seks kosztuje 29% nowych przypadków.
Ameryka północnaOd początku epidemii na początku lat 80. w Stanach Zjednoczonych zdiagnozowano HIV u ponad 1,2 miliona osób . Każdego roku w Stanach Zjednoczonych diagnozuje się 38 000 nowych przypadków HIV. Mówi się, że około 14% osób zarażonych wirusem HIV w Stanach Zjednoczonych nie jest świadomych swojej infekcji. HIV występuje częściej w dużych miastach Kalifornii (Los Angeles i San Francisco), na wschodnim wybrzeżu (Nowy Jork) oraz w miastach na Dalekim Południu. Stawki są niższe w Utah , Teksasie i Północnej Florydzie . Częstość występowania wirusa HIV w Waszyngtonie , stolicy kraju, wynosi 3% i jest najwyższa w kraju. Wskaźnik ten jest porównywalny z tym, co obserwuje się w Afryce Środkowej.
Homoseksualiści odpowiadają za około 8 na 10 diagnoz u mężczyzn. Ostatnie badania wykazały, że jeden na sześciu homoseksualnych i biseksualnych mężczyzn jest zarażony wirusem HIV. Częstość występowania HIV wśród kobiet transpłciowych wynosi 11,8%. Początkowo epidemia HIV w społeczności gejowskiej w Stanach Zjednoczonych mogła zostać spotęgowana przez handel osoczem krwi . Począwszy od lipca 1981 roku, kilka tygodni po tym, jak społeczność naukowa po raz pierwszy opisała przypadki AIDS, gejowski magazyn The Advocate z Los Angeles opublikował liczne reklamy oferujące 50 dolarów za plazmaferezę. Po przedstawieniu ogłoszenia ośrodki te przyjęły darczyńców w San Francisco , Los Angeles lub Nowym Jorku . Centra Alpha Plasma działały w ten sposób 26 ośrodków. Homoseksualiści mogli zostać zarażeni w tych ośrodkach, a następnie przenieśliby wirusa HIV na swoich partnerów seksualnych.
AIDS jest jedną z trzech głównych przyczyn zgonów Afroamerykanów w wieku od 25 do 54 lat i Afroamerykanek w wieku od 35 do 44 lat w Stanach Zjednoczonych. W Stanach Zjednoczonych Afroamerykanie stanowią około 48% całej populacji zakażonej wirusem HIV i odpowiadają za ponad połowę nowych przypadków HIV, chociaż stanowią tylko 12% populacji. W 2018 roku było 4 razy więcej Afroamerykanek (około 4000 przypadków ), które zaraziły się wirusem HIV niż białe kobiety (około 1000 przypadków ) w Stanach Zjednoczonych. Innymi słowy, prawdopodobieństwo zakażenia HIV u Afroamerykanki jest 20 razy większe niż w przypadku białej kobiety.
W Stanach Zjednoczonych za nową falę infekcji obwinia się stosowanie metamfetaminy , znanej jako metamfetamina . Badania zaprezentowane na 12 th Annual Conference on retrowirusów w Bostonie w lutym 2005 roku stwierdził, że spożycie metamfetaminy i kokainy ryzyko stania się HIV pozytywnym czynnikiem.
W 2016 roku w Kanadzie było około 63 100 osób zakażonych wirusem HIV . Częstość występowania wirusa HIV gwałtownie rośnie wśród rdzennych Kanadyjczyków .
Ameryka ŁacińskaPopulacje Ameryki Środkowej i Południowej liczą obecnie około 2,1 miliona osób zakażonych wirusem HIV, z częstością około 0,4%. Każdego roku 120 000 osób jest nowo zarażonych, a 37 000 umiera z powodu AIDS. W Ameryce Łacińskiej 75% osób żyjących z HIV otrzymuje leki przeciwretrowirusowe. W tych regionach obu Ameryk tylko Gwatemala i Honduras mają krajową częstość występowania HIV powyżej 1%. W tych krajach liczba mężczyzn zakażonych wirusem HIV przewyższa liczbę kobiet zakażonych wirusem HIV o około 3: 1.
Caribbean jest drugim najbardziej dotkniętym regionie świata. Wśród dorosłych w wieku od 15 do 44 lat AIDS stał się główną przyczyną zgonów. Częstość występowania wirusa HIV na Karaibach wynosi 0,9%, a 330 000 mieszkańców Karaibów jest zarażonych wirusem HIV. Każdego roku 13 000 nowych infekcji powoduje 6900 zgonów związanych z AIDS. Znaczna część przenoszenia wirusa HIV odbywa się poprzez związki heteroseksualne, dwie trzecie zakażeń wirusem HIV przypisuje się tej drodze. Seks między mężczyznami jest również ważną drogą przenoszenia. Przenoszenie wirusa HIV poprzez zażywanie narkotyków dożylnych pozostaje rzadkie, z wyjątkiem Bermudów i Puerto Rico.
Na Karaibach Bahamy są krajem o największej częstości występowania HIV / AIDS ze wskaźnikiem 3,2%. Na Haiti rozpowszechnienie wynosi 2,3% w 2017 r.
Europa Zachodnia i WschodniaW Europie Zachodniej w 2019 r. Częstość występowania wśród dorosłych (15–49 lat) w tym regionie wynosi 0,3%, przy czym obecnie zakażonych wirusem HIV jest od 570 000 do 890 000 osób. Każdego roku w Unii Europejskiej diagnozuje się od 20 000 do 30 000 nowych przypadków HIV. Ze względu na dostępność terapii przeciwretrowirusowych liczba zgonów z powodu AIDS utrzymuje się na niskim poziomie od późnych lat 90. Według danych CIA z 2013 i 2014 r. Najbardziej dotknięte kraje w wartościach bezwzględnych to Francja (180 000 zakażonych wirusem HIV), Hiszpania (150 400), Stany Zjednoczone. Królestwo (126 700) i Włochy (122 000). Nowe przypadki są częściowo związane ze wzrostem diagnoz wśród ludzi z Afryki, a także wśród homoseksualistów.
W byłym ZSRR , ze względu na załamanie społeczne i gospodarcze oraz zwiększoną dostępność leków dożylnych, wskaźnik zakażeń wirusem HIV wynosi ponad 1%. Szacuje się, że w 2019 roku zarażonych jest około 1,7 miliona osób. Każdego roku w byłym ZSRR 170 000 osób zaraża się wirusem HIV, a 35 000 umiera na AIDS.