Ogół populacji | 1 400 685 (2011) |
---|
Języki |
Języki tubylcze Kanadyjski Angielski Kanadyjski Francuski Kanadyjski |
---|---|
Religie |
Chrześcijaństwo ( katolicyzm , protestantyzm ) Animizm |
Pokrewne grupy etniczne |
Rdzenni Amerykanie w Stanach Zjednoczonych Grenlandczycy Rdzenni Amerykanie |
W mieszkańcy Kanady są pierwsi mieszkańcy tej ziemi, która stanowi dziś Kanadę i ich potomków. Ostatnie wykopaliska archeologiczne pokazują pozostałości sprzed 30 000 lat. Wśród tych ludów niektórzy mogliby dotrzeć na kontynent, przekraczając Cieśninę Beringa ze wschodniej Syberii w Azji, aby udać się na Alaskę.
Rząd uznaje trzy grupy ludności aborygeńskiej w Kanadzie: First Nations , Inuit i Métis . Według spisu z 2011 r. w Kanadzie mieszka ponad milion rdzennych mieszkańców , czyli 4,3% całkowitej populacji kraju. Spośród nich 64% to Indianie, 30% to Metyjczycy, a 4% to Eskimosi. Od 2017 r. Indigenous and Northern Affairs Canada rozpoznaje około 630 zespołów w Kanadzie.
Od czasu europejskiej kolonizacji obu Ameryk , wielu rdzennych mieszkańców Kanady padło ofiarą przymusowej asymilacji z zakazem praktykowania ich tradycyjnych religii i kultur, jak również przymusowego wysyłania swoich dzieci do rdzennych szkół rezydenckich .
Obecnie borykają się z poważnymi problemami społeczno-gospodarczymi. Wielu żyje poniżej granicy ubóstwa i jest nadreprezentowanych w populacji więziennej kraju.
Ich odzyskanie tożsamości w obliczu kolonialnej przemocy pojawia się i jest wspierane przez kilka kanadyjskich grup. Jednak ludy tubylcze nadal są ofiarami rasizmu i kolonializmu.
Według badań archeologicznych i genetycznych, Ameryki były ostatnimi kontynentami na świecie, w których mieszkali ludzie. Podczas zlodowacenia Wisconsin 50 000 do 17 000 lat temu spadający poziom mórz pozwolił ludziom przekroczyć Beringię , most lądowy między Alaską a wschodnią Syberią . Ponieważ Alaska była wolna od lodu z powodu niskich opadów śniegu, niewielka populacja mogła się tam osiedlić. Jednak pokrywa lodowa Laurentian pokryła większość Kanady, zamykając tych nowych koczowniczych mieszkańców na Alasce na kilka tysięcy lat.
Badania genetyczne ludów aborygeńskich w obu Amerykach (w) sugerują, że pierwsi mieszkańcy obu Ameryk mają tę samą populację przodków, która rozwinęła się w izolacji. Łącząc jego wyniki z badaniami archeologicznymi, przypuszcza się, że jest to populacja Beringii, która była izolowana przez 10 000 do 20 000 lat. Około 16 500 lat temu lodowce zaczęły topnieć, umożliwiając ludziom przemieszczanie się na południe i wschód do Kanady i dalej do Ameryki.
Pierwsi mieszkańcy Ameryki Północnej przybyli do Kanady co najmniej 15 000 lat temu. Najbardziej prawdopodobną hipotezą jest to, że ci pierwsi mieszkańcy przybyli do Ameryki ścigając plejstoceńskie ssaki, takie jak gigantyczne bobry , żubry stepowe , woły piżmowe , mastodonty , mamuty włochate i starożytne karibu . Badania archeologiczne w Jukonie , na obszarze nietkniętym przez zlodowacenia czwartorzędu , wykazały, że ludzkość była obecna w Kanadzie od około 12 000 lat.
Klimat w Ameryce Północnej ustabilizował się około 10 000 lat temu, przypominając warunki klimatyczne panujące tam dzisiaj. Umożliwiło to migrację i wzrost populacji ludzkiej w Ameryce. Wielkość i różnorodność klimatów, ekologia, roślinność, fauna i podziały mas lądowych spowodowały, że wśród wczesnych mieszkańców pojawiły się podziały kulturowe i językowe.
Terytorium Północno-że formy teraz Kanada zostało zajęte przez ludy na-Dene z VIII -go tysiąclecia pne. AD . Są przodkami ludów z rodziny językowej Athapaskan . Fulani Huron-Wendat osiadł na terytorium, które formy Obecnie południowym Ontario (w) wzdłuż rzeki Eramosa (in) do VIII TH i VII -go tysiąclecia pne. AD , głównie między jeziorem Simcoe a Georgian Bay . Od VI TH i V -go tysiąclecia pne. AD , wiele różnych kultur Indian rozwinęło się wokół polowania na żubry na kanadyjskim Zachodzie . Zachodnim wybrzeżu, od VII TH do V th tysiąclecia pne. AD , widział rozwój różnych kultur opartych na połowach łososia . W tym samym czasie Nuu-chah-nulth z wyspy Vancouver zaczęli polować na wieloryby .
Po wojnie podboju przez Brytyjczyków w XVIII -tego wieku, rząd Kanady zachęcani przyswajanie Aborygenów w „kanadyjskiej kultury”. Strategia ta zakończyła się pod koniec XIX TH i na początku XX -tego wieku z szeregu inicjatyw mających na celu asymilację i pełnego podporządkowania Aborygenów. Polityka ta była możliwa dzięki ustawom, takim jak ustawa o wspieraniu stopniowej cywilizacji i ustawa indyjska, które promowały europejskie ideały, takie jak chrześcijaństwo , siedzący tryb życia, rolnictwo i formalna edukacja. Chociaż chrystianizacja rdzennych ludów w Kanadzie rozpoczęła się wraz z przybyciem pierwszych chrześcijańskich misjonarzy w XVII wieku, stała się bardziej systematyczna pod rządami brytyjskimi wraz z uchwaleniem ustawy indyjskiej w 1876 r., która wprowadziła nowe kary dla tych, którzy nie nawrócili się na chrześcijaństwo. Na przykład prawo zabraniało Aborygenom, którzy nie byli chrześcijanami, możliwości składania zeznań lub rozprawy w sądzie, a także nie mogli spożywać alkoholu. Kiedy ustawa indyjska została zmieniona w 1884 roku, zakazano tradycyjnych praktyk religijnych, takich jak potlacz . Inne poprawki z 1920 r. zakazały prawnie uznanym tubylcom noszenia tradycyjnych strojów lub wykonywania tradycyjnych tańców w celu zakończenia wszelkich praktyk, które nie były chrześcijańskie.
Inną strategią rządu kanadyjskiego było wprowadzenie siedzącego trybu życia. Uważał, że w ten sposób łatwiej będzie im się przyswoić. Na przykład w XIX -tego wieku, rząd zaczął wspierać model rolnictwa wioskę tworzenia zachęcania Aborygenów osiedlić i rozpocząć rolnictwa. Ta strategia okazała się porażką. Rząd zwrócił się zatem do stworzenia indyjskich rezerw utworzonych na podstawie ustawy Indian z 1876 Utworzenie rezerw towarzyszyła przepisów ograniczających działalność Aborygenów, takich jak zakaz napojów alkoholowych, ograniczeń w dostępie do głosowania podczas wyborów w rady zespołów , zmniejszenie wielkości łowisk i łowisk oraz zakaz prawnie uznanych rdzennych mieszkańców odwiedzania innych rdzennych grup w ich rezerwatach.
Poprzez Ustawę o Stopniowej Cywilizacji z 1857 r. rząd kanadyjski zachęcał rdzennych Amerykanów do uwolnienia się, to znaczy do usunięcia wszelkich prawnych różnic między rdzennymi mieszkańcami a innymi kanadyjskimi poddanymi. Uwalniając się, Aborygen i jego rodzina utracili wszelkie tytuły Aborygenów. Intencją było, aby Aborygeni stali się w ten sposób „mniej dzicy” i „bardziej cywilizowani”.
Najnowszą rządową strategią asymilacji Aborygenów był system szkół rezydenckich ustanowiony na mocy ustawy indyjskiej . Intencją było, aby dzieci wyszły w ten sposób ze swoich „dzikich” społeczności i stały się „cywilizowanymi obywatelami”. Od 1847 do 1996 r. rząd Kanady, we współpracy z Kościołem katolickim , prowadził w całym kraju 130 szkół dla rdzennych dzieci, które zostały zmuszone do opuszczenia swoich domów. W 2008 roku premier Stephen Harper formalnie przeprosił w imieniu rządu Kanady i jego obywateli za szkoły rezydencyjne. Między końcem XIX wieku a 1996 rokiem ponad 150 000 aborygeńskich dzieci zostało przymusowo umieszczonych w tych szkołach religijnych. Dyrektor Kanadyjskiego Towarzystwa Opieki nad Dzieckiem i Rodziną Pierwszych Narodów mówi: „Wiele dzieci wysłanych do szkół z internatem zostało zabranych bez wiedzy rodziców. Na przykład bawili się na dworze i zostali porwani, a następnie wysłani do szkół rezydencyjnych. Niektórzy nigdy nie wrócili ”.
Ponadto w latach 60. i 80. 20 000 rdzennych dzieci zostało zabranych ze swoich rodzin i umieszczonych w rodzinach nierdzennych w ramach tak zwanej łapanki „ Scoop z lat sześćdziesiątych ”.
1982 konstytucja dzieli rdzennej ludności Kanady na trzy grupy: First Nations lub Indian z Ameryki Północnej ; Eskimosi ; Metys . Te trzy grupy zostały uznane w ustawie konstytucyjnej z 1982 roku .
The First Nations są aborygeńskie dominującym w Ameryce Północnej południowej części Arktyki . Stanowią oni 64% ludności aborygeńskiej w Kanadzie. Dzielą się na 50 narodów różnych języków i kultur. Od 2017 r. w całym kraju istnieje ponad 630 zespołów i innych rządów Pierwszego Narodu uznanych przez Indigenous and Northern Affairs Canada . Około połowa z nich znajduje się w Kolumbii Brytyjskiej i Ontario . Zdecydowana większość rdzennych narodów posiada terytorium, którego użytkowanie jest dla nich zastrzeżone, zwane „ rezerwatem indiańskim ”. Jednak dzisiaj większość ludności rdzennej żyje na obszarach miejskich, a nie w rezerwatach.
Inuit to grupa rdzennych ludów żyjących w arktycznych regionach z Ameryki Północnej . Dzielą zejście Thule . Nie są uważani za pierwsze narody , ponieważ ich przodkowie przybyli do Ameryki kilka tysiącleci po ich przybyciu. W rzeczywistości Eskimosi mają więcej podobieństw z ludami zamieszkującymi azjatyckie regiony arktyczne niż z ludami indiańskimi. Historycznie Eskimosi byli koczowniczym ludem myśliwskim . Chociaż obecnie większość Eskimosów prowadzi osiadły tryb życia, duża część nadal utrzymuje się z polowań i rybołówstwa. W Kanadzie populacja Eskimosów składa się z około 40 000 osób. Zamieszkują głównie Nunavut , Terytoria Północno-Zachodnie , Nunavik i Labrador .
Wspólnie w Kanadzie Eskimosi są reprezentowani przez Inuitów Tapiriit Kanatami, który negocjuje w szczególności roszczenia Eskimosów do ziemi. W rzeczywistości, najważniejszy proces roszczeń do ziemi w historii Kanady doprowadził w 1999 roku do utworzenia Nunavut , nowego terytorium, którego nazwa oznacza „nasza ziemia” w Inuktitut , głównym języku Eskimosów.
W Métis są rdzennych mieszkańców Kanady potomkami zarówno rdzennych Amerykanów i Europejczyków . Rzeczywiście, naród Metysów zrodził się z małżeństw pomiędzy starszymi kobietami Cree , Ojibway i saulteuses oraz francuskimi Kanadyjczykami i Anglikami . Występuje w zachodniej Kanadzie . Jego tradycyjnym językiem jest metchif , kreolski wywodzący się z francuskiego i cree . Dziś Métis mówi głównie po angielsku , ale francuski jest nadal obecny. Metchif prawie zniknął, ale jest wola, by go ożywić. Zgodnie z Konstytucją Kanady termin „Métis” odnosi się konkretnie do narodu zamieszkałego w Manitobie nad rzeką Czerwoną . Obecnie szacuje się, że liczba Métisów wynosi od 300 000 do 700 000 osób. Ponieważ Metyjczycy są uznani przez Konstytucję Kanady, udało im się uznać ich prawa przodków , takie jak prawo do polowania. Ponadto31 maja 2005 r.podpisano wstępną umowę między Ralliement national des Métis a rządem Kanady w sprawie samorządu narodu metysów na terytorium, z którego pochodzi.
Statistics Canada używa różnych zmiennych do identyfikacji ludności aborygeńskiej: pochodzenie aborygeńskie i etniczne pochodzenie aborygeńskie z Ameryki Północnej, tożsamość aborygeńska oraz status „Zarejestrowanego Indianina” lub „Indianina traktatu”.
Pochodzenie etniczne Aborygenów z Ameryki Północnej i pochodzenie Aborygenów pokazują, czy dana osoba ma przodków, ogólnie rzecz biorąc, poza przodkami, powiązanych z grupami Aborygenów (Pierwsze Narody, Eskimosowie, Metysowie).
Tożsamość aborygeńska obejmuje „Indian statusowych” i „Indian traktatowych”, członków pierwszego narodu lub zespołu indyjskiego oraz tych, którzy identyfikują się z jedną z trzech grup aborygeńskich.
Zarejestrowany status Indianina odnosi się do osób niebędących Eskimosami i Metysami, zarejestrowanych w indyjskim rejestrze Departamentu Spraw Rdzennych i Północnych Kanady . Traktat Indianie są członkami pierwszego narodu lub bandy indyjskiej, która podpisała z Koroną traktat, taki jak traktaty numerowane . Osoby z jednym z tych statusów są zwykle określane jako „Indianie ze statusem” lub „Indianie ze statusem”.
Według spisu ludności Kanady z 2011 r. przeprowadzonego przez Statistics Canada , w Kanadzie mieszka 1 400 685 Aborygenów, co odpowiada 4,3% całkowitej populacji kraju. Są one podzielone na 851.560 Pierwszych Narodów, 451.795 Metysów i 59 445 Eskimosów.
Prowincja/terytorium | Populacja | % prowincji | Pierwsze Narody | Metys | Eskimosi | Wielokrotność | Inny |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Alberta | 220 695 | 6,2% | 116,670 | 96,865 | 1 985 | 7 875 | 3 295 |
Brytyjska Kolumbia | 232,290 | 5,4% | 155 015 | 96,865 | 1570 | 2480 | 3745 |
Wyspa Księcia Edwarda | 2 230 | 1,6% | 1520 | 410 | 55 | 0 | 235 |
Manitoba | 199 940 | 17,0% | 130 075 | 78 835 | 580 | 1205 | 1,055 |
Nowy Brunszwik | 22 620 | 3,1% | 16 120 | 4 850 | 485 | 145 | 1020 |
Nowa Szkocja | 33 845 | 3,7% | 21 895 | 10 050 | 695 | 225 | 980 |
Nunavut | 27 360 | 86,3% | 130 | 135 | 27 070 | 15 | 15 |
Ontario | 301 430 | 2,4% | 201,100 | 86.015 | 3 360 | 2 910 | 8045 |
Quebec | 141 915 | 1,8% | 82 425 | 40 960 | 12.570 | 1550 | 4410 |
Saskatchewan | 157 740 | 15,6% | 103,205 | 52 450 | 290 | 670 | 1120 |
Nowa Fundlandia i Labrador | 35 800 | 7,1% | 19,315 | 7 665 | 6260 | 260 | 2300 |
Północno - zachodnie terytoria | 21,160 | 51,9% | 13 345 | 3245 | 4 335 | 45 | 185 |
Jukon | 7 710 | 23,1% | 6585 | 845 | 175 | 30 | 70 |
Kanada | 1 400 685 | 4,3% | 851 560 | 451.795 | 59,445 | 11 415 | 26 470 |
Organizacje reprezentujące ludy tubylcze w Kanadzie na poziomie krajowym to Zgromadzenie Pierwszych Narodów , Inuit Tapiriit Kanatami , Rada Narodowa Metysów , Stowarzyszenie Rdzennych Kobiet Kanady , Narodowe Stowarzyszenie Centrów Przyjaźni Rdzennej oraz Kongres Ludów Aborygenów (w) .
Rdzenni mieszkańcy Kanady roszczą sobie prawa do suwerenności na mocy Proklamacji Królewskiej z 1763 r. , o której mowa w ustawie konstytucyjnej z 1982 r. , aktach brytyjskiej Ameryki Północnej i Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, której Kanada jest sygnatariuszem.
Od 2016 roku w Kanadzie jest ponad sześćdziesiąt pięć odrębnych języków i dialektów języków rdzennych . Spośród nich tylko Cree , Inuktitut i Ojibwe mają wystarczająco dużą liczbę mówców, aby można je było uznać za zdolne do długoterminowego przetrwania.
Dwa z terytoriów kanadyjskich przyznały oficjalny status językom tubylczym. Nunavut jest inuktitut i Inuinnaqtun jako języków urzędowych obok tych oficjalnych języków Kanady . Ze swojej strony Terytoria Północno-Zachodnie przyjęły ustawę o językach urzędowych, która definiuje jedenaście języków urzędowych, w tym dziewięć języków rdzennych oprócz angielskiego i francuskiego : chipewyan , cree, North Slave i South, Gwich'in , Inuinnaqutun, Inuktitut , Inuvialuktun i Psia Flanka (tłı̨chǫ).
Język | Liczba mówców |
---|---|
Krzyczeć | 99 950 |
Inuktitut | 35 690 |
Ojibwe | 32,460 |
Oji-płacz | 12 605 |
Innu-aimun | 11 815 |
Chipewyan | 11 310 |
Micmac | 8750 |
Siuks | 6495 |
Atikamekw | 5 645 |
Czarne stopy | 4 915 |
Roczny dochód Aborygenów w Kanadzie waha się od 60% do 90% dochodu Kanadyjczyków. Stopa bezrobocia dla ludności aborygeńskiej jest dwukrotnie wyższa od krajowej stopy bezrobocia. Ponad połowa Aborygenów w Kanadzie ma dochody poniżej lub równe granicy ubóstwa.
W październiku 2019 r. Kanada została przypięta przez ONZ do warunków mieszkaniowych ludów tubylczych. Komisja śledcza wskazuje, że Aborygeni są „bardziej narażeni na złe warunki mieszkaniowe i problemy zdrowotne wynikające z tej sytuacji”. Ponadto „odsetek bezdomnych wśród nich jest nieproporcjonalnie wysoki i są oni niezwykle narażeni na przymusowe eksmisje, zawłaszczanie ziemi i skutki zmian klimatycznych. Broniąc swoich praw, często stają się celem skrajnej przemocy”. Społeczności tubylcze są również mocno dotknięte brakiem mieszkań, który dotyka północną Kanadę: społeczności śpiące naprzemiennie. „Piętnaście osób mieszka w domu wielkości przyczepy kempingowej. (...) Muszą spać na zmianę, gdy nie ma zbyt wiele miejsca”.
Ludność tubylcza w Kanadzie jest bardziej narażona na bycie ofiarą przestępstwa niż ludność nierdzenna w tym kraju. Dotyczy to szczególnie młodych ludzi w wieku od 15 do 34 lat. Przemoc domowa i wykorzystywanie seksualne dzieci są bardziej powszechne wśród ludności tubylczej. W rzeczywistości wykorzystywanie seksualne dotyka od 25 do 50% młodych dziewcząt, podczas gdy odsetek ten wynosi od 20 do 25% w populacji ogólnej.
W 2007 roku 17% osadzonych w Kanadzie to byli Aborygeni, chociaż stanowią oni tylko 2,7% populacji kraju. Stanowi to sześciokrotnie wyższy wskaźnik uwięzień wśród ludności aborygeńskiej niż w ogólnej populacji kanadyjskiej.
Aborygeni w Kanadzie mają jeden z najwyższych wskaźników samobójstw na świecie. Dla każdej grupy wiekowej wskaźniki samobójstw wśród Aborygenów są trzy razy wyższe niż wśród ogólnej populacji Kanady.
Około 400 rdzennych społeczności w Kanadzie doświadczyło lub nadal ma poważne problemy z jakością wody pitnej. Dwie trzecie rdzennych społeczności w całym kraju otrzymało co najmniej jedną poradę dotyczącą wody pitnej w latach 2004-2014. W rzeczywistości najgorsze prowincje to Saskatchewan i Nowy Brunszwik, gdzie 93% rdzennych społeczności otrzymało w tych latach co najmniej jedną poradę. Alberta z 87%. Najniższy wskaźnik prowincjonalny to Manitoba z 51%. Na przykład mieszkańcy pierwszego narodu Neskantaga (w) w Ontario muszą gotować wodę przez 20 lat.
W Kanadzie rdzenne kobiety „są dwanaście razy bardziej narażone na przemoc niż kobiety nierdzenne”, wynika z raportu zleconego przez władze stanowe z 2019 roku.
Według dziennikarki Emmanuelle Walter, „to kobietobójstwo jest wynikiem biedy, a ta bieda wywodzi się bezpośrednio z wciąż żywego kolonializmu […] w Kolumbii Brytyjskiej droga nazywana jest „autostradą łez”, ze względu na duża liczba rdzennych kobiet zaginęła podczas autostopu. Dlaczego jadą autostopem? Ponieważ nie ma wystarczającej ilości transportu publicznego.”