Félibrige

Félibrige Obraz w Infoboksie. Spotkanie Félibrige w 1854 roku. Fabuła
Fundacja 21 maja 1854 r
Font-Ségugne
Rama
Rodzaj Społeczeństwo uczone , ruch literacki
Status prawny Prawo stowarzyszeniowe z 1901 r. (od1905)
Pole aktywności kultura oksytańska
Siedziba Aix en Provence
Kraj  Francja
Języki prowansalski , prowansalski ( standard Mistralian ), francuski
Organizacja
Założyciele Frédéric Mistral , Joseph Roumanille , Théodore Aubanel , Jean Brunet , Paul Giéra , Anselme Mathieu , Alphonse Tavan
Capoulie Jacques Mouttet ( d ) (od2006)
Przynależność Komisja prac historyczno-naukowych
Stronie internetowej www.felibrige.org
Identyfikatory
SYRETA 4201074500014

Związek Felibrów (w Occitan  : Lou Związek Felibrów według Mistralian standardowej lub lo Związek Felibrów według klasycznego standardu ) jest związkiem, który działa z myślą o ochronie i promowaniu języka, kultury i wszystko, co stanowi tożsamość Pays de langue d' ok . Jej siedziba znajduje się w Arles , w Museon Arlaten , jej siedziba administracyjna znajduje się w Aix-en-Provence .

Fabuła

Félibrige została założona na zamku Font-Ségugne ( Châteauneuf-de-Gadagne , Vaucluse ), 11 maja 1854 roku , w dzień Saint-Estelle , przez siedmiu młodych poetów prowansalskich: Frédérica Mistrala , Josepha Roumanille'a , Théodore'a Aubanel , Jeana Bruneta , Paul Giéra , Anselme Mathieu i Alphonse Tavan . Wspólnie zamierzali przywrócić język prowansalski i skodyfikować jego pisownię.

Jednym z pierwszych osiągnięć Félibrige'a było opublikowanie w 1855 r. almanachu napisanego w całości po prowansalsku, Armana Prouvençau (publikowanego do dziś), poprzedzającego publikację Frédérica Mistrala z Mirèio (1859) i Tresor dóu Felibrige , pierwszego słownika prowansalsko-francuskiego obejmujący różne dialekty langue d'oc.

Jego działanie jest stosowany do prowansalsku początkowo i szybko rozprzestrzenił się do wszystkich dialektów oc , od końca XIX th  wieku . Jej założyciele wyrazili życzenie, aby w każdym regionie tego, co kiedyś stanowiło prowincje langue d'oc, powstało Escoles skupiające miłośników tego języka. Escole GASTOU Febus została założona w 1896 roku, Béarn , pod przewodnictwem Michela Camelat i Simin Palay . Pierwszym prezesem był Adrien Planté , jeden z ojców założycieli wraz z Jeanem Eytem, Jean-Victorem Lalanne i kilkoma innymi.

Obecność Félibrige na terytorium, na którym mówi się langue d'oc , zapewnili m.in. tacy pisarze jak:

Jego akcja została szczególnie rozwinięta w Prowansji, gdzie większość pisarzy prowansalskiej ekspresji rozpoznała się w Félibrige. Wśród nich możemy wymienić Félix Gras , Xavier de Fourviere , Valere Bernard , Auguste Marin , Pierre Devoluy , FOLCO de Baroncelli , Joseph d'Arbaud , Bruno Durand , Marie Mauron , Francis Gag , André Chamson , Henriette Dibon , Marcelle Drutel Marius i René Jouveau, Charles Galtier , Marcel Bonnet , André Compan , Paul Marquion, André Degioanni...

Jeśli Félibrige jest organizacją zajmującą się obroną i promocją języka i kultury oc, to jej działanie jest dziś na poziomie uznania różnorodności językowej i kulturowej we Francji i na świecie. Jest to jedna z dwóch organizacji obecnych na 32 wydziałach langue d'oc z utworzonym w 1945 r. Instytutem Studiów Occitan (IEO).

Organizacja

Pierwsze statuty Félibrige z 1862 r. ustanawiały ograniczoną liczbę członków podzieloną na siedem sekcji. Od 1876 roku Félibrige ma nieograniczoną liczbę opiekunów felibres i pięćdziesięciu major felibres.

Konserwacja

Członkowie stowarzyszenia nazywani są „felibres mainteneurs” ( felibre mantenèire ). Są one podzielone na sekcje zwane konserwacjami ( mantenènço ). Félibrige ma obecnie sześć konserwacji: Akwitania, Owernia, Gaskonia-Haut-Languedoc, Langwedocja-Katalog, Limousin, Prowansja. Każde utrzymanie jest zarządzane przez biuro składające się z powiernika ( sendi ), wice-powierników ( souto-sendi ), sekretarza ( secretàri ) i skarbnika ( clavaire ).

Kapuli

Majorale

„Majoraux felibres” ( felibre majourau ) są wybierani dożywotnio przez kooptację i posiadaczy złotej cykady, która jest przekazywana na śmierć jak krzesło akademii. Każda cykada nosi symboliczną nazwę nawiązującą do regionu, miasta, rzeki lub felibrejskiej wartości. Taką nazwę nadał jej pierwszy posiadacz.

Majoraux felibres tworzą konsystorz, który jest strażnikiem filozofii stowarzyszenia.

Félibrige przewodniczy Capoulié, który z konieczności jest jednym z pięćdziesięciu majoraux Félibres.

Biurko

Capoulié jest opiekun kubka, symbol Związek Felibrów. Capoulié jest wspomagany przez sekretarza generalnego ( baile ), skarbnika ( clavaire ) i asesorów ( assessour ).

Asesorami są przedstawiciele Capoulié w konserwacji.

Współpracownicy

Félibrige jest również reprezentowane za granicą przez członków stowarzyszonych ( sòci ), w większości naukowców lub tłumaczy.

Kongres

Kongres Félibrige ( Santo-Estello ) odbywa się każdego roku w innym mieście w krajach langue d'oc, w czasie święta Saint Estelle (lub bliskiej daty). Daje początek spotkaniom statutowym, a także ważnym festynom ilustrującym różne przejawy kultury krajów langue d'oc (teatr, muzyka, piosenka, literatura itp.).

Potyczki literackie

Co siedem lat Félibrige organizuje konkursy literackie znane pod nazwą Grand Jo flourau setenàri . Zdobywca nagrody głównej zostaje mianowany mistrzem w Gai-Savoir ( Mèstre w Gai-Sabé ) i wybiera królową Félibrige na następne siedem lat.

Królowe

Akcja

Działania Félibrige dotyczą wszelkich form wyrazu (literatura, teatr, kino, pieśń, muzyka itp.) oraz wszystkich mediów (konferencje, seminaria, publikacje, kongresy i festiwale itp.), o ile zmierzają one w kierunku zachowania, ilustracji i promocja języka i kultury pays d'oc, najlepiej w normie Mistralia. Nauczanie języka od przedszkola do uniwersytetu pozostaje priorytetem dla Félibrige. Ta akcja jest przekazywana na poziomie lokalnym przez szkoły Félibréennes, a na poziomie regionalnym przez konserwację. Félibrige może działać samodzielnie lub w połączeniu z innymi ruchami na rzecz obrony i promocji langue d'oc, jeśli chodzi o obronę wspólnych interesów, takich jak uznanie przez Francję Europejskiej Karty Języków Regionalnych lub wspólnot mniejszościowych lub włączenie języków regionalnych do krajowych tekstów i programów edukacyjnych.

Nazwiska Félibrige i jego członków

Etymologia

„Félibrige” to nazwa własna, oznaczająca konkretną organizację. Powinno być napisane z wielkiej litery F , a nie małej f .

Termin „Félibrige” wywodzi się od terminu „Félibre” ( felibre ), terminu, który założyciele zapożyczyli z recytatywu na określenie tych oddanych obronie języka prowansalskiego. Kobieta zwana félibresse ( felibresso lub felibressa ). Spotkanie gratulacyjne można nazwać felibrejado .

Definiując termin „felibre”, Paul Ruat zostawił nam ten fragment: „A potem, jeśli pewnego dnia zapytają cię, czym jest felibre, możesz odpowiedzieć na to: felibre to regionalny patriota, który kocha swój kraj. który stara się go kochać; felibre to pracownik pióra i słowa, który lubi mówić językiem swego dzieciństwa, którym mówili jego przodkowie; felibre to ten, który promuje i zna nasze lokalne gwiazdy, naszych artystów kielni, piły i pędzla, aby promień tej chwały ziemi rozlał się na Francję, aby wielka ojczyzna była zawsze piękniejsza, silniejszy, bardziej zjednoczony ”.

Czasami byliśmy w stanie skomentować termin felibre, porównując go ze słowem „  wolny  ”, które w języku prowansalskim oznacza zarówno „książkę”, jak i „wolny”, co można interpretować w duchu Félibrige: zdobywaj wolność poprzez kulturę, w szczególności literatura. To nie jest takie.

Słowo może pochodzić z popularnego błędu. Mistral w swoich „Wspomnieniach i opowieściach” przywołuje recytatyw Orację do św. Anzelma , Siedem boleści Maryi Dziewicy . Jednym z tych bólów była utrata syna, który był w świątyni, „  emé li tiroun de la lei, emé li set felibre de la lei  ”, „z uczonymi w Piśmie, z siedmioma felibres Prawa”. „  Emé li sét felibre  ” faktycznie oznaczałoby „  Emé li Sefer, wolny  ”, „z seferami (zwojami, po hebrajsku) księgami prawa”. Ponieważ piosenka była przekazywana ustnie i nikt, że tak powiem, nie znał słowa „  sefer  ”, ludzie podzieliliby słowa jako „  emé li sèt felibre de la lei  ”, „z siedmioma felibres prawa”. Słowo felibre , zrodzone z rzekomego nieporozumienia , było w każdym razie ozdobione prestiżem. Bo czym mogłoby być tych siedmiu felibres, jeśli nie wielkimi mędrcami?

Dla Le Robert Historique przez Alaina Rey , który kwalifikuje się hipotezę o „  Sefer, wolna  ” jako „fantazyjny” Mistral połączony słowo felibre do niskich Łacińskiej fellibris „niemowlę” (pochodzi od łacińskiego fellare „ssać”), stąd starożytny obraz, który czyni poetów dziećmi Muz .

Sam Mistral w swoim Tresor dóu Felibrige pisze:

 „To tajemnicze słowo, szybko spopularyzowane przez dzieła tych, którzy je przyjęli, pojawiło się od tego czasu w słownikach francuskich ( Bouillet , Larousse , Littré itp.). Jego pochodzenie wykazał roztropność filologów i zaproponowano wiele etymologii

  1. Felibre przyjdzie od łacińskiego felibris lub fellebris , słowo, które znajduje się w Solinus, Izydor z Sewilli i Papias i który interpretuje Ducange przez „niemowlę adhuc lacte vivens  ”, pochodzi od czasownika fellare , ssać, który fellare urodziła Filius synu. Poetów zawsze nazywano „ dzieciątami muz, absolwentami Musarum  ” i, jak MG Garnier, „ alumnus” po łacinie miał znaczenie czynne i bierne i określał ucznia i mistrza jako escoulan w języku prowansalskim. Należy zauważyć, że słowo tiroun , które w potocznym tekście wydaje się synonimem felibre , nawiązuje do prowansalskiego czasownika tira, który oznacza także „ssać”. Łacińskie tiro oznacza „nowicjusz”.
  2. Felibre pochodzi od greckiego φιλεβραῖος , „przyjaciel Hebrajczyków”, słowa znajdującego się w gramatyce hebrajskiej Chevaliera (1561), które od dawna jest stosowane w synagogach do doktorów prawa.
  3. Felibre pochodzi od greckiego φίλαβρος , „przyjaciel piękna”.
  4. Felibre pochodził z irlandzkiego filea , poeta, bard.
  5. Felibre pochodziłoby od germańskiego feliberta , którego znaczenie nie jest jeszcze znane.
  6. Felibre miał pochodzić z prowansalskiego fe, wolny , wolny przez wiarę.
  7. Felibre pochodziłoby z andaluzyjskiego filabre , którego znaczenia nie znamy. Sierra de Filabres to góra w Andaluzji.

Jeśli chodzi o etymologię wyjaśniającą felibre przez „twórcę książek”, to nie uzasadnia to egzaminu, gdyż nie leży ona w geniuszu języka, bo w tym przypadku można by powiedzieć fa-free lub fai-free . "

Popularne zastosowania słowa

Dla Paula Ruata felibre to „pracownik pióra i słowa, który z przyjemnością mówi językiem swojego dzieciństwa, którym mówili jego przodkowie”. Félibres, w szerokim tego słowa znaczeniu, to autorzy tworzący w langue d'oc .

Standardy graficzne w ramach Félibrige

Dwa standardy graficzne używane głównie we współczesnym języku oc to tak zwana pisownia mistralijska lub współczesna oraz tak zwana pisownia alibertyńska lub prowansalska lub nawet klasyczna. Jeśli chodzi o Félibrige, to od momentu powstania w 1854 r. przyjął standard Mistralian , zaprojektowany przez Josepha Roumanille'a i opracowany przez Frédérica Mistrala , stąd jego nazwa. Dzisiaj Félibres de la Maintenance de Provence du Félibrige i część Maintenance du Langwedocja nadal w większości posługują się standardem Mistralian (co oznacza, że ​​w Prowansji ci, którzy używają standardu klasycznego, znajdują się w organizacjach kulturalnych innych niż Félibrige), podczas gdy nawet w innych konserwacjach, jest to standard libertyński (nazwany na cześć Louisa Aliberta ), który jest głównie używany.

Nawet jeśli Félibrige akceptuje w sobie te dwa standardy językowe, jest moralnym depozytariuszem standardu Mistralia w odniesieniu do jego zarządzania i rozwoju. Akta Félibrige pisane są w języku Mistral (pisownia Mistralian).

Lou Tresor dou Felibrigei

Lou Tresor dóu Felibrige (dosłownie Le Trésor du Félibrige  ; Lo Tresaur dau Felibritge , według klasycznego standardu ) to wielki słownik języka prowansalskiego (skoncentrowany na prowansalskim ), skomponowany przez pisarza langue d'oc i Nagrody Nobla w dziedzinie literatury Frédéric Mistral , z podtytułem: „Słownik prowansalsko-francuski obejmujący różne dialekty współczesnego języka oc”.

Wielcy zwycięzcy Igrzysk Kwiatowych

Santo-Estello

Kongres La Santo-Estello, Félibrige, odbył się w następujących miastach:

Foki i ogród Félibres

Miasto Sceaux zostało ogłoszone „miastem Félibréenne” w 1950 roku, mając na uwadze tradycję Félibréenne, która wciąż jest w tym mieście bardzo aktualna od czasu pierwszego hołdu złożonego przez paryskich Félibres pochowanemu tam południowemu baśniarzowi Florianowi. Ogród Félibres, który dziś ma jedenaście popiersi, urzeczywistnił tę tradycję, podobnie jak coroczna organizacja Félibrée.

Bibliografia

  1. Jej statut z 1876 roku zostały zatwierdzone przez prefekta delty Rodanu na 4 maja 1877. Został on uznany przez prawo 1 st lipca 1901 w prefekturze Avignon 20 czerwca 1905 - Dzienniku Urzędowym z dnia 27 czerwca 1905. Źródło: Strona Felibrige .
  2. Siedziba 20 lipca 1911, biuro od 30 czerwca 1992 w: Parc Jourdan, 8 bis avenue Jules Ferry w Aix-en-Provence. Źródło: witryna Félibrige .
  3. Janine Durrens , Customs and Traditions in Périgord , Bordeaux, Éditions Sud Ouest ,1988, 32  pkt. ( ISBN  978-2-905983-29-9 ) , s.  25.
  4. Raymond Lefèvre, Catalog Félibréen et du midi de la France , Marsylia, Ruat, 1901
  5. Paul Ruat w Charradisso sus Calendau , Marsylia, 1909, s. 14
  6. Paul Ruat, Feliber i nauczyciel Georgesa Bonifassiego .
  7. „  Félibrige's Dictionary  ” , na felibrige.org/dictionary (dostęp 4 lutego 2019 )

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne