Pierre Devoluy

Pierre Devoluy Obraz w Infoboksie. Pierre Devoluy Funkcje
Capoulié z Félibrige
1901-1909
Feliks Graś Valere Bernard
Major Félibrige
1900-1912
Antoine Blaise Crousillat Marius Jouveau
Biografia
Narodziny 27 czerwca 1862 r
Châtillon-en-Diois
Śmierć 6 marca 1932
Miły
Imię i nazwisko Pierre Paul Gros-Long
Narodowość Francuski
Szkolenie Szkoła Politechniczna (od1 st październik 1882)
Szkoła zastosowań artylerii i inżynierów (od1 st październik 1884)
Działalność pisarz , dziennikarz
Inne informacje
Członkiem Félibrige
Ruch felibrige
Przymiotniki pochodne Devoluist (osoba twierdząca, że ​​dewoluizm, czyli sposób, w jaki Pierre Devoluy miał począć Félibrige)
Nagrody Kawaler Legii Honorowej (1904)
Oficer Legii Honorowej (1916)
Dowódca Legii Honorowej (1924)
Podstawowe prace
Istòri naciounalo de la Prouvènço e dóu Miejour di Gaulo

Pierre Paul Gros-Long , znany jako Pierre Devoluy , urodzony w Châtillon-en-Diois ( Drôme ) dnia27 czerwca 1862 ri zmarł w Nicei ( Alpes-Maritimes ) dnia6 marca 1932, jest francuskim poetą, powieściopisarzem i dziennikarzem.

Biografia

Ojciec, Pierre Gros-Long, jest poborcą podatkowym w Montélimar. Jego dziadek Pierre Gros-Long był burmistrzem Charens w 1820 roku. Ta rodzina z Charens jest tradycyjnie przywiązana do protestantyzmu . Pierre Paul poślubił Lucy Élise Serres w Nîmes w 1903 roku.

Wszedł do Politechniki włączony1 st październik 1882Pierre Paul kontynuował studia w tej szkole artylerii i inżynierii na1 st październik 1884i rozpoczął karierę oficera inżyniera , która miała miejsce w Arras (1886), Montpellier (1890), Antibes (1891), Avignon (1895), Nice (1899), Avignon (1902), Nîmes (1908), Nice (1911) ). Zmobilizowany w 1914, został dyrektorem służby scen, następnie w 1918 dyrektorem inżynierii w Nicei i zakończył karierę w stopniu pułkownika.

Pierre Devoluy wyróżniał się od 1888 r. w ruchu symbolistów u boku René Ghila i od 1894 r. w Félibrige , na czele którego od 1901 do 1909 r. pełnił funkcję Capoulié, po tym jak został wybrany na majora w 1900 r. (Cigalo de Seloun) . Poeta, polemista, jest dyrektorem gazety Prouvènço! teraz Vivo Prouvènço! , od 1905 do 1914, mający między innymi współpracowników językoznawcę Julesa Ronjata . Mając świadomość, że przyszłość roszczenia Felibrean należy do ludzi, zreorganizował Félibrige w 1905 roku w celu uczynienia z niego wielkiego ruchu na rzecz edukacji w wartościach języka i historii. Jego pozytywistyczna koncepcja doktryny Mistralia, której stał się teoretykiem, przyniosła mu adhezję i poparcie całego pokolenia felibres ( Folco de Baroncelli , Joseph d'Arbaud , Jules Ronjat , Albert Dugat, Léon Teissier, Pierre Azéma , Pierre Fontana). , François Jouve , Michel Camélat , Albert Dujarric-Descombes, Sully-André Peyre ...), ale także wrogości, które doprowadziły go do rezygnacji z urzędu w 1909. Pewny Mistral , opublikował swoje Discours e Dicho (1906). M mi Mistral zapytał po śmierci męża, aby zapewnić edycję i tłumaczenie niepublikowanych Mistral; co dało początek publikacji wiersza Li Meissoun (1926) oraz wydanego wspólnie z wydawcą Bernardem Grassetem trzech tomów Proso d'Armana (1926 i nast.). Po przejściu na emeryturę w Nicei, mimo że stał się pisarzem protestanckich Sewennów poprzez swoją trylogię La Cévenne w płomieniach i że ponownie zwrócił uwagę na psalmy hugenotów, został wezwany do pełnienia obowiązków zastępcy burmistrza Jeana Médecina i , poza lokalnym życiem intelektualnym, uczestnicząc w szczególności w tworzeniu Centrum Uniwersytetu Śródziemnomorskiego, aby regularnie współpracować z L'Éclaireur de Nice w latach 1919-1932 z ponad 600 artykułami opublikowanymi pod jego nazwiskiem.

Poza współpracą z Prouvènço! i Vivo Prouvènço! Pierre Devoluy współpracował z wieloma prowansalskojęzycznymi gazetami, recenzjami i almanachami: La Cigalo d'Or, La Cisampo, L'Armana Prouvençau, L'Armana dóu Ventour, L'Aiòli, Lou Gau, Reclams de Biarn e Gascougne , Lou Bournat, La Revue Félibréenne, Le Feu ...  ; współpracował także z kilkoma czasopismami francuskojęzycznymi: Chimère (którego był sekretarzem redakcji), La Plume, La Revue Indépendante, Écrits pour l'Art, Foi et Vie, La Revue Universelle, La Revue de France...

Pierre Devoluy był rycerzem Legii Honorowej na12 lipca 1904 r, oficer na 12 lipca 1916 r, następnie Komendant Legii Honorowej w dniu 9 października 1924. Ożeniony z Lucie Serres, z pochodzenia Sewennów, miał dwie córki, Magali (bez potomków) i Nerto, żonę Bayle (potomkowie: France-Elisa, Pierre i Guillemette). Spoczywa na protestanckim cmentarzu Châtillon-en-Diois. Jego imię zostało nadane kilku ulicom lub placom (Arles, Avignon, Châtillon-en-Diois, Grasse, Nicea, Nîmes, Toulon), a trzy tablice przypominają o jego pamięci, jedna w Châtillon-en-Diois w miejscu jego urodzenia i dwie inne w 35, bulwar Carabacel w Nicei, gdzie zginął. Jej nazwa została nadana szczytowi w Sewennach, powyżej Sainte-Croix Vallée Française, z inicjatywy Club Cévenol .

Publikacje

Przedmowy

Publikacje i reedycje pośmiertne

Uwagi i referencje

  1. Ratusz Châtillon-en-Diois, „  Akt urodzenia nr 14, zdjęcie 405/740  ” , AD Drôme (konsultacja 26 lipca 2021 r. )
  2. Ratusz w Nîmes, „  Świadectwo małżeństwa 20.10.1903 nr 439 zdjęcie 227/290  ” , AD Gard (konsultowane 26 lipca 2021 r. )
  3. "  Małżeństwo  " Journal de Montélimar , n O  41,10 października 1903, s.  3 ( przeczytaj online , dostęp 26 lipca 2021 r. ).
  4. Kancelaria Legii Honorowej „  Legia honorowa patronimiczna = GROS-LONG  ” na Base Léonore (konsultowane 25 lipca 2021 r. )
  5. „  Nazwy map na południu Francji  ” , na Gallica

Zobacz również

Bibliografia

Działa  :

Artykuły  :

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne