Klon srebrny

Acer saccharinum

Acer saccharinum Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Klon srebrny Klasyfikacja
Królować Plantae
Pod-panowanie Tracheobionta
Podział Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Podklasa Rosidae
Zamówienie Sapindales
Rodzina Aceraceae
Uprzejmy Acer

Gatunki

Acer saccharinum
L. , 1753

Klasyfikacja filogenetyczna

Klasyfikacja filogenetyczna
Zamówienie Sapindales
Rodzina Sapindaceae
Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Listowie

Rozkład geograficzny

Opis obrazu 1.png mapy zasięgu Acer saccharinum.

Klon lub Wirginia Maple ( Klon srebrzysty ) lub White Plains (Kanada), jest gatunkiem drzewa w Aceraceae rodziny .

Opis

Kora jest srebrzystoszara, a jej miękkie drewno jest mało cenione w przemyśle. System korzeniowy jest płytki i włóknisty. Rozciąga się na szerokość znacznie bardziej niż na głębokość.

Liście są liściaste, z przeciwległymi liśćmi z 5 głęboko wciętymi płatami, zielonymi powyżej i srebrzystymi poniżej, żółtymi lub pomarańczowymi jesienią (w zależności od temperatury). Ogonek jest zielony i / lub różowy od 5 do 15  cm długości .

Te kwiaty zielonkawe żółty rozmieszczone w klastrach pojawiają się późną zimą lub wczesną wiosną.

Owoce są uskrzydlone o długości od 4 do 7  cm pod kątem rozwartym, dojrzałe od maja do czerwca. Nie trzymają i dlatego należy je natychmiast wysiać. Często są stosowane jako pierwszy pokarm wiosenny dla zwierząt leśnych. Drzewo zaczyna owocować od 10 roku życia.

Wzrost jest szybki. Drzewo może być szkodliwe, jeśli zostanie posadzone w pobliżu konstrukcji, ponieważ gałęzie, nawet o dużej średnicy, są kruche, a jego system korzeniowy jest bardzo rozległy i powierzchowny.
Średnia długość życia wynosi od 100 do 150 lat. Osiąga wysokość od 20 do 30  m . Sadzenie odbywa się jesienią lub wczesną wiosną, w okresie spoczynku, jak w przypadku wszystkich drzew w ogóle. Rozmnażanie odbywa się poprzez siew w maju (tuż po zbiorach). Sadzonki są możliwe, ale rozmnażają się lepiej przez siew: siać natychmiast po opadnięciu nasion, nie trzymają i muszą natychmiast wykiełkować. Do kiełkowania potrzebują dobrej wilgotności. Wzrost jest bardzo szybki, począwszy od tego samego roku siewu. Wbrew często rozpowszechnianej wszędzie idei klon srebrzysty nie jest frajerem. Prawdopodobnie wynika to z pomieszania z topolą białą, pochodzącą z Europy i sprowadzoną do Ameryki jako drzewo ozdobne, które obficie odrasta, często ma liście klonu, a spód liścia jest srebrzysty prawie biały. Łatwy sposób na ich rozróżnienie: klony mają przeciwległe liście w parach na gałązkach, topola ma alternatywne liście.
Klon srebrny, podobnie jak klon cukrowy i klon czerwony, może być stukany w celu wytworzenia syropu klonowego, który jest jaśniejszy niż pozostałe dwa gatunki, z drugiej strony jego woda jest najmniej słodka, aby uzyskać taką samą ilość syropu potrzeba znacznie więcej wody klonowej. Klon cukrowy produkuje najsłodszą wodę.

Klon srebrny bardzo przypomina Acer rubrum , z którym może hybrydyzować, ale różni się większymi, głębiej klapowanymi, srebrzystymi liśćmi poniżej. Z drugiej strony gałęzie lekko opadają.

Istnieje kilka odmian do użytku ozdobnego. Najpowszechniejsza jest forma laciniatum (z których występuje kilka odmian, np. Klon Wieri , 1873), o wyraźnych, głęboko wciętych liściach. Jego lekka korona przypomina salicaceae. Istnieje również odmiana piramidalna ( Pyramidale ).

Dystrybucja i siedlisko

Drzewo pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej . W Kanadzie występuje w pobliżu Wielkich Jezior i wzdłuż rzeki św. Wawrzyńca, rzeki Ottawa, prowincji Quebec , Nowy Brunszwik i Ontario. W Stanach Zjednoczonych rośnie we wschodniej części kraju po północną Florydę (na południu). Występuje często w parkach, ponieważ dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza w miastach.

Rośnie dziko w wilgotnych dolinach i wzdłuż strumieni. Klon srebrny ceni wilgotną, raczej gliniastą glebę i unika wapienia. Toleruje czasowe powodzie, częste w swoim środowisku naturalnym, na obszarach zagrożonych powodziami w pobliżu dużych nizinnych dróg wodnych. Klon srebrny ceni słońce lub półcień. Jest rustykalny i wytrzymuje do -35 stopni Celsjusza. Chociaż naturalnie występuje na terenach podmokłych, bardzo dobrze przystosowuje się do prawie wszystkich warunków glebowych i znacznie lepiej niż klon czerwony i klon cukrowy o wiele lepiej do warunków miejskich.

Drzewo zostało wprowadzone do Europy w 1725 r. Wśród klonów amerykańskich jest jednym z najczęściej spotykanych w Europie, z klonem negundo , do ozdabiania terenów zielonych lub sadzenia w alejkach ulic miast. Ale nie jest używany w leśnictwie. Większość okazów należy do formy laciniatum , z bardzo postrzępionymi, wyraźnymi liśćmi. Dzika forma jest często spotykana w starożytnych parkach, ale obecnie rzadko jest sadzona.

Wrogowie

Liście mogą być zakażone galasami wywoływanymi przez roztocze , czworonogi Vasatesa .

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. (fr) Arbres - Jaromir Pokorny - str. 122 - ( ISBN  2-7000-1818-4 ) - Éditions Gründ - 1987