Dyrektor ds. Badań w CNRS |
---|
Narodziny |
4 lipca 1917 r 14. dzielnica Paryża |
---|---|
Śmierć |
1 st czerwiec 2008(w wieku 90 lat) Paryż |
Narodowość | Francuski |
Trening |
Paryski Wydział Lekarski Lycée Buffon |
Zajęcia | Genetyk , bojownik ruchu oporu , lekarz |
Tata | Eugeniusz Wollman |
Matka | Elisabeth Wollman |
Pracował dla | Instytut Pastora |
---|---|
Pole | Genetyka drobnoustrojów ( w ) |
Członkiem |
Królewska Belgijska Akademia Medyczna Europejska Organizacja Biologii Molekularnej Akademia Francuska Francuskie Towarzystwo Mikrobiologiczne Akademia Nauk Amerykańska Akademia Nauk (1991) |
Nagrody |
Elie Wollman jest mikrobiolog francuski pionier genetyki drobnoustrojów , pierwotnie z rozwojem biologii molekularnej , urodzonych w 14 th dzielnicy Paryża w 1917 roku i zmarł w Paryżu w 2008 roku.
Był asystentem (1946), kierownikiem laboratorium (1954) i profesorem (1964-85) w Instytucie Pasteura . W latach 1966-85 został zastępcą dyrektora Instytutu Pasteura . Następnie był profesorem honorowym w Instytucie Pasteura .
Jest dyrektorem ds. badań w Narodowym Centrum Badań Naukowych ( CNRS ) (1960-85), członkiem Narodowego Komitetu Badań Naukowych (1963-71 i 1976-83), Zarządu i Rady Dyrektorów CNRS (1967/71).
Jest prezesem Francuskiego Towarzystwa Mikrobiologicznego (1983-89) i członkiem korespondentem Akademii Nauk (1980).
Élie Léo Wollman urodził się dnia 4 lipca 1917 rw 14 th dzielnicy Paryża . Jego ojciec Eugène Wollman (urodzony w Mińsku , on26 maja 1883 r.) i jej matka Elisabeth (z domu Michelis) (ur15 sierpnia 1888 rw Mińsku ) są badaczami z Instytutu Pasteura .
Rodzice Elie Wollmana są Żydami. 10 grudnia 1943, funkcjonariusze policji, po aresztowaniu 4 grudnia, Elisabeth w domu rodzinnym, 12 Olier ulicy , w 15 th dzielnicy Paryża , po prostu zatrzymać Eugene Wollman w Instytucie Pasteura. Eugène i Elisabeth Wollman zostali przeniesieni do Drancy , a następnie deportowani do Auschwitz przez konwój 63 ,17 grudnia 1943, gdzie są mordowani po przybyciu.
Ożenił się dnia 14 lutego 1948, z Odile Fabries. Mają dwoje dzieci, doktor Emmanuelle Wollman i doktor Francis-André Wollman , obaj badacze z CNRS .
Zmarł w Paryżu dnia 1 st czerwiec 2008.
Élie Wollman jest studentem Lycée Buffon . Studiował medycynę na Wydziale Lekarskim w Paryżu . W latach 1936-1939 był eksternem w paryskich szpitalach. Studiował także nauki przyrodnicze na Wydziale Nauk w Paryżu , aw 1939 uzyskał stopień naukowy z nauk przyrodniczych.
W 1939 r. został zmobilizowany jako żołnierz klasy 2 e , podążając za grupą podchorążych do Angers , następnie został mianowany asystentem lekarza , przydzielonym do Autun , a następnie do szpitala Świętego Krzyża w Tuluzie , gdzie został zdemobilizowany wsierpień 1940.
W latach 1940-1942 pracował jako stażysta w szpitalu wojskowym Purpan w Tuluzie , aw 1943 jako stażysta medyczny w Lyonie . Pracę doktorską obronił przed wydziałem lekarskim tego samego miasta na temat Chemicznej natury przeciwciał . W 1942 r. został zatrudniony w Instytucie Pasteura jako stypendysta Roux w służbie André Lwoffa, ale wycofany do strefy południowej, do Instytutu Pasteura wstąpił dopiero po wyzwoleniu.
W 1944 wstąpił do Ruchu Oporu w Tajnej Armii Tarn , gdzie został mianowany naczelnym oficerem medycznym Grupy Patrice . Został mianowany podporucznikiem, a następnie podporucznikiem FFI .
W 1945 otrzymał stypendium z Instytutu Pasteura, aw 1946 ukończył kurs mikrobiologii w Instytucie Pasteura . Został mianowany asystentem w Instytucie Pasteura na oddziale fizjologii drobnoustrojów kierowanym przez André Lwoffa (1946-1954).
On jest Fundacja Rockefeller Fellow w California Institute of Technology , Pasadena, gdzie zapoznaje się z genetyką od bakterii i bakteriofagów , z Max Delbrück (1948-1950).
Został mianowany kierownikiem laboratorium w Instytucie Pasteura (1954-1964).
Jego pierwsze badania dotyczyły wirulentnych i umiarkowanych bakteriofagów , kolicyny , a także genetyki bakterii lizogennych (szczep K12 Escherichia coli ). Większość jego prac, we współpracy z François Jacobem , dotyczy seksualności bakterii (procesu koniugacji i rekombinacji ) i przyczynia się do powstania podstaw genetyki bakterii w 1960 roku. Pokazuje, że profag lambda jest indukowany podczas jego przenoszenia przez koniugację w nie- bakteria lizogenna (indukcja zygotyczna) i wnioskuje, że odporność nadawana przez profagowanie jest spowodowana represorem; przerywanej koniugacji pomaga ustalić mapę genetyczną chromosomu bakteryjnego i zademonstrować jego kolistość.
W 1958 obronił pracę doktorską z nauk przyrodniczych na temat koniugacji bakterii i genetycznego determinizmu lizogenii .
Jest Fellow Fulbright i bakteriolog Associate (Research Associate) w Instytucie Wirusologii Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley , gdzie prowadzi badania we współpracy z Guntherem Stentem (w) (1958-1959).
Został mianowany dyrektorem ds. badań w Narodowym Centrum Badań Naukowych (CNRS) (1960-85).
Jest członkiem-założycielem w 1964 roku w Biologii Molekularnej Organizacja Europejskiej (EMBO) i zagranicznym członkiem Akademii Nauk w Stanach Zjednoczonych .
Został mianowany profesorem w Instytucie Pasteura (1964) i na Wydziale Nauk w Paryżu (1968-1969).
Uznając w 1964 r. sytuację Instytutu Pasteura za niepokojącą, Élie Wollman wraz z Bernardem Viratem i René Panthierem podjął inicjatywę utworzenia komisji badawczej ds. reformy Instytutu Pasteura , która zostanie wdrożona wraz z przybyciem. reżysera Pierre'a Merciera w 1966 roku.
Élie Wollman został mianowany w 1966 r. przez dyrektora Pierre'a Mercier zastępcą dyrektora Instytutu Pasteura i będzie sprawował urząd kolejno przez dyrektorów Jacquesa Monoda , François Grosa i Raymonda Dedondera , aż do 1985 r.
W 1975 roku objął kierownictwo Działu Dydaktyki w Instytucie Pasteura . W 1982 roku brał udział w tworzeniu Muzeum Aplikacji Badawczych w Marnes-la-Coquette . W 1987 r. poparł utworzenie przez kierownictwo Instytutu Pasteura (dyrektor Raymond Dedonder i wicedyrektor Maxime Schwartz ) archiwum historycznego, którego został przewodniczącym komitetu naukowego.
Élie Wollman został wybrany członkiem krajowego komitetu badań naukowych (1963-1971) oraz członkiem zarządu i rady dyrektorów CNRS (1967-1971).
Élie Wollman brał udział w 1956 r. w organizacji i prowadzeniu pierwszej konferencji w Caen na temat reformy szkolnictwa wyższego i badań naukowych.
Był sekretarzem naukowym (1960-1965), a następnie wiceprezesem (1965-1972) z komitetu naukowego zgodnego działania na biologii molekularnej z General Delegacji ds Naukowo-Technicznego Badań (DGRST).
Jest członkiem Komitetu Mikrobiologii z INSERM (1964-1968).
Jest członkiem Komisji Krajowej dla biologii człowieka w Ministerstwie Edukacji Narodowej (1966).
W 1966 brał udział w grupie roboczej ds. warunków efektywności badań podstawowych na konferencji w Caen .
Został wybrany członkiem Komisji francuskiego UNESCO (1968) oraz Komitet Przyrodniczy w VI -go planu 1971).
Jest członkiem komitetu naukowego INRA (1972) oraz Krajowej Konsultacyjnej Komisji Etycznej ds. Nauk o Życiu i Zdrowiu (CCNE) (1983-1986).
Jest prezesem Francuskiego Towarzystwa Mikrobiologicznego (1983-89).
Wyjeżdża do Argentyny , w lipcu-sierpień 1960, na zaproszenie Instituto nacional de Microbiologia , zorganizowanie zakładu genetyki drobnoustrojów i powołania Zakładu Biologii Molekularnej w Buenos Aires .
Uczestniczył w misjach naukowych w ZSRR (1961 i 1964), Chile (1960 i 1962), Rumunii (1965), Węgrzech (1966), Izraelu (1972), Japonii (1974).
Reprezentuje Francuskie Towarzystwo Mikrobiologiczne przy Międzynarodowym Stowarzyszeniu Towarzystw Mikrobiologicznych (1963).
Uczestniczył w tworzeniu Europejskiej Organizacji Biologii Molekularnej (EMBO) mającej na celu promowanie biologii molekularnej w Europie , w szczególności poprzez tworzenie kursów (1964).
Jest sekretarzem generalnym Międzynarodowej Organizacji Badań Komórkowych ( ICRO / UNESCO ) (1969-1973).
Élie Wollman został mianowany Kawalerem Legii Honorowej w 1960 roku. Został awansowany na oficera w 1980 roku.
W 1968 r. został mianowany Oficerem Orderu Zasługi, aw 2001 r. Komendantem.
Został mianowany Komendantem Orderu Palm Akademickich .
Otrzymuje Krzyż Kombatanta .
Élie Wollman otrzymuje nagrodę Rapkine (1953), nagrodę Lecomte de Noüy (1956), nagrodę ESSEC Cancer Prize (1958), a także nagrody Akademii Nauk : Fundacja w hołdzie francuskim naukowcom zamordowanym przez Niemców w latach 1940-1945 (1958), Prix Roy Vaucouloux (1959) i Prix Charles-Léopold Mayer (1971).
Élie Wollman został wybrany korespondentem Académie des sciences on24 marca 1980, w dziale biologia molekularna i komórkowa, genomika. Jest honorowym członkiem Królewskiej Akademii Belgii (1985) i zagraniczny współpracownik National Academy of Sciences w Stanach Zjednoczonych (1991).