Zoarces americanus
American Luget
Zoarces americanus
Amerykański Luget (Akwarium Bostońskie).
Zoarces americanus ( Bloch & Schneider , 1801 )
Ocean dąsy , powszechnie nazywany dąsy Ameryki , to ryby morskie, drapieżnik The family of Zoarcidae .
Jest mało aktywna i przystosowana do życia w bardzo zimnych wodach (około 0 ° C ), co klasyfikuje ją w rybach wśród gatunków ekstremofilnych (ryba ta była szeroko badana pod kątem zawartego w jej krwi białka zapobiegającego zamarzaniu ).
Nazwy, synonimie
Gatunek ten był również wcześniej nazywany przez naukowców : Blennius americanus (Bloch & Schneider, 1801), Zoarces anguillaris , a czasami nazywany przez francuskojęzycznych „węgorzem skalnym” lub okowem oceanicznym, okowielem północnoatlantyckim lub okowielem węgorze, pudler czy baranina przez anglojęzycznych użytkowników.
Charakterystyka
- Opis: Ta kolczasta ryba płetwiasta ma duży, pełnowargowy pysk z dwoma rzędami zwężających się zębów. Jego płetwy grzbietowe są w ciągłości z ogonem i odbytem, co nadaje mu nieco wężowy wygląd. Płetwa grzbietowa zaczyna się przed płetwami miednicznymi i zwęża się w kierunku ogona. Łuski są małe i pokryte ochronnym śluzem ;
- Zabarwienie: cętkowane, przeważnie brązowawe, ciemniejsze u góry i od ciemnożółtej do czerwonawo brązowej na spodzie;
- Wielkość: do 107 cm ( średnio 70 cm );
- Waga: do 5,4 kg . ( Średnio 2 kg ).
Siedlisko, dystrybucja
Występuje w północno - zachodnim Atlantyku , szczególnie u wybrzeży Nowej Anglii i wschodniej Kanady lub w regionie Nowej Fundlandii , od Battle Harbour (Labrador) do Delaware, które można zobaczyć w Karolinie Północnej (bezpańskie osobniki). „Wiadomo, że gatunek ten występuje powszechnie w Zatoce Świętego Wawrzyńca w New Jersey. W Kanadzie Loquette występuje dość często w Cieśninie Belle-Îsle, w Quebecu w regionach Trois-Pistoles i Baie des Chaleurs, a także na wybrzeżach Nowej Szkocji, niedaleko Canso i Zatoki Fundy ” .
Zachowanie
Drapieżnik ten poluje na czatach, na skraju wybrzeża, od granicy odpływu w skałach i algach (szczególnie wiosną) do krawędzi szelfu kontynentalnego, gdzie występuje do ok. 200 m od głębokości (schodzi w głębokość jesienią).
Bez pęcherza pławnego spędza czas na dnie, opierając się na dwóch potężnych płetwach piersiowych .
Zainteresowanie ze strony branży biotechnologicznej
Metaboliczne i genetyczne pochodzenie odporności na zimno badano od lat 80. XX wieku , mając nadzieję na uzyskanie z tego komercyjnego dochodu poprzez opatentowanie genów (w szczególności przez Gartha Fletchera), które wraz z kolegami zidentyfikowali w Macrozoarces americanus (w 1988 ) geny odporności na zimno.
Udało mu się wyizolować geny kodujące białka odporności na zimno i wstawić je jako transgen do łososia, aby przyspieszyć jego wzrost zimą i / lub przyszłą hodowlą w zimnej wodzie. Zespół genetyczny łączy promotor zamarzaniu białko (białka) zamarzaniu z genu kodującego hormon wzrostu (pobrana z łososia chinook który sprawia, że jest możliwe, aby krew wzbogacony w białko przeciw zamarzaniu i hormon wzrostu, w tym co umożliwia transgeniczny łosoś rośnie znacznie szybciej niż jego normalny odpowiednik (hodowle na razie zabronione i bardzo kontrowersyjne przez przeciwników, którzy czasami mówią o Frankenfish ze względu na potencjalne zagrożenia związane z ryzykiem rozprzestrzeniania się transgenu lub konkurencji z dzikim łososiem, jeśli takie transgeniczny łosoś uciekł na wolność, podczas gdy inni budzą wątpliwości co do bezpieczeństwa spożywania takich ryb. Kalifornia to stan , który wspierał GMO w rolnictwie w Stanach Zjednoczonych i jest siedzibą największej liczby firm biotechnologicznych w kraju. jako pierwszy stan, który zajął stanowisko w sprawie ryb transgenicznych w domu. w 2004 r. zakazując im wejścia na swoje wody po omówieniu ewentualnego zezwolenia na dopuszczenie do obrotu .
W czerwcu 2006 roku firma Unilever ogłosiła, że rozważa użycie transgenicznych drożdży do produkcji białek zapobiegających zamarzaniu z konstruktu genetycznego uzyskanego z amerykańskiego loquette w celu poprawy konsystencji swoich lodów.
Uwagi i odniesienia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „ Ocean pout ” ( zobacz listę autorów ) .
- Rekord taksonomii bazy danych Uniprot Gatunek Zoarces americanus (okowiel oceaniczny) (Macrozoarces americanus)
- NEFSC, NOAA (1999), Essential Fish Habitat Source Document: Ocean Pout, Macrozoarces americanus, Life History and Habitat Characteristics ; Wrzesień 1999, PDF, 34 s, przeglądano 26.01.2013
- Arkusz DORIS American Loquette , sprawdzono 26.01.2013
- Fletcher, GL; Kao, MH; Fourney, RM (1986), Antifreeze peptides nadają rybom odporność na zamrażanie . Canadian Journal of Zoology. 64 (9) 1897-1901
- Biografia Gartha Fletchera i publikacje
- Hew, CL; Wang, NC; Joshi, S.; Fletcher, GL; Scott, GK; Hayes, PH; Buettner, B.; Davies, PL (1988), Wiele genów stanowi podstawę różnorodności i dawkowania białka przeciw zamarzaniu w okowach, Macrozoarces americanus . Journal of Biological Chemistry. 263 (24) 12049-1205
- James Gorman , Dumb and Dumber: Here's a Fish Story With Legs , New York Times,22 września 2002( czytaj online )
- Burke Monte, Cannery Roe ; Wyd .: „Forbes , 19.02.2001, konsultowano się 20.11.2007
- Somers, Terri (2004), Fear of fishes; Szybko rosnący łosoś modyfikowany genetycznie wywołuje widmo katastrofy środowiskowej , artykuł z San Diego Union-Tribune , 2004-03-14, konsultowany 2007-11-20
- Burros, Marian, Chefs Join Campaign Against Altered Fish , artykuł z New York Times z dnia 18.09.2002, obejrzano 20.11.2007
- Moskin, Julia. "Czy odrobina arktycznego urozmaica lody?" International Herald Tribune ; 31 lipca 2006.
Zobacz też
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- (en) GMA, okowy oceaniczne i węgorze wilcze
- (fr + en) Odniesienie ITIS : Zoarces americanus (Bloch & Schneider, 1801)
- (en) Reference World Register of Marine Species : species Zoarces americanus (Bloch & Schneider, 1801)
Bibliografia
- (en) Britton, SW (1942), Wpływ ekstremalnych temperatur na ryby. Am J. Physiol. 67: 411-421.
- (en) Brown, JA, DC Somerton, DA Methven i JR Watkins. (1992), Ostatnie postępy w hodowli raków Cyclopterus lumpus i okowiela Macrozoarces americanus larviculture . J. World Aquacult. Soc. 23: 271-276.
- (en) Buzulutskaya. (1983), Karmienie okowiela Macrozoarces americanus na północno-zachodnim Atlantyku . Northwest Atl. Ryba. Organ. (NAFO) Sci. Counc. Res. Doc. No. 83-76. 9 pkt.
- Clark, SH i R. Livingstone, Jr. (1982), Ocean pout Macrozoarces americanus. W Grosslein, MD i TR Azarovitz eds. Dystrybucja ryb. p. 76-79 . MESA New York Bight Atlas Monograph 15, NY Sea Grant Institute, Albany, NY
- (en) Clemens, WA i LS Clemens (1921), Contribution to the biology of the muttonfish, Zoarces anguillaris. Contrib. Mogą. Biol. 1918-1920 6: 69-83.
- (en) Keats, DW, GR South i DH Steele (1985), Reproduction and egg guarding by Atlantic wolffish (Anarhichas lupus: Anarhichidae) i ocean pout (Macrozoarces americanus: Zoarchidae) w wodach Nowej Funlandii . Mogą. J. Zool. 63: 2565-2568.
- (en) Keats, DW i DH Steele. (1993), Pokarm okowiela z grupy 0 (Macrozoarces americanus) we wschodniej Nowej Funlandii: znaczenie widłonogów harpacticoid . J. Fish Biol. 42: 145-148.
- (en) Keats, DW, DH Steele i GR South. (1987), Okowiel (Macrozoarces americanus Bloch and Schneider) (Ryby: Zoarcidae) drapieżne na jeżowcach zielonych (Strongylocentrotus droebachiensis OF Mull.) (Echinodermata: Echinoidea) we wschodniej Nowej Funlandii . Mogą. J. Zool. 65: 1515-1521.
- (en) MacDonald, JS (1983), Laboratoryjne obserwacje zachowania żywieniowego okowiela (Macrozoarces americanus) i storni ozimej (Pseudopleuronectes americanus) w odniesieniu do niszowego nakładania się populacji naturalnych . Mogą. J. Zool. 61: 539-546.
- (en) Mercer, S., GE Brown, S. Clearwater i Z. Yao. (1993), Obserwacje kopulacyjnego zachowania okowiela, Macrozoarces americanus . Mogą. Field Nat. 107: 243-244.
- (en) Nigrelli, RF (1946), Badania zasobów morskich południowej Nowej Anglii. Pasożyty i choroby okowiela, Macrozoarces americanus . Byk. Bingham Oceanogr. Zebrać. 9 (5): 185-221 + płyty.
- (en) Olsen, YN i D. Merriman. (1946), Badania zasobów morskich południowej Nowej Anglii. IV. Biologia i znaczenie gospodarcze okowiela, Macrozoarces americanus (Bloch i Schneider) . Byk. Bingham Oceanogr. Zebrać. 9 (4): 1-184.
- (en) Orach-Meza, FL (1975), Distribution and abundance of ocean pout, Macrozoarces americanus, (Bloch and Schneider) 1801 in the western North Atlantic Ocean . Praca magisterska, Univ. Rhode Island, Kingston, RI. 143 pkt.
- (en) White, HC (1939), The nesting and embrion of Zoarces anguillaris. J. Fish. Res. Board Can. 4: 337-338. * (en) Wigley, S. 1998), Ocean pout. W SH Clark wyd. Stan zasobów rybnych poza północno-wschodnimi Stanami Zjednoczonymi na 1998 rok . 94-95 . NOAA Tech. Podobnie. NMFS-NE-115.
- (en) Yao, Z. i LW Crim. (1995), Kopulacja, tarło i opieka rodzicielska w niewoli okowiela. J. Fish Biol. 47: 171-173.
- (en) NEFSC, NOAA (1999), Essential Fish Habitat Source Document: Ocean Pout, Macrozoarces americanus, Life History and Habitat Characteristics ;Wrzesień 1999, PDF, 34 s, przeglądano 26.01.2013