Jom tov sheni shel galouyot

Jom tov sheni shel galouyot
Główne społeczności diaspory żydowskiej w starożytności, do których odnosi się drugi dzień
Źródła halachiczne
Teksty prawa żydowskiego dotyczące tego artykułu
Talmud babiloński	Beitza 4a-6a i Haguiga 8a-b
Jerozolimski Talmud	Erouvin 3: 9, Pesahim 5: 4, Yebamot 11: 7 i Nazir 8: 1
Sefer HaHinoukh	mitzvot n ° 298, 301 i 323
Miszne Tora	Sefer Zmanim , Hilkhot shevitot jom tov 1: 22-24 i Kiddoush Hahodesh 5: 5-13
Choulhan Aroukh	Orah Hayim rozdz. 490, 494: 2, 496, 503, 513, 526, 662, 663, 666, 669 i Yore Dea 299

Jom tow Szeni Shel galouyot ( hebrajski  : יום טוב שני של גלויות „  drugi urlop z [środowisk żydowskich] Na wygnaniu  ”) jest dodatkowy dzień przestrzegania świąt biblijnych przez członków społeczności spoza ziemi Izraela . Odwzorowując status i regulacje święta państwowego, które podwaja się, drugi dzień wyróżnia się jednak pewnymi subtelnymi redukcjami.

Założony przez rabinów w czasach Sanhedrynu , drugi dzień jest nadal obchodzony przez ortodoksyjnych Żydów, w tym podczas podróży między Izraelem a resztą świata. To jednak zostało zakwestionowane XIX th  wieku przez postępowych ruchów judaizmu, które w większości zniesione.

Jom tov sheni w źródłach żydowskich

Tradycja drugiego dnia nie ma wyraźnych podstaw biblijnych, chociaż według średniowiecznych nauk o apologetyce była przestrzegana w czasach proroków i Jozuego .
Jej celem jest odpowiedź na sytuację, jaka miała miejsce w okresie po wygnaniu, kiedy ludność żydowska rozproszona po całym Lewancie pozostaje zobowiązana do przestrzegania czasów wyznaczonych przez Torę . Jednak Tora oparta jest na cyklu księżycowym; każda lunacja jest głoszona na podstawie bezpośredniej obserwacji koniunkcji księżycowej w ziemi izraelskiej.

W czasie Miszny proklamowanie lunacji podlega władzy mędrców Sanhedrynu, którzy komunikują się z diasporą za pomocą sygnałów świetlnych, propagowanych od poczty do poczty; wysłanie sygnału trzydziestego dnia miesiąca oznacza, że ​​miesiąc był uszkodzony (29 dni), podczas gdy brak sygnału określa go jako pełny (trzydzieści dni).
W Samarytanie zakłócić ten system poprzez emisję sygnałów na ich wygody i zmusić mędrcy posłańców wysyłkowych podczas krytycznych miesięcy cyklu wypoczynkowego. Jednak nowa metoda szybko pokazuje swoje ograniczenia.

Drugi dzień Rosz ha-Szana

Z jednej strony przesłuchanie świadków może trwać tak długo, że neomenia ogłaszana jest następnego dnia, mimo że cały Izrael widzi nowiu.

Zdarzyło się, że sytuacja ta wydarzyła się w miesiącu tiszrei , którego pierwszy dzień zwany Jom Terua w Torze i Rosz Ha-Szana w Misznie był święty. Chociaż miesiąc elul nigdy nie został ogłoszony pełnym od czasów Ezdrasza, opóźnienie wysłanników przeszkodziło lewickim kantorom Świątyni w śpiewaniu dnia (psalm, który należy śpiewać, różni się w zależności od dni świeckich i świąt ), które odbijały się echem w całym kulcie. Dlatego postanowiono ustanowić drugi święty dzień Rosz ha-Szana.

Jednak nie jest to jeszcze jom tov sheni szel galouyot  : kiedy rabin Jehuda postulował, że dwa dni Rosz ha-Szana zostały naznaczone wątpliwościami co do ich świętości, co umożliwiło pobranie dziesięciny z kosza z owocami lub erouvei tehoumin (urządzenie pozwalające wyprowadzić się z domeny sabatu ) w ciągu dwóch dni „mędrcy nie zgadzali się z nim”, ponieważ uważali dwa dni Rosz ha-Szana za długi dzień święty. Drugi dzień Rosz ha-Szana jest zresztą, w przeciwieństwie do jom tov szej szel galoujot , obserwowany również na ziemi izraelskiej, zgodnie z Talmudem babilońskim .

Drugi dzień diaspory

Drugą słabością systemu emisariuszy jest oddalenie społeczności. W przypadku niektórych społeczności podróż może zająć ponad dziesięć dni. Ponadto, gdy emisariusze musi ogłosić datę święta Sukkot , nie można ustawić na 1 st TISZRI , ze względu na Rosz Haszana i musi przerwać swoje przejście na 10 TISZRI powodu Jom Kippur .
W związku z tym święto Sukot obchodzone jest piętnastego dnia miesiąca Tiszrei , wymaganej daty z Torą, a szósty przypadek (co prawda mało prawdopodobny), w którym elul byłby pełnym miesiącem, a faktyczna data 15 Tiszrei przypadałaby jeden dzień późniejszy niż data uważana za piętnastą tishrei .
Nie trzeba brać pod uwagę, że święto mogłoby się odbyć dzień wcześniej, ponieważ ponieważ miesiąc tammuz jest zawsze błędny, miesiąc av jest zwykle pełny. Nawet w wyjątkowych przypadkach, gdy uznano by je za wadliwe, wysłani byliby specjalnie wysłannicy, aby ogłosić to szczególne zjawisko i umożliwić wszystkim społecznościom poznanie daty święta Sukot przed jego wystąpieniem. W związku z tym problem czasu podróży już nie pojawiałby się.

Ten drugi dzień, konieczny w Sukkot , jest mniej ważny w Shemini Atzeret, ponieważ w święto odbywające się 22 Tiszrei wysłannicy przybyli już do najbardziej odległych społeczności. Podobnie emisariusze mają dwa dodatkowe dni podróży, aby ogłosić dokładną datę Paschy , która również określa datę Szawuot , ustaloną na dzień po Paschy, a nie na miesiące księżycowe.
Rabin Yohanan , młody współczesny zamknięciu Miszny, ustanowił jednak drugi dzień święta Pesach , aby zachować jego użycie w Sukkot . Stosowanie rozszerza się na Szawuot i wszystkie czasy ustalone przez Torę, z wyjątkiem Jom Kipur, ponieważ absolutny post trwający dwa dni mógł być szkodliwy dla zdrowia.

Strzeżcie zwyczaju waszych ojców

Po zamknięciu Miszny sytuacja Żydów na ziemi izraelskiej pogarsza się, a potęga rzymska zagraża istnieniu Sanhedrynu. Jej prezydent Hillel II zdecydował wtedy, około 359 roku n.e., o ustanowieniu wiecznego kalendarza opartego na obliczeniach astronomicznych i mającego zastosowanie wszędzie. Kiedy mędrcy Babilonii pytają go o drugi dzień świąt, które stały się bezużyteczne przez tę innowację, jego odpowiedź ustanawia precedens w halachy  : „zachowaj w swoich rękach zwyczaj waszych ojców na wypadek prześladowań. Powstaną Żydzi. ”(Gdyby nauka kalendarza zaginęła wśród Żydów i zachowali tylko jeden dzień, byliby w wielkim niebezpieczeństwie złamania głównych przykazań z powodu ich błędów).

Stamtąd opinie mędrców Galilei i Babilonu różnią się. Jeśli wszyscy zaakceptują rozumowanie rabina Jehudy dotyczące jom tov sheni shel galouyot , Talmud jerozolimski rozszerza je, aby umożliwić prowadzenie twórczej działalności drugiego dnia z powodu wątpliwości co do jego świętości, podczas gdy Talmud babiloński systematycznie przyjmuje najsurowsze postawy i tradycje. W ten sposób poddaje dwa dni tym samym ograniczeniom, a nawet zakazuje gotowania pierwszego dnia drugiego. Mędrcy babilońscy wymagają również od Żydów z ziemi izraelskiej przejeżdżających przez Babilon, aby przestrzegali miejscowych zwyczajów, na mocy marit ayin (zasada pozorów), ponieważ miejscowi Żydzi, widząc podróżujących zachowują się inaczej, mogliby zostać zaniepokojeni. Zechcą również wyjaśnić punkty zbieżności i rozbieżności między drugim dniem wygnania a Rosz ha-Szana .

Przestrzeganie Jom tov sheni shel galouyot

Status drugich dni

Ponieważ można obecnie obliczyć dokładne daty świąt państwowych, jom tov sheni szel galouyot jest uważane za dzień „który może być profanum” ( safek 'hol ), uświęcony przez mędrców i całkowicie odmienny w świętości od pierwszego dnia . Ponieważ powstała bez wątpienia, nie narusza zakazu „dodawania do słów Tory”, chociaż ta wątpliwość została rozwiązana dzisiaj.

Drugiego dnia rabini otoczyli wygnańców zazdrosną troską, każdego laika karali ekskomuniką lub co najmniej chłostą (ponadto, zdaniem niektórych, zeznania takiej osoby nie są już dopuszczalne przed sądem rabinackim ) . Zdecydowali się na drugi dzień nałożyć te same uroczystości i ograniczenia, co pierwszego.

Jednak ten drugi dzień różni się od pierwszego pewnym rozjaśnieniem. Dozwolone jest na przykład gotowanie jajek przyniesionych przez poganina, który upewnia się, że są świeże w ciągu dnia, co nie ma miejsca w pierwszym dniu.
Jego przestrzeganie jest również mniej restrykcyjne niż w drugim dniu Rosz ha-Szana , ponieważ z reguły wszystko, co jest zabronione w drugim dniu wygnania, jest również zabronione w drugim dniu Rosz ha-Szana, podczas gdy sytuacja odwrotna niekoniecznie jest prawdą. . Dlatego w obu przypadkach zabrania się gotowania, pieczenia, uboju itp. pierwszego dnia za drugi, ale drugiego dnia wygnania (co nie pokrywa się z szabatem) można cieszyć się świeżym jajkiem dnia, owocem spadającym z drzewa lub innym bezużytecznym jedzeniem pierwszego dnia, ponieważ nie został przygotowany do tego zastosowania . Niektórzy zezwalają również na obrzezanie żydowskiego dziecka (czego nie dokonano w ósmym dniu życia) w drugim dniu wygnania, ale nie w Rosz ha-Szana (obrzezanie dokonywane w ramach nawrócenia na judaizm również nie odpycha). Dopuszczalne jest również dla Żyda dbać o łagodnym pacjenta na drugi dzień wygnańców, które jest zakazane w pierwszym dniu i na Rosz Haszana (w przypadku poważnej choroby, życie ma pierwszeństwo  (In) w każdej chwili . i wszędzie).
Jest jednak jeden wyjątek od tej reguły: z punktu widzenia obowiązków wobec zmarłego zarówno drugi dzień wygnania, jak i dzień Rosz ha-Szana uznawane są przez rabinów za dzień świecki, poza względy zmarłego.

Obrzęd i liturgia

Drugi dzień należy obchodzić dzień po świętach przewidzianych w Biblii (z wyjątkiem Jom Kipur - odnotowano niektóre przypadki postu, modlitwy i bezrobocia przez dwa kolejne dni, aby lepiej służyć jako przypomnienie, że nie otrzymali aprobaty) ) przez każdego, kto nie przebywa na „zamieszkałym miejscu w ziemi izraelskiej” ( yishuv ); Yishuv jest miejscem, w ziemi Izraela w odległości najwyżej dziesięć dni drogi od Jerozolimy, istniejące w chwili Talmudu lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie.

Z rytualnego i liturgicznego punktu widzenia drugie dni świąteczne są, z kilkoma niuansami, identyczne z pierwszymi.

Na poziomie rytualnym jest to naznaczone zakazem:

• opłakiwać choćby jednego z bliskich krewnych, o których mowa w Torze (np. przez odprawianie mszów pogrzebowych),
• wykonywanie zakazanych zadań lub podobnych, takich jak odkupienie pierworodnych ,
• udaremnić resztę narzuconą w dzisiejszych czasach przez rabinów (np. przez świętowanie wesel),
• opuścić domenę urlopową, chyba że dokonałeś erouv tehoumin (dwa erouvei tehoumin muszą być przygotowane w innym kierunku na każdy dzień)
• aby zadać Gentile do wykonywania zadań zakazane dla Żydów w tym dniu (jest to jednak zgodne z prawem, aby korzystać z nich przy wyjściu z Jom Tow szeni , po czekał czas niezbędny do wykonania tego zadania oneself).

Natomiast drugiego dnia (a także Rosz ha-Szana ) wolno z szacunku do zmarłego pełnić ostatnie obowiązki wobec zmarłego. Dozwolone jest więc dalsze pogrzebanie, transport zwłok, wykonanie całunu i piwa, kopanie grobu, fryzjerstwo i toaletę pośmiertną , pod warunkiem, że pochówek nie zostanie odroczony. Jednakże zwolnienie to nie ma zastosowania do dzieci martwo urodzonych przed upływem jednego miesiąca życia. Ponadto niektóre obrzędy, takie jak rozdarcie płaszcza, nie mogą być wykonywane nawet przez krewnych.

Na poziomie liturgicznym

• drugi dzień należy poświęcić nad winem (nie ma jednak potrzeby odmawiać błogosławieństwa oddzielenia dwóch wieczorów, jak to uczynił Rav Assi ),
• błogosławieństwa, modlitwy i fragmenty czytane w Torze są generalnie takie same ( rozdziały czytane w Księgach prorockich są jednak różne),
• tefillin nie są zużyte,
• Hallelem jest odczytywany w ten sam sposób,
• te same dodatkowe błogosławieństwa są dodawane podczas dziękczynienia po posiłkach .

Przepisy szczegółowe