Tianshanbeilu ( chiński :天山北路 ; pinyin : ; . Litt „Northern Tian Mountain drogowe ”) jest na początku epoki brązu archeologiczne znajduje się na jednej z lądem Silk Dróg w „East Xinjiangu . Jest datowany na około 2000-1550 pne (pne). Cmentarz Tianshanbeilu to największy cmentarz z epoki brązu we wschodnim Xinjiang.
Było to miejsce przejścia i wymiany między kulturami Zachodu, południowej Syberii i Azji Środkowej a populacjami żyjącymi dalej na wschód, takimi jak te z korytarza Hexi i Gansu , które miały kontakt z kulturami chińskimi. z centralnej równinie na północ od dzisiejszej Chiny, Siba i Qijia między innymi, a także z mieszkańcami północnego i północno-wschodniej: kultura Zhukaigou na płaskowyżu Ordos , w Mongolia- Inland i obniżyć Xiajiadian kulturę .
Tianshanbeilu znajduje się w pobliżu miasta Hami (oaza) we wschodnim Xinjiang , niedaleko wschodniego krańca gór Tian Shan w Chinach.
Do 1988 roku odkryto ponad 700 grobów.
Kultury | Przybliżone daty AEC | |
---|---|---|
Kultura dolnego Xiajiadian | 2000 - 1400 | |
Kultura Zhukaigou na płaskowyżu Ordos | 2000 - 1400 | |
Kultura Qijia | 2200-1600 | |
Siba Culture | 1900-1500 | |
Wschodni Xinjiang: zakład w Tianshanbeilu | 2000-1550 | |
Kultury Seima-Turbino | 2100-1500 | |
Kultura Andronowa | 2100-1500 | |
Kultura Erlitou | 1900-1500 | |
Kultura Erligang | 1600 - 1400 pne J.-C. |
Analizy archeogenetyczne pokazują, że kilka populacji z Chin, Syberii i Azji Środkowej przyczyniło się do powstania mitochondrialnego genomu mieszkańców Tianshanbeilu.
Można to powiązać z odkryciami Christopha Baumera z Uniwersytetu w Zurychu podczas jego wypraw w Basenie Tarim , które ujawniły problematyczne mumie Tarimów na cmentarzu Qäwrighul w 2009 roku, datowane na lata 2000-1800. Pne, które pokazują dowody zachodnich upraw.
Dlatego społeczeństwa te odegrały istotną rolę pod koniec trzeciego i na początku drugiego tysiąclecia. Analizy genetyczne potwierdziły przemieszczanie się populacji i wymianę między społeczeństwami.
Badania opublikowane w 2017 roku pokazuje, że ci ludzie jedli dużo warzyw, ale również kultura prosa one praktykowane rozprzestrzenianiu się z Chin do stepów, a do Europy w III E i II th tysiąclecia pne. OGŁOSZENIE , wbrew przyjętym wyobrażeniom, które postrzegały je tylko jako populacje koczowniczych pasterzy. Tędy przechodziła również uprawa pszenicy, przenoszonej z Zachodu do Chin. Tianshanbeilu służył jako sztafeta na szlaku prosa i pszenicy.
Bogactwo oaz dla ludności uprawiającej agropastoralizm pozwalało również na posiadanie pożywienia bogatego w mięso.
Tianshanbeilu to duży cmentarz, który był używany przez kilkaset lat (około 2000-1500 pne ). Istnieją dwa rodzaje grobów: te, które są wykonane z drewna (lub wykonane z wydrążonego pnia drzewa?), I te, które są wykonane z suchych cegieł (wokół drewnianej skrzyni?). Zmarli są w pozycji zgiętej, kobiety skierowane na północny wschód i mężczyźni na południowy zachód.
W złożach pogrzebowych znajdują się przedmioty z ceramiki, brązu, srebra, kości i / lub kamienia.
Obecność złóż metali i know-how odziedziczone po populacjach Zachodu sprzyjały metalurgii. Tianshanbeilu tworzy łącznik między eurazjatyckim stepem ( kultury Seima-Turbino , kultura Andronowa , kultura Afanasjewa , kultura Karassouk ) i kulturą Qijia na Wschodzie.
Z drugiej strony ceramika wydaje się być bliska swoim kuzynom ze Wschodu: Siba i Qijia; kultury, które miały kontakt z kulturami chińskimi środkowej równiny dzisiejszych północnych Chin oraz z populacjami północnego i północnego wschodu: kultura Zhukaigou na płaskowyżu Ordos w Mongolii Wewnętrznej i kultura dolnego Xiajiadian (na północnym wschodzie, około 2000-1400).
Ceramiczna zastawa stołowa jest ręcznie składana i ma kolor czerwony lub szary. Wzory są dość zróżnicowane: geometryczne liniowe lub zygzakowate, trójkątne lub roślinne, w zasadzie malowane elementy podkreślające strukturę kształtu. Dwie główne formy są oznaczone A i B. Grupa A: słoiki z jednym lub dwoma uchwytami, które są dość porównywalne z tymi z kultury Siba lub z kulturą Qijia (dwie kultury pochodzące z tego samego okresu, ale położone dalej na wschód: a szlak wymiany handlowej i kulturalnej). Grupa B: słoiki o głębokim korpusie i kulistym wyglądzie z tylko dwoma uchwytami na brzegu.
Ta ostatnia grupa ceramiki ma formalne powiązania z nieco podobną ceramiką znalezioną na cmentarzu Qiemurqiek (Ke'ermuqi) w Ałtaju , północno-zachodnim Xinjiang . Kultura Qiemurqiek ma podobieństwa lub związki z innymi kulturami epoki brązu południowej Syberii ( kultura Afanasievo ) i zachodniej Mongolii, które są prawdopodobnie związane z kulturami Andronowa i Karassouk (patrz mapa). Wydaje się, że te transfery technologii z południowej Syberii są również potwierdzone w południowych Chinach, w szczególności w Yunnan .
W Tianshanbeilu znaleziono wiele przedmiotów z miedzi i brązu . Czy to narzędzia, ozdoby z miedzi czy brązu, ale także srebrne spinki do włosów. Precyzyjne powiązania są wyraźnie widoczne z populacjami zachodnich stepów oraz z populacjami kultur Siba i Qijia, dzięki nożom z ostrzami z zakrzywionymi uchwytami (często naprzeciw siebie) i posiadającym pierścień na końcu rękojeści, więc że można go łatwo przymocować za pomocą elastycznego łącza. Są też noże z dwoma wypustkami na rękojeści, a także siekiery nasadowe, sztylety, sierpy, lustra. Ale znaleźliśmy też drobne przedmioty: kolczyki w formie pierścionków, guzików i szydełek z kościaną rączką.
Użycie srebrnych ozdób nawiązuje również do wykorzystania stepów Eurazji i dzisiejszej kultury północnych granic Chin. Jednak najstarszy metal znaleziony w Xinjiangu (około 2000 roku pne) jest nowszy niż jego odpowiedniki znalezione w kulturach Longshan (2900-1900 pne), ale znaleziono tylko kilka bardzo wyjątkowych i małych przedmiotów metalowych i nie jest to w żadnym wypadku nie jest kulturą brązu, taką jak Qijia (około 2200-1600) w północnych Chinach: w związku z tym pierwszy wkład technologii brązu pochodzi z północnych regionów Mongolii, a nie z Xinjiang, zgodnie z obecnym stanem naszej wiedzy (2012).
Metalowe przedmioty były wykonane z brązu ze stopem cyny w piętnastu przypadkach, tylko jeden był z miedzi, podczas gdy trzy przykłady to brąz złożony z cyny i niewielkiej ilości arsenu lub ołowiu. Procesy były liczne: wytapianie, kucie, wyżarzanie metalu i obróbka plastyczna na zimno. Technologia brązu cynowego i wykorzystanie arsenu nadal łączą tę kulturę z ludami stepu eurazjatyckiego na zachodzie i północy, takimi jak kultury Seima-Turbino i Andronowo .