Śnienie

Śnienie

Album  z Kate Bush
Wyjście 13 września 1982
Zakwaterowany 1980-1982
Studios Advision i Odyssey Studios, Londyn
Trwanie 43:25
Uprzejmy Rock progresywny , Pop progresywny , Sztuka naskalna
Producent Kate Bush
Etykieta Grupa EMI
Krytyczny

AllMusic MusicWaves Amazon nightfall.fr MusicWaves Pitchfork SensCritique Discogs3,5 / 5 gwiazdek
4/6 gwiazdek
4,5 / 5 gwiazdek
4/5 gwiazdek
5/5 gwiazdek
7,7 / 10 gwiazdek
7,7 / 10 gwiazdek
4,3 / 5 gwiazdek

Albumy Kate Bush

Nigdy na zawsze
(1980) Hounds of Love
(1985)

Syngiel

  1. Sat in Your Lap
    wydany: 21 czerwca 1981
  2. The Dreaming
    Wydany: 26 lipca 1982
  3. There Goes a Tenner
    Released: 2 listopada 1982
  4. Zawieszony w Gaffie
    Wydany: 2 listopada 1982 r
  5. Night of the Swallow
    wydany: 21 listopada 1983

The Dreaming to czwarty album studyjny brytyjskiej piosenkarkiKate Bush, wydany w 1982 roku przez wytwórnię EMI Records. Nagrany przez ponad dwa lata album został wyprodukowany w całości przez Kate Bush i jest często nazywany jej najbardziej antykomercyjnym ieksperymentalnym wydawnictwem.

Album osiągnął 3. miejsce na brytyjskich listach przebojów i otrzymał certyfikat BPI na srebro , ale sprzedał się mniej niż jego poprzednicy po wydaniu i spotkał się z mieszanym przyjęciem krytyków. Wydano pięć singli z albumu, w tym Sat in Your Lap i utwór tytułowy.

Album sprzedawał się lepiej w ostatnich latach. Skos Magazine rankingu album 71 th na swojej liście najlepszych albumów 1980 jest wymieniana na liście top 50 albumów wszech czasów ekscentryczne przez Mojo i na liście G albumów rand lekceważyć naszej ery w Słowo . Björk i Big Boi wymieniają The Dreaming jako jeden ze swoich ulubionych albumów.

To jeden z 1001 albumów, których musieliście słuchać w życiu .

Nagrywanie i kompozycja

Trzeci album Kate Bush, Never for Ever (1980), został współprodukowany przez Johna Kelly'ego . W przypadku tego czwartego albumu piosenkarka zdecydowała się sama wyprodukować całe dzieło. Korzystając z tej nowej swobody, eksperymentowała z technikami produkcji przy użyciu różnych mieszanin stylów muzycznych i szeroko wykorzystywała cyfrowy syntezator próbkujący Fairlight CMI , którego używała już na poprzednim albumie. Współpracuje również z różnymi inżynierami, w tym z Nickiem Launayem ( Public Image Ltd i Phil Collins). Nagrywanie rozpoczęło się w okolicach wydania Never for Ever , wraz z premierą pierwszego dema Sat in Your Lap wWrzesień 1980, zainspirowany koncertem Steviego Wondera, w którym uczestniczyła Kate Bush.

Według krytyka Simona Reynoldsa  : „Uzbrojona w Fairlight i inne nowatorskie maszyny, Kate Bush doprowadziła swoje obecne maksymalistyczne tendencje na skraj przeciążenia. " WCzerwiec 1981, Los Sat w kolanach , pierwszy singiel, który zadebiutował na 11 th miejsce w Wielkiej Brytanii. Ale reszta albumu rozwija się wolniej, a Kate twierdzi, że cierpiała z powodu blokady twórczej. Latem 1981 roku pracowała nad albumem w Abbey Road i Odyssey Studios z irlandzkimi zespołami Planxty i The Chieftains w Dublinie. Po długich dniach w studio zdecydowała się na przerwę w pracy albumu pod koniec 1981 roku i wznowiła pracę w pierwszych miesiącach 1982 roku, deponując nakładki i inne ostatnie poprawki od stycznia do maja 1982 roku w studiach Advision.

The Dreaming odznacza się eksperymentalnym charakterem. Album wykorzystuje instrumenty ludowe, takie jak mandoliny , piszczałki uilleann i didgeridoos , zmieniające się takty i tekstury, polirytmiczną perkusję, sample i pętle wokalne. Jego piosenki inspirowane są różnymi dziełami, w tym starymi filmami detektywistycznymi ( There Goes a Tenner ), filmem dokumentalnym o wojnie w Wietnamie ( Pull Out the Pin ), losie australijskich Aborygenów ( The Dreaming ), życiu Houdiniego ( Houdini ) a powieść Stephena Kinga , Shining ( Wynoś się z mojego domu ). Inne piosenki poruszają bardziej osobiste kwestie - Sat in Your Lap bada uczucia egzystencjalnej frustracji i poszukiwania wiedzy, podczas gdy Leave It Open omawia potrzebę rozpoznania i wyrażenia mrocznych aspektów osobowości. Quietus zasugerował, że „odmienne narracje albumu często wydają się być fundamentem poszukiwań artystycznej autonomii i niepokojów, jakie Kate Bush się z tym wiążą. Barry Walters z Pitchfork opisał brzmienie albumu jako bardziej podobne do post-punkowych grup eksperymentalnych, takich jak Siouxsie and the Banshees i Public Image Ltd w porównaniu do jego poprzednich prac.

Wyniki sprzedaży i wyniki

Album zostaje wydany w Wrzesień 1982po drugim singlu, The Dreaming . Singiel odniósł niewielki sukces, osiągając zaledwie 48. miejsce w sprzedaży w Wielkiej Brytanii, ale album wypadł lepiej, osiągając 3. miejsce na liście przebojów tylko przez 10 tygodni, co sprawiło, że ten najlepiej sprzedający się album Kate Bush uzyskał jedynie certyfikowane srebro.

„Niekomercyjne” to główna rzecz, jaką słyszałem… to wytwórnia, którą włożyła prasa, wytwórnia płytowa. Ale ten mały rekord handlowy osiąga bezpośrednio 3 miejsce w sprzedaży, wydaje mi się to ironiczne. "

- Kate Bush (1984)

W Listopad 1982, singiel There Goes a Tenner został wydany w Wielkiej Brytanii. W ogóle nie trafił na listy przebojów - to jedyny singiel Kate Bush, który nie znalazł się na liście Top 100 w Wielkiej Brytanii. W Europie zamiast tego został wydany Suspended in Gaffa i miał lepszą sprzedaż. Inny singiel, Night of the Swallow, został wydany późno w Irlandii,Listopad 1983.

Pomimo stosunkowo niskiej sprzedaży albumu w innych krajach, The Dreaming był pierwszym albumem Busha, który znalazł się na liście Billboard Top 200 w Stanach Zjednoczonych, w dużej mierze dzięki rosnącemu wpływowi radia uniwersyteckiego. Następnie w 1983 roku ukazała się EPka , która również została sklasyfikowana. W 1984 roku jej drugi album Lionheart został ostatecznie wydany w Stanach Zjednoczonych.

Z powodu długiego i kosztownego czasu pracy studyjnego, który był używany do ukończenia albumu, EMI Records martwiło się stosunkowo niską sprzedażą albumu. Następnie Kate Bush postanowiła zbudować własne studio, w którym mogłaby spędzać tyle czasu, ile chce. Chociaż jego następny album, Hounds of Love , również był długim projektem, przyniósł Bushowi z powrotem na szczyt sprzedaży.

Przyjęcie

Początkowa reakcja

Po wydaniu The Dreaming spotkało się z mieszanym przyjęciem. Wielu było oszołomionych niekonwencjonalnymi technikami i gęstymi dźwiękami, które zastosował Bush. Pisząc dla Smash Hits , Neil Tennant opisał album jako „bardzo dziwny. Widać, że stara się być mniej komercyjna. Colin Irwin z Melody Maker napisał, że „na początku jest to zaskakujące, ale spróbuj trzymać się pokręconych mandatów za przekroczenie prędkości, a zostaniesz dużo nagrodzony. Nazwał Zawieszony w Gaffa jako jedyny „niejasno konwencjonalnych” i przewidywaną albumu zawiedzie wykresów. Amerykański krytyk Robert Christgau napisał, że „objawieniem albumu jest muzyka, gęsta i wymagająca”, nazywając go „ najbardziej imponującym albumem art-rockowym w stylu Roberta Frippa / Petera Gabriela w postpunkowej świetności ”. Jon Young z Trouser Press nazwał to „triumfem pomysłowego pisania i nieprzewidywalnych występów”, ale ostrzegł, że „przeciążenie sensoryczne odstraszy mniej niż entuzjastów. "

Potomkowie

W kolejnej recenzji AllMusic traktuje album jako „dzieło teatralne i abstrakcyjne”, a także „genialnego poprzednika uroczego piękna Ogarów Miłości z 1985 roku”. Dla The Quietus jest to „odważna twarz”. od artysty głównego nurtu ”i„ również zaskakująco nowoczesnej płyty ”, zwracając uwagę na jej„ organiczną hybrydyzację, użycie technik cyfrowych i analogowych , wykorzystanie nowoczesnych czarów do osiągnięcia stanów atawistycznych . W 2014 roku krytyk Simon Reynolds nazwał Śnienie „nieskrępowanym arcydziełem” i „urojeniowym przeżyciem […]. Kate Bush sama nazwała The Dreaming „  albumem oszalałem” (album, na którym „oszalała”) i przypomniała sobie, że nie był on specjalnie komercyjny. Słuchając albumu później, powiedziała, że ​​była zaskoczona dźwiękiem, uznając go za dość ostry album. Uncut nazwał to „albumem wielowarstwowym, polirytmicznym i szalenie eksperymentalnym”, który „pozostaje dziełem przełomowym […]. "

Lista tytułów

Wszystkie piosenki są napisane, zaaranżowane i wyprodukowane przez Kate Bush , z wyjątkiem aranżacji na flety i smyczki w Night of the Swallow autorstwa Billa Whelana oraz aranżacji smyczkowych na Houdini autorstwa Dave'a Lawsona i Andrew Powella .

N O Tytuł Trwanie
1. Usiądź na kolanach 3:29
2. Tam idzie tenner 3:24
3. Wyciągnij szpilkę 5:26
4. Zawieszony w Gaffie 3:54
5. Zostaw to otwarte 3:20
6. Śnienie 4:41
7. Noc jaskółki 5:22
8. Cała miłość 4:29
9. Houdini 3:48
10. Wynoś się z mojego domu 5:25
43:25

Personel

Muzycy

Chóry

Personel techniczny

Certyfikaty i sprzedaż

Certyfikaty Dreaming
Region Orzecznictwo Sprzedaż
Japonia (Oricon Charts) - 16.850
Wielka Brytania ( BPI ) Srebro 60 000
Stany Zjednoczone ( RIAA ) - 42 000

Uwagi i odniesienia

  1. „  The Dreaming (1982)  ” , na senscritique.com (dostęp 12 lipca 2020 ) .
  2. Progmonster, „  Kate Bush The Dreaming  ”, na gutsofdarkness.com ,17 kwietnia 2004.
  3. (w) MacKenzie Wilson, „  Kate Bush The Dreaming  ” na allmusic.com (dostęp 12 lipca 2020 ) .
  4. „  Dreaming  ” , na amazon.fr (dostęp 12 lipca 2020 ) .
  5. MARCO STIVELL, „  Kate BUSH - The Dreaming (1982)  ” , na nightfall.fr ,21 września 2010.
  6. ADRIANSTORK, „  GROUP / AUTHOR: KATE BUSH (UNITED KINGDOM) TITLE: THE DREAMING (1982)  ” , na musicwaves.fr ,10 listopada 2016 r.
  7. (w) Daphne Carr, „  Kate Bush The Dreaming  ” na pitchfork.com ,19 stycznia 2019 r.
  8. (w) „  Kate Bush - The Dreaming  ” na discogs.com (dostęp 12 lipca 2020 ) .
  9. BBC Radio 1 : „Saturday Live”, 25 lutego 1984