Teresa Sachsen-Hildburghausen
Teresa z Saksonii-Hildburghausen(de) Therese von Sachsen-Hildburghausen
Królowa Teresa Józefa Karla Stielera , ok. 1830 r.
Tytuł
13 października 1825 - 20 marca 1848 r
( 22 lata, 5 miesięcy i 7 dni )
| Poprzednik | Karolina z Badenii |
|---|---|
| Następca | Maria pruska |
| Tytuł |
Królowa Bawarii Księżniczka Saksonii-Hildburghausen |
|---|---|
| Dynastia |
Dom Wettinów ( oddział Albertyny ) |
| Narodziny |
8 lipca 1792 r Seidingstadt ( Sachsen-Hildburghausen ) |
| Śmierć |
26 października 1854 r Monachium ( Bawaria ) |
| Ojciec | Fryderyk I st Sachsen-Hildburghausen |
| Matka | Charlotte Meklemburgii-Strelitz |
| Wspólny | Ludwik I st Bawarii |
| Dzieci |
Maksymilian II Matylda Othon I er Théodolinde Luitpold Adelgonde Hildegarda Aleksandra Adalbert |
Królowe Bawarii
Thérèse Charlotte Louise Frédérique Amélie de Saxe-Hildburghausen (po niemiecku : Therese Charlotte Luise Friederike Amalie von Sachsen-Hildburghausen ), księżna Saksonii-Hildburghausen, wówczas z jej małżeństwa, królowa Bawarii , urodziła się dnia8 lipca 1792 rw Seidingstadt , w księstwie Sachsen-Hildburghausen , i zmarł dnia26 października 1854 rw Monachium , Bawaria . Członek oddziału Albertine w Domu Wettin , była królowa Bawarii od 1825 do 1848 roku.
Pochodząca z kultywowanej, ale skromnej rodziny, księżniczka Teresa dorastała w Turyngii . Wychowana w religii ewangelickiej wyszła za mąż za katolickiego księcia Ludwika Bawarskiego w 1810 roku, co dało początek ważnym uroczystościom, które zapoczątkowały obecny Oktoberfest . Upoważniona do zachowania wiary księżniczka była świadkiem udręk, jakich doznali protestanci w Bawarii . Mimo to wspiera swoich współwyznawców, a zwłaszcza sponsoruje budowę kościoła Saint-Mathieu w Monachium.
Bardzo zaangażowana społecznie Teresa finansuje ze swojej kasety liczne organizacje charytatywne. Została królową Bawarii, kiedy Ludwik I wstąpił na tron w 1825 roku, dwa lata później założyła Zakon Teresy , którego misją była pomoc potrzebującym. Wiernie wspiera męża, towarzyszy mu w reprezentacji i doradza politycznie, gdy tylko ma środki.
Liczne koneksje króla wystawiają jednak na próbę cierpliwość władcy. W rzeczywistości, Louis I er nie wahał się podkreślić jego kochanki, niezależnie od tego, co jego żona czuje. Związek, jaki utrzymuje z Lolą Montez od 1846 roku, skłania Teresę do publicznego zdystansowania się od niego i wyrażenia swojej dezaprobaty. Kiedy jednak skandal doprowadził do rewolucji w 1848 roku, Teresa natychmiast zmieniła nastawienie, by wspierać męża.
W każdym razie Ludwik Er abdykuje po tych wydarzeniach, a Teresa została królową wdową. Zmarła na cholerę sześć lat później, w 1854 roku.
Rodzina
Theresa jest 6 th dziecko księcia Fryderyka I st Saksonii-Hildburghausen (1763-1834) i jego żony księżnej Charlotty Mecklenburg-Strelitz (1769-1818), która sama z córką księcia Karola II Meklemburgii-Strelitz . Poprzez matkę Teresa jest zatem siostrzenicą królowych Luizy Pruskiej (1776-1810) i Frédérique z Hanoweru (1778-1841). Jego kuzynami i kuzynami są królowie Fryderyk Wilhelm IV (1795-1861) i Wilhelm I st. Prus (1797-1888), król Hanower Jerzy V (1819-1878) i caryca Aleksandra Fiodorowna (1798-1860).
ten 12 października 1810 rTherese żona, Monachium, przyszłego Ludwika I st Bawarii (1786-1868), sam syn króla Maksymiliana I st Bawarii (1756-1825) i jego pierwsza żona księżna Wilhelmina Hesji-Darmstadt (1765 -1796). Z tego związku rodzi się dziewięcioro dzieci:
- Maksymilian II (1811-1864), król Bawarii, który w 1842 poślubił księżniczkę pruską Marię (1825-1889);
- Matylda (1813-1862), księżniczka Bawarii, która łączy się w 1833 z wielkim księciem Ludwikiem III Hesji-et-du-Rhin (1806-1877);
- Othon I er (1815-1867), król Grecji i książę Bawarii, który zawiera związek małżeński w 1836 roku, księżniczka Amelia Oldenburg (1818/75);
- Theodolinde (1816-1817), księżniczka Bawarii;
- Luitpold (1821-1912), książę i regent Bawarii, który w 1844 zjednoczył się z księżniczką Augustą Toskańską (1825-1864);
- Adelgonde (1823-1914), księżniczka Bawarii, która poślubiła w 1842 roku księcia Franciszka V Modeny (1819-1875);
- Hildegarda (1825-1864), księżna Bawarii, która w 1844 zjednoczyła się z arcyksięciem Albertem austriackim (1817-1895);
- Aleksandra (1826-1875), księżniczka Bawarii, dyrektor i przełożona przełożona królewskiego opactwa zur Heiligen Anna w Monachium i Würzburgu;
- Wojciecha (1828-1875), księcia Bawarii, który poślubił w 1856 r. Infantkę Amelię Hiszpanii (1834-1905).
Biografia
Mała saksońska księżniczka
Dzieciństwo i młodośćKsiężniczka Teresa pochodzi z rodu Sachsen-Hildburghausen, sam członek oddziału Ernestine w Domu Wettin . Jego przodkowie wybrali Księstwo Sachsen-Hildburghausen na siedzibę w 1680 roku. Finansowa ruina, w której czterech kolejnych przywódców opuściło kraj, skłoniła Święte Cesarstwo do powołania komisji debetowej, która miała zbadać żądania wierzycieli i zrównoważyć wydatki. W 1806 roku Teresa skończyła 14 lat i prace tej komisji zostały zakończone, ale sytuacja jeszcze w pełni się nie poprawiła.
Księżniczka urodziła się w letniej rezydencji księstwa niedaleko Hildburghausen w nieistniejącym już dziś zamku myśliwskim Landséjour. ten13 lipca 1792 rzostaje ochrzczona przez kapelana dworskiego Andreasa Gensslera i otrzymuje imię Teresa. Wybór ten nie jest trywialny: honoruje związki zapoczątkowane wcześniej przez księcia-regenta Josepha-Frédérica de Saxe-Hildburghausena (mentora ojca Teresy) z cesarzową Marią Teresą . Ojcami chrzestnymi i matkami chrzestnymi dziewczynki są jej babka Frédérique z Hesji-Darmstadt , książę i księżna Yorku , księżniczka Karolina z Palatinat-Deux-Ponts-Birkenfeld , następca tronu Ludwik Badeński i wreszcie książę-biskup Würzburga .
Księżniczka dorastała wraz z rodzeństwem Charlotte, Josephem , Louise, Georgem , Frederickiem i Edwardem w zamku Hildburghausen . Związek jego rodziców nie jest szczęśliwy. Według księżniczki Luizy z Leiningen-Dagsbourg-Heidesheim , prababki Teresy, która przebywała na zamku w 1792 roku, książę Fryderyk „żarliwie wykorzystywał tylko jej prawa małżeńskie”, podczas gdy księżna „Charlotta, która nigdy nie kochała, nieustannie zdobywa w ciąży” .
Dla Teresy i jej rodzeństwa cienka lista cywilna narzucona księciu Fryderykowi przez cesarską kuratelę administracyjną prowadzi do niepewnych warunków życia. Mięsa w rodzinnym jadłospisie brakuje, w zamkowej pralni brakuje mydła, a nie mogąc zastąpić spalonych świec, któregoś dnia trzeba nawet skrócić kulę. Kiedy Ludwika Meklemburska-Strelitz ciotka Teresy i jej mąż król pruski Fryderyk Wilhelm III po raz pierwszy odwiedzili Hildburgshausen w 1803 roku, administratorzy przeznaczyli jednak kopertę finansową na poprawę dostępu do miasta i odnowienie wyposażenia zamku .
Matce Teresy, błyskotliwej księżnej Charlotte, udaje się jednak utrzymać na zamku aktywność intelektualną do tego stopnia, że Hildburghausen dzięki niej otrzymuje przydomek „mały Weimar”. Artystka księżna łagodzi zasady etykiety i zaprasza na dwór muzyków, malarzy i poetów, w tym pisarza Jeana Paula , który zaręcza się z jednym ze swoich towarzyszy i otrzymuje w 1799 r. tytuł doradcy. Wśród innych poetów chronionych przez księżną możemy wymienić także Friedricha Rückerta , który zadedykował Teresie i jej siostrom Charlotte i Louise swój wiersz „ Mit drei Moosrosen ”.
Teresę wychowywała w szacunku dla wierzeń ewangelickich i luterańskich głównie Johanna Nonne (1760-1837) i nadworny kapelan Heinrich Kühner (1772-1827). Przez całą młodość ewoluowała w liberalnym i kultywowanym środowisku, które pomimo trudnej relacji jej rodziców, pozostało przesiąknięte ciepłem i współudziałem z braćmi i siostrami. Księżniczka studiuje klasyczną literaturę niemiecką i język francuski. Lekcje malarstwa udzielił mu nadworny malarz Carl August Kessler , a do grona jego uczniów zaliczył także Johann Peter Heuschkel, który uczył gry na fortepianie Carla Marii von Webera .
ZaręczynyKsiężniczka Therese jest pierwotnie obiecał wuja George'a Meklemburgii-Strelitz , ale jest również na liście potencjalnych narzeczonych zlecanych przez Napoleona I st w roku 1809. Ten dokument zawiera księżniczek, które pozwoliłyby na samozwańczego cesarza do sprzymierzenia się przez małżeństwo z stary europejski książęcy dom.
Jednak książę regent Ludwik Bawarski jest szybszy niż pozostali zalotnicy Teresy. Rzeczywiście, książę obawiał się, że Napoleon zmusi go do poślubienia jednego ze swoich krewnych, podobnie jak jego własna siostra Augusta , poślubiona Eugeniuszowi de Beauharnais . Następca tronu bawarskiego oświadcza zatem: „Muszę bezwzględnie wyjść za mąż, aby położyć kres tym paryskim atakom na moją wolność” . Król Maksymilian I st rośnie również jego syn podejście Teresy. Powiedział jej tak: „[…] pewna księżna Hildburghausen […] miła, miła i cierpliwa byłaby doskonałą żoną. Oczywiście nie wniosłaby do gospodarstwa dużo gotówki ani majątku, ale niewielki rozmiar jej kraju, który siłą wszedł do Konfederacji Nadreńskiej , pozwalał na politycznie nieszkodliwe małżeństwo” .
Ludwik Bawarski przebywał w zamku Hildburghausen od 21 do 24 grudnia 1809, podczas gdy jego rodzice wyjechali do Paryża na zaproszenie Napoleona. Książę regent jest przekonany, że celem tej podróży jest wynegocjowanie z cesarzem jego małżeństwa z francuską księżniczką. Wybór Ludwika padł więc szybko na Teresę, chociaż jej siostra Louise była uważana za ładniejszą od niej. wStyczeń 1810, ojciec Ludwika wysyła zgodę z Paryża i daje do zrozumienia, że Napoleon skierował swój cel także na księżniczkę Teresę: „Przez 8 dni rozeszła się pogłoska, że cesarz poślubi twoją narzeczoną. Wyobraźcie sobie mój strach, zwłaszcza gdy poruszył ten temat z własnej inicjatywy podczas balu u Savary'ego ” . Zaręczyny odbywają się dnia12 lutego 1810w Hildburghausen, pod nieobecność rodziców Louisa, którzy wciąż przebywają we Francji. Korespondencja między małżonkami uczy nas, że to podczas balu zaręczynowego Louis, który łatwo się zapala, wydaje się zakochać w Teresie. Szczegół ich umowy małżeńskiej opóźnia zaślubiny, które Louis chciałby jednak nieuchronnie. Dwoje młodych ludzi jest rzeczywiście różnych wyznań, a Teresa odmawia przejścia na katolicyzm .
Na uroczystość zaręczyn dwór bawarski wysyła barona Karla Ludwiga von Kesslinga do Hildburghausen . Oficjalne ogłoszenie zaręczyn ogłasza się dnia23 czerwca 1810 ra Teresa otrzymuje w prezencie portret swojego przyszłego męża wysadzany brylantami. Księżniczka wyjeżdża z rodzicami i siostrą do Monachium6 października. Z tej okazji w Hildburghausen odbywa się wielka uroczystość. Z okazji tego wydarzenia Friedrich Rückert napisał wiersz o ślubie i pożegnaniu An eine fürstliche Braut . Na pamiątkę tego pożegnalnego święta od lat 90. obchodzony jest Theresienfest w Hildburghausen. Z biegiem lat festiwal ten stał się największym popularnym festiwalem w południowej Turyngii . Następnie rodzina wyjechała do Bambergu , gdzie zostali powitani przez księcia Wilhelma w Bawarii , następnie do Ratyzbony , gdzie zostali powitani ogniem armatnim, a następnie do Saint-Emmeram z ciotką Teresy, księżniczką Teresą-Matyldą de Thurn. -Taksówki. Fryderyk I er , ojciec Teresa, która otrzymała Medalem Orderu św Hubert i Theresa ma swojego przyszłego zarządcy dworu hrabiego Pocci Fabrizio Evaristo (1766-1844), który dał mu list od Ludwika nostalgiczny.
Księżniczka Bawarii
Małżeństwo, które zostanie zapamiętaneRano 12 października 1810 rSłynna rodzina królewska uroczystość króla Maksymiliana I st w kościele Saint-Michel w Monachium . Tego samego wieczoru Ludwik i Teresa, cierpiący wówczas na ból zęba, łączą się w królewskiej kaplicy Rezydencji. Jest to pierwsze wesele książęce, jakie Bawaria zna od 1722 roku. Pięć dni kosztownych uczt weselnych daje młodemu królestwu Bawarii (powstającemu zaledwie 4 lata wcześniej) możliwość pokazania swojego splendoru .
Uroczystości zaczynają się w dniu 13 październikana Place Max-Joseph. Miasto jest oświetlone, a wstęp na wszystkie imprezy towarzyszące weselu (popularny bal, opera, koncerty i przedstawienia teatralne) jest bezpłatny. ten17 października, na placu Sendlinger Tor wielki wyścig konny organizowany przez Gwardię Narodową świętuje z kolei książęcy ślub. W oczekiwaniu na to wydarzenie Teresa uszyła wcześniej sukienkę w barwach Bawarii w Hildburghausen. Małżonków wita 9 par chłopskich w tradycyjnych strojach z 9 okręgów bawarskiego królestwa. Na cześć księżnej koronnej miejsce to nosi nazwę „ Teresienwiese ”. W następnym roku uroczystości rozpoczynają się ponownie i od tego czasu tradycja jest kontynuowana co roku poprzez „ Oktoberfest ” (festiwal piwa), na obecnej esplanadzie Theresienwiese .
Entuzjazm, jaki Louis czuje do swojej żony na początku ich związku, już się wyczerpał przed ślubem. Po balu po słynnym wyścigu konnym Teresa pod pretekstem niepokoju przedwcześnie wycofuje się do Rezydencji, a Louis wraca na bal bez niej. W swoim pamiętniku napisał: „Zrobiłem to, aby zapewnić sobie wolność i aby moja żona zrozumiała, że nie dlatego, że się wycofuje, muszę zrobić to samo” . Swojej siostrze Karolinie tłumaczy zresztą: „Wyszedłem za mąż bez namiętności, niech to będzie zaletą na przyszłość” .
Koszt ślubu i posagu panny młodej okazały się dużym obciążeniem dla Księstwa Sachsen-Hildburghausen . Rok później małżeństwo wciąż nie jest w pełni opłacone. ten26 czerwca 1811 r.Książę Fryderyk I st grade i obecny budżet kraju nadal nie pozwala na spłatę ślub jego córki.
Księżniczka królewska BawariiPo ślubie książę Ludwik został mianowany przez swojego ojca gubernatorem generalnym prowincji Salzburg , a para dzieliła swoją rezydencję między Innsbruck i Pałac Mirabell w Salzburgu . Jednak za namową teścia Teresa wróciła do Monachium w 1811 roku, by urodzić najstarszego syna, księcia Maksymiliana .
Teresa woli jednak życie w Salzburgu, miejscu urodzenia jej drugiego syna Othona . W 1814 r. zorganizowała tam posiłek dla ubogich z okazji obchodów bitwy pod Lipskiem . Następnie została patronką „Stowarzyszenia Kobiet w Salzburgu” („ Frauen-Vereins Salzburg ”). Po aneksji prowincji przez Austrię w 1816 r. Ludwik i Teresa przenieśli się do Würzburga . Długo przebywali jednak w Aschaffenburgu na zamku Johannisburg , a lato spędzili w Bad Brückenau .
W latach 1813 i 1815 Teresa długo przebywała w swoim rodzinnym kraju. W 1815 roku odwiedziła wraz z matką barona Christiana Truchsessa von Wetzhausena z Bettenburga, bliskiego przyjaciela rodziny i ojca chrzestnego księcia Edwarda. Po ich przybyciu Truchsess, na oczach przerażonych gospodarzy, daje księżnej Charlotcie rękę, aby wniosła ją najpierw do zamku. Jednak etykieta daje Teresie pierwszeństwo przed matką i dlatego księżna odmawia łaski gospodarza. Truchsess ripostuje wówczas swoim gościom: „Niech Jego Wysokość z łaską mi wybaczy, ponieważ ten zamek tu stoi, matka zawsze miała pierwszeństwo przed córką” . Teresa kładzie kres niewygodzie spowodowanej tą pomyłką, chwytając barona za drugie ramię, tak aby wszyscy trzej przechodzili przez drzwi zamku w tym samym czasie.
Dobrze postrzegana przez opinię publiczną para książęca jest regularnie zapraszana do udziału w wydarzeniach publicznych. W 1821 r. Teresa wraz z mężem na oczach 30 tys. widzów brała udział w wmurowaniu pierwszego kamienia pod kolumnę konstytucji w Gaibach. Wydarzenie to zostaje następnie uwiecznione przez nadwornego malarza Petera von Hessa .
Księżniczka protestancka na ziemi katolickiejTeresa dorastała w rodzinie głęboko naznaczonej wiarą protestancką. Przez całe życie pozostawała pod wpływem matki, księżnej Charlotte i Heinricha Kühnera, nadwornego kapelana księstwa Sachsen-Hildburghausen . Ta ostatnia udziela jej również Eucharystii przy każdej wizycie w jej ojczystym kraju, nawet gdy zostaje królową Bawarii. Mimo nowego katolickiego środowiska Teresa pozostaje głęboko przywiązana do wiary protestanckiej, co przypomina jej dzieciństwo.
Kontrakt małżeństwo z Louis i Teresy została założona przez hrabiego Montgelas . Jak wspomniano powyżej, najbardziej drażliwym problemem podczas jego realizacji była różnica w spowiedzi między dwoma przyszłymi małżonkami. Wreszcie umowa stanowi, że Teresa może zachować swoją wiarę i że jej wolność wyznania musi być gwarantowana przez zapewnienie protestanckiej kaplicy z oddanym pastorem. Wszystkie dzieci Teresy i Ludwika muszą być wychowywane w religii katolickiej, ale Teresa uzyskała pozwolenie na angażowanie protestantów na swoim dworze.
Mimo to Louis próbuje przekonać żonę do zmiany religii. Latem 1821 księżna koronna tak zachorowała w Bad Brückenau, że poprosiła o ostatnie namaszczenie. Ludwik posłał następnie po księcia i księdza Aleksandra z Hohenlohe-Waldenbourg-Schillingsfürst , aby modlił się za Teresę , która już wracała do zdrowia. Rzeczywiście, ten ostatni wcześniej cudownie wyleczył głuchotę Ludwika. Przywrócenie żony umacnia następcę tronu w przekonaniu, że katolicki książę posiada cudowne moce i usilnie próbuje przekonać Teresę do konwersji. Ale ta ostatnia, zwykle tak wierna mężowi, odmawia wyrzeczenia się wiary aż do jego śmierci.
Za panowania Ludwika i przy jego wsparciu ultramontanizm , który walczy z liberalizmem, ale także protestantyzmem, nabiera w Bawarii znaczenia. W królestwie protestantyzm jest prześladowany. Jednak pierwsze dwie królowe bawarskie mogą swobodnie praktykować kult ewangelicki. Teresa ma bardzo bliski związek ze swoją teściową, a obie kobiety pozostają w osobistym i listownym kontakcie aż do śmierci Caroline de Bade . Razem chodzą do kościoła i wspólnie przyjmują Eucharystię . Obie królowe odgrywają dużą rolę w budowie kościoła św. Mateusza, pierwszej parafii ewangelicko-luterańskiej w Monachium. Z powodu tego zobowiązania papież Pius VII odmawia ponadto pochowania Teresy w opactwie Scheyern .
Po przejęciu Willi Ludwigshöhe w 1852 r. Louis i Teresa przebywali tam przez kilka tygodni latem co 2 lata. Podczas gdy król udaje się na mszę w Edenkoben , Teresa udaje się do kościoła ewangelickiego w Rhodt unter Rietburg , gdzie założyła przedszkole. Fotel Teresy, oznaczony koronowanymi inicjałami „T”, jest do dziś widoczny w królewskiej loży barokowego kościoła Saint-Georges. Został odrestaurowany w 2003 roku dzięki darowiznom. Droga, którą królowa podążała do kościoła, jest obsadzona kasztanowcami i przemianowana na „Theresienstraße”.
Louis porzuca swoją obojętność i surowość wobec Kościoła protestanckiego po pogrzebie królowej Karoliny w 1841 roku. Pogrzeb władcy odbywa się w tak niegodny sposób, że po protestach musi interweniować osobiście. Z rozkazu arcybiskupa Lothara Anselme Gebsattela wszyscy katoliccy duchowni opactwa kolegialnego rzeczywiście pojawili się podczas ceremonii w cywilnych ubraniach. Następnie, po zakończeniu konsekracji, wszyscy ewangeliccy kapłani musieli przejść na emeryturę. W kościele nie zapalono żadnej świecy, a trumnę władcy opuszczono do krypty bez żadnej liturgicznej pieśni ani modlitwy.
Królowa Bawarii
Królowa zaangażowana społecznieKról Maksymilian I st znika13 października 1825a jej syn zastępuje ją na tronie, co czyni Teresę nową królową Bawarii . Teraz znany jako Louis I er , mąż Teresy jest ostatnim monarchą bawarski zostać koronowany. Jego żona nie ma tego przywileju, nawet jeśli jest obraz Josepha Karla Stielera (patrz obok) przedstawiający ją w stroju koronacyjnym. Nosi koronowe królowe Bawarii i przedni diadem (inspirowany przez Josephine de Beauharnais ) pochodzący z warsztatu jubilera Nitota , również twórcy Cesarskiej Korony Napoleona I er .
W 1829 roku para królewska odbyła podróż przez prowincję Nadreńską Palatynat , która była okazją dla władcy do bardziej publicznych wystąpień . Thérèse często podróżuje również prywatnie, zwłaszcza do Hildburghausen, a następnie do Altenbourg , nowej rezydencji jej ojca, a później jej dwóch braci, Josepha i Georgesa , kiedy po nim następują .
W 1827 r. królowa założyła Zakon Teresy , który stał się najbardziej prestiżowym kobiecym zakonem w Bawarii i którego misją była pomoc ubogim. Królowa przeznacza znaczną część swoich dochodów na pomoc biednym, wdowom, sierotom i szpitalom. Ponadto z jej ochrony korzysta wiele stowarzyszeń i środowisk społecznych. Najsilniejszym symbolem jej zaangażowania jest Stowarzyszenie Kobiet na rzecz Ośrodków Opieki nad Dziećmi ( Frauenverein für Kleinkinderbewahranstalten ): Thérèse utrzymuje w ten sposób przyjazne stosunki z jedną ze swoich założycielek, Auguste Escherich, prostą kobietą ludu. Podczas wizyty w domu królowa przyznaje, że nigdy nie widziała kuchni i musi poprosić gospodynię o wyjaśnienie, jak używać garnków i patelni”.
Politycznie słuchana królowaLouis I st Bawarii docenia doświadczonych polityczny żoną. Świadczy to o zainteresowaniu sprawami królestwa, a król uważa to za cel polityczny. Za każdym razem, gdy jej mąż opuszcza Monachium, Teresa informuje go o wszystkim, co dzieje się na dworze iw kraju. wMarzec 1830wysłała mu więc francuskie artykuły z „ Journal of Debates” i niemieckie wycinki prasowe, aby zwrócić jego uwagę na nadciągającą we Francji rewolucję . Rzeczywiście, suweren uważa, że w interesie swoich poddanych król musi „wiedzieć wszystko” o tym, co dzieje się w jego kraju.
Kiedy jej syn Otho został mianowany królem Grecji przez wielkie mocarstwa europejskie w 1832 roku, Teresa zachęciła męża do wysłuchania rad księcia. W momencie ustanowienia Rady Regencyjnej, która musi wrabiać syna do jego pełnoletności, stawia ponadto Ludwika I st. ostrzegł przed filhellenem Friedrichem Thierschem , którego uważa za zbyt liberalnego oraz przed generałem Carlem Wilhelmem von Heideck , którego uważa za zbyt kontrowersyjnego. w Grecji.
W 1838 r. wybuchł spór między dworem bawarskim a Rosją . Car Mikołaj I pierwszy rzeczywiście życzę poślubienia swojej córki Olgi za następcę tronu Maksymiliana . Teresa, która tylko z opóźnieniem czuje uczucie do swojego najstarszego syna, początkowo jest entuzjastycznie nastawiona do tego planu małżeńskiego. Jednakże wówczas przeciwna tej unii, podobnie zresztą jak Louis I st i samego Maximilian, spotkanie z Olgą w Berlinie lewo marmuru. Upokorzony postawą Wittelsbachów car zerwał wszelkie kontakty z rodziną królewską. W 1844 r. planuje przejąć wody w Bad Kissingen, ale oświadcza, że nie chce otrzymywać „żadnego listu” z dworu Bawarii. Louis I st następnie jest nieobecny w Bawarii, on ładuje żonę wysłać do cesarza co najmniej „komplement” listu podpisanego przez niego. Jednak za radą ministrów Gise i Abla Teresa ostatecznie postanawia nie posłuchać rady męża.
Prywatne archiwa Wittelsbach zawierają wiele listów od królowej króla Ludwika I st i treść nie została jeszcze studiował z politycznego punktu widzenia.
Zwiedziona królowaLouis I st jest troskliwym mężem i ciepłym człowiekiem rodzinnym. Niewątpliwie kocha swoją żonę, której wartość doskonale zna. Dlatego w 1841 r. pisał: „Nie ma lepszej matki ani lepszej żony [niż Teresa]; jego miłość i sumienie pozostają niezrównane. Bez względu na okoliczności, gdybym miał wybierać, nie wybrałbym nikogo poza nią” .
Faktem jest, że król jest skomplikowanym człowiekiem, którego twarz publiczna w niewielkim stopniu przypomina twarz prywatną. Choć chętnie daje sobie wizerunek dobroczyńcy i hojnie rozpieszcza swoje kochanki, jest skąpy w stosunku do żony. W ten sposób Teresa co roku otrzymuje od niej „kwotę kieszonkową” w wysokości 12 000 florenów , co utrudnia jej pokrycie wydatków. I odwrotnie, król oferuje swoim kochankom wiele prezentów. Na swoje urodziny w 1847 roku Lola Montez otrzymała m.in. sumę 40 000 florenów oraz wiele innych prezentów. Każda toaleta, którą królowa chce nabyć, musi być przedmiotem uprzedniej prośby do króla. To ostatnie wymaga wyceny i zobowiązania do zwrotu kosztów za każdy wyjazd i każdy zabieg uzdrowiskowy, który wykona Królowa. Ponadto, gdy Teresa pożycza pieniądze z królewskiego banku, musi najpierw podpisać potwierdzenie długów. W tych warunkach królowa zwierzyła się pewnego dnia swojej przyjaciółce Auguste Escherichowi, że co miesiąc jej gotówka pozwalała jej na pokrycie wydatków tylko do dziesiątego dnia.
Teresa musi także znosić eskapady męża, który ma szczególnie rozwinięty apetyt seksualny. W 1815 roku Louis I st i korzyści z jej udziałem w kongresie wiedeńskim pomnożyć linki i iść „z kwiatka na kwiatek”, podczas gdy jego żona, wtedy w ciąży z Othón , ogranicza się do Salzburga . Z biegiem lat cierpliwość Teresy wobec męża wzbudzała podziw ludu i dworów zagranicznych. W rzeczywistości król nie waha się publicznie pokazywać swoich romantycznych eskapad. Tolerancja królowej ma jednak swoje granice. Gdy w 1831 roku Louis I st zaprasza swojego włoskiego kochanka markiza Marianna Marquesa Florenzi w bawarskim sądu, Teresa liście rzekomo Monachium dołączyć Hildburghausen . Następnie suweren wydaje się, mimo wszystko, pogodzić się ze swoim rywalem. Rzeczywiście, markiza instruuje Ludwika, aby dał swojej żonie lekarstwo na ból oczu, a Teresa faktycznie używa tego środka.
Jeszcze gorzej przyjął Teresę związek, jaki nawiązał król od 1846 r. z kurtyzaną Lolą Montez. Królowa, zazwyczaj tolerancyjna, oddalała się od męża i przykładała do tego, by pokazywać go publicznie, zarówno w teatrze, jak i podczas oficjalnych obiadów, gdzie ostentacyjnie stawiała się z dala od monarchy. Kategorycznie odmawia również odznaczenia Loli Montez Orderem Teresy . Króla denerwuje „chłód i milczenie” królowej, tym bardziej, że nowi ministrowie zachowują się tak samo, jak ona przy nim. Podobnie król pruski Fryderyk Wilhelm IV i jego żona Elżbieta , która jest przyrodnią siostrą Ludwika, uznali zachowanie Ludwika za tak „nie do zniesienia”, że odwołali plan podróży do Bawarii, aby nie być przy nim. . Z drugiej strony opór królowej wobec Loli Montez przysporzył jej wielkiej sympatii ludu.
Skandal wywołany aferą władcy doprowadza ostatecznie do rewolucji w Monachium i wkrótce król zmuszony jest wydalić swoją kochankę. W tym niespokojnym kontekście Teresa wróciła na stronę Ludwika, ale ten został jednak zmuszony do abdykacji na rzecz swojego syna Maksymiliena ,19 marca 1848 r.. Świadkiem tych wydarzeń, Prince Luitpold pisał do brata Otto I st Grecji : „To jest zbędny napisać do was, że nasza droga matko kwitnie w tych czasach tak trudno! ” .
Śmierć
Teresa zmarła na cholerę ,26 października 1854 r, tuż po udziale w mszy w Monachium z okazji zakończenia epidemii, która pochłonęła 9000 ofiar. ten4 listopadaNastępnie król Ludwik napisał do swojego drugiego syna: „Drogi Otho , straciłeś najlepszą z matek, a ja najlepszą z żon! […] W świetnej formie 12 godzin temu, a teraz martwy! […] Dzięki oddanej egzystencji jej śmierć była równie słodka jak jej życie, zasnęła bezboleśnie po drugiej stronie […] po 44 latach życia małżeńskiego i zawsze coraz bardziej urocza” . W swoim 26-stronicowym Testamencie Teresa przywołuje Ludwika czarującymi słowami. W pierwszą rocznicę śmierci król napisał sonet Do mojej Oświeconej Teresie . Do swojej synowej Amelii pisał: „Straciłem tron, […] rodziców, braci i siostry, ale co to wszystko w porównaniu ze stratą mojej żony !! ” .
Początkowo Teresa została pochowana w książęcym mauzoleum Kościoła Teatynów . Biskup Karl August von Reisach zabrania oficjalnego pogrzebu królowej, a Ludwik nie uczestniczy w pogrzebie swojej protestanckiej żony. Po skandalu wywołanym zachowaniem bawarskiego Kościoła katolickiego na pogrzebie Karoliny z Baden , Louis najwyraźniej obawia się, że zostanie ponownie poddany krytyce. Jedynym suwerenny książę to pogrzeb Teresy jest wreszcie książę Ernest I st Sachsen-Altenburg , bratanka Teresa.
W 1857 r. szczątki Teresy zostały ostatecznie przeniesione do opactwa św. Bonifacego , które Louis wybrał w 1856 r. na królewskie miejsce pochówku. Teresy cynku trumny umieszcza się następnie pod sarkofagiem jej męża, podczas gdy jej serce jest przechowywana w urnie, która nie ma być wysłany do Gnadenkapelle w Altötting . W 2002 roku szczątki królowej zostały ponownie przeniesione i umieszczone w marmurowym sarkofagu obok sarkofagu jej męża. Z tej okazji odbywa się ceremonia religijna pod przewodnictwem biskupów protestanckich Johannesa Friedricha i Odilo Lechnerde w obecności kilku członków rodu Wittelsbachów , wśród których znajduje się książę Bawarii Franciszek .
W kulturze
Wiele ulic, placów, mostów, budynków i szkół zostało nazwanych na cześć Teresy w Bawarii . Wśród nich są Theresienwiese i Theresien-Gymnasium w Monachium , park Theresienstein w Hof , huta szkła Theresienthal w Zwiesel i Theresienspitalstiftung w Bad Kissingen . Ponadto Oktoberfest w Monachium i Theresienfest w Hildburghausen utrwalają pamięć o ślubie Teresy i Ludwika I st .
W literaturze Teresę sławił poeta Friedrich Rückert, ale przede wszystkim jej mąż, który poświęcił jej kilka sonetów i około 70 wierszy. W malarstwie portret Teresy był wielokrotnie malowany, m.in. przez Josepha Karla Stielera , hrabinę Julie von Egloffstein i Petera von Hessa .
W kinie, rola Teresy grał Elinor von Wallersteina w filmie Lola Montes by Max Ophüls (1955). W telewizji gra go Jutta Schmuttermaier w filmie telewizyjnym Komödienstadel - Die schöne Münchnerin Petera Weissfloga (2008). Wreszcie życie Teresy zostało prześledzone w filmie dokumentalnym Anity Eichholz dla telewizji bawarskiej w 2006 roku.
Genealogia królowej Teresy
Dzielnice Teresy Sachsen-HildburghausenUwagi i referencje
(de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „ Therese von Sachsen-Hildburghausen ” ( patrz lista autorów ) .Uwagi
-
Oto początkowe wersy wiersza:
" Drey Schwesterblüten, einer Wiege Kinder,
Entstammend eines Mutterschoßes Moosen,
Bring 'ich, dazu erwählter Kränzewinder,
Drey thaugesäugte, duftgenährte schon, Alseni
Bildersen Drewestermen, die
schichtesterl'enichenichusammen w
Den Rosen selber zuviel Ehr 'erweißen,
Wenn sie sich lassen ihres Gleichen heißen ” . - Martha Schad błędnie nazywa ją matką chrzestną Teresy ( Schad 2005 , s. 107).
- Niektóre źródła podają 16 października.
- W 1825 Fryderyk I st wymieniać księstwo Saxe-Hildburghausen przeciwko Saksonia-Altenburg .
Bibliografia
- Człowiek 1886 , s. 193
- Wulff-Woesten 1992 , s. 20
- Wulff-Woesten 1992 , s. 22
- Człowiek 1886 , s. 247
- człowieka 1886 , str. 238
- (w) „ HILDBURGHAUSEN - Kreisstadt Landkreis Hildburghausen ” na http://www.religio.de (dostęp 19 stycznia 2014 )
- (de) Gunther de Bruyn , Das Leben des Jean Paul Friedrich Richter , Halle-Leipzig, Fischer S. Verlag GmbH,1975, 408 s. ( ISBN 3-10-009601-0 ) , s. 210
- człowieka 1886 , str. 242
- Zlot 1979 , s. 133
- Schad 2005 , s. 103
- Bayern 1957 , s. 594
- Rall i Rall 1994 , s. 326
- Rall i Rall 1994 , s. 327
- Schad 2005 , s. 104
- Schoeppl 1917 , str. 170
- Człowiek 1886 , s. 151
- (De) „ Theresienfest Hildburghausen ” (dostęp 19 stycznia 2014 )
- Schad 2005 , s. 107
- Berger, 2004 , str. 1485-1491
- Schad 2005 , s. 110
- Wulff-Woesten 1992 , s. 33
- (de) Friederike Zaisberger , Geschichte Salzburgs , Vienne, Verlag für Geschichte und Politik,1998, 316 pkt. ( ISBN 3-7028-0354-8 )
- Schad 2005 , s. 116
- Człowiek 1886 , s. 240
- Człowiek 1886 , s. 205
- Wulff-Woesten 1992 , s. 26
- Wulff-Woesten 1992 , s. 30
- Schad 2005 , s. 115
- Röpke 1982 , s. 352
- Röpke 1982 , s. 356 i następne
- (De) Heribert Hoven, " 100 Jahre THG - An Therese " , na http://www.thg.musin.de (dostęp 21 stycznia 2014 )
- (De) Herzog Franz von Bayern , „ T ” , na http://rhodt-suew.de (dostęp 21 stycznia 2014 )
- (De) " König Ludwig I. (1825 - 1848) " , na http://www.weyher-pfalz.de (dostęp 21 stycznia 2014 )
- Schad 2005 , s. 94
- (De) „ Schmuck und Juwelen des Hauses Wittelsbach ” , na http://www.royal-magazin.de (dostęp 21 stycznia 2014 )
- Rall i Rall 1994 , s. 329
- (De) Heinrich August Pierer , „Theresienorden” , w Universal-Lexikon der Gegenwart und Vergangenheit , tom. 17, Altenburg,1863
- Człowiek 1886 , s. 312
- Schad 2005 , s. 42
- Haller 1983 , s. 7
- Rall i Rall 1994 , s. 402
- Schad 2005 , s. 132
- Schad 2005 , s. 133
- Schad 2005 , s. 134
- Lohmeier 1980 , s. 206
- Schad 2005 , s. 143
- Gollwitzer 1986 , s. 252
- Cäsar Conte Corti 1979 , s. 111
- Schad 2005 , s. 138
- Schad 2005 , s. 155
- Schad 2005 , s. 157
- (De) " Lola Montez " , na http://www.a-munich-affair.de (dostęp 22 stycznia 2014 )
- Schad 2005 , s. 159
- Schad 2005 , s. 160
- Wulff-Woesten 1992 , s. 41
- Schad 2005 , s. 173
- Schad 2005 , s. 170
- Rall i Rall 1994 , s. 331
Zobacz również
Bibliografia
O królowej Teresie-
(de) Manfred Berger , „Therese Charlotte Louise Friederike Amalie” , w Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) , tom. 23, Nordhausen, Budzis,2004( ISBN 3-88309-155-3 ) , s. 1485–1491
-
(de) Elfi M. Haller , „Ludwig I. und Prinzessin Therese von Sachsen-Hildburghausen. Porträt einer königlichen Ehe ” , w Festzug zur Feier der Jubelehe des Königs Ludwig und der Königin Therese zu München am 4. października 1835. , Monachium, Bayerische Vereinsbank ,1983, s. 7-28
- (de) Gabriele Stadler , Königin Therese von Bayern , Monachium, Bayerischer Rundfunk,1994
-
(by) Martha Schad , Bayerns Königinnen , Monachium, Durchgesehene Taschenbuchausgabe, Neuausgabe,2005( ISBN 3-492-24598-6 )
-
(de) Adalbert Prinz von Bayern , Max I. Joseph von Bayern: Pfalzgraf, Kurfürst und König , Monachium, Bruckmann,1957
-
(de) Egon Cäsar Conte Corti , Ludwig I. von Bayern , Monachium, Bruckmann,1979
-
(de) Heinz Gollwitzer , Ludwig I. von Bayern. Königtum im Vormärz: Eine politische Biographie , Monachium, Süddeutscher Verlag,1986, 950 pkt. ( ISBN 3-7991-6287-9 )
-
(de) Georg Lohmeier , Die Ahnen des Hauses Bayern: Die Geschichte der Wittelsbacher , Goldmann,monachium 1980, 377 s. ( ISBN 3-442-26527-4 )
-
de) Hans Rall , Führer durch die Fürstengrüfte mit Verzeichnis aller Wittelsbacher Grablegen und Grabstätten: Wittelsbacher Lebensbilder von Kaiser Ludwig bis zur Gegenwart , Monachium, Wittelsbacher Ausgleichsfonds,1979
-
(de) Hans Rall i Marga Rall , Die Wittelsbacher: Von Otto I. bis Elisabeth I. , Wiedeń, Tosa Verlag,1994( ISBN 3-85001-485-1 )
- (de) Martha Schad , Bayerns Königshaus: Die Familiengeschichte der Wittelsbacher in Bildern , Regensburg, Pustet,1994( ISBN 3-7917-1396-5 )
- (de) Heinrich Ferdinand Schoeppl , Die Herzoge von Sachsen-Altenburg ehemals von Hildburghausen , Tyrolia, Bozen,1917
- (de) Norbert Klaus Fuchs , Das Heldburger Land – ein historischer Reiseführer , Bad Langensalza, Verlag Rockstuhl,2013, 240 pkt. ( ISBN 978-3-86777-349-2 )
-
(de) Rudolf Armin Human , Chronik der Stadt Hildburghausen , Hildburghausen, Kesselring,1886
-
(de) Claus-Jürgen Röpke , Die Protestanten in Bayern , Monachium, Süddeutsche Zeitung,1982, 474 s. ( ISBN 3-7991-5705-0 )
-
(de) Hans Peter Wulff-Woesten , Hildburghäuser Hoheiten: Dem Volk verbunden (1792-1992) , Hildburghausen, Evangelische Kirchgemeinde,1992
Powiązane artykuły
- Ludwik I st Bawarii
- Maksymilian II Bawarii
- Othon I er Grecji
- Lola Montez
- Fryderyk I st Sachsen-Hildburghausen
Linki zewnętrzne
- Ewidencja organów :
- Uwaga w słowniku lub ogólnej encyklopedii :
- Zasoby muzyczne :