Kraj | Królestwo Bawarii |
---|---|
Linia | Ludwik z Kelheim |
Papiery wartościowe | Królowie Bawarii |
Obecny lider | Franciszek z Bawarii |
Fundacja | 1805 |
Zeznanie |
1918 Ludwik III Bawarski |
Pochodzenie etniczne | Niemiecki |
Dom z Wittelsbach jest suwerennym rodzina Zachodnim Niemiec , jednego z najstarszych i najpotężniejszych Świętego Cesarstwa Rzymskiego . Rządziła w szczególności Bawarią i Palatynatem , a władców oddała władców Świętemu Cesarstwu, Szwecji i Grecji .
Jest to rodzina książęca po count Othon I er z Scheyern . Jego wnuk Otho II z Wittelsbach i został hrabią palatynem Bawarii w 1116, prosty oficjalny tytuł, podporządkowany księciu Bawarii. Swoją rezydencję przeniósł z zamku Scheyern, gdzie założył opactwo Scheyern , do zamku Wittelsbach koło Aichach w 1124 roku.
Jego syn, Otto I st Bawarii , był w 1180 cesarz Fryderyk I st Barbarossa Księstwo Bawarii skonfiskowane Henryka Lwa , księcia Bawarii i Saksonii Dom Welf d'Este (książę Bawarii od 1070 roku). Nazywany Othonem Wielkim, jest rodem Wittelsbachów, którzy rządzili Bawarią przez 738 lat, aż do 1918 roku .
Syn Ottona Wielkiego, księcia Ludwika I st , był również tytuł palatyn w 1214, po rozmieszczone zaangażowanie swojego 6-letniego syna Ottona II ilustre , z Agnes , w fiile i spadkobierca Welf Henri IV Palatynatu , godność związana z suwerennością nad Palatynatem ( palatyńscy hrabiowie Renu zastąpili dawnych hrabiów Palatynów Lotaryngii i rezydowali w zamku w Heidelbergu ).
Dodatkowy przewód, pochodzące z Arnoult I st z Scheyern reguluje County Dachau od 1104. Ta linia rodu był pierwszym, który otrzyma rangę książęcy, z jego synka Konrada II Dachau, który stał Duke of Meran w 1152. Linia ta wymarła w 1182 z synem Konradem III hrabią Dachau i księciem Meranii.
Wittelsbachowie następnie zajmowali stanowiska biskupie w cesarstwie, takie jak Kolonia – z godnością elektoratu – ( Ruprecht syn Ludwika III Palatynatu, Ernest syn księcia Alberta V , jego bratanek Ferdynand , jego bratanek Maximilien-Henri , jego wnuczek Józef - Clément , jego bratanek Clément-Auguste , Strasburg (Robert de Simmern w latach 1440-78, syn Étienne hrabiego de Simmern i des Deux-Ponts poniżej; Albert de Mosbach w latach 1478-1506, z „gałęzi założonej przez syna Król Robert III-I poniżej), lub Liège ( niżej książę Jan III wnuk księcia-cesarza Ludwika IV , potem to samo co arcybiskupi kolońscy: Ernest, Ferdynand, Maximilien-Henri, Joseph-Clément, wreszcie Jean-Théodore brat Józefa-Clémenta i cesarza Karola VII ).
Tytuły i dziedziczenie : podobnie jak wiele domów niemieckich, Wittelsbachowie połączyli prawo pierworodztwa u mężczyzn (prawo salickie) z podziałem dziedziczenia, aby nie szkodzić młodszym. Kadeci dlatego często się tytuł najstarszy, ale o średniej przypisania geograficznym w sposób nadzwyczajny księcia pomocnicze, pełnomocnik , na przykład: „palatyn z Simmern”, to znaczy: odpowiedzialny za Palatynatu „ do, na : zu ” Simmern, lub jeszcze raz: „delegowany hrabia elektora hrabia Palatyn do, dla (zu) Simmern”. Ale najstarszy z dynastii (książę-elektor) pozostaje jedynym prawdziwym palatynem suwerennego Renu, którego domeną jest „ Palatynat Elektorów ”. Ale Wittelsbachowie praktykowali również wspólne rządy, niepodzielne, dwóch braci, jak wspomniano tuż po ; lub pełne dzielenie się, bez pierwszeństwa najstarszego: por. dzieci księcia-cesarza Ludwika III- IV w oddziale książęcym Ludovicienne poniżej .
Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy wiemy, że Wittelsbachowie chętnie nazywają siebie książętami (w domyśle: Bawarii) , nawet gdy ten honorowy tytuł już nie obowiązuje: zob. uwaga rozpoczynająca gałąź podniebienną Rodolphine poniżej . Tak więc mówiliśmy o księciu Cleebourg, księciu Birkenfeld , a nawet księciu Bischweiler , podczas gdy odpowiednie księstwa nie istnieją: musimy w rzeczywistości zrozumieć księcia (Bawaria <w Palatynacie <w Deux-Ponts) zu (w hrabstwie palatyn) Cleebourg, zu (w hrabstwie palatyn) Birkenfeld, zu (w lordzie) Bischwiller. Tak należy interpretować tytuł księcia w Bawarii, zob. na końcu tego artykułu Duke (Bawaria) zu / in Bayern, oryginalnego siedzenia tej gałęzi Birkenfeld, Gelnhausen, że został usunięty, aby przejść do Hesse Darmstadt w XIX th wieku, „zu Gelnhausen«n»był dlatego nie jest już możliwe, a ta gałąź mieszka teraz w samej Bawarii, w Monachium i Possenhofen . Poza księstwami czysto bawarskimi wymienionymi w gałęzi książęcej Ludovicienne , jedynymi księstwami , o których naprawdę możemy mówić, są hrabstwa Palatyn, w których faktycznie narzucono tytuł książęcy: Simmern, Deux-Ponts, Neubourg i Soulzbach .
- The House of Wittelsbach podzielona na dwie linie z XIII th wieku. Dwaj synowie Otona II , panujący początkowo w stanie niepodzielonym, dzielili pola w 1255 r.: Ludwik II książę Bawarii w Górnej Bawarii (Monachium, Ingolstadt) i hrabia Palatyn Renu; Henry XIII książę Bawarii w Dolnej Bawarii ( Straubing , Landshut ) i palatyn Bawarii (Górny Palatynat, Amberg , Neumarkt ), którego mężczyzna linia zmarł w 1340 ( Jean I er ): Dolna Bawaria i Górny Palatynat następnie spadła do Ludwika III ( lub IV ) Górnej Bawarii.
- Czy wittelsbachowie podzielone na dwie linie XIV th century. Posiadłości Ludwika II Bawarskiego (1229-1294) , księcia Górnej Bawarii i hrabiego Palatynatu, trafiły najpierw do jego najstarszego syna Rodolphe I er Stammering w 1294; następnie Rudolf i jego młodszy brat, książę Ludwik III (lub IV ) wspólnie rządzą Górną Bawarią i Palatynatem od 1301 roku; ale Ludwik, wybrany na króla Germanii w 1314 r., popycha swojego starszego do abdykacji w 1317 r. i zostaje jedynym władcą, rabując swoich siostrzeńców. Wreszcie Ludwik musi zgodzić się na dzielenie się ze swoim bratankiem Rudolfem II Ślepym w 1329 r. na mocy traktatu w Pawii : ten ostatni otrzymuje Palatynat Nadreński i Górny Palatynat Bawarii. Został następcą swojego brata Roberta I st (Rupert Ruprechta) Red i bratanka Roberta II Poważnego (syn ich brata Adolphe Simple ).
Albert IV z Monachium zniósł wówczas politykę rozbiorów, by definitywnie zagwarantować jedność księstwa, z której korzystało jego 16 następców do 1918 roku.
Od króla Roberta III , syna elektora Palatyna Roberta II , wybranego na króla Rzymian w 1400 roku pod imieniem Robert I jako pierwszego , ale nie mógł skutecznie rządzić ani uzyskać tytułu cesarza , ród Palatynów został z kolei podzielony na kilka gałęzi rządzący hrabstwami Palatynu , elektor hrabia Palatyn Renu zastrzegający suwerenność nad główną domeną zwaną Palatynatem wyborczym . Te gałęzie lub ich gałęzie następowały po sobie na tronie Palatynatu w tempie ich kolejnych wymierań wśród samców.
Starszy oddział liczy się jako wyborców Louis III Brodaty , najstarszy żyjący syn króla Fryderyka I st Zwycięskiej (którego syn Louis morganatyczny powoduje hrabiów Lowenstein , który pochodzi z aktualnego starszego oddziału wittelsbachowie , kierowany przez księcia Ludwika Lowenstein-Wertheim-Freudenberg , urodzony w 1951) i jego brat Ludwik IV Doux (który nabył Lowenstein w 1441) < Filip I st Huron < Ludwik V Pacyfik i jego brat Fryderyk II Mędrzec ; ich brat Robert poślubił Elżbietę córkę księcia de Bavière-Landshut Georges le Riche, stąd nabycie księstwa Neubourg < Othon-Henri syn Roberta, także księcia Neubourg (w pewnym sensie: duc de Bavière- (Landshut) w ( zu) Neubourg-sur-le Danube / Neuburg an der Donau), zmarł w 1559 roku bez bezpośredniego spadkobiercy. : koniec wyborców Starszego Palatyna Renu.
Król Robert miał trzech młodszych synów: Stefana, księcia palatyna Simmern i Deux-Ponts poniżej ; Jan, hrabia Palatyn Neumarkt w Górnym Palatynacie ( Palatynat-Neumarkt ), którego synem był król Danii, Szwecji i Norwegii Krzysztof III , zmarł bezpotomnie w 1448 r.; Othon I er , palatyn z Mosbach który odziedziczył Neumarkt króla Christophe w 1448 i którego syn Otto II zakończyła się w 1499 linii.
- Ponadto palatyn elektor Robert II odziedziczył w 1394 r. hrabstwo Deux-Ponts w spadku hrabiego Eberharda II z Deux-Ponts (z domu Saarbrücken). Deux-Pontowie udali się do jego syna Roberta III, a następnie do jego młodszego syna, hrabiego księcia Etienne poniżej .
U Fryderyka III zastąpił stanowisko elektora hrabiego palatyna reńskiego, hrabiego palatyna Simmern i Sponheim (patrz niżej): jego najstarszy syn Ludwik VI , luteranin, i Fryderyk IV Piękny , kalwiński, i Fryderyk V , kalwiński, którego brat młodszy Ludwik -Philippe był hrabią Palatyn (at) Simmern i Kaiserslautern , a po nim jego syn Louis-Henri zmarł w 1674 roku.
- Ponadto żona księcia Stefana z Simmern-Deux-Ponts, Anne de Veldenz, odziedziczyła częściowo w 1444 hrabstwa Sponheim i Veldenz , po śmierci jego ojca Fryderyka III Veldenz. syn Stefana udało , już napotkał powyżej : najstarszy, Frederic i st z Palatynatu-Simmern był hrabia Palatyn lub Duke ( w ) Simmern i Sponheim; najmłodszy, Louis le Noir, był księciem palatynem (s) Deux-Ponts i hrabią palatynem ( a ) Veldenz.
- Starsza gałąź Simmern, gałąź Fryderyka, liczyła Elisabeth-Charlotte z Bawarii , księżniczkę Palatyn , która została szwagierką Ludwika XIV i księżną Orleanu, matką regentki , znanej pisarki listów. Jego dziadek Fryderyk V został ogłoszony królem Czech - to jest początek wojny trzydziestoletniej - ale został pokonany i pozbawiony swoich posiadłości i elekcji w 1620 r. na rzecz dalekiego kuzyna bawarskiego katolika Maksymiliana I st . . Jego syn Karol I st- Louis , ojciec księżnej Palatynatu , został wybrany w 1648 r. do elektoratu i Dolnego Palatynatu do pokoju westfalskiego , ale nie Górny Palatynat Bawarczyk pozostał księciem Bawarii. Wraz z synem Karola-Ludwika, Karol II , zmarł w 1685 r. w męskich elektorach palatyńskich starszej gałęzi Simmern.
Fryderyk V poślubił Elżbietę Wielką Brytanię, a to za pośrednictwem ich córki Sophie , siostry Karola-Ludwika i jedynej szczątkowej rodziny protestanckiej, która stała się brytyjską sukcesją królewską w 1714 roku ( Jerzego I st z Hanoweru lub Brunszwiku-Lüneburga , syna Sophie) . Słynny książę Rupert był młodszym synem Fryderyka V i Elżbiety, a jego brat Edward miał bogate ziarno.
W 1620 r. elektor Fryderyk V Palatynat , również antykról Czech („król zimy”), został pozbawiony godności elektorskiej, którą wraz z Górnym Palatynatem otrzymał jego daleki kuzyn, książę Maksymilian. I st Bawarii .
Niemniej jednak z okazji pokoju westfalskiego (1648) utworzono ósmy elektorat na rzecz syna Fryderyka V , który został ponownie ustanowiony w swoich stanach Nadreńskiego Palatynatu, ale nie w Górnym Palatynacie zachowanym przez Bawarię .
Robert I pierwszy cesarz rzymski (1352-1410)
Fryderyk V Palatynat , król Czech (1596-1632)
Karol XII Szwedzki (1682-1718)
Zamek Heidelberg 1670
Zamek Neubourg-sur-le-Danube
Zamek w Düsseldorfie
Pałac Benrath w Düsseldorfie
Zamek Bensberg w Bergisch Gladbach
Zamek Deux-Ponts
Zamek Birkenfeld 1645
Zamek Sulzbach
Zamek Simmern 1648
Bavarian gałąź wynikające z Louis IV Bawarii , cesarza cesarstwa od 1328 do 1347 , dał jego Dukes i następnie jego elektorów (z 1623 roku), aby Bawaria .
Obejmował on w szczególności:
Dzięki wojnie o sukcesję austriacką elektor Karol-Albert Bawarski , wspierany przez Francję, został w 1742 roku wybrany cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymskiego . Zmarł trzy lata później, a jego syn Maksymilian III Józef oddał cesarską sukcesję Habsburgom-Lotaryngom . Ludovician linia umarła razem z nim w 1777 roku i Bawaria przekazany do oddziału podniebienia ( Charles-Théodore de Soulzbach), który zjednoczył posiadłości Wittelsbach.
Ludwik IV Bawarski , cesarz rzymski od1328 do 1347
Izabea Bawarska (1371-1435), królowa Francji
Maksymilian II Emmanuel (1662-1726), książę-elektor Bawarii
Roman Święty Cesarz Karol VII , księcia elektora Bawarii (1742-1745)
Król Othon I er Grecji (1815-1867)
Elektorat bawarski przeszedł następnie do Charlesa-Théodore'a , z palatyńskiej gałęzi Soulzbach, już elektora Palatynu. Ten ostatni powiązał cesarza Józefa II Habsburga z projektem wymiany (wydanie odległej Bawarii do Austrii, przeciwko Niderlandom Austriackim bliżej Palatynatu); ale ten projekt zawodzi pod koniec wojny o sukcesję bawarską , a po śmierci elektora w 1799 r. stany Palatynatu i Bawarii przechodzą do filii Deux-Ponts-Birkenfeld ( Maksymilien IV Józef ).
Maksymilian musiał zrezygnować z terytoriów Palatynatu pod naciskiem wojen rewolucyjnych i napoleońskich, ale otrzymał ważne odszkodowania terytorialne na mocy traktatu z Lunéville (1801) i Reichsdeputationshauptschluss , Recès d'Empire z 1803 roku. W latach 1814-1815, Kongres Vienne oddał go na południu Palatynatu na lewym brzegu Renu (Kaiserslautern, Deux-Ponts, Landau, Pirmasens, nie północy: Simmern, Sponheim i Veldenz w Prusach , Birkenfeld w Oldenburg , Meisenheim w Hesse- Homburg ) , ale nie prawy brzeg (Heidelberg, Mannheim: w Baden ; stąd założenie Ludwigschafen w 1844 na lewym brzegu) ;
por. karta Konfederacji Germańskiej .
26 grudnia 1805Księstwo Bawarii został wzniesiony w królestwie z woli Napoleona i elektor Maksymilian IV stał Maximilian I st Joseph , król Bawarii . Dom palatyn, jedyny spadkobierca Wittelsbachów, stał się w ten sposób domem królewskim Bawarii . Ludwik I po raz pierwszy zastąpił swojego ojca Maksymiliana I st w 1825 r., a jego abdykacja w 1848 r. pozwoliła na inicjację syna Maksymiliana II .
Grecja Nowo niezależny w 1832 roku wybrał kadetów domu Bawarii za króla Ottona I st , najmłodszego syna Ludwika I er zdetronizował w 1862 roku.
Król Ludwik II Bawarski , znany ze swoich zamków , był spadkobiercą swojego ojca Maksymiliana II w latach 1864-1886, ale został zmuszony w 1871 r. do powiązania swojej korony z Cesarstwem Niemieckim zbudowanym przez Bismarcka i Wilhelma Pruskiego . Jego obłąkany brat Othon rządził pod rządami ich wuja Luitpolda, a następnie ich pierwszego kuzyna Ludwika III od 1886 do 1913 roku.
Ludwik III , król w 1913 r., musiał abdykować wListopad 1918podobnie jak inni monarchowie niemieccy po I wojnie światowej . Do dziś ma męskich potomków, obecnym głową rodu Wittelsbachów jest François de Bavière (ur. 1933; prawnuk Ludwika III : < Rupprecht < Albert < książę François).
Maksymilian I st Joseph (1806-1825)
Louis I st (1825-1848)
Maksymilian II (1848-1864)
Ludwik II (1864-1886)
Książę-regent Luitpold (1886-1912)
Ludwik III (1913-1918)
Stary Dwór w Monachium
Pałac Nymphembourg w Monachium
Pałac Schleissheim w Monachium
Zamek Trausnitz w Landshut
Zamek w Ingolstadt
Zamek Straubing
Zamek Burghausen
Głowa młodszej gałęzi rodu królewskiego Bawarii, podobnie jak ta ostatnia z podniebnej gałęzi Birkenfeld powyżej , nosi tytuł księcia Bawarii , Herzoga w Bawarii.
Ludovica, córka pierwszego króla Bawarii Maksymiliana I er i jego drugiej żony, Caroline Baden, jest zmuszony, mimo swojej niechęci do zjednoczenia ze swoim kuzynem Maksymiliana, dziedzica do młodszej gałęzi Wittelsbach książąt w Bawarii.
9 września 1828 r., Maksymilian Józef (1808-1888), książę Bawarii, poślubia swoją kuzynkę, córkę króla Bawarii, księżniczkę Ludwikę Bawarską, z którą będzie miał 10 dzieci, w tym w kolejności chronologicznej:
Od śmierci swojego przybranego ojca, księcia Ludwika Guillaume w Bawarii , w 1968 roku , szefem gałęzi książąt w Bawarii był Max Emmanuel von Wittelsbach z królewskiej gałęzi, młodszy brat Franciszka Bawarskiego. Jest właścicielem zamku Wildenwart linii królewskiej oraz dóbr linii książęcej: opactwa Tegernsee , łaźni Kreuth i terenów opactwa Banz . Zamek Possenhofen , ojcowskim domu cesarzowej Austro-Węgier, Elisabeth Wittelsbachów , został sprzedany.