Georges Bawarii

Georges Bawarii Obraz w Infobox. Duke George the Rich, portret autorstwa Petera Gertnera
(olej na drewnie), około 1531-1532. Funkcjonować
Książę Bawarii
Tytuł szlachecki
Książę
Biografia
Narodziny 15 sierpnia 1455
Burghausen
Śmierć 1 st grudzień 1503(w wieku 48 lat)
Ingolstadt
Czynność Suwerenny
Rodzina Dom Wittelsbachów
Tata Ludwik IX Bawarii
Matka Amelia Saksonii
Rodzeństwo Małgorzata Bawarska
Małżonka Edwige Jagiello
Dzieci Elizabeth of Bavaria ( we )
Margarete von Bayern ( we )
Pokrewieństwo Elisabeth Bawarii (ciocia)

Georges le Riche (urodzony dnia15 sierpnia 1455, zmarł 1 st grudzień 1503w Ingolstadt ) był od 1479 do śmierci księciem Bawarii-Landshut . Po niepowodzeniu aneksji dziedzicznej domeny Habsburgów do jego księstwa, bezskutecznie próbował przekazać koronę córce, wywołując tym samym wojnę o sukcesję Landshut (1504-1505).

Lata młodości

Georges de Wittelsbach , urodzony w 1455 roku jako syn księcia Ludwika IX i Amélie de Saxe  (de) , spędził dzieciństwo w zamku Burghausen. W wieku 13 lat przybył do miasta Landshut , gdzie był teraz szkolony do przyszłych obowiązków księcia. Na „ślubach Landshutu” w 1475 r., Które ze względu na ich niezwykły przepych pozostały w niemieckich kronikach, jej małżeństwo z Edwigą Jagiełłą (1457-1502) ( pl ), córką króla polskiego Kazimierza IV i Elżbiety Habsburga . Jeszcze zanim został księciem Bawarii, zbudował zamek Lauingen .

Książę Bawarii

W 1479 roku, w wieku 24 lat, Georges przejął od swojego ojca na czele Księstwa Bawarii-Landshut . W 1485 roku, po amputacji swoich terytoriach, pomaszerował imponującą armię na miasto Imperium bezpłatny z Nördlingen , który musiał zapłacić okup, aby uniknąć oblężenia w porządku.

Kolejne lata wykorzystał na aneksję szeregu lenn z Austrii przed jego dziedziczną domeną: w 1486 roku kupił marsz Burgau (w tym Günzburg w Szwabii), zastawiony biskupowi Augsburga , do Zygmunta Austrii za 52 011 guldenów . W 1487 roku, związany ze swoim kuzynem, księciem Albertem IV z Bawarii Monachium, odkupił od tego samego Zygmunta prawa na 10 lat do zewnętrznego Tyrolu za 50000 florenów. Tym razem to było za dużo dla głowy rodu Habsburgów, cesarza Fryderyka III  : wściekły ekspansjonistycznych planów rodu Wittelsbachów, utworzył Ligę Szwabską , koalicję giermków i niezależnych miast, aby militarnie zagrozić swoim rywalom. U schyłku warunków pokoju, w 1489 r., Jerzy musiał nie tylko zapłacić cesarzowi 36 000 florenów, ale także przywrócić bez odszkodowania marsz Burgau. Plik10 lipca 1489, zawarł oddzielny pokój z rycerzami Ligi Szwabskiej, pozostawiając Alberta IV samego w obliczu swoich wrogów.

Kanclerz George Duke był rektor Friedrich Mauerkircher od Altötting , który był późniejszy biskup Passau . Kiedy ten ostatni zmarł w 1485 r., Najbardziej wpływowym doradcą księcia był Wolfgang Kolberger, który zapewnił przywrócenie prawa rzymskiego w Bawarii. W 1491 r. Książę Jerzy zakwestionował organizację księstwa odziedziczonego po ojcu, wywołując protesty rycerskości aż do 1497 r., Gdyż ostatecznie zawiesił w ten sposób tradycyjne kapitulacje ( landrechte ). Jednak nowe reformy miały zostać wprowadzone ponownie od 1501 roku.

Jerzy Bogaty był zdecydowanym zwolennikiem cesarza Maksymiliana , u boku którego nie wahał się walczyć, zarówno w Szwabii, jak iw Szwajcarii , w Geldrii czy na Węgrzech . Miał zamek z Burghausen zdemontowane .

Wojna o sukcesję w Landshut

Naruszając pakt z Wittelsbach  (de) , zgodnie z którym dziedziczne lenna miały wrócić do najstarszej gałęzi rodu, z braku męskiego potomka, Georges pozostawił w testamencie po19 września 1486jego księstwo córce, hrabinie Palatynie Elżbiecie  (z) .

Ale Albert IV w końcu dowiaduje się o istnieniu tego tajnego testamentu. Książę Jerzy widział tam zdradę swojego kanclerza Kolbergera i uwięził go w 1502 r. Tą wolą cofnął nie tylko swoich kuzynów Wittelsbacha, ale także całą szlachtę imperium i samego cesarza.

Podobnie jak jego przeciwnicy, rzucił się w przygotowania do wojny. Jesienią 1503 r. Próbował zdobyć wodne miasto Bad Wildbad w Wirtembergii , ale musiał wycofać się na Lauingen, a następnie na Ingolstadt.

Na łożu śmierci wyznaczył swojego zięcia Roberta  (de) Constable z Księstwa i przydzielił mu fortece Landshut i Burghausen. Plik25 listopada nadal wezwał do Landshut wszystkie stany generalne 10 grudnia ale wygasł 1 st grudzień 1503w Ingolstadt , nie pozostawiając męskiego spadkobiercy; został pochowany w opactwie Seligenthal . Jego córka i zięć polegali na ostatnich życzeniach, by kontynuować walkę, która wywołała wojnę o sukcesję w Landshut (1504–1505). W ciągu dwóch lat kilka miast wokół Landshut zostało podpalonych, a następnie Rupert i jego żona Elisabeth zmarli trzy tygodnie na czerwonkę w 1504 roku . Arbitraż cesarza Maksymiliana I Świętego Cesarstwa przedłożony na sejmie w Kolonii poświęcił zjednoczenie Bawarii-Landshut i Bawarii Monachium , a za kilka lat miasto Landshut, niegdyś stolica i centrum handlowe soli („białe złoto” która przyniosła fortunę książętom), straciła na znaczeniu.

Potomków

Jak wspomniano powyżej, Georges Le Riche miał ślub Księżniczka Edwige Jagiellończyk (1457-1502) ,14 listopada 1475w Landshut. Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci, z których tylko dwie córki osiągnęły pełnoletność:

Pochodzenie

Pochodzenie Jerzego Bawarii
                                 
  16. Stefan II Bawarii
 
         
  8. Fryderyk Bawarii  
 
               
  17. Elżbieta z Sycylii
 
         
  4. Henryk XVI Bawarii  
 
                     
  18. Barnabas Visconti
 
         
  9. Madeleine Visconti  
 
               
  19. Queen della Scala
 
         
  2. Ludwik IX Bawarii  
 
                           
  20. Albert III Austrii
 
         
  10. Albert IV Austrii  
 
               
  21. Beatrice z Norymbergi
 
         
  5. Margaret Austrii  
 
                     
  22. Albert I St of Hainaut
 
         
  11. Jeanne-Sophie z Bawarii  
 
               
  23. Marguerite de Brzeg
 
         
  1. Georges Bawarii  
 
                                 
  24. Fryderyk III z Turyngii
 
         
  12. Fryderyk I św. Saksonii  
 
               
  25. Catherine de Henneberg
 
         
  6. Fryderyk II Saksonii  
 
                     
  26. Henryk I st Brunswick
 
         
  13. Katarzyna z Brunszwiku-Lüneburga  
 
               
  27. Zofia Pomorska
 
         
  3. Amélie de Saxe  
 
                           
  28. Leopold III Habsburga
 
         
  14. Ernest z Inland Austria  
 
               
  29. Viridis Visconti
 
         
  7. Margaret Austrii  
 
                     
  30. Mazowiecki Siemowit IV
 
         
  15. Talerz mazowiecki  
 
               
  31. Alexandra z Litwy
 
         
 

Bibliografia

Link zewnętrzny