Othon-Henri z Palatynatu

Otto-Henri z Palatynatu
Rysunek.
Portret autorstwa Georga Pencza , Ermitaż, Sankt Petersburg
Tytuł
Elector Palatine
26 lutego 1556 - 12 lutego 1559
( 2 lata, 11 miesięcy i 17 dni )
Poprzednik Fryderyk II
Następca Fryderyk III
Hrabia Palatyn z Neuburg
1505 - 1557
Poprzednik Utworzenie księstwa
Następca Wolfgang z Bawarii
Biografia
Dynastia Dom Wittelsbachów
Data urodzenia 10 kwietnia 1502
Miejsce urodzenia Amberg
Data śmierci 12 lutego 1559
Miejsce śmierci Heidelberg
Pogrzeb Kościół Ducha Świętego
Tata Robert z Palatynatu
Matka Elżbiety Bawarskiej
Małżonka Suzanne z Bawarii
Othon-Henri z Palatynatu Othon-Henri z Palatynatu
Hrabia Palatyn Renu

Otton-Henri de Wittelsbach ( Ottheinrich , ur10 kwietnia 1502w Amberg , zmarł dnia12 lutego 1559w Heidelbergu ) jest ostatnim przedstawicielem oddziałów Palatynatu i Bawarii-Landshut rodu Wittelsbachów , przez jego dwóch dziadków Filipa I z Palatynatu i Jerzego z Bawarii . Był księciem Neuburg, a następnie elektorem Palatynu . Nawrócony na reformację, promuje rozwój luteranizmu w swoich państwach i w Cesarstwie. Jest także oświeconym księciem, mecenasem i kolekcjonerem dzieł sztuki, wytrawnym bibliofilem i miłośnikiem okultyzmu i alchemii, choć kiepskim menadżerem i mężem stanu.

Książę Palatynatu-Neuburga

Po wojnie o sukcesję w Landshut , w 1505 roku odziedziczył część majątku po swoich dwóch przodkach, tworzących Księstwo Palatynatu-Neuburga . Zbyt młody, aby rządzić, to kładzie się pod opieką wuja księcia i elektora Fryderyka , który często przebywa na dworze Karola V . Po wyzwoleniu rządzi nominalnie wraz ze swoim młodszym bratem Filipem Świadomym. Dzielą terytorium księstwa początkowo w 1535 r., Zanim Othon-Henri zdołał usunąć swojego młodszego brata w czysty i prosty sposób w 1541 r. Philippe musi schronić się u swoich wujków w Heidelbergu, gdzie żyje w zależności od wielkiego kłopotu finansowego. .

Othon-Henri prowadzi wielki pociąg w swoim zamku Neubourg nad Dunajem , promując sztukę i utrzymując wystawny dwór, który kilkakrotnie stawia go na skraju bankructwa. Musiał nawet domagać się od króla polskiego wypłaty części posagu swojej babci Jadwigi Jagiełły, która nie została zapłacona za jego małżeństwa z Jerzym Bogaczem. Od 1527 roku zlecił przebudowę zamku według zasad włoskiego renesansu . W 1529 r. Poślubił swoją kuzynkę Zuzannę Bawarską , córkę księcia Alberta IV Bawarii i wdowę po margrabinie Kulmbach , z którą nie miał dzieci. Z zamiłowania bibliofil, tworzy szczególnie bogatą bibliotekę, systematycznie wpisując księgi należące do klasztorów ze swoich dóbr. Oświetla prestiżowe rękopisy, takie jak słynna niemieckojęzyczna biblia, nosząca jego imię, czy traktaty alchemiczne . Obok tradycyjnego wymiaru dynastycznej, jego zbiory zostały oznaczone przez konflikt religijny, który przecina Niemcy z XVI -tego  wieku , dając dużą rolę w pracach teologicznych i kontrowersji. W 1543 r. Pod wpływem teologa Andreasa Osiandera przeszedł na reformację protestancką , co doprowadziło do jego wygnania z Cesarstwa na sejmie w Ratyzbonie w 1546 r. Wojska cesarskie zajęły księstwo i Othon-Henryk musiał uciekać do Palatynatu. podczas wojny Smalkalde . Status odzyskał dopiero sześć lat później, w 1552 r., Dzięki powstaniu książąt przeciwko Karolowi Quintowi . Podczas rozmów pokojowych w Pasawie wezwał protestantów do całkowitej wolności religijnej. Po śmierci wuja Fryderyka II Palatynatu w 1556 r. Odziedziczył tron ​​elektoratu i został hrabią Palatynem Renu i księciem elektorem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Na mocy traktatu z Heidelbergu z 1557 r. Zapisał księstwo Neuburg swojemu dalekiemu kuzynowi, księciu Wolfgangowi de Deux-Ponts .

Hrabia Palatyn Renu i książę elektor

Jego panowanie jako księcia-elektora naznaczone jest przywróceniem luteranizmu, zawieszonym po kapitulacji Fryderyka II podczas wojny Smalkalde . Kontynuował swój patronat, propagował humanizm, zreformował Uniwersytet w Heidelbergu i powiększył zamek książę-elektorów o nowe skrzydło w stylu renesansowym, które dziś nosi jego imię. Przeniesiono swoją bibliotekę z Neuburga i ponownie przejął część bibliotek kościołów swoich krajów, w szczególności kościoła Ducha Świętego w Heidelbergu, które dodał do swoich zbiorów. Ta książęca kolekcja tworzy dziś biblieca palatina Uniwersytetu w Heidelbergu. Umarł w tym ostatnim mieście12 lutego 1559a jego ciało zostaje złożone w Kościele Ducha Świętego . Podobnie jak wszystkie książęce pochówki w mieście, jego kości zostały zbezczeszczone i rozproszone podczas splądrowania Palatynatu w 1693 r. Jego śmierć oznaczała wyginięcie najstarszej gałęzi Wittelsbach . To był jego daleki kuzyn, książę Palatynatu-Simmern, który został elektorem Palatynatu pod imieniem Fryderyka III Palatynatu .

Bibliografia

Linki zewnętrzne