Zespół Pradera-Williego

Ostrzeżenie medyczne

Zespół Pradera-Williego (PWS) jest rzadką chorobą genetyczną, która powoduje liczne objawy , a charakter i stopień różni się znacznie u poszczególnych osób. Ten zespół charakteryzuje się w szczególności przy urodzeniu przez ciężką hipotonię , zaburzenia wzrostu, a następnie pojawienie się przejadanie się (problem z hormonem sytości, dziecko nie czuje się, że jadł mało) w okresie dzieciństwa (od 2 lat i 8 lat ogólnie), które bez odpowiedniej opieki mogą prowadzić do rozwoju chorobliwej otyłości .

Zespół Pradera-Williego jest klasyfikowany jako rzadka choroba dotykająca co 25 000 urodzeń.

Etiologia

Przyczyna tej choroby jest genetyczna . Podczas gdy większość genów jest równie aktywna lub nieaktywna dla obu kopii, niektóre wymagają stłumienia jednej z kopii rodzicielskich, a drugiej ekspresji. Ta represja genów nazywa się odciskami rodziców . Ten odcisk jest szczególnym przypadkiem odcisku genetycznego i najbardziej powszechnym, w przypadku którego sposób wyrażania każdej kopii nie jest przypadkowy, ale zależy od ich pochodzenia, macierzyńskiego lub ojcowskiego.

W zespole Pradera-Williego dotknięty region (15q11-q13) znajduje się na długim ramieniu chromosomu 15 . Na chromosomie 15 pochodzenia ojcowskiego geny regionu 15q11-q13 są funkcjonalne, natomiast nie spełniają swojej funkcji na chromosomie 15 pochodzenia matczynego (inaktywacja przez metylację ).

To brak regionu PWS / AS ojcowskiego chromosomu 15 jest przyczyną tego stanu . Za brak regionu PWS / AS odpowiedzialnych jest kilka mechanizmów:

• w 70% przypadków, delecja w lokus q11.2-P13 chromosomu 15. Usunięcie to dotyczy tylko chromosomu pochodzenia ojcowskiej;
• w 25% przypadków matczyna disomia chromosomu 15. Brak ojcowskiego chromosomu 15 zapobiega ekspresji regionu PWS / AS;
• w 5% przypadków jest to wada ekspresji regionu PWS / AS, chociaż jest obecna.

Za zespół Angelmana odpowiedzialna jest delecja regionu PWS / AS na matczynym chromosomie 15 .

Opis

Hipotonia przy urodzeniu jest stałym znakiem. Tej hipotonii towarzyszy trudne ssanie, płacz jest słaby. Hipogonadyzm jest widoczne przy urodzeniu zwłaszcza u chłopców. Ten centralny hipogonadyzm jest odpowiedzialny za opóźnione dojrzewanie i bezpłodność . Opóźnienie rozwojowe jest również stałą oznaką opóźnienia w chodzeniu. Trudności w nauce stają się ewidentne w szkole, upośledzenie umysłowe jest łagodne do umiarkowanego, ale trudności w uczeniu się nie korelują z upośledzeniem umysłowym. W wieku około jednego lub dwóch lat może pojawić się napadowe objadanie się, prowadzące do bardzo znacznego przyrostu masy ciała z kompulsywną tendencją do zaspokajania potrzeb żywieniowych. Charakterystyczne zachowania psychologiczne tego zespołu pojawiają się wcześnie: zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne , napady złości, upór, lęk przed zmianą. Rozmiar jest ogólnie mały z potencjalnie małymi dłońmi i stopami .

Diagnostyczny

Rozpoznanie kliniczne można postawić zgodnie z kryteriami określonymi w 1999 roku, przy czym każde główne kryterium jest warte 1 punkt, a każde mniejsze kryterium jest warte 0,5 punktu. Przed upływem 3 lat potrzeba pięciu punktów, w tym czterech głównych kryteriów. Po 3 latach potrzebnych jest osiem punktów, w tym pięć głównych kryteriów.

Kliniczny

• Główne kryteria diagnostyczne
  • Hipotonia urodzeniowa pochodzenia ośrodkowego ze słabą siłą ssania, poprawiająca się z wiekiem
  • Problem z karmieniem i / lub trudności ze wzrostem wymagające technik karmienia
  • Bardzo szybki przyrost masy ciała od 12 miesięcy do 6 lat prowadzący do chorobliwej otyłości
  • Przejadanie się
  • Rysy twarzy
    • Wywinięte usta, wąska średnica czołowa
  • Hipogonadyzm
    • Niedorozwój narządów płciowych zewnętrznych
    • Opóźnione dojrzewanie
    • Bezpłodność
  • Opóźnienie w nauce, trudności w uczeniu się, umiarkowane upośledzenie umysłowe

• Drobne kryteria diagnostyczne
  • Zmniejszony ruch płodu i letarg po urodzeniu
  • Typowe zachowanie
    • Nerwica natręctw
    • Napady złości
    • Upór
    • Skłonność do kradzieży i kłamstw
  • Zaburzenia snu
  • Mały rozmiar dla rodziny
  • Hipopigmentacja
  • Małe dłonie i małe stopy
  • Krótkowzroczność
  • Ślina gęsta i lepka
  • Trudności w artykulacji

• Ze względu na konieczność szybkiej diagnozy optymalizującej leczenie, badania genetyczne mogą być wykonane według następujących kryteriów w zależności od wieku:
  • Przed 2 lat
    • Hipotonia urodzeniowa pochodzenia ośrodkowego ze słabym odsysaniem
  • 2 do 6 lat
    • Hipotonia urodzeniowa pochodzenia ośrodkowego ze słabym odsysaniem
    • Globalne opóźnienie w rozwoju
  • Od 6 do 12 lat
    • Historia słabego ssania
    • Globalne opóźnienie w rozwoju
    • Bardzo szybki przyrost masy ciała skutkujący chorobliwą otyłością
  • Od 13 lat
    • Trudności w nauce z łagodnym upośledzeniem umysłowym
    • Przejadanie się z chorobliwą otyłością
    • Hipogonadyzm hipogonadotropowy z charakterystycznym zachowaniem.

Analiza chromosomów

Technika hybrydyzacji fluorescencyjnej in situ lub badanie w wysokiej rozdzielczości pasma 650 pozwala na rozpoznanie w 70% przypadków.

Analiza genetyczna

Ponad 99% pacjentów z tym zespołem ma izolowane nieprawidłowości metylacji. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości metylacji strategia poszukiwania braku regionu PWS / AS zależy od zaangażowanego mechanizmu.

Diagnostyka różnicowa

Hipotonia po urodzeniu występuje również w:

• Nieprawidłowości chromosomalne (dup Xq27.2-ter, del 6q16.2, del 1p36, del 10q26)
• Zespół łamliwego chromosomu X
• Zespół Retta
• Zespół Angelmana

Związek opóźnienia rozwojowego, otyłości i hipogonadyzmu można znaleźć w:

• Zespół Borjesona-Forssmana-Lehmanna
• Zespół Bardeta-Biedla
• Zespół Cohena

Leczenie

Nie ma specyficznego leczenia zespołu Pradera-Williego. Tylko zapobieganie objawom (hormony wzrostu, zbilansowana dieta, terapia mowy  itp. ) Może poprawić jakość życia pacjentów.

Stowarzyszenia rodzinne

Belgia

Kanada

Francja

Stowarzyszenie Prader-Willi France, które jest skierowane w szczególności do rodziców dzieci z zespołem Pradera-Willego, jest w kontakcie z badaniami medycznymi i wyspecjalizowanymi pracownikami służby zdrowia. W szczególności oferuje przewodnik, wysłuchanie korespondentów regionalnych oraz pozwala członkom stowarzyszenia być na bieżąco z najnowszymi osiągnięciami medycznymi dotyczącymi PWS podczas corocznego Dnia Narodowego.

szwajcarski

Uwagi i odniesienia

1. „  Zespół Pradera-Williego  ”, Orphanet General Public Encyclopedia ,2013, s.  1 ( czytaj online )
2. „  Zespół Pradera-Williego  ”, Orphanet General Public Encyclopedia ,2013, s.  3 ( czytaj online )
3. Anonymous, „Attenuate Prader-Willy syndrome”, w Le Monde, 5 września 2018 r., Suplement. Nauka i medycyna
4. „  Zespół Pradera-Williego  ” [PDF] , na Orpha.net (dostęp: 4 grudnia 2015 ) .
5. (en) Holm VA, Cassidy SB, Butler MG, Hanchett JM, Greenswag LR, Whitman BY. & Greenberg F. „Zespół Pradera-Williego: kryteria diagnostyczne konsensusu” Pediatrics 1993; 91: 398-402. PMID 8424017
6. „  Guide to shared practice  ” , na guide-prader-willi.fr (dostęp 21 kwietnia 2021 )
7. „  First visit - Prader-Willi France  ” , na www.prader-willi.fr (dostęp 21 kwietnia 2021 )
8. „  Vie Nationale - Prader-Willi France  ” , na www.prader-willi.fr (dostęp 21 kwietnia 2021 )

Bibliografia

• (en) Online Mendelian Inheritance in Man, OMIM (TM). Johns Hopkins University, Baltimore, MD. Numer MIM: 176270 [2]
• (en) Online Mendelian Inheritance in Man, OMIM (TM). Johns Hopkins University, Baltimore, MD. Numer MIM: 182279 [3]
• (en) Online Mendelian Inheritance in Man, OMIM (TM). Johns Hopkins University, Baltimore, MD. Numer MIM: 602117 [4]
• (en) Suzanne B Cassidy, Stuart Schwartz, zespół Pradera-Williego w GeneTests: Medical Genetics Information Resource (baza danych online). Prawa autorskie, University of Washington, Seattle. 1993–2005 [5]

Linki zewnętrzne

• Stowarzyszenie Prader-Willi Belgia
• Stowarzyszenie Prader-Willi France
• (fr / en) Kanadyjska Fundacja Badań nad Zespołem Pradera-Williego
• Podsumowanie na temat zespołu Pradera-Williego w Orphanecie