Suzanne Derval

Suzanne Derval Obraz w Infoboksie. Portret autorstwa Rutlingera . Biografia
Narodowość Francuski
Zajęcia Modelka , striptizerka , aktorka , półksiężyc , tancerka

Suzanne Derval jest aktorka teatralna i demi-Mondaine z Belle Époque .

Biografia

Przed wejściem do teatru Suzanne Derval jest modelką dla Charlesa Chaplina i Carolusa-Durana , o których mówi się, że są ich ulubionymi modelami.

Studiuje tragedię u Talbota . „Artystka przerywana” według Paulusa zadebiutowała na scenie na Koncercie Europejskim w recenzjach Julesa Joly'ego około 1889 roku , w Jardin de Paris ; potem na Variétés , w roli Léæna w ożywienie La Belle Helene , w buffo opera przez Meillac i Halévy w roku 1890 oraz w opiniach o Hector Monreal i Henri Blondeau ; w La Cigale w recenzji Sur la Butte Alberta Pajola w 1891 oraz na koncercie paryskim .

W latach 1891 - 92 krótko miała kochanka Bidarda alias Hayères, który oszukał półświaty , obiecując im małżeństwo, a którego proces w lutym 1893, w którym można było zobaczyć królowe paryskich scen niewielkim kosztem , zrobił wielki szum . hałas.

Na dietetyczne-Plaisirs śpiewa rolę Angele w Bacchanale , operetkę przez Bertal , Lecocq i Hervé w 1892 roku , a ona triumfuje tam, zastępując Emilienne d'Alençon , z tańcem serpentyn w Tararaboum-Revue przez Pawła Terrier i Alfred Delilia . Przeszedł do Mathurins w 1893 roku . Grała w Revue Sans-Gène de Monréal , Blondeau i Delilia oraz w Mademoiselle ma femme aux Menus-Plaisirs w 1894 roku , w przeglądzie Allume! Wysiąść! w Parisiana w 1894 roku , czasami w bardzo rozebranych rolach.

W 1895 roku dała Le Coucher d'Yvette , pantomimę Franciszka Verdelleta z towarzyszeniem muzyki Eugène'a Arnauda . To właśnie nazywaliśmy wówczas teatralnym negliżem, przodkiem striptizu , stworzonego przez Blanche Cavelli w 1894 roku. Georgesowi Montorgueil, który przyszedł z nią przeprowadzić wywiad, oświadczyła: „Przejrzystość nie jest dla mnie niezadowolenie, ale posłuchaj tej przejrzystości, która po prostu zmienia kolor na różowy w kontakcie, jakby nieśmiało zarumienił się od szczotkowania. "

W 1897 r. gazeta Gil Blas opublikowała listę „teatralnych”, kobiet „dawniej artystki”, ale „teraz artystki”, w której znajdują się zwłaszcza nazwiska Liane de Pougy , Émilienne d'Alençon , Renée de Presles, Blanche de Marcigny , Mathilde Castera, Léo Guyon, Suzanne Derval i Rose Demay .

Pod koniec 1897 roku przeniósł się do Variétés w Paryżu qui marche , przeglądu przez Hector Monreal i Henri Blondeau , muzyka Henri Chatau , jako partnera z Juliette mączne , Germaine Gallois , Ève Lavallière , Amelia Dieterle , Emilienne d'Alençon i Rose Demay

Pojawia się w pierwszej ilustrowanej książeczce, w serii Les Reines de Paris chez elles , wydanej w 1898 roku , obok artystów, królowych piękności i półmondayów  : Clémence de Pibrac , Albany Debriège , Cléo de Mérode , Liane de Pougy , Émilienne d „Alençon, który pokazuje niewyraźną granicę między kabaretem a półświatkiem” . Pojawia się również nago w przeglądzie Paris-Chansons à l' Eldorado .

W 1898 roku , w Théâtre des Variétés , zagrała w przeglądzie wiosennym Le Tour du Bois przez Gastona Serpette , libretta oudot i Gorsse i roli Klary w pokrywie Un chapeau de Paille d'Italie przez Marc Michel i przez Eugène Labicze . Pojawia się także w przeglądzie Parisiana . W 1899 roku wystąpiła w Olimpii w siedmiu grzechów przez Maurice de Marsan , muzyka Henri Hirschmana .

W 1900 roku zagrała w pokrywie La Poudre de Perlinpinpin przez tych Cognard braci w Chatelet . W 1901 stworzyła rolę w En fête! , komedia Auguste'a Germaina w Athénée .

W 1902 roku , Suzanne Derval triumfował w Revue des Variétés przez Pawła Gavault i Adrien Vely , z Albert Brasseur , Max drogo , Juliette mączne i Ève Lavallière ; w Hej! Chmiel! w Casino de Paris ; gra rolę plotki w magazynie C'est d'un raid! przez P.-L. Flers , muzyka Charlesa Raitera , w La Scali .

W 1903 wystąpiła w Revue à Poivre w La Scali . Ona gra w okładkach operetek przez Offenbach , ona idzie do Olimpii w 1905 w Les Saisons de La Parisienne Alfred Curti i Louis Varney ; w Casino de Paris oraz w Revue du Centenaire aux Variétés w 1907 roku . W 1908 była plotkarką w recenzji V'la le Potin mondain Paula Fargue'a i Paula Farona w Comédie-Royale ; w 1910 , w recenzji Nozière'a i Mirande w Comédie-Royale .

W 1911 stworzyła kilka utworów Sacha Guitry w okresie renesansu  : Feu de paille , Un beau Mariage, w których grała rolę naczynia do zapiekanek .

Życie prywatne

Dziennik Gil Blas sugeruje związek z Liane de Vriès , aluzję do safijskich przyjemności, które kurtyzany lubią wychwalać w swoich pismach.

Suzanne Derval jest przyjaciółką Colette i zainspirowałaby ją do zagrania Léa de Cheri . Oboje bywają w „kręgu sztuki i mody”, Villa d'Eylau .

Suzanne Derval zaprosiła Willy'ego i jej córkę Meg Villars do swojego domu w Trouville w 1910 roku .

Ikonografia

Suzanne Derval została uwieczniona przez obrazy Charlesa Chaplina i Carolusa-Durana .

Jest naszkicowany przez rysownika André Rouveyre'a ,

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. który szczególnie komponuje do tej recenzji słynną piosenkę Frou-frou .

Bibliografia

  1. Georges Montorgueil , Rozebrani w teatrze ,1896( przeczytaj online )
  2. Gustave-Joseph-Alphonse Witkowski i Lucien Nass , Akt w teatrze od starożytności do współczesności ,1909( przeczytaj online )
  3. Paulin Habans i Octave Pradels , Trzydzieści lat kawiarni-koncertu Paulusa , Paris Societe d'edition et de publications, [19--] ( czytaj online )
  4. "  Artist Europe  " , o Gallicy ,26 stycznia 1890 r(dostęp 16 grudnia 2020 r. )
  5. "  L'Écho du Boulevard  " , na Gallica ,15 sierpnia 1891 r(dostęp 16 grudnia 2020 r. )
  6. "  L'Écho du Boulevard  " , na Gallica ,11 października 1891 r(dostęp 16 grudnia 2020 r. )
  7. "  L'Écho du Boulevard  " , na Gallica ,13 grudnia 1891 r(dostęp 17 grudnia 2020 r. )
  8. Albert Bataille , "  Przyczyny criminelles et mondaines  " , na galijskiego ,1893(dostęp 12 grudnia 2020 r. )
  9. "  Artist Europe  " , o Gallicy ,10 stycznia 1892 r(dostęp 16 grudnia 2020 r. )
  10. "  Artist Europe  " , o Gallicy ,7 stycznia 1893(dostęp 16 grudnia 2020 r. )
  11. Maurice Delsol , Paris-Cythère: studium zwyczajów paryskich ,1893( przeczytaj online )
  12. "  Le Ménestrel  " , na Gallicy ,7 stycznia 1894 r(dostęp 17 grudnia 2020 r. )
  13. Edmond Stoullig Edouard Noel , Les Annales du theatre et de la musique vol20-1894 ( czytaj online )
  14. "  Artysta Le Monde  " , o Gallicy ,16 grudnia 1894 r(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  15. Pierre Dufay , Kobiece spodnie , Paryż,1916, 587  s. ( czytaj online ) , s.  430
  16. Cahiers du Cinéma, tom VII, nr 42 , Miłość w kinie , Editions de l'Etoile,grudzień 1954( czytaj online ) , s.  40
  17. Pierre Dufay , Kobiece spodnie , Paryż: Księgarnia bibliofilów paryskich,1916( przeczytaj online )
  18. "  Gil Blas  " , o Gallicy ,30 marca 1897 r.(dostęp 8 grudnia 2020 r. )
  19. Tralongo 2016 .
  20. Hector Monréal i Henri Blondeau , Paris qui marche: recenzja w trzech aktach, dziesięć obrazów , Paryż, Stock,1898, 196  s. ( przeczytaj online ).
  21. „  Paryż qui marche, recenzja Monréala i Blondeau: dokumenty ikonograficzne  ” , o Gallicy ,1897(dostęp 10 grudnia 2020 r. )
  22. "  Paryż-teatr  " , o Gallicy ,15 grudnia 1897(dostęp 8 grudnia 2020 r. )
  23. "  Recenzja Ilustrowana  " , o Gallicy ,15 czerwca 1897 r.(dostęp 9 grudnia 2020 r. )
  24. Catulle Mendes , Sztuka w teatrze , Paryż E. Fasquelle,1897( przeczytaj online )
  25. "  Fronda  " , o Gallicy ,28 marca 1898(dostęp 5 grudnia 2020 r. )
  26. "  Artysta Le Monde  " , o Gallicy ,17 listopada 1895 r(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  27. "  Le Figaro  " , na Gallicy ,13 maja 1898 r.(dostęp 17 grudnia 2020 r. )
  28. Édouard Noël i Edmond Stoullig , "  Roczniki teatru i muzyki  " , o Gallicy ,1898(dostęp 13 grudnia 2020 r. )
  29. "  Artysta Le Monde  " , o Gallicy ,4 grudnia 1898(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  30. "  Gil Blas  " , o Gallicy ,29 stycznia 1899(dostęp 22 listopada 2020 r. )
  31. "  Artysta Le Monde  " , o Gallicy ,5 lutego 1899(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  32. "  Le Ménestrel  " , na Gallicy ,13 maja 1900(dostęp 17 grudnia 2020 r. )
  33. "  Tam-Tam  " , o Gallicy ,13 stycznia 1901(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  34. "  Artysta Le Monde  " , o Gallicy ,3 lutego 1901(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  35. Édouard Noël Edmond Stoullig , The Annals of Theatre and Music , Libraria Paul Ollendorff,1902( przeczytaj online )
  36. "  Le Figaro  " , na Gallicy ,24 października 1902(dostęp 17 grudnia 2020 r. )
  37. "  Artysta Le Monde  " , o Gallicy ,9 listopada 1902(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  38. "  Artysta Le Monde  " , o Gallicy ,22 listopada 1903(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  39. "  Artysta Le Monde  " , o Gallicy ,5 lutego 1905(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  40. Szachownica , Paryż, Cercle Victor Hugo,1905( przeczytaj online )
  41. Édouard Noël i Edmond Stoullig , "  Roczniki teatru i muzyki  " , o Gallicy ,1907(dostęp 17 grudnia 2020 r. )
  42. "  Comoedia  " , o Gallicy ,15 października 1908(dostęp 14 grudnia 2020 r. )
  43. "  Comoedia  " , o Gallicy ,20 grudnia 1910(dostęp 14 grudnia 2020 r. )
  44. "  Artysta Le Monde  " , o Gallicy ,19 sierpnia 1911(dostęp 15 grudnia 2020 r. )
  45. "  Gil Blas  " , o Gallicy ,16 października 1911(dostęp 14 grudnia 2020 r. )
  46. "  Gil Blas  " , o Gallicy ,17 października 1911(dostęp 14 grudnia 2020 r. )
  47. "  Comoedia  " , o Gallicy ,18 października 1911(dostęp 14 grudnia 2020 r. )
  48. Édouard Noël i Edmond Stoullig , "  Roczniki teatru i muzyki  " , o Gallicy ,1911(dostęp 17 grudnia 2020 r. )
  49. "  Gil Blas  " , o Gallicy ,26 sierpnia 1899(dostęp 21 marca 2021 )
  50. Madeleine Raaphorst-Rousseau , Colette: Jego życie i sztuka , Cyfrowa reedycja FeniXX,1 st styczeń 1964( ISBN  978-2-402-31088-8 , czytaj online )
  51. (w) Robert Phelps , sezony Belles: album z wycinkami Colette , Nowy Jork: Farrar, Straus i Giroux,1978( ISBN  978-0-374-11030-7 , czytaj online )
  52. (w) Michèle Sarde , Colette: wolna i skrępowana , New York: Morrow,1980( ISBN  978-0-688-03601-0 , czytaj online )
  53. (w) Germaine Greer , Waluta: kobiety, starzenie się i menopauza , Londyn: Hamish Hamilton,1991( ISBN  978-0-241-12840-4 i 978-0-14-012669-3 , czytaj online )
  54. "  Comoedia  " , o Gallicy ,22 marca 1910(dostęp 14 grudnia 2020 r. )
  55. "  Comoedia  " , o Gallicy ,25 lipca 1910 r(dostęp 14 grudnia 2020 r. )
  56. "  The Family Review  " , o Gallicy ,1 st październik 1895(dostęp 16 grudnia 2020 r. )
  57. Nozière, 150 kreskówek teatralnych Rouveyre'a , Paryż, A. Michel,1904( czytaj online ) , s.  153
  58. "  Comoedia  " , o Gallicy ,1 st sierpień 1920(dostęp 14 grudnia 2020 r. )

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokumenty użyte jako źródło do napisania tego artykułu:

Linki zewnętrzne