Mim

Mim jest aktorem, który najczęściej odgrywa role nieme, bez maski. Mim jest teatralny gatunek , którego głównym wyrażenia są postawa, mimika i gest. Polega na przedstawieniu sugestywnej historii zinterpretowanej przez wyobraźnię odbiorcy, który ją odbiera. W pantomimie , jej narracyjnej formie, widz odczuwa myśli i wewnętrzne życie aktora.

W XX th  century, dzięki francuskiej Étienne Decroux i badań rosyjskiej awangardy, a zwłaszcza w okresie 1970 - 2000, style mimu pokazy mają zróżnicowane, formę sztuki, jednocześnie przyczyniając się do odnowy teatru.

Etymologia

TLFi wskazuje, że termin „mim” jest „pożyczył od łacińskiego Mimus «niskopoziomowe aktor»i” teatralny farsy”, od greckiego μῖμος «błazen aktor»i«rodzaj komedii»”; termin „pantomima” jest „zapożyczony z łacińskiego pantomimusa „ mime, aktor, który wypowiada się za pomocą gestów ”, z gr. παντομίμας   ””, „ten, który wszystko naśladuje”.

Pantomima

Pantomima jest widowiskiem narracyjnym, zwykle z towarzyszeniem muzyki, opartym na środkach wyrazu sztuki pantomimy, trudniej dostępnym przez cenzurę, ponieważ jej pisanie jest interpretacją.

W 1908 roku Paul-Henry Burguet w swoim filmie L'Empreinte ou la Main rouge wyprodukował adaptację pantomimy Conscience , stworzoną w 1901 roku na Kursaal w Genewie i wznowioną w 1903 roku w Olympia w Paryżu , mimodram podpisany przez François Durela i Séverin , wzięty ze starszego utworu zatytułowanego Remords .

W Wielkiej Brytanii pantomima ma inne znaczenie: to sztuka (tradycyjna inscenizacja bożonarodzeniowa) oparta na jednej z wielu baśni ludowych, muzyczna, rodzinna rozrywka charakteryzująca się znaną historią, tandetnymi dowcipami, interakcją z publicznością (zwłaszcza dziećmi). ), przez fakt, że bohaterowie zawsze obejmują niegodziwą staruszkę (rodzaj matki Śnieżki ) graną przez mężczyznę oraz dzielnego i dobrego młodego mężczyznę (swego rodzaju czarującego księcia) granego przez młodą kobietę.

Mime we Francji

Francuska szkoła pantomimy * Pci logo transparent background.png Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa
kulturowego we Francji
Pole Sztuka opowiadania historii
Lokalizacja zapasów Paryż
Marsylia
Lyon
Montreuil
Wersal
Francja

Praktyka pantomimy znajduje się w wykazie niematerialnego dziedzictwa kulturowego Francji od 2017 r. W mieście Périgueux corocznie odbywa się festiwal Mimos w całości poświęcony sztuce pantomimy i gestów.

Znani mimowie

Firmy działające od 2010 roku

Uwagi i odniesienia

  1. Michel Corvin i in., Encyklopedyczny słownik teatru , Paryż, Bordas ,1991, 940  pkt. ( ISBN  2-04-018456-2 ) , wpis: Peter Bu "Mime, s. 557/558
  2. mime na TLFi.fr
  3. pantomima na TLFi. Fr
  4. Peter Bu, „  Mime and dance.  », Przegląd Gestes then Théâtre Public, n ° 118-119 ,1993
  5. Zobacz Robert F. Storey, Pierrots on the Stage of Desire: Nineteenth-Century French Literary Artists and the Comic Pantomime , Princeton University Press, 410 stron, 2014, s. 309
  6. „  The French Mime School  ” , na http://www.culture.gouv.fr (dostęp 19 czerwca 2018 r. )
  7. „  SO MIM - Resource Center for Mime & Geste Arts  ” , na www.somim.fr (dostęp 18 listopada 2019 )
  8. (w) Thomas Leabhart i Peter Bu, Mime Journal: New mime in Europe , Pomona, USA, Pomona College,1983
  9. Michel Corvin i in. Encyklopedyczny słownik teatru, wydania Bordas z 1991 r., Artykuł Petera Bu „Mime”, s. 557/558 ( ISBN  2-04-018456-2 )

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły