Gatunek teatralny wyznacza zarówno rodzaj literatury, jak i umożliwia klasyfikację spektakli według stylu i przynależności do nurtu literackiego . Opiera się na zasadzie dialogu, poprzez prezentowanie postaci w sytuacji bezpośredniej komunikacji.
| Rejestry | Pochodzenie postaci | Czas | Korzystanie z wolności | Ton pokoju | Rozwiązanie | Reakcje widzów | Przykład |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Tragedia | Wysoka szlachetność | Historyczne, starożytne lub biblijne | Śmiertelność | Napięty | Smutny | Szkoda, ale podziw | Romeo i Julia , Fajdros z Racine |
| Tragikomedia | Szlachta lub wyższa klasa średnia | (druga połowa XVI p - XVII p wieku) | Szansa, wolność | Napięty | Szczęśliwy | Współczucie | Le Cid z Corneille |
| Intryga komedia | Szlachta, burżuazja | Współczesny do autora | Indywidualne przeszkody | Porwany lub napięty | Szczęśliwy | Współczucie | Sztuczki Scapina The de Molier |
| Komedia obyczajowa | Burżuazja | Współczesny do autora | Waga firmy | Szczęśliwy, czasem spięty | Szczęśliwy | Kpina z wyśmiewanych | Turcaret de Lesage |
| Komedia postaci | Burżuazja | Współczesny do autora | Uścisk charakteru | Szczęśliwy, czasem spięty | Szczęśliwy | Kpina z wyśmiewanych | Mizantrop autorstwa Moliera |
| Satyra | Ludzie | Średniowiecze | Lekkie przeszkody | Komiks gestykulacyjny | Szczęśliwy | Śmiać się | Farsa Mistrza Pathelina (około 1457) |
Został skodyfikowany w 1636 roku przez Académie Française, po pierwszych wykonaniach Le Cid Corneille'a. Konwencja ta opiera się na zasadzie prawdopodobieństwa, zgodnie z którą sztuka musi w miarę możliwości naśladować realną akcję.