Sun Yat-sen

Sun Yat-sen
孫文 / 孫逸仙
Rysunek.
Funkcje
Tymczasowy prezydent Republiki Chińskiej
29 grudnia 1911 - 10 marca 1912
( 2 miesiące i 10 dni )
Wiceprezydent Li Yuanhong
Poprzednik Puyi (cesarz)
Następca Yuan Shikai
Biografia
Data urodzenia 12 listopada 1866
Miejsce urodzenia Zhongshan , Cesarstwo Chin
Data śmierci 12 marca 1925(w wieku 58 lat)
Miejsce śmierci Pekin , Republika Chińska
Narodowość chiński
Partia polityczna Kuomintang
Małżonka Lu Muzhen
Song Qingling
Dzieci Sun Ke
Zawód Doktorze , pisarzu
Religia Kongregacjonalizm
Podpis Sun Yat-sen 孫文 / 孫逸仙

Sun Yat-sen ( chiński uproszczony  :孙逸仙 ; chiński tradycyjny  :孫逸仙 ; pinyin  : sūn yìxiān  ; kantoński Jyutping  : syun¹ jat⁶sin¹  ; zhuyin  : ㄙ ㄨ ㄣ 〡ˋ ㄒ 〡 ㄢ , Sun Yat-sen to kantońska wymowa eksportowana na Zachód wymawia się w języku mandaryńskim Sun Yixian ), lepiej znany w Chinach pod pseudonimem Sun Zhongshan (chiński mandaryński:孙中山/孫中山, Sun Zhongshan , Cantonese Jyutping  : syun¹ zung¹saan¹ , zhuyin  : ㄙ ㄨ ㄣ ㄓ ㄨ ㄥ ㄕ ㄢ ), również zwana Sun Wen (孫文), (12 listopada 1866 - 12 marca 1925) jest chińskim rewolucjonistą i mężem stanu .

Uważany jest za „ojca współczesnych Chin”. Miał znaczący wpływ na obalenie dynastii Qing (której ostatnim przedstawicielem był Puyi ) i powstanie Republiki Chińskiej . Sun Yat-sen, jeden z założycieli Kuomintangu , był pierwszym prezydentem Republiki Chińskiej w 1912 r. I między 1917 a 1925 r. Przewodził kilku rządom w południowych Chinach, które miały na celu zjednoczenie kraju nękanego wówczas dominacją. watażków . Opracował filozofię polityczną znaną jako trzy zasady ludowe ( nacjonalizm , demokracja i dobrobyt ludu).

Biografia

Dzieciństwo i lata nauki

Sun Yat-sen urodził się w chłopskiej rodzinie w wiosce Cuiheng (翠亨村), położonej w dystrykcie Xiangshan, który od tego czasu stał się miastem Zhongshan ( chińskie中山 市), w prowincji Guangdong (uproszczone: 广东, tradycyjne: 廣東), w południowe Chiny.

Według Hans-Heinrich Wetzel, jego rodzina pochodzi z gmina żydowska z Kaifeng wymienione w XVII th  wieku przez jezuitów, którzy mówią, że było kilkaset, że ich wygląd jak ich nawyki była podobna do tej z Han , i że nazywano je „  Ye-Se-Lo-Ni  ”, co oznacza Izraelitów, później „  yóu tài ren  ” lub „ yo binds ren ”, czyli   dosłownie plemiona Izraela , pochodzące z prowincji Xinjiang , starożytnego Turkiestanu Wschodniego .

Po ukończeniu szkoły w swojej wiosce Sun Yat-sen, w wieku trzynastu lat, zamieszkuje ze starszym bratem, który wyemigrował do Honolulu ( Hawaje ) i stał się tam dobrze prosperującym kupcem. W ten sposób uczył się w liceum Iolani  (in) (1879-1882), w liceum Dieocesan Boys (1883) i Queen's University (1884-1892) w Hongkongu . Ostatecznie uzyskał dyplom lekarza medycyny na Uniwersytecie Medycznym Uniwersytetu w Hongkongu , który ukończył jako jeden z dwóch pierwszych. Następnie krótko praktykował medycynę w Hongkongu w 1893 roku.

W wieku dwudziestu lat ożenił się z Lu Muzhenem (uproszczony: 卢慕贞, tradycyjny: 盧慕貞), który pochodzi z tej samej wioski co on. Daje mu syna Sun Ke i dwie córki, Sun Yan i Sun Wan . Szybko prowadzą oddzielne życie, Lu Muzhen nie jest w stanie podążać za nim przez jego udręki, częściowo z powodu jego zabandażowanych stóp . Sun Ya-sen ma później innego towarzysza, który będzie mu pomagał w jego działalności politycznej, Chen Cuifang (陳 粹 芬, 1873-1954). Uznana za jej zgodą przez rodzinę Sun za konkubinę, zostaje pochowana na rodzinnym cmentarzu. W 1914 roku poprosił Soong Ai-linga o rękę do swojego ojca Charlesa Soonga, który odmówił. W następnym roku poślubił Song Qingling , siostrę Ai-ling, wbrew radom Charlesa Soonga, tym razem po rozwodzie z Lu Muzhen, ponieważ Song byli metodystami . To ona będzie znana na całym świecie jako „Madame Sun Yat-sen”.

Lata studiów na Hawajach sprawiły, że zainteresował się amerykańskim systemem gospodarczym , którego stał się jednym z najbardziej zagorzałych obrońców. Szczególnie interesuje się pomysłami Alexandra Hamiltona i Abrahama Lincolna . Zdanie tego ostatniego „Rządzenie ludem przez lud dla ludu” inspiruje go ponadto do jego „trzech zasad ludu”.

Według Serge'a Hutina Sun Yat-Sen był ważnym członkiem Triady i wysokiej rangi masonem .

Kariera polityczna

Sun zaznacza również swój zdecydowany sprzeciw wobec chińskiego rządu cesarstwa Qing i rozpoczyna karierę polityczną, próbując zorganizować grupy reformatorskie dla Chińczyków wygnanych w Hongkongu . WPaździernik 1894założył Xingzhonghui (dosłownie „społeczeństwo odrodzenia Chin”), aby przedstawić swoje pomysły na dobrobyt Chin i jako platformę dla jego przyszłych rewolucyjnych działań.

W 1895 r. Zamach stanu, który wywołał, nie powiódł się i musiał udać się na wygnanie na szesnaście lat do Europy , Stanów Zjednoczonych , Kanady, a następnie Japonii , zbierając pieniądze dla swojej partii rewolucyjnej. W Japonii przyłączył się do innych chińskich ugrupowań rewolucyjnych i założył z nimi ligę związkową Tongmenghui , której został wybrany na prezydenta i której program przedstawił następująco: „Wypędź cudzoziemców, przywróć Chiny, załóż republikę i sprawiedliwie redystrybuuj ziemie ”.

Powstanie Republiki Chińskiej

Plik 10 października 1911, bunt w Wuchang , z którym Sun Yat-sen nie jest powiązany, powoduje upadek dynastii Qing z Mandżurów, a co za tym idzie - liczącego dwa tysiące lat imperialnego systemu Chin. Plik14 grudniaproklamuje się tymczasowy rząd republikański i wszyscy zgadzają się z apelem o to, by Sun Yat-sena został prezydentem, wyprzedzając Yuan Shikai . Sun Yat-sen, przebywający wówczas w Stanach Zjednoczonych po wygnaniu z Japonii, jest zaskoczony nacjonalistyczną rewolucją, której zwycięstwa dowiaduje się z prasy, ale nie spieszy mu się z powrotem do domu. On tylko wylądował w Szanghaju na25 grudnia 1911. Sun Yat-sen deklaruje, że Chiny były dwukrotnie okupowane przez obce mocarstwa: najpierw Mongołów (dynastia Yuan ), a następnie Mandżu (dynastia Qing ).

W dniu 29 grudnia , został wybrany na prezydenta tymczasowy i ogłoszony w Republice Chin w Nanjing na początku 1912 roku.

Sun Yat-sen udał się ze swoim gabinetem do grobowca Yongle , cesarza dynastii Ming i zwracając się do tych przodków Han , oświadczył: „Polityka Mandżusów była polityką skrajnie tyrańską. Motywowani chęcią nieustannego podporządkowywania sobie Chińczyków Mandżurowie rządzili krajem z wielką szkodą dla ludzi. Dzisiejsza rasa chińska w końcu przywróciła rząd narodu chińskiego… Ludzie przybyli tutaj, aby poinformować Waszą Wysokość o ostatecznym zwycięstwie. Później, w 1912 roku, Sun Yat-sen w swoim przemówieniu inauguracyjnym jako pierwszy prezydent Republiki Chin ogłosił „zjednoczenie narodów Han, mandżurski, mongolski, hui i tybetański”. Promowanie wieloetnicznego państwa było sposobem, w jaki Pekin potwierdził swoje dziedzictwo imperium.

Oficjalna historia Kuomintangu mocno podkreśla rolę Sun jako pierwszego tymczasowego prezydenta, ale wielu historyków kwestionuje rolę Sun w rewolucji 1911 roku i wskazuje, że nie miał on w niej żadnej bezpośredniej roli. kraj. W tej interpretacji jego nominacja na pierwszego tymczasowego prezydenta wynika z jego pozycji jako osobowości szanowanej, ale stosunkowo mało ważnej, co uczyniło go kandydatem kompromisowym między obozem rewolucyjnym i konserwatywnym.

Sun Yat-sen zorganizował następnie Republikę Chińską, ogłaszając wybory w każdej prowincji w celu ustanowienia Zgromadzenia Narodowego Republiki Chińskiej. Zgromadzenie to przegłosowuje cele i tymczasowe prawo Republiki. Rozpoczyna proces kodyfikacji prawa.

Przejęcie władzy przez Yuan Shikai

Jednak rząd tymczasowy szybko znalazł się w słabej pozycji. Prowincje południowych Chin ogłosiły niepodległość od dynastii Qing, ale większość tych na północy tego nie uczyniła. Ponadto Rząd Tymczasowy nie ma własnej siły militarnej, jego kontrola nad buntownikami Nowej Armii jest ograniczona, a duża część sił zbrojnych nie wypowiedziała się przeciwko Qing.

Hipoteza o interwencji mocarstw zachodnich w Chinach w celu wsparcia imperium wystarczająco niepokoi rząd Nanking, aby znaleźć kompromis z potężną armią Beiyang z Yuan Shikai . Podczas buntu Taiping armia brytyjska została zmuszona do wsparcia Qing w obronie jej ustępstw. Taka interwencja w 1911 roku mogła mieć fatalne skutki dla ruchu. Aby historia się nie powtórzyła, dochodzi do kompromisu z Yuan Shikai. Ten ostatni, główne wsparcie imperium, negocjował abdykację młodego czteroletniego cesarza Pu Yi . W zamian zwraca się o powołanie go na urząd Prezydenta Republiki. Do jego zdrady cesarza szybko dołączyła kolejna, zdrada rewolucjonistów. W wyborach parlamentarnych, które dały rewolucjonistom zwycięzców, a reżim przekazujący władzę Zgromadzeniu jesienią 1912 r., Yuan dokonał zamachu na YuanMarzec 1913lider i przedstawiciel Kuomintang w Pekinie , Piosenki Jiaoren . Następnie wypędził wybranych Kuomintangów ze Zgromadzenia, zdelegalizował ich partię i rozwiązał Izbę. W nacjonaliści są zatem realizowane Sun uciekł do Japonii. Rozpoczyna dyktaturę Yuan, podczas której w 1915 roku stara się zostać cesarzem, zanim zmarł w 1916 roku.

Powrót do Chin i walka o jedność kraju

Sun powrócił do Chin w 1917 roku i został wybrany na prezydenta samozwańczego rządu narodowego w Kantonie w 1921 roku. W 1923 roku wygłosił przemówienie, podczas którego ogłosił „trzy zasady ludu” jako fundamentalne zasady kraju i konstytucja pięciu władz (lub juanów  : władzy wykonawczej , ustawodawczej , sądowniczej , do kontroli i uprawnienia cenzury ) jako podstawa ustroju politycznego i administracji.

Aby rozwinąć siłę militarną niezbędną do obalenia rządu watażków w Pekinie, utworzył, zgodnie z zaleceniami sowieckich doradców wysłanych do nadzorowania chińskiej działalności antyimperialistycznej (Borodin i Wasilij Blütcher), Akademię Wojskową w Huangpu niedaleko Kantonu, na czele którego mianuje Tchang Kaj-szeka .

We wczesnych latach dwudziestych XX wieku otrzymał pomoc od Kominternu w reorganizacji Kuomintangu jako partii antyimperialistycznej i antyfeudalnej nacjonalistycznej . Kuomintang będzie wtedy współpracował ze wszystkimi stronami, w tym z chińskimi komunistami . Sun jest więc przekonany, że urzeczywistnienie zjednoczonych Chin oznacza podbój militarny rozpoczynający się od ich bazy na południu, po którym nastąpi okres przejściowy, który zakończy się przejściem do demokracji .

Plik 10 listopada 1924Sun Yat-sen udaje się na północ i wygłasza nowe przemówienie, sugerując ideę konferencji dla narodu chińskiego i zniesienia wszystkich nierównych traktatów z krajami zachodnimi. Dwa dni później ponownie udaje się do Pekinu, aby omówić przyszłość kraju, pomimo pogarszającego się stanu zdrowia i wojny domowej spowodowanej przez watażków . Jej celem jest prowadzenie rozmów pokojowych z przedstawicielami regionów w sprawie zjednoczenia Chin. Zmarł na raka dnia12 marca 1925 w wieku pięćdziesięciu ośmiu lat w drodze do Pekinu.

Na dzień przed śmiercią miał przesłanie napisane, prawdopodobnie przez Wang Jingwei , do Centralnego Komitetu Wykonawczego Sowietów . To przesłanie wyraża nadzieję, że komuniści i Kuomintang będą nadal ściśle ze sobą współpracować. Kolejność wydarzeń miała pokazać, że to życzenie się nie spełni, a zerwanie między dwiema partiami rewolucyjnymi miało nastąpić niecałe dwa lata później.

W Nanjing stworzono mauzoleum, aby pomieścić jego szczątki. Zostanie wyczarterowany wagon, który zabierze go z Pekinu do Nanjing . Rzeźba jego mauzoleum została stworzona przez Francuza polskiego pochodzenia, Paula Landowskiego .

Publikacje

Uwagi i odniesienia

  1. Hans-Heinrich Wetzel, Liú Shàoqí: czerwony mnich , Paryż, wydania Denoël, 1961
  2. Serge Hutin, Tajne stowarzyszenia w Chinach ,1976, s. 36  s.
  3. Zarzuty Xinhua są bezpodstawne .
  4. A History of Tibet: Conversations with the Dalai Lama , Thomas Laird, Dalai Lama, Christophe Mercier, Plon, 2007, ( ISBN  2-259-19891-0 ) .
  5. Biała Księga Chin, Tybet: jego własność i sytuacja w zakresie praw człowieka , tekst Rady Państwa Chińskiej Republiki Ludowej, wrzesień 1992 r., Powielony na stronie internetowej Free Tibet Campaign .
  6. Por. Jacques Guillermaz, Historia Komunistycznej Partii Chin. Od początków do podboju władzy (1921-1949) , biblioteka Little Payot, 2004, ( ISBN  2-228-89843-0 ) , s. 153-155, który cytuje Sun Yat-sena, Selected Works , Beijing Chinese Edition (1957), s. 922.
  7. Przesłanie Sun Yat-sena do Centralnego Komitetu Wykonawczego Rad Drodzy przyjaciele, Dotknięty nieuleczalną chorobą, myślami kieruję się do Ciebie, do przyszłości mojej partii i mojego kraju. Jesteście głowami wolnego i wielkiego związku republik. Związek ten jest dziedzictwem nieśmiertelnego Lenina dla uciskanych ludów świata. Dzięki niemu nieszczęśliwe narody poddane imperializmowi uzyskają wolność i wyzwolą się z międzynarodowego systemu opartego na dawnej niewoli, podboju i egoizmie. Opuszczam Kuomintang. Mam nadzieję, że Kuomintang, wypełniając swoje historyczne zadanie wyzwolenia Chin od imperializmu, a także wyzwolenia innych krajów, może z wami ściśle współpracować. Los zobowiązuje mnie do pozostawienia niedokończonej pracy i powierzenia jej tym, którzy szanując zasady i nauki Kuomintangu, będą umieli zorganizować naszych prawdziwych towarzyszy. Dlatego wydałem Kuomintangowi rozkaz kontynuowania ruchu rewolucji narodowej, aby Chiny mogły uciec od ograniczeń wynikających z sytuacji półkolonii narzuconej im przez imperializm. W tym celu poinstruowałem Kuomintang, aby szli z tobą w parze. Jestem przekonany, że wasz rząd będzie nadal pomagał mojemu krajowi, tak jak w przeszłości. Drodzy towarzysze, opuszczając was, pragnę wyrazić swoją żarliwą nadzieję, nadzieję, że wkrótce zaświeci świt, a wtedy Związek Radziecki, jego przyjaciele i sojusznicy powitają silne, dostatnie i niepodległe Chiny. W wielkiej walce o wyzwolenie narodów świata nasze dwa kraje będą szły ręka w rękę ku zwycięstwu. Przesyłam wam moje braterskie życzenia. Sun Yat-sen.  
  8. Roger Lévy, „  Pamięć Sun Yat-sena i Chińskiej Republiki Ludowej (1886-1960)  ” , Polityka zagraniczna ,1960( DOI  10.3406 / polit.1960.2395 ) ,str.  491-516.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne