Zunifikowany międzynarodowy podział orograficzny systemu alpejskiego

Międzynarodowy Unified orograficznych podział systemu alpejskiego lub Suddivisione Orografica Internazionale Unificata del Sistema Alpino ( (it) Suddivisione Orografica Internazionale del Sistema Unificata Alpino ) jest jednym z systematycznymi klasyfikacji tych alpejskich masywów .

Historia

Projekt rozpoczął się na początku lat 80. Różne podrejony Alp nie zawsze były inspirowane jednolitymi kryteriami i czasami były ze sobą sprzeczne. Stosowany  nadal „  rozbiór Alp ” został opracowany w 1924 r. Za czasów faszystowskich podczas IX Włoskiego Kongresu Geograficznego w Genui. Został przyjęty w 1926 roku i został uznany za zbyt skoncentrowany na Włochach. Wychodząc z tej obserwacji, Sergio Marazzi pomyślał o próbie ujednolicenia różnych narodowych podgrup alpejskich w jedną klasyfikację europejską.

W swoim podejściu wspierał go szwajcarski kartograf Eduard Imhof. Od samego początku zachęcały do ​​tego szwajcarskie i włoskie kluby alpejskie oraz UIAA . Pierwsze konkretne wyniki pojawiły się w 2001 roku, a po nich pojawiły się inne artykuły aż do publikacji Atlasu orograficznego Alp, SOIUSA w 2005 roku.

W przeciwieństwie do rozbioru Alp, SOIUSA traktuje pasmo górskie nie jako granicę, ale jako system europejski, w którym różne ludy i różne języki są ze sobą w ścisłym związku.

Koncepcja i struktura

Intencją SOIUSA jest ujednolicenie różnych narodowych podregionów alpejskich w celu osiągnięcia wyniku akceptowalnego dla wszystkich krajów łuku alpejskiego. Praca ta zjednoczyła zachodnie Alpy francuskie i włoskie, środkowe Alpy Szwajcarskie oraz wschodnie Alpy włoskie, austriackie, niemieckie i słoweńskie.

W XIX th  wieku większość geologów wyrzekł się potrójny podział Alp (zachodnia, centralna i wschodnia), przyjęty przez geografów jak Emile Levasseur w 1848 roku we Francji, na rzecz wycinka bitowym dwa podmioty macrogeographic. Biorąc pod uwagę aspekty geomorfologiczne i hydrologiczne, ale także geologiczne i fitogeograficzne podstawy Alp, nowy podział binarny zastąpił tradycyjny „Podział Alp” oparty na podziale masywu na Alpy Zachodnie, Środkowe i Wschodnie, wtedy obowiązywał we Włoszech i Francji, ale nie był używany w Niemczech ani w Austrii. Émile Haug przypisał tę zmianę paradygmatu ME von Mojsisovics i Debarbieux.

Grupy rzeźby alpejskiej są najpierw podzielone na dwie duże grupy: Alpy Zachodnie i Alpy Wschodnie . Zbiory te są hierarchicznie podzielone na 36 sekcji, 132 podsekcje i 333 supergrupy, 870 grup i 1625 podgrup. Organizacja wywodzi się z kolejnych inkluzji, gdzie „grupy” są równoznaczne z masywami .

Grupowanie na wyższym poziomie

Grupy wyższego poziomu są podzielone według kryterium morfologiczno-altimetrycznego, biorąc pod uwagę historyczne i geograficzne regiony Alp. Dwie główne „części” to Alpy Zachodnie i Alpy Wschodnie.

„Część zachodnia” jest podzielona na część północno-południową, południowo-zachodnie Alpy i północno-wschodnią część Alpy północno-zachodnie. „Wschodnia część” podzielona jest na trzy sektory. Od zachodu do wschodu są to Alpy Środkowo-Wschodnie, Alpy Północno-Wschodnie i Alpy Południowo-Wschodnie. Wreszcie każdy z tych sektorów jest podzielony na 36 sekcji, które z kolei są podzielone na 132 podsekcje.

Grupy na niższym poziomie

Grupy niższego poziomu są podzielone według kryterium alpinistycznego 333 supergrupy, 870 grup i 1625 podgrup. Granice pasm górskich i masywów nie zawsze są jednomyślne „Każdy podział orograficzny, nawet jeśli uzyska aprobatę pewnych geografów, jest zwykle kwestionowany przez innych” . W rezultacie istnieją również względne sektory pośrednie w stosunku do poprzednich grup.

Wyznań

Nazwy grup wyższego poziomu (główne sektory, sekcje i podsekcje) podano w czterech najczęściej używanych językach w Alpach ( niemiecki , francuski , włoski , słoweński ) oraz w języku angielskim  ; z drugiej strony, grupy niższego szczebla mają swoją nazwę tylko w językach danych krajów.

przykład: podsekcja Alp Mont Cenis (STS.4.III) jest również nazywana Nördliche Cottishche Alpen (de), Północne Alpy Kotyjskie (en), Alpi del Moncenisio (it) i Severne Kotijske Alpe (sl); ale grupa Ambin , która znajduje się na granicy między Francją i Włochami , nosi nazwę tylko w języku francuskim i włoskim („ grupa d'Ambin” ).

Aspekty orograficzne

Orografia Alp przedstawia się głównie wzdłuż głównego łańcucha między przełęczą Cadibone lub Altare we Włoszech , gdzie Alpy wyróżniają się z Apeninów, a przełęczą Godovič w Słowenii , gdzie Alpy rozciągają się do systemu dinarowego i wielu łańcuchów wtórnych. Te wyróżniają się same, co z kolei powoduje wiele innych konsekwencji.

Główna linia zlewni zachowana przez SOIUSA jest zgodna z pierwotną strukturą regionu liguryjskiego (lub liguryjskiego), morskiego, kotyjskiego, grei, półwyspowego, lepontynskiego, reteckiego, reteckiego, retyckiego wschodniego, zachodnich Tauernów, marginalnie części północno-wschodniej, Dolomitów i wreszcie , Alpy Karnickie i Julijskie oraz zachodnie Alpy Słoweńskie.

Większe łańcuchy wtórne, pochodzące z głównej linii wododziałowej, tworzą Alpes de Provence, centralne przedalpy Prowansji i wschodnie przedalpy Prowansji między Col d'Allos i Col de All Aures .

Terytoria, których dotyczy SOIUSA

W ten sposób Alpy, położone w centrum kontynentu europejskiego , zajmują geograficznie i politycznie terytoria 9 krajów na prawie 180 000  km 2  :

Terytoria, których dotyczy SOIUSA (w porządku alfabetycznym)

Niemcy  : 1 Länder - 2 dystrykty - 11 landkreise / arrondissements

(Powierzchnia: 4380  km 2 = 2,46% z zachodu na wschód + najwyższe punkty)

Austria  : 8 krajów

(Powierzchnia: 54,365  km 2 = 30,6% z zachodu na wschód + najwyższe punkty)

Francja  : 2 regiony - 9 departamentów

(Powierzchnia: 35730 km² = 20% z południa na północ po łuku alpejskim + najwyższe punkty)

Węgry  : 2 okręgi / departamenty

(Powierzchnia terenów alpejskich 106  km 2 = 0,06%)

Włochy  : 7 regionów - 24 prowincje

(Powierzchnia: 50 364 km² = 28,4% z południa na północ wzdłuż łuku alpejskiego, a następnie z zachodu na wschód + najwyższe punkty)

Liechtenstein  : 11 gmin - powierzchnia kraju: 160 km² lub 0,09% obszaru alpejskiego (najwyższy punkt: Grauspitz 2599 m)

Monako  : (Powierzchnia kraju: 2 km² lub 0,001% powierzchni alpejskiej - Maksymalna wysokość: Chemin des Révoires - bok Mont Agel 164 m)

Słowenia  : 9 regionów statystycznych

(Powierzchnia: 7917  km 2 = 4,46% (z zachodu na wschód + najwyższe punkty)

Szwajcaria  : 15 kantonów

(Powierzchnia: 24,470  km 2 = 13,8% z zachodu na wschód + najwyższe punkty)

 

Porównanie z „Partizione delle Alpi”

Opierają się na 16 punktach:

  1. zastąpienie koncepcji trójdzielenia Alp (3 części: Alpy Zachodnie, Środkowe i Wschodnie) bardziej racjonalną koncepcją dwudzielności alpejskiej (2 części: Alpy Zachodnie i Wschodnie), aby doprowadzić do zjednoczenia Rozbioru Alp z podział Alp Wschodnich zgodnie z austro-niemieckimi klubami alpejskimi ( Alpenvereinseinteilung der Ostalpen ) i uzyskanie międzynarodowego podziału Alp na poziomie europejskim, akceptowalnego we wszystkich krajach łuku alpejskiego;
  2. wprowadzenie 2 odcinków Alp Zachodnich (południowo-zachodnie i północno-wschodnie) analogicznie do trzech odcinków Alp Wschodnich (północno-wschodnich, środkowo-wschodnich i południowo-wschodnich), obecnych w literaturze austriacko-niemieckiej i ma zastosowanie również we Włoszech;
  3. podział tradycyjnego odcinka Alp Nadmorskich na 2 nowe odcinki alpejskie, Alpy Liguryjskie (Liguryjskie) i Alpy Nadmorskie , odpowiadające odpowiednio tradycyjnym masywom;
  4. wyłączenie południowej części odcinka Prealpy Prowansji (Chains of "Basse Provence" lub Chains of Provence), które według prac Raoula Blancharda nie stanowią części systemu alpejskiego;
  5. połączenie pozostałej części Prealpy Prowansji z odcinkiem Alpes de Provence, który zawiera już obszary przedalpejskie (Prealpy of Digne), w nowym, unikalnym odcinku Alp i Prealpy Prowansji, obejmującego również szczyty Vaucluse, Lure i Luberon, które według francuskiej literatury geograficznej nie należą do regionu Dauphiné Prealps, ale należą do Prowansji, będąc w rzeczywistości w tym regionie;
  6. wyłączenie niektórych północnych obszarów sekcji szwajcarskich Prealp, nienależących geograficznie do systemu alpejskiego, ale do płaskowyżu szwajcarskiego („Schweizer Mittelland”) zgodnie ze szwajcarską literaturą geograficzną;
  7. podział sekcji Prealp Lombardzkich na 3 nowe odcinki (Zachodnie, Środkowe i Wschodnie Prealpy Lombardii: konsekwencja ich położenia w nowej dwudzielności Alpejskiej);
  8. podział odcinka Alp Retyckich na 3 nowe odcinki (zachodnie, wschodnie i południowe Alpy Retyckie), będący bezpośrednią konsekwencją ich pozycji w nowych odcinkach Alp Wschodnich, przewidzianej w aktualnej literaturze austriacko-niemieckiej;
  9. zniesienie odcinka Alp Noryckich , którego nazwa jest de facto przestarzała w aktualnej literaturze austriackiej (kilkadziesiąt lat temu była częściowo używana pod nazwą „Norische Alpen” do określenia jedynie obecnego obszaru „Gurktaler und Westliche Lavanttaler Alpen” ") i jego podział na trzy nowe odcinki alpejskie (Tauern Zachodnie, Alpy Wschodnie Tauern oraz Alpy Styryjskie i Karynckie), z wyłączeniem Alp Tuxertalskich, obecnie włączone do tyrolskich Alp Łupkowych (" Tiroler Schieferalpen "), zgodnie z obecnym austriackim literatura;
  10. całkowita restrukturyzacja trzech tradycyjnych części Alp Bawarskich , Salsburga i Austriackich w 8 nowych sekcji Alp Północno-Wschodnich, co odzwierciedla orograficzny aspekt tego wielkiego sektora alpejskiego, zgodnie z aktualną austro-niemiecką literaturą geograficzną;
  11. wykluczenie Carnic Prealps i Julian Prealps z tradycyjnego odcinka Prealpy Weneckiej i umieszczone odpowiednio w części Alp Karnickich i Alp Julijskich, z informacją „w szerokim znaczeniu” dołączoną do ich nazwy, tak że są one również właściwie mówiąc, część ich odpowiednich Alp, niż ich odpowiednie Przedalpy;
  12. wyłączenie odcinka Krasu, który według aktualnej słoweńskiej literatury geograficznej nie należy do systemu alpejskiego, ale do regionu śródziemnomorskiego (Sredozemski svet);
  13. Ustanowienie nowego odcinka „36” w słoweńskiej Pre - Alp (Slovenske Predalpe), nie wymieniony w tradycyjnej „rozbiorze Alp”, ale niezaprzeczalnie istniejąca według aktualnego słoweńskiej literatury geograficznej jako „Alpska hribovja” (Alpy z pagórkowaty ulga);
  14. wyłączenie południowo-wschodniego odcinka odcinka Alp Julijskich, który zgodnie z aktualną słoweńską literaturą geograficzną należy częściowo na północy do zachodnio-słoweńskich Prealp (Zahodne Slovenske Predalpe), a częściowo do na południe do regionu dinaric (Dinarski svet);
  15. wyłączenie wschodniej części przedalpejskiej odcinka Alp Julijskich i wschodniej części odcinka Karawanke, która w obecnej słoweńskiej literaturze geograficznej jest związana ze słoweńskimi przedalpami;
  16. dostosowanie granic peryferyjnych systemu alpejskiego do treści aktualnej europejskiej literatury geograficznej oraz na podstawie aktualnego mapowania w skali 1:50 000.

Alpy Zachodnie

Zaczynają się po alpejskim łuku na Col d'Altare (Col de Cadibone) w prowincji Savona w Ligurii , gdzie Alpy wyróżniają się od Apeninów do linii Jezioro Como - Jezioro Lecco - Przełęcz Splügen - Ren .

Alpy Zachodnie ( PT.I ) są podzielone na 2 sektory:

Alpy Południowo-Zachodnie

Alpy Południowo-Zachodnie rozciągają się od Col d'Altare do Col du Mont Cenis , podzielone na 6 sekcji, 23 podsekcje i 46 nadgrup:

Alpy południowo-zachodnie według SOIUSA

SR. I / A Alpy Południowo-Zachodnie (Barre des Ecrins, 4102 m)

 

Alpy Północno-Zachodnie

Północno-zachodnie Alpy rozciągają się od linii Doire ripaire (Vallée de Suze - Col du Mont Cenis - Arc - Isère do Lac de Como - Lecco -Pas du Splügen - linia Ren , podzielona na 8 odcinków, 32 podsekcje i 89 super-grupy:

Alpy północno-zachodnie według SOIUSA

SR. I / B Alpy Północno-Zachodnie ( Mont Blanc , 4809 m)

  • SR. 9 / B Wschodnie Alpy Pennińskie
    • STS. 9.III Alpy Monte Rosa = Alpy Wschodnie Dolina Aosty i północne Valsésiennes
      • A. Monte Rosa
      • B. Pogórze Monte Rosa w Dolinie Aosty
      • C. Pogórze Valsesian Monte Rosa
    • STS. 9.IV Southern Valsesian Alpy
      • A. Biellaises Alpy
      • B. Cusiane Alps = Cusiane Prealps (Cusio)
    • STS. 9.V Alpy Mischabel i Weissmies = wschodnie Alpy Walijskie
  • SZ.10 Alpes Lépontines (Mont Leone 3552 m)
    • STS.10.I Alpy Mount Leone i Saint Gothard = Północno-zachodnie Alpy Lepontyńskie
    • STS.10.II Alpy Ticino i Verbano = Południowo-zachodnie Alpy Lepontyńskie
      • A. Łańcuch Basodino -Cristallina-Biela
      • B. Masyw Onsernone
      • C. Łańcuch Togano-Laurasca-Limidario
      • D. łańcuch Campo Tencia-Zucchero-Madone Grosso
    • STS.10.III Alpy Adula = Zachodnie Alpy Gryzonii i Mezolcyńskie = Wschodnie Alpy Lepontyńskie
      • A. łańcuch Medelser-Terri
      • B. Masyw Adula = Masyw Rheinwaldhorn
      • C. Splügner Kalkberge
      • D. Łańcuch mezolcyny = łańcuch Tambò-Forcola
  • SZ.11 Lugan Prealps = Western Lombard Prealps ( Pizzo di Gino 2 245 m)
    • STS.11.I Comascus Prealps = Eastern Lugan Prealps
      • Sieć A. Gino -Camoghè-Fiorina
      • Łańcuch B. Tremezzo- Generoso -Gordona
      • C. Łańcuch Palanzone-San Primo-Corni di Canzo
    • STS.11.II Varese Prealps = Western Lugan Prealps
      • Łańcuch A. Tamaro -Gambarogno- Lema
      • Sieć B. Piambello-Campo dei Fiori-Nudo
  • SZ.12 Alpy Berneńskie (Finsteraarhorn, 4274 m)
  • SZ.13 Alpy Glarus = Alpy Glarneńskie ( Tödi , 3620 m)
    • STS.13.I Urano -Alpy Glaruskie
      • A. Oberalpstock łańcuch -Klariden-Scharhörn
      • Sieć B. Glärnish-Charetalp
    • STS.13.II Alpy Glarus
  • SZ.14 Swiss Prealps ( Schilthorn , 2970 m)
  • SR. 14 / A Western Swiss Prealps
  • SR. 14 / B Central Swiss Prealps
    • STS.14.III Lucerne i Unterwalden Prealps
      • A. Lucerne Prealps = łańcuch Pilatus -Fürstein-Schrattenflue
      • B. Unterwalden pasma Prealpy = Glockhaus-Huestock- Rustock łańcuch
    • STS.14.IV Schwitz i Uranian Prealps
      • A. Uranian Prealps
      • B. Schwitz i Zug Prealps
      • C. Wagital Prealps
  • SR. 14 / C Eastern Swiss Prealps
  •  

    Alpy Wschodnie

    Alpy Wschodnie rozciągają się od linii Bregenz ( Jezioro Bodeńskie ) - Ren - Przełęcz Splügen - Jezioro Como - Lecco i umierają u podnóża miast Wiednia - Sopron - Köszeg - Graz - Maribor i Godovič

    Alpy Wschodnie ( PT.II ) są podzielone na 3 sektory:

    Alpy Środkowo-Wschodnie

    Podzielone są na 6 działów, 25 podrozdziałów i 64 nadgrupy:

    Alpy Środkowo-Wschodnie według SOIUSA

    SR.II / A Alpy Środkowo-Wschodnie ( Piz Bernina , 4049 m)

     

    Alpy Północno-Wschodnie

    Podzielone są na 7 działów, 27 podsekcji i 69 nadgrup:

    Alpy Północno-Wschodnie według SOIUSA

    SR.II / B Alpy Północno-Wschodnie (Parseierspitze, 3.040 m)

  • SZ.24 Alpy Północne Salzburga (Hochkönig, 2,941 m)
    • STS.24.I Steinberge = Monts du Stein (AVE-9)
      • A. Monts de Lofer = Loferer Steinberge
      • B. Masyw Kirchberg = Kirchberggruppe
      • C. Góry Leogang = Leoganger Steinberge
    • STS.24.II Salzburg Łupkowe Alpy (AVE-12)
      • A. Monts de Dienten = Dientener Berge
      • B. Fritztal Mountains = Fritztaler Berge
    • STS.24.III Alpy Berchtesgaden (AVE-10)
      • A. Południowe Alpy Berchtesgaden
      • B. Środkowo-Wschodnie Alpy Berchtesgaden 
      • C. Środkowo-zachodnie Alpy Berchtesgaden 
      • D. Alpy Północne Berchtesgaden
    • STS.24.IV Południowe góry Abtenau = Tennengebirge (AVE-13)
      • A. Góry Tennen = Tennengebirge
  • SZ.25 Salzkammergut i Alpy Górnej Austrii (Hoher Dachstein, 2,993 m)
  • SR.25 / A Salzkammergut Alps
    • STS.25.I Góry Dachstein (AVE-14)
    • SR.25.I / A Western Dachstein Mountains
      • Masyw A. Gosau 
      • B. Masyw Dachstein
    • SR.25.I / B Wschodnie góry Dachstein
      • C. Góry Kemet = Kemetgebirge
    • STS.25.II Góry Salzkammergut (AVE-17a)
      • Łańcuch A. Gamsfeld-Osterhorn 
      • B. Salzburg Prealps
      • C. Góry Schafberg-Höllen
      • D. Góry Mondsee i Gmund
    • STS.25.III Totes Mountains = Totesgebirge (AVE-15)
      • A. Góry Totes = Totesgebirge
      • Masyw B. Warscheneck
  • SR.25 / B Alpy Górnej Austrii
    • STS.25.IV Alpy Górnej Austrii (AVE-17b)
    • SR.25.IV / A Środkowe Prealpy Górnej Austrii
      • A. Monts de Grünau = Grünauer Berge
      • B. Monts de Kirchdorf = Kirchdorfer Berge 
    • SR.25.IV / B Wschodnie Prealpy Górnej Austrii
      • C. Monts de Molln = Mollner Berge
      • D. Sengsen Mountains = Sengsener Berge
      • E. Monts de Neustift = Neustifter Berge
  • SZ.26 Alpy Północne Styrii (Hochschwab, 2,278 m)
    • STS.26.I Alpy Ennstalskie (AVE-16)
    • SR.26.I / A Alpy Ennstalskie = Północne Alpy Ennstalskie
      • A. Hallermauern
      • B. Góry Gesäuse = Alpy Gesäuse Gesäuseberge = Gesäuse Alpen
    • SR.26.I / B Ennstalskie Alpy
    Schistowskie
    • C. Alpy Eisenerz = Eisenerzer Alpen
  • STS.26.II Północno-Wschodnie Alpy Styrii (AVE-18-19-20)
  • SR.26.II / A Hochschwab Massif = Steirische Hochflächenberge = Styrian Plateau
    • A. Hochschwab Massif = Hochschwabgruppe (AVE-18)
  • SR.26.II / A Mürz i Rax-Schneeberg Alps
    • B. Mürz Alps = Mürzteger Alpen (AVE-19)
    • C. Rax-Schneeberg Group (AVE-20)
  • SZ.27 Alpy Dolnej Austrii (Hochstadl, 1,919 m)
    • STS.27.I Alpy Türnitz (AVE-22)
      • A. Türnitz Mountains
      • B. Monts de Texing
    • STS.27.II Alpy Ybbstal (AVE-21)
      • Łańcuch A. Zellerhut-Ötscher = zachodnie Alpy Mariazell
      • B. Alpy Łużyckie 
      • C. Alpy Höllensteina 
      • D. Eisenwurzen Prealps
    • STS.27.III Wschodnie Prealpy Dolnej Austrii (AVE-23-24)
      • A. Gutenstein Alps = Gutensteiner Bergland (AVE-23)
      • B. Wienerwald (AVE-24)
  •  

    Alpy Południowo-Wschodnie

    Podzielone są na 9 działów, 25 podrozdziałów i 65 nadgrup:

    Alpy Południowo-Wschodnie według SOIUSA

    SR.II / C Alpy Południowo-Wschodnie ( Ortles , 3,905 m)

  • SZ.31 Dolomity ( Marmolada , 3,342 m)
  • SR.31 / A Wschodnie Dolomity
    • STS.31.I Dolomity Sesto, Braies i Ampezzanes = Północno-wschodnie Dolomity (AVE-52 / NE)
      • A. Sesto Dolomites = Sextener Dolomiten
      • B. Braies Dolomites = Pragser Dolomiten
      • C. Wschodnie Dolomity Badia = Östliche Gadertaler Dolomiten
      • D. Dolomity Ampezzan 
      • E. Cadorine Dolomites
    • STS.31.II Dolomity Zoldo = Dolomity Zoldańskie = Dolomity południowo-wschodnie (AVE-52 / SE)
      • A. Północne Dolomity Zoldo 
      • B. Południowe Dolomity Zoldo = Dolomity Bellunoise
  • SR.31 / B Zachodnie Dolomity
    • STS.31.III Dolomity Gardena i Fassa = Dolomity północno-zachodnie (AVE-52 / NW)
      • A. Gardena Dolomites = Grödner Dolomiten
      • B. Dolomity Fassa
    • STS.31.IV Feltrine i Pale di San Martino Dolomites = Dolomity środkowo-południowe (AVE-52 / SW)
      • A. Pale di San Martino-Feruc Group 
      • B. Grupa Pizzocco-Cimonega-Vette = Alpy Feltryny
    • STS.31.V Dolomites de Fiemme = Alpy w Val de Fiemme (AVE-52)
      • A. Monts du Val d'Ega = Północne Dolomity Fiemme
      • B. Łańcuch Lagorai -Monte Croce- Cima d'Asta = Południowe Dolomity Fiemme
  • SZ.32 Prealpy Weneckie ( Col Nudo , 2,472 m)
    • STS.32.I Vicentine Prealps = Western Venetian Prealps (AVE-52 / S-57b / SW)
      • A. Grupa płaskowyżów Folgaria, Lavarone, Asiago (gminy Sette Comuni-Sept)
      • B. Małe Dolomity 
      • C. Płaskowyż Lessini = Góry Lessini
    • STS.32.II Bellunese Prealps = Wschodnie Prealpy Weneckie
      • A. Masyw Grappa 
      • B. Sieć Cavallo-Visentin
  • SZ.33 Alpy Karnickie i Gailtalskie (Monte Coglians, 2780 m)
    • STS.33.I Alpy Karnickie (AVE-57 / a-57b / NE)
    • SR.33.I / A Główny łańcuch karnicowy
      • A. łańcuch Cavallino-Peralba-Coglians = zachodni łańcuch Carnic
      • B. Sieć Polinik-Gartnerkofel-Osternig = sieć wschodnich karnickich
    • SR.33.I / B Southern Carnic Range
      • C. Zachodnie Alpy Tolmezzo 
      • D. Wschodnie Alpy Tolmezzo
    • STS.33.II Gail Alps = Gailtaler Alpen (AVE-56)
    • SR.33.II / A Lienz Dolomites = Zachodnie Alpy Gail
      • A. Lienz Zachodnie Dolomity = Lienzer Weststock
      • B. Lienz Central Dolomites = Lienzer Zentralstock
      • C. Wschodnie Dolomity Lienz = Lienzer Oststock
    • SR.33.II / B Gail Alps = Wschodnie Alpy Gail
      • D. łańcuch Reißkofel-Spitzegel
      • Sieć E. Latschur- Goldeck
      • F. Erzberg-Villacher Alpe
    • STS.33.III Karnickimi Pre-Alpy
      • Łańcuch A. Duranno-Monfalconi-Pramaggiore
      • B. Łańcuch Chiarescons-Cornaget-Resettum 
      • Sieć C. Valcalda-Verzegnis
  • SZ.34 Alpy Julijskie i Prealpy (góra Triglav, 2.863 m)
    • STS.34.I Alpy Julijskie (AVE-58 / N)
    • SR.34.I / A Zachodnie Alpy Julijskie
      • Sieć A. Jôf Fuart-Montasio
      • B. Kanał psi 
    • SR.34.I / B Wschodnie Alpy Julijskie
      • C. łańcuch Mangart-Jalovec 
      • D. Masyw Škrlatica = Greben Škrlatice
      • E. Triglav Massif 
      • Łańcuch F. Krn-Tolminskikuk-Rodica
    • STS.34.II Julian Prealps = Western Julian Prealps (AVE-58 / SE)
      • A. Łańcuch Plauris-Musi-Chiampon = Północne Prealpy Julijskie
      • Sieć B. Mia-Joanaz-Matajur = Południowe Julian Prealps
  • SZ.35 Alpy Karynckie i Słoweńskie = Alpy Karawanki i Kamnik oraz Savinja (Grintovec, 2558 m)
    • STS.35.I Karavanke = Karawanken (AVE-59 / E)
      • Łańcuch A. Kepa-Golica-Stola-Košuta = łańcuch Mittagskogel-Kahlkogel-Hochstuhl-Koschuta = Karawanki Zachodnie
      • B. łańcuch Žingarica-Grlovec-Obir = łańcuch Singerberg-Gerlouz-Hochobir = północne Karawanki
      • C. Olševa-Peca-Uršlja chain = Uschowa-Petzen-Uršljaberg chain = Eastern Karavanke
    • STS.35.II Alpy Kamnickie i Savinja (AVE-60-59 / S)
      • A. Storžic Massif = Zachodnie Alpy Kamnika i Savinji
      • Łańcuch B. Mrzla gora-Grintovec-Ojstrica = Alpy Środkowe Kamnik i Savinja
      • C. Łańcuch Raduha-Golte-Rogatec-Menina planina = Wschodnie Alpy Kamnika i Savinji
  • SZ.36 Słoweńskie Prealpy (Pozeren, 1630 m)
    • STS.36.I Prealpy Zachodniej Słowenii = Wschodnie Prealpy Julijskie (AVE-58 / SW)
      • A. Škofjeloško-Cerkljansko-Polhograjsko-Rovtarsko
    • STS.36.II Wschodnie Prealpy Słoweńskie (AVE-59 / SE)
      • A. Posavje Mountains
    • STS.36.III Północno-wschodnie Prealpy Słoweńskie (AVE-59 / NE)
      • A. Strojna i Pohorje = łańcuch Bacher-Kömmelgupf
      • B. Góry Vitanje i Konjice = Paški Kozjak
  •  

    Krajowe jednostki orograficzne Alp

    Podrejony odnoszące się do całego terytorium alpejskiego

    1) tradycyjny „podział Alp” wprowadzony we Włoszech w 1926 r. Przez „Comitato Geografico Nazionale” (krajowy komitet geograficzny) obejmujący 3 główne części Alpy Zachodnie, Alpy Środkowe, Alpy Wschodnie, 26 sekcji, 112 grup.

    2) Podział Alp 220 grupy (w stosunku do poprzedniego, opublikowanym w 1979 roku w Biuletynie n O  46 Związek włoskiego mapowania)

    3) podział Alp na masywy lub grupy gór, „Die Einteilung der Alpen in Gebirsgruppen” opublikowany w numerach 11/1979 i 1/1980 w miesięczniku „Bergwelt” Bergeverlag Rudolf Rother.

    4) austriacko-niemiecka jednostka podziału Alp Wschodnich o nazwie „Moriggl-Einteilung der Ostalpen” Franz Grassler, opublikowana w 1924 i 1928 r. (  Wydanie 2 e ), podzielona na 3 sektory przecinające Alpy „Nordalpen, Zentralalpen i Südalpen” oraz 60 grup, poprawiony w 1984 r. z aktualizacją przez austriacko-niemieckie kluby alpejskie (DAV, ÔAV, AVS), takie jak Alpenvereinseinteilung der Ostalpen (AVE) w 4 sektorach (Nördliche, Zentrale, Südliche, Westliche Ostalpen) i 75 grupach, koordynowane przez Franza Grasslera.

    Krajowe podrejony alpejskie związane z odpowiednimi terytoriami

    5) podział Alp Włoskich (zgodnie z przewodnikowymi zbiorami „rifugio a rifugio” i „guida dei monti d'Italia” Klubu Turystycznego i Włoskiego Klubu Alpejskiego. 12 sekcji i 60 grup.

    6) podział Alp Francuskich (według Francuskiego Klubu Alpejskiego oraz prac Raoula Blancharda i Rogera Frisona-Roche'a ) 4 sekcje 34 grupy lub masywy: Północne Prealpy, Północne Alpy, Południowe Prealpy, Południowe Alpy

    7) podział Alp Szwajcarskich (według przewodnika Swiss Alpine Club ) 5 regionów alpejskich (Schweizerische Voralpen, Berner Alpen, Walliser Alpen, Zentralschweiser Alpen, Bündner Alpen) i 40 grup

    8) podział Alp Austriackich i Niemieckich (Geograficzny aspekt terytorium Austrii „Geographische Raumgliederung Österreich” Reinhard Mang w 1984 r.) 3 sektory (Nordalpen, Zentralalpen i Sûdalpen) 16 sekcji 231 grup.

    9) podrejon Alp Słoweńskich (zgodnie z Planinska Zveza Slovenije przewodnikiem twórczości A.Melika i S. Llesicia oraz „naravnogeografka regionalizacija Slovenije” z 2 sektorami Alpska visikogorja (wysokie góry alpejskie) i Alpska hribovja (płaskorzeźba pagórkowata ) 7 sekcji i 44 grupy.

    Załączniki

    Bibliografia

    Mapowanie

    Powiązane artykuły

    Linki zewnętrzne

    Uwagi i odniesienia

    1. ( karta Partizione delle Alpi )
    2. przez pana Claudio Abächerli [1] członka komitetu UIAA w latach 1985–1997 za pośrednictwem komisji ds. Dokumentacji i informacji.
    3. UIAA, które wspierało SOIUSA, nie kontynuowało w tej chwili projektu standaryzacji na międzynarodowym poziomie nomenklatury Alp
    4. (it) „  Ambiente Società Territorio  ” , Geografia nelle scuole , n o  4,2001( czytaj online )
    5. UIAA obsługuje ważną kartograficznej prac badawczych poprzez dokumentację i informacje komisji
    6. „  Zróżnicowanie i oznaczenie geograficzne obiektów alpejskich  ”, czasopismo geografii alpejskiej ,2001( czytaj online )
    7. Masywy o niższym stopniu hierarchii
    8. Eduard Imhof , „  ...  ”, ... , ...
    9. SOIUSA - Suddivisione orografica internazionale unificata del Sistema Alpino , artykuł online autorstwa Sergio Marazzi na www.fioridimontagna.it
    10. Alpejska część orograficzna dotyczy zachodnich Węgier (zachodnia Pannonia), obecnych już w poprzednich przekrojach, - patrz: Węgry -. Dwa małe masywy znajdują się między Austrią a Węgrami, terytorium zwane Alpokalja , Kőszegi-hegység (Odenburger Gebirge) - [ 2] (51 km²), hrabstwo Vas z górą Írott-kő (geschriebenstein) 882 m oraz Soproni-Hegység (Günser Gerbirge) [3] (55 km²) z górą Magasbérc 558 m, hrabstwo Györ-Moson- Sopron , należący do Prealpów Styrii) Węgry, choć posiadają te małe pogórze alpejskie, przestrzegają konwencji karpackiej, a ich terytorium jest od nich znacznie bardziej zależne
    11. Biuletyn uiaa Minor Summit of Gran Paradiso
    12. Mniejszy szczyt Monte Rosa
    13. Dolina Aosty znajduje się na północ od metropolii Turynu
    14. Historia granicy na Mont Blanc
    15. Szczyt Bernina piz minor
    16. Księstwo Monako stało się w grudniu 1994 ósmym państwem członkowskim Konwencji Alpejskiej. Co sprawia, że Werner Bätzing i Henri Rougier mówią w notatce „Alpy. Centrum cywilizacji w sercu Europy”. 22 i s. 406, że „Monako należy politycznie do Alp, podczas gdy ma z nimi bardzo niewiele wspólnego pod względem gospodarczym i kulturalnym. "
    17. stat Słowenia
    18. Czasami ta sama nazwa może określać obszar zastrzeżony lub większy obszar wyżej wymienionego regionu.
    19. Musimy odróżnić Alpy Nadmorskie, na które wpływa morze, z małą literą „m” odpowiadającą naturalnemu regionowi alpejskiemu i Alpes-Maritimes z myślnikiem i wielką literą, departament francuski.
    20. Łańcuchy Basse-Provence, dziś powszechnie nazywane „łańcuchami prowansalskimi”, które były częścią Prealp Prowansji, nie są już częścią Alp (według Raoula Blancharda, który już je wykluczył, ponieważ uważano je za „starsze i Pireneje - Prowansalski kierunek ”i dodaje, że„ ten grzbiet jest tak samo odizolowany od nizin, jak inne prowansalskie grzbiety, których nikt nie myśli o podarowaniu Alpom jako prezentu, jest dokładnym odpowiednikiem Alpilles, które rozciągają się na zachód. . »Strona 16 w: Tom czwarty: Francuskie prealpy południowych Les Alpes Françaises Librairie Armand Colin, Paryż, 1941-Les Alpes occidentales (7 t.), Arthaud, Paryż, 1938-56.
    21. Mała słoweńska wioska w gminie Idrija, położona na szerokiej przełęczy, wzdłuż linii wyznaczającej granice między Alpami a Alpami Dynarskimi. Odpowiada najbardziej wysuniętej na południe części południowo-wschodniej części Alp Wschodnich po zlewni (według najnowszych prac Instytutu Antona Melika w Lublanie na temat naturalnych regionów Słowenii)
    22. Z numerami referencyjnymi odpowiadającymi różnym masywom zgodnie z „ Alpenvereinseinteilung der Ostalpen ” (AVE)). Czasami ta sama nazwa może określać obszar zastrzeżony lub większy obszar wyżej wymienionego regionu.
    23. http://www.bergalbum.de/uebersichtskarte_ostalpen.htm