Suwerenność, tożsamość i wolności | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Prezydent | Karim Ouchich |
Fundacja | 2011 |
Siedzenie | 3, rue de l'Arrivée BP 205 75749 Paris Cedex 15 |
Członkowie | 2000 zgłoszonych (w 2016 r.) |
Pozycjonowanie | Skrajnie w prawo |
Ideologia |
Suwerenizm Identytaryzm Eurosceptycyzm Liberalizm |
Zabarwienie | niebieski |
Stronie internetowej | siel-suverainete.fr |
Reprezentacja | |
Doradcy regionalni | 2 / 1722 |
Doradcy wydziałowi | 1 / 4108 |
Sovereignty, Identity and Freedoms ( SIEL , dawniej Sovereignty, Independence and Freedoms ) to suwerenna partia polityczna , założona pod koniec 2011 roku przez Paula-Marie Coûteaux . Członek Rassemblement bleu Marine od momentu powstania w 2016 roku, SIEL był wówczas głównym sojusznikiem Frontu Narodowego , którego była „partią satelitarną” . W 2014 roku, po miesiącach nieporozumień z Marine Le Pen , Paul-Marie Coauxteaux został zastąpiony przez Karima Ouchikha na stanowisku przewodniczącego partii. Do tego czasu suwerenny , SIEL jest wtedy zorientowany na ruch tożsamościowy .
Ruch nawiązał sojusz z Frontem Narodowym podczas wyborów parlamentarnych w 2012 roku ; następnie przedstawił 34 kandydatów popieranych przez FN. Le Siel ma powołanie, według swojego założyciela, byłego eurodeputowanego Ruchu na rzecz Francji , do powitania wszystkich suwerennych prawicowych i lewicowych, w szczególności „przyjaciół Philippe de Villiers ” i „rozczarowanych Nicolasa Duponta-Aignana ” , dla tworzą Rassemblement bleu Marine (RBM) z FN i członkami społeczeństwa obywatelskiego . FN opiera się następnie na osobowości Paula-Marie Coûteaux, aby przyciągnąć do RBM umiarkowane prawicowe osobowości, zwłaszcza z kręgów eurosceptyków , przy czym SIEL pełni funkcję „śluzy powietrznej” .
Zdaniem akademickiej Emmanuelle Reungoat „ta propozycja współpracy przypomina europejskie wybory w 1999 r. , kiedy to między partią Philippe'a de Villiersa a gaullistowską formacją założoną przez Charlesa Pasqua zawiązał się suwerenistyczny sojusz wyborczy . W tym kontekście, a także w następstwie rozłamu megretist, FN została następnie wybrana do wystawienia, obok Jean-Marie Le Pena, Charlesa de Gaulle'a , wnuka generała, który pozostaje postacią defensywy. suwerenności narodowej w kręgach suwerennych” .
Zwolennik unii suwerennych praw do Frontu Narodowego, SIEL jest zapowiedzianym współorganizatorem „Ass o przywrócenie prawicy”, od 5 do 7 października 2012w Dourdan ( Essonne ), w celu przygotowania list związkowych na wybory samorządowe w 2014 roku.
W Rassemblement Bleu Marine, SIEL jest jedynym ruchem poza FN, który ma wojownicze życie.
W 2014 roku partia podzieliła się na dwie części, wraz z uruchomieniem organizacji młodych suwerenistów. Forum inauguracyjne „Młodzieży SIEL” odbywa się w dniu21 czerwca 2014, w Paryżu.
W kwiecień 2014, po serii kontrowersyjnych wypowiedzi Paula-Marie Coûteaux, Marine Le Pen ogłasza, że nie chce już współpracować z tym ostatnim. Dwa miesiące później, po próbie zbliżenia się z Nicolasem Dupont- Aignanem, Coûteaux został usunięty ze stanowiska. W dniu 22 czerwca , dwudziestu czterech członków, zebrane w nadzwyczajnym kongresie, „przyjmują do wiadomości” z „operacyjnym i politycznym niezdolności Paul-Marie Coûteaux” i odrzucić ten ostatni od prezydenta. Jednocześnie potwierdzają sojusz swojej partii z FN i potępiają każdą ideę „zagranicznego zgromadzenia patriotycznego na wiecu marynarki wojennej ” . Karim Ouchikh , były wiceprezes RIF , zostaje wybrany na tymczasowego prezydenta. 25 października odbywa się nowy kongres, aby wybrać nowego prezydenta. Z tej okazji partia ma ponad stu nowych członków; obóz Coûteaux następnie oskarża Ouchicha o przyniesienie „swoich głosów z FN” . Po wycofaniu się Coûteaux i jego zwolenników, Ouchikh został zatwierdzony na stanowisko prezydenta 198 głosami członków na 200 obecnych. L'Obs kwalifikuje ten odcinek jako „ ofertę przejęcia ” Marine Le Pen na „grupę mięśniową Paula-Marie Coûteaux” .
Jako pierwszy aktor skrajnie prawicowego suwerenizmu , partia wraz z Karimem Ouchichem ewoluuje w kierunku tożsamości , stając się bardziej radykalna niż Front Narodowy. Zbliża się do Action Française i Bloc Identitaire , Karim Ouchikh nie ukrywa swojej bliskości. Do partii dołączył Renaud Camus , teoretyk " wielkiego zastępstwa "listopad 2015, który dziennikarz Laurent de Boissieu przedstawia jako „zwieńczenie radykalizacji SIEL” . Podobnie jak on opowiada się za reemigracją , powrotem imigrantów i ich potomków do kraju pochodzenia. Wgrudzień 2015, SIEL przyjmuje nazwę „Suwerenność, Tożsamość i Wolności” .
W 2016 r. SIEL miał „tysiąc członków i kilkudziesięciu wybranych urzędników” . Na początku 2016 roku Marine Le Pen zabroniła podwójnego członkostwa w FN-SIEL. W związku z wyborami prezydenckimi w 2017 r . SIEL „wspiera kandydaturę Marine Le Pen, patrząc z życzliwością na kandydaturę Renauda Camusa” , a także wspiera Jean-Frédérica Poissona , przewodniczącego Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej , w wyborach prezydenckich Republikanów .
Spotkanie w Kongresie w dniu 25 lutego 2017, członkowie głosują 60,8% za kandydaturą Marine Le Pen w wyborach prezydenckich, pomimo obserwacji różnic, przy jednoczesnym poparciu niezależnych kandydatów w wyborach parlamentarnych. Sponsoring urzędników wybranych przez SIEL w wyborach prezydenckich otrzymali Marine Le Pen , Nicolas Dupont-Aignan i Renaud Camus .
5 listopada 2016, SIEL opuszcza Rassemblement bleu Marine, jednocześnie wspierając Marine Le Pen w wyborach prezydenckich. Karim Ouchikh uzasadnia tę decyzję „ideologicznymi nieporozumieniami” , „strategią wyborczego ograniczenia” i „biednym stosunkiem do polityki, który zostałby zredukowany do jedynego podziału globalistów / patriotów ” ; zamierza zatem zwrócić się do „prawicy poza murami”, wyrażenia używanego do określenia ruchów i osobowości, które nie rozpoznają się we Froncie Narodowym lub w Les Républicains . Dla Wyzwolenia , to wycofanie „[podpisuje] zawiadomienie o śmierci Rajdu Granatowego, a przynajmniej misji powierzonej tej strukturze” . Wkwiecień 2017, prezes SIEL Karim Ouchikh odnotowuje tę samą krytykę, obawiając się, że sprostowanie przemówienia Marine Le Pen w ramach kampanii prezydenckiej może być „oszustwem co do towaru” wytłumaczalnym jedynie trudnościami, jakie napotkał François Fillon. ; Zapewnia jednak, że nadal popiera Marine Le Pen w głosowaniu, uznając ją za kandydatkę „najmniej odległą” od swoich przekonań. Podczas wyborów parlamentarnych w 2017 r. Siel zawarła porozumienie wyborcze z Komitetami Jeanne Jean-Marie Le Pena , Parti de la France , Civitas i Ligi Południowej .
Zarządzanie SIEL zapewnia komitet sterujący.
Podczas wyborów resortowych w 2015 r . SIEL przedstawił 45 kandydatów w całej Francji, często w parze z kandydatami Frontu Narodowego .
W wyborach parlamentarnych w 2017 r . SIEL przedstawił czterdziestu ośmiu kandydatów z całej Francji, z których tylko sześciu zdołało przekroczyć próg 1%.
Renaud Camus prowadzi w wyborach europejskich 2019 listę Suwerenności, Tożsamości i Wolności oraz Partii Niewinności , zwaną „jasną linią” .
Rok | Głos | % | Początek listy | Ranga | Siedzenia |
---|---|---|---|---|---|
2019 | 1578 | 0,01 | Renaud Camus | 32 e z 34 | 0 / 79 |