Cercocebus atys
Zielona Małpa Mangabey, Sooty Mangabey
Cercocebus atys
Cercocebus atys ( Audebert ?, 1797 )
VU : Wrażliwy
Status CITES
Załącznik II , Rev. od 04.02.1977
Cercocebus atys to gatunek małp catarhine z rodziny Cercopithecidae . Nazywa się Green Mangabey Monkey , Sooty Mangabey , Smoky Cercocèbe lub Smoky Mangabey .
W Burkina Faso ( Cercocebus atys lunulatus ) zidentyfikowano podgatunek już zagrożony wyginięciem.
Taksonomia
Dawny podgatunek Cercocebus atys lunulatus Temminick, 1853 został przeklasyfikowany jako odrębny gatunek, Cercocebus lunulatus (Temminck, 1853) .
Uwagi i referencje
- (en) Murray Wróbel 2007. Słownik Elsevier ssaków: w łacińskim, angielskim, niemieckim, francuskim i włoskim . Elsevier, 2007. ( ISBN 0-444-51877-0 ) , 9780444518774, 857 stron. Wyszukaj w zeskanowanym dokumencie
- Meyer C., wyd. sc., 2009, Słownik nauk o zwierzętach . skonsultować się online . Montpellier, Francja, Cirad.
- Galat, G. i Galat-Luong, A. (2006). Nadzieja na przetrwanie krytycznie zagrożonego mangabeca białogłowego Cercocebus atys lunulatus: nowego gatunku naczelnych dla Burkina Faso . Oryx, 40 (3), 355-357 | abstrakcyjny
- McGraw, WS (1998). Trzy małpy bliskie wyginięcia w rezerwatach leśnych wschodniego Wybrzeża Kości Słoniowej. Oryks, 32 (3), 233-236.
Linki zewnętrzne
- (w) Reference Mammal Species of the World ( 3 th ed., 2005) : Cercocebus ATyS
- (fr + en) Numer referencyjny ITIS : Cercocebus atys
- (w) Katalog referencyjny życia : Cercocebus atys (Audebert, 1797) (dostęp:20 grudnia 2020 r.)
- (en) Odniesienie do CITES : Cercocebus atys gatunek (Audebert, 1797) (+ rozmieszczenie na Gatunek + ) (konsultowane na17 maja 2015)
- (en) Odniesienie IUCN : gatunek Cercocebus atys (Audebert, 1797)
- Aidara, D., Tahiri-Zagret, C. i Robyn, C. (1981). Stężenie prolaktyny w surowicy małp mangabei (Cercocebus atys lunulatus) i patas (Erythrocebus patas) w odpowiedzi na stres, ketaminę, TRH, sulpiryd i lewodopę . Dziennik reprodukcji i płodności, 62 (1), 165-172.
- Kone, I. i Akpatou, KB (2005). Identyfikacja stanowisk nadal skrywających małpy Cercopithecus diana roloway, Cercocebus atys lunulatus i Piliocolobus badius waldroni na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Raport, Ochrona gatunków i populacji zwierząt (CEPA), Schlierbach, Francja.
- Koné, I., Bené, JC i Bitty, A. (2006). Badania w lasach na południowym wschodzie Wybrzeża Kości Słoniowej w celu potwierdzenia obecności Cercopithecus diana roloway, Cercocebus atys lunulatus i Piliocolobus badius waldronae: przypadek niechronionego lasu laguny Ehy, N'gandan N 'gandan Sklasyfikowany Las i Park Narodowy Wysp Ehotilé . Raport z misji dla CEPA, 21.
- Lowenstine, LJ, Pedersen, NC, Higgins, J., Palus, KC, Uyeda, A., Marx, P., ... i Gardner, MB (1986). Badanie seroepidemiologiczne u naczelnych żyjących w niewoli ze starego świata pod kątem przeciwciał przeciwko retrowirusom ludzkim i małpim oraz izolacja lentiwirusa z mangabey (Cercocebus atys). Międzynarodowe czasopismo onkologiczne, 38 (4), 563-574 | podsumowanie .
- Santiago, ML, Range, F., Keele, BF, Li, Y., Bailes, E., Bibollet-Ruche, F., ... i Shaw, GM (2005). Zakażenie wirusem niedoboru odporności wolno żyjących mangabei (Cercocebus atys atys) z lasu Tai, Wybrzeże Kości Słoniowej: implikacje dla pochodzenia epidemicznego ludzkiego wirusa niedoboru odporności typu 2 . Journal of Virology , 79 (19), 12515-12527.
- *K. Tomonaga, J. Katahira, M. Fukasawa, MA Hassan, M. Kawamura, H. Akari, ... i M. Isahakia (1993). Izolacja i charakterystyka małpiego wirusa niedoboru odporności u afrykańskich mangabejuszy białokoroni (Cercocebus torquatus lunulatus). Archiwum wirusologii, 129 (1-4), 77-92 | podsumowanie .