Simaitha

Simaitha , zwana także Cimétha , Simétha lub Simaetha , to postać, która pojawia się w romansie Drugiego Teokryta .

Postać z Teokryta

Simaitha próbuje odzyskać swojego kochanka, przystojnego Delphisa, używając czarów lub praktyk magicznych . Pomaga jej służąca Thestylis, która towarzyszy jej w jej magicznych działaniach, a także zasięgnęła rady asyryjskiej obcokrajowca. Odnosi się również do innych starożytnych magów lub czarownic boskiego lub ludzkiego pochodzenia: Circe , Medea , Perimedes .

Imię Simaitha

Nie możemy mylić czarodziejki Simaitha, która byłaby mieszkańcem Cos , i Simaitha z Arystofanesa, która mieszka w Megara : kurtyzana Simætha została porwana przez pijaną młodzież, która przybyła do Megary, Megarianie, oburzeni bólem, porwani z kolei dwie kurtyzany Aspazji .

Jego nazwa jest złożeniem czasownika αἴθω , „palę” i „ simos  ”, „  podpuchnięty nos”, „pusty” i może oznaczać „  spalony nos  ”, co może być pseudonimem kurtyzany czekającej na swoich klientów na zewnątrz, np. Simaitha Arystofanesa lub może oznaczać „która płonie w jej łonie”, jak namiętna i zaniedbana kochanka Teokryta.

Portret społeczny

Mieszkałaby w Cos , według kilku wskazówek: Wspomina o pewnym Filinonie , zwycięzcy wyścigu na igrzyskach olimpijskich w latach -264 i -260. Jej kochanek pochodzi z Myndos , miasta położonego w Azji Mniejszej naprzeciw wyspy Kos. Używa przysięgi kobiet z Cos, Par les Moires , tak jak je widzimy w Hérondas . Ma pokojówkę Thestylis. Simaitha jest ofiarą, ponieważ jest zaniedbywana przez swojego kochanka Delphis.

Sekwencja aktów magicznych

Simaitha przygotowuje philtrę , mikstury przeznaczone do związania jej kochanka, które będą ugniatane nad progiem drzwi jej kochanka. Używa staromodnego wazonu kélébé, który owija wełną. Spala też jęczmień, zwykle używany w ofiarach, liście laurowe, otręby. Potem topi trochę wosku, może figurę woskową. Następnie obraca romb , coś w rodzaju czubka maga. Następnie wykonuje trzy libacje, liczbę rytualną. W końcu przygotowuje coś w rodzaju wywaru, magicznego napoju, na który składają się różne składniki, w tym afrodyzjaki. Wszystkie te praktyki są powszechne w magii miłości. Simaitha używa magii sympatycznej.

Rytualny chór

Niektóre zdania pojawiają się kilka razy:

„Magiczna pliszka” powraca dziesięć razy. „Dowiedz się, skąd wzięła się moja miłość, czcigodna Seleno!” wraca trzynaście razy.

Potomność postaci

• Wergiliusz naśladuje idyllę Teokryta w jego Bukolikach, a postać Simaithy przejmuje postać zakochanego w młodym Dafnis pasterza Alphésibée. Iluminacja ze średniowiecznego rękopisu należącego do biblioteki miejskiej Dijon przedstawia Alphésibée, przedstawioną jako starą kobietę trzymającą figurkę i jej służącą trzymającą zioła.

• Voltaire napisał również imitację:

„Królowo nocy, powiedz, jaka była moja miłość,

Jak na moim łonie, dreszcze i płomień

Szli za sobą, zgubili mnie po kolei;

Jakie słodkie transporty sprowadziły na manowce moją duszę;

Jak moje oczy szukały na próżno tego dnia.

Jak kochałem i nie myśląc o przyjemności,

Nie mogłem ani mówić, ani milczeć.

Królowo nocy, powiedz, jaka była moja miłość.

Przyszedł mój ukochany, o wspaniałe chwile!

Wziął mnie za ręce, wiesz o tym, żyjesz tym,

Byłeś świadkiem jego przysięgi winy,

Jego pocałunków, tych, które odwzajemniłem;

Przyjemności, którymi byłem odurzony.

Urocze chwile, idź bez regresu

Daphnis zdradza miłość, którą mi przysiągł!

Królowo nocy, powiedz, jaka była moja miłość. "

• Postać Simaithy staje się w XIX wieku romantyczną bohaterką, czasami pozbawioną magicznych praktyk, co pojawia się w dziele niemieckiej poetki Amalie von Helvig  (en) , Die Schwestern von Lesbos ( The Sisters of Lesbos ), wydanym przez Friedricha Schiller w 1800 roku, w elegii przez Alfred de Vigny , Simétha , wzięte z kolekcji poemes antyki et moderne , w której role są odwrócone, ponieważ jest głośnik, który cierpi z Simaitha na brak zainteresowania, a w villanelli przez Oscar Wilde , w którym poeta zwraca się do Teokryta jako śpiewaka Persefony .

• Grecki artysta Démétrios Galanis (1879 - 1966) reprezentuje Simaithę ze swoim kochankiem.

• Ona jest bohaterką krótkim filmie Ben Ferris  (w) , Simaitha , wykonane w 2001 roku, zainspirowany idylli Teokryta.

Załączniki

Powiązane artykuły

• Teokrytka

Linki zewnętrzne

• [8] Sielanki Teokryta przetłumaczone przez Leconte de Lisle.

Uwagi i odniesienia

1. Paulys Realencyclopädie der Classischen Altertumswissenschaft, Art Astrology, 1896.
2. Według Philippe-Ernesta Legranda , Bucoliques Grecs , tom I, Théocrite , Les Belles Lettres , 1946, s.  94 i 100.
3. Les Acharniens , autorstwa Arystofanesa , francuskie tłumaczenie Eugène Talbot , 1897.
4. Theocritus, Idyll II: Przez dwanaście dni ten perfidny człowiek był daleko ode mnie i nie pyta, czy żyję, czy umieram.
5. Les Magiciennes de Théocrite et les papyrus magiques , Proceedings of the 9th Conference of the Villa Kérylos in Beaulieu-sur-Mer, autor: Béatrice Meyer, 1999, s. 71 i kw.
6. Paulys Realencyclopädie der Classischen Altertumswissenschaft, artykuł Aberglaube 1893.
7. Zobacz stronę poświęconą typologii ceramiki greckiej .
8. Dictionary of Greek and Roman Antiquities , Charles Daremberg i Edmond Saglio, hatchet, 1877-1919, artykuł w Katalogos.
9. Theocritus, Idyll 2, farmaceuci
10. W rzeczywistości jest to Jynx , grecka nazwa torcol, którego fizyczne cechy predysponują do przywoływania magii miłości, jeśli chodzi o przywrócenie niewiernego kochanka.
11. [1] Theocritus , Idylls, II.
12. Eglogue VIII, Damon i Alphésibée .
13. [2] patrz iluminacja i jej opis na stronie www2.culture.gouv.
14. Théocrite , Voltaire , w Complete works , Furne bookstore, tom II, 1835, s. 686.
15. [3] patrz wiersz w języku niemieckim opublikowany w czasopiśmie Musen-Almanach für das Jahr 1800  (de) , S. 1-182.
16. [4] Przeczytaj wiersz na Wikiźródłach.
17. [5] przeczytaj wiersz Theocrite on the Gallica site, wiersz 21, przetłumaczony przez Albert Savine, Stock, 1907.
18. [6] Zobacz rycinę na stronie internetowej Galerii Narodowej w Grecji.
19. [7] Zobacz profil krótkometrażowy na stronie imbd.