Demetrios Galanis

Demetrios Galanis Obraz w Infoboksie. Geórgios Roïlós  (en) , Portret Démétriosa Galanisa (1898),
drzeworyt.
Narodziny 17 maja 1879 r.
Kými
Śmierć 20 marca 1966(w wieku 86 lat)
Ateny
Imię w języku ojczystym Δημήτριος Γαλάνης
Narodowości francuski
grecki
Zajęcia Malarz , grawer , rysownik
Inne zajęcia Nauczyciel
Trening Państwowa Szkoła Sztuk Pięknych
Mistrzowie Nikifóros Lýtras , Fernand Cormon
Miejsce pracy Paryż
Tata Emmanouil Galanis ( d )

Demetrios Emmanuel Galanis , znany również jako Demetriusz-Emmanuel GALANIS (w nowoczesnej grecki  : Δημήτριος Γαλάνης ), to grecki malarz i grawer naturalizowany francuski urodzony w Kymi (wyspa Eubea , Grecja ) na17 maja 1879 ri zmarł w Atenach dnia20 marca 1966.

Najpierw rysownik satyryczny , potem pejzażysta, następnie poświęcił się grawerowaniu .

Biografia

Demetrios Galanis wszedł do studia Fernanda Cormona w École des beaux-arts de Paris w 1900 roku. Współpracował we francuskich gazetach komiksowych i satyrycznych, takich jak L'Assiette au Beurre , Le Cri de Paris , Gil Blas , Le Rire , Le Canard Sauvage , Le Témoin , oraz Niemców, takich jak Simplicissimus , Lustige Blätter , w których współpracuje również Pascin , których zaprezentuje francuskim gazetom po przyjeździe do Paryża w 1907 roku. Dla tych gazet kreśli rozległą panoramę miejsc rozkoszy paryżan . W tym samym czasie Galanis produkował plakaty reklamowe.

W 1904 wystawiał się w Salonie Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych , następnie w Salon d'Automne , Salon des humoristes i Salon des Independents .

W Paryżu Galanis bywa w kręgach intelektualistów i spotyka Jean Moréas , André Derain , Henri Matisse i Aristide Maillol . Jego estetyka jest bliższa estetyce Maillola niż Matisse'a. Jest pierwszym artystą pochodzenia greckiego, który został uznany za pełnoprawnego członka europejskiej awangardy. W 1912 brał udział z kubistami w wystawie Sekcji d'Or . Jego prace malarskie składają się zasadniczo z pejzaży, zwłaszcza z południa, i martwych natur, z których wystawił trzy numery na Salon des Indépendants w 1914 roku . W czasie I wojny światowej zaciągnął się do Legii Cudzoziemskiej, a na Korfu uzyskał obywatelstwo francuskie.

Po powrocie Galanis zrezygnował z rysowania prasy i poświęcił się grafice. Najpierw drzeworyt, potem akwaforty . Dla drzeworytu, że stosuje się technikę ilustracji z XIX E  wieku: rower, dłuta na dwa lub sześć krawędzi pozwalając wyciągnąć jednocześnie dwa lub sześć równoległych linii.

W 1920 roku, w którym ukończył swój Nu-assis , brał udział w wystawie wraz z innymi zwolennikami sztuki nowoczesnej, takimi jak Matisse i Georges Braque, aw 1921 z Juanem Grisem , Raoulem Dufym , Markiem Chagallem i Pablo Picasso .

Na początku lat 20. znany we Francji Galanis przygotowywał spektakle w Brukseli , Londynie i Nowym Jorku . W 1922 roku w galerii La Licorne dedykowano mu pierwszą osobistą wystawę, która wzbudziła entuzjazm krytyków i umocniła jego reputację. Siedząca Nude jest wśród prezentowanych prac. W przedmowie do katalogu wystawy André Malraux opisuje swoją pracę jako „zdolną do wywoływania emocji porównywalnych z tymi, które miał Giotto  ” .

W 1922 roku paryska prasa ( Le Crapouillot ) zgłoszone na wystawie artystów Stała Le Breton , Jean Lébédeff , Paul Hermann , Roger-Maurice GRILLON , Jacques Beltrand , Robert Bonfils , Louis Bouquet , Paul-Émile Colin , Georges Gimel , Demetrios GALANIS , Carlègle , André Deslignères i ich drzeworyty w Galerie Le Nouvel Essor, która poprzedza ich wspólne powieszenie, na początku 1923 r. w Salon de la Société de la gravure sur bois original , w Pavillon de Marsan .

Na Wystawę Powszechną w Paryżu w 1937 roku Galanis wyprodukował cztery znaczki typu „Dżin”, które zostały wydane.15 września 1936.

Profesor Beaux-Arts w Paryżu , w 1945 roku został wybrany członkiem Akademii Sztuk Pięknych .

Jego syn Jean-Sébastien Galanis, zaangażowany w Wolną Francję , zniknął na morzu na statku towarowym Lisieux podczas II wojny światowej . Demetrios Galanis zmarł dnia20 marca 1966w Atenach . Jego żona zmarła w następnym roku.

Grafika

Dla rytego dzieła Galanisa Janine Bailly-Herzberg zidentyfikowała drzeworyty , akwaforty , czarne maniery i monotypie .

Wystawy

Ilustracje (oś czasu)

Démétrios Galanis zilustrował ponad sto książek bibliofilskich .

Studenci

Uwagi i referencje

  1. Słownik Benezita .
  2. Gaïté Dugnat i Pierre Sanchez ( pref.  Christian Galantaris), Słownik francuskich i zagranicznych rytowników, ilustratorów i plakacistów 1673-1950 , t.  2, Dijon, Drabina Jakuba,2001, 2565  s. ( ISBN  978-2-913224-19-3 , OCLC  422119252 ) , s.  975.
  3. Janine Bailly-Herzberg , Słownik grafiki francuskiej 1830-1950 , Grafika i rzemiosło, 1985, s.  128-129 .
  4. Dominique Lobstein (przedmowa Serge Lemoine ), Dictionary of Independents 1884-1914 , Dijon, L'Échelle de Jacob , 2003, s.  708 .
  5. N O  10718 kwietnia 1903, Farmaceuci , 14 stron czarno-kolorowych rycin; N O  2014 lutego 1905, Czerwony Car  ; N O  46926 marca 1910, Poor Easter , 14 stron czarno-kolorowych rycin, tekst Henri Bachelin .
  6. Tygodnik założony w 1896 roku, którego okładka jest ilustrowana.
  7. wykluczanie Teksty n OS  219 sierpnia 1903 i 26 z 13 września 1903.
  8. Na przykład Histoire du Champagne , 1904, Wybór dżentelmena , dla Mumm .
  9. André Malraux, „Obraz Galanisa” 1922 , w Pisma o sztuce, I , Dzieła wszystkie, IV, Gallimard, Bibliothèque de la Pléiade , 2004, s.  1170 . „Galanis zainspirował Malraux swoim pierwszym tekstem o malarstwie i to właśnie temu malarzowi poświęcony jest ostatni” (André Malraux, „Hommage à Demetrius Galanis”, 1976, w: Écrits sur l'art, II , Œuvres completes, V , Gallimard, Bibliothèque de la Pléiade, 2004, przypis s.  1552 .
  10. Odpowiednio 20c, liliowy, 30c, zielono-niebieski, 40c, ultramaryna, 50c, pomarańczowo-czerwony, druk rotacyjny (karta centowa z datowanym rogiem). Dziennik Bulletin , n O  2721 września 1936.
  11. Słownik grafiki francuskiej , Paryż, Sztuka i rzemiosło książki / Flammarion, 1985, s.  128 .
  12. Firma działająca od 1911 do 1935.
  13. Ilustracje online na Gallica .

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne