Jynx (mitologia)

Jynx (w starożytnej grece Ἴϋγξ  / Íünx , „  torcol  ” ) jest raczej poufną postacią z mitologii greckiej . Jego mit opiera się na późnych i sprzecznych źródłach, które wszystkie spotykają się u progu metamorfozy.

Mit

La Souda , która dostarcza najwięcej informacji, zamienia ją w nimfę , córkę Echo lub Peitho (Perswazja). Chciałaby uwieść Zeusa jego narkotykami, ale Hera zamieniłaby ją w kamień  ; za to nazywano ją κιναίδιον  / kinaídion ( „mały zboczeniec ). Ta kamienna metamorfoza jest jednak w mniejszości i jest tradycyjnie kojarzona z torcolem ( Jynx torquilla ), ptakiem znanym wśród Greków jako budzący miłość.

Antoninus Liberalis przedstawia zupełnie inną wersję postaci: córka Pierosa (a więc śmiertelniczka), ona i jej siostry chciałyby zmierzyć się z Muzami w konkursie muzycznym, co wyjaśnia jej przemianę w torcola.

Uwielbiam magię

Theocritus w swojej drugiej sielance przedstawia kobietę Simaithę, która próbuje odnaleźć miłość swojego kochanka, przywołując m.in., ale wielokrotnie, Jynx (najczęściej tłumaczone przez torcol , ale także przez Pliszkę czy Ptak święte ) jako postać boską. zdolny do magicznego działania na kochanka, który ją porzuca. Ptak wywoływana jest tu zgodnie z zasadą magii sympatycznej, opisanej przez Frazer , etnologa angielskiej: Simaitha stara się, by jej ukochany wróci do niej, dlatego, aby mu spojrzeć wstecz, ku niej, a Torcol jest ptak, który symbolizuje ta operacja w samej nazwie.

Uwagi

  1. (en + grc) Souda ( czytaj online ), sv Ἴϋγξ (= jota 759 i 761 Adler).
  2. Souda , jota 759.
  3. Souda , jota 761.
  4. Zobacz na przykład Pindare , Odes [ szczegóły wydań ] ( czytaj online ), Pythic , IV, 380. Patrz również scholies Pindara ( pytyjski , IV, 381a i Nemean , IV, 56) do Theocritus ( Idylles , II, 17) oraz Likofron z Chalkis ( Alexandra , 310).
  5. Antoninus Liberalis , Metamorfozy [ szczegóły wydań ] , IX.
  6. [1] Theocritus , Idylls, II
  7. James George Frazer , The Golden Bough , t.  1: Magiczny król w społeczeństwie prymitywnym (1890), tłum., Robert Laffont, coll.  „Książki”, rozdz. 3.

Zobacz też