Scenariusz

Scenariusz, nazywany również ciągłość dialogu , to dokument napisany przez jednego lub kilku scenarzystów , który pozwala na produkcję i realizację danego utworu audiowizualnego , czy jest to film fabularny , A film telewizyjny , epizod z serialu telewizyjnego , A dokumentalny , A film krótkometrażowy , klip , reklama , film animowany lub inny. Komiks wykorzystuje również rodzaj skryptu przed produkcją oryginalnych rysunków.

Określenie (z włoskiego  : Scenariusz / ʃ e n ː r j O / mnogiej: scenari ) przeznaczona pierwotnie „ustawienie teatralne”, lecz także „postoju roboczego” i użyto go najpierw przez dell'arte comedii . Słowo „scenariusz” jest używany po raz pierwszy we Francji w 1907 roku przez Georges Méliès . Dziś spędzony w języku francuskim , ma ostry akcent i ma wiele scenariuszy .

Podczas kręcenia filmu scenariusz jest narzędziem pisemnym na końcowym etapie rozwoju projektu . Ten krok podąża za pracą nad wysokościami dźwięków , streszczeniem , sekwencerami , przetwarzaniem i poprzedza rozpoczęcie produkcji projektu (która obejmie pre-produkcję, reżyserię i postprodukcję).

W porównaniu do pisarstwa teatralnego, do którego jest podobny, scenopisarstwo nadaje ważniejszą część obrazowi, opisom (zwanym też didascalies ) i ogólnie mniej ważną część dialogowi.

Różne rękopisy

Od czasu wynalezienia kina powstało około piętnastu rodzajów dokumentów, każdorazowo dostosowujących się do potrzeb technicznych i nowinek (wygląd zewnętrzny, kino gadające , efekty specjalne ) i artystycznych ( sekwencja ujęcia , improwizacja , choreografia , montaż sekwencji itp.) .). Obecne formy dokumentów, zwłaszcza w formatowaniu typograficznym, zostały utrwalone w latach 50. XX wieku i są skrupulatnie utrzymywane w anglojęzycznych kręgach kinowych oraz w pewnych formach restrykcyjnych ( karykatury , fałszywe filmy cyfrowe ), ale generalnie są mniej przestrzegane w Europie. Ważne jest, aby scenariusz był zrozumiały dla wszystkich zaangażowanych w film.

Po zaakceptowaniu i wdrożeniu do produkcji scenariusz staje się dokumentem odniesienia dla różnych branż zaangażowanych w produkcję filmu.

Etap po scenariuszu to „obnażenie” ciągłości, o której mówi reżyser i tradycyjnie pierwszy asystent , informacji o reżyserii, kostiumach, oświetleniu, scenografii, efektach specjalnych czy lokalizacji…, aby napisać wycinek techniczny opisujący film ujęcie po ujęciu, numerowane na tę okazję, ze wskazaniem położenia, ogniskowej i ruchów kamery. Ten ostatni dokument nie zawiera już przeglądu pożądanego filmu, ponieważ ujęcia niekoniecznie są kręcone w kolejności narracyjnej.

Pisanie scenariusza

Pisanie scenariuszy to specyficzny proces pisania, który różni się od literatury ze względu na ograniczenia i konwencje, które zawiera ( patrz poniżej ), a przede wszystkim ze względu na fakty. Opisuje tylko obrazy i dźwięki. Jest to konieczne dla wzajemnego zrozumienia różnych zainteresowanych stron w produkcji filmu, z których każdy ma potrzeby informacyjne specyficzne dla swoich funkcji. Na przykład: zespół dekoracji będzie obserwował wskazania miejsc ("INT" lub "EXT"), nazwy dekoracji i ich opisy, a zespół oświetlenia będzie również szukał wskazań odnoszących się do czasu, kiedy ma nastąpić. działanie w ciągu dnia poprzez wskazania „NOC”, „DZIEŃ” lub „WIECZÓR”, porę roku i prognozę pogody.

Kierunki sceniczne

Dyspozycje sceniczne to opis akcji, postaci i scenerii. To określenie zastąpiło „narracyjno-opisowe części scenariusza, zwane inaczej kolumną „akcji” w starym formacie, czy nawet wytyczne sceniczne w słowniku teatralnym” .

Fakty wizualne i dźwiękowe zawsze opisują w czasie teraźniejszym i bardziej marginalnie pewne efekty edycyjne , takie jak retrospekcje , zmiany oświetlenia, jeśli nie płyną ze źródła, oraz pewne efekty specjalne, takie jak zanikanie przejść , przełączanie na czarno-białe lub zwolnione tempo . Ale w żadnym wypadku nie mogą zawierać elementów niematerialnych, takich jak myśl bohaterów lub niewidoczny aspekt ich kondycji (na przykład fakt bycia sierotą). Co więcej, pełny opis sceny jest w istocie niemożliwy, żmudny do przeczytania i może zaszkodzić czasowej kwantyzacji strony na minutę filmu.

Nie trzeba już wyczerpująco opisywać wnętrza domu, ale w kilku słowach zasugerować jego styl (np. „mieszczański salon przed wojną”) i zastanowić się tylko nad meblami lub rekwizytami, które będą ważne w opowiadanie historii.

Dźwięki i dialogi

Scenariusz opisuje również dźwięki (lub ich brak), czy to odgłosy, dialogi, czy muzykę intradiegetyczną przydatną w narracji. Scenarzysta w zasadzie nie dba o wskazanie muzyki towarzyszącej ( muzyka pozadiegetyczna ) ani sztuczek . Jeśli chodzi o obraz, napisane są tylko dźwięki niezbędne do opowiadania. Jeśli sekwencja ma miejsce w plenerze w mieście, opisywanie odgłosów ulicy nie jest przydatne, chyba że historia jest niezbędna.

Dialog, który jest przedmiotem szczególnego formatowania na dokumencie ( patrz niżej ), jest prawdopodobnie dodany do didascalie intencjonalności, która pozwala wskazać, do kogo jest adresowana postać, w jaki sposób lub jakie emocje ona okazuje. Jeśli krzyczy, scenarzysta może wykorzystać swoją linię. W przypadku lektora , edytor określa nawiasy obok nazwy mówiącego bohatera, słowo „outfield”, „off” lub „voice over”.

Ustaw atmosferę

„Pisanie nie jest płaskim opisem. Musi oddawać atmosferę, rytm filmu, ale z jak największą oszczędnością i tylko z myślą o kręceniu. „ Ten cytat Oliviera Assayasa , który był scenarzystą André Téchiné, zanim został reżyserem, ilustruje najbardziej literackie potrzeby, humorystyczne, emocjonalne lub poetyckie pisanie, aby wesprzeć opis i stanowić ewokację . Można wtedy pisać elementy niewizualne i niedźwiękowe, o subiektywnym porządku (choć oszczędnie), tworząc precyzyjną atmosferę:

Przykłady opisów postaci

„TRAVIS BICKLE, 26 lat, szczupły, twardy, twardy samotnik. Na powierzchni wygląda pięknie, a nawet atrakcyjnie; ma spokojne, spokojne spojrzenie i rozbrajający uśmiech, który pojawia się znikąd, rozświetlając całą jego twarz. Ale za tym uśmiechem, wokół jej ciemnych oczu, na wychudłych policzkach, kryją się niepokojące plamy spowodowane życiem pełnym wewnętrznych lęków, pustki i samotności. Wydaje się, że wyprowadził się z kraju, w którym zawsze jest zimno, kraju, w którym mieszkańcy rzadko mówią. Głowa się porusza, wyraz twarzy się zmienia, ale oczy wciąż pozostają nieruchome, bez mrugnięcia, przebijając pustą przestrzeń. Travis dryfuje teraz w noc Nowego Jorku, ciemny cień wśród ciemniejszych cieni. Niezauważony, bez powodu, by być zauważonym, Travis tworzy jedność ze swoim otoczeniem. Nosi luźne dżinsy, kowbojskie buty, westernową koszulę w kratę i znoszoną beżową wojskową kurtkę z wyhaftowanym napisem: „King Kong Company 1968-70”. " (En) Paul Schrader, "  Taksówkarz  " (dostęp 22 marca, 2020 )

Paul Schrader , scenariusz Taksówkarza

„Pojawia się Spike. Niezwykle wyglądający facet. Ma niezwykłe włosy, niezwykły zarost i niezwykły walijski akcent. Bardzo białe, jakby jego ciało nigdy nie widziało słońca. Nosi tylko szorty. „ (En) ”  Notting Hill (1999) scenariusz filmu – Scenariusze dla Ciebie  ” , na sfy.ru (dostęp 22 marca 2020 r . ) .

Richard Curtis , scenariusz do filmu Miłość od pierwszego wejrzenia w Notting Hill

Opisy dekorów

„Niebo antracytowo-szare. Stłumiony hałas samochodów osobowych i ciężarowych przejeżdżających drogą krajową. Linia kolejowa, przejazd kolejowy i niewielka nieczynna stacja. Kamienny dom przerobiony na zajazd: na parterze sala restauracyjna i nad mieszkaniem właścicieli. " "  Zbrodni  " [PDF] (dostęp 22 marca, 2020 )

- Yann Brion, Olivier Douyère i Frédéric Schoendoerffer , scenariusz miejsc zbrodni

Suchy styl nominalnych zdań przyczynia się do atmosfery sceny.

Ogromny zegar dziadka opiera się w zamyśleniu o ścianę, a żelazny piec opalany drewnem odwraca się w zardzewiałym użalaniu się nad sobą, podczas gdy masywna sofa w ciężkim stylu secesyjnym rozciąga się w unoszącym się świetle i rozproszonym... Meble o dziwnych kształtach śpią pod bielą prześcieradła ochronne, jak ośnieżone prehistoryczne zwierzęta, które wymarły dawno temu. » Ingmar Bergman ( trad.  ze szwedzkiego), Cris et Chuchotements , Paryż, La Nouvelle Revue française - Gallimard, coll.  „Literatura specjalna”,19 września 1979, 208  pkt. ( ISBN  2-07-028739-4 ) , s.  28

Ingmar Bergman , scenariusz Cris et Chuchotements

Bergman wyraźnie łamie zasady pisania scenariuszy, tymi poetyckimi porównaniami i antropomorfizmami . Podobnie jak Antonioni , nadmiernie opiera się na ewokacji, aby stworzyć atmosferę, co czyni go swoim osobistym stylem. Jeśli pozwolił sobie na napisanie tego scenariusza w ten sposób, to dlatego, że jest także reżyserem tego filmu, a zatem jedynym arbitrem w przypadku niejednoznacznej interpretacji.

Struktura

Scenariusz na ogół podejmuje teatralną spuściznę o strukturze trzyaktowej , a mianowicie:

  1. scena wystawiennicza;
  2. działanie (po incydencie wywołującym);
  3. zakończenie (działania).

Jest wiele sposobów na ich nazwanie, możemy spotkać ekspozycję , rozwój , wynik . Yves Lavandier cytuje Protasis , épitase , katastrofę z Arystotelesa , na otwarcie, rozwój, końcowe z Zeami , po urodzeniu konfliktów, punkt kulminacyjny i wstrząsy, pojednania z Hegla . Syd Field nazywa je instalacją, konfrontacją, rozwiązaniem .

Niektóre scenariusze unikają sceny wystawy, aby dostać się w samo serce akcji od pierwszych obrazów, takich jak Gwiezdne wojny (odcinek IV, 1977 ). Informacje o świecie sprzed rozpoczęcia akcji są podawane a posteriori.

Syd Field, Robert McKee , William C. Martell i inni amerykańscy teoretycy scenariusza zamrażają strukturę w trzech aktach i z dokładnym harmonogramem dla każdego aktu.

Od 1990, pisarz przypomnienie o Christopher Vogler staje się odniesienie do pisania skryptów i znalazł Dwanaście Kroków bohaterów podróżować z mitologa Joseph Campbell w strukturze większości amerykańskich produkcjach, jak Disney czy te z George Lucas , który przede wszystkim uznanym czerpiąc z nich inspirację do projektowania fabuły filmów Gwiezdnych Wojen .

Możliwe są inne formy i interpretacje struktury, a niektóre są konieczne, takie jak diagram quinarny Paula Larivaille'a w pięciu „aktach”, który obejmuje:

  1. Sytuacja wyjściowa: scena jest ustawiona, miejsce i postacie przedstawione i opisane
  2. Komplikacja: zakłócenie sytuacji wyjściowej
  3. Akcja: środki używane przez postacie do rozwiązania zakłócenia
  4. Rozwiązanie: konsekwencja działania
  5. Sytuacja końcowa: wynik rozstrzygnięcia, końcowa równowaga

Inaczej niż w teatrze, zakończenie „aktu” niekoniecznie oznacza zmianę scenerii, postaci czy okresu, ale znaczący postęp w narracji.

Film eksperymentalny bada innych struktur lub braku struktury.

Postacie

Postacie są przede wszystkim wytworami scenariuszy, zanim zostaną zagrane przez aktorów.

Pierwszy to oczywiście protagonista , postać, której historia jest opowiadana i która najbardziej ewoluuje. Na ogół jest bohaterem lub bohaterką, może być bohaterem upadającym, antybohaterem i pozostaje w zasadzie „głównym bohaterem”, którego najczęściej widzimy na ekranie.

Antagonista (zazwyczaj wróg ) jest ten, kto sprzeciwia się bohaterem. Kiedy wróg jest zjawiskiem, na przykład katastrofą, mówimy o antagonizmie . Adiuwant jest typem bohatera, który pomaga bohatera lub bohaterki. Z nadawcą , kto emituje quest, że bohater będzie musiał wykonać, otrzymamy strukturę z actantial schemacie z Greimas . W przypadku tych ostatnich role mogą zmieniać pozycję w strukturze w zależności od fabuły: w ten sposób adiuwant może stać się np. bohaterem lub wrogiem.

Charakteryzacja

Postacie w scenariuszu są mniej lub bardziej scharakteryzowane , to znaczy autor mniej lub bardziej szczegółowo przypisuje im kulturę psychiczną, fizyczną, społeczną i przeszłe. Charakteryzacja jest siłą napędową intryg, a „wady” postaci ułatwiają widzom ich identyfikację .

Archetypy

Archetypy to nieświadome elementy kulturowe wspólne dla wszystkich narracji. Niezależnie od gatunku, kształtują narrację. Pełnią swoją funkcję w ruchu psychicznym i od czasów starożytnych były reprezentowane w ludzkiej postaci (lub deifikowane w mitologii). Scenarzysta używa go i może mieszać kody. W ten sposób zaskakujemy widza mentorem w przebraniu dziecka, bohaterem w przebraniu niepełnosprawnego…

  • Bohater , naiwny młody wojownik, który odkrywa świat. To właśnie w narracji postać ulega największej przemianie.
  • Mentor , mądry staruszek, który daje bohaterowi magiczne przedmioty (broń) błogosławieństwo lub radę.
  • Czarny charakter , ucieleśnienie absolutnego niebezpieczeństwa lub zła, który interesuje się mrocznymi projektami dla bohatera. Pierwotnie jest dzikim zwierzęciem (wilk, tygrys…) lub potworem (ogr).
  • Eliksir , nagroda, czasem kobieta do zawarcia małżeństwa na końcu opowieści lub lekarstwo, ratowanie życia, złoto, chwała, wiedza, medal, mikrofilm itp. Często jest to MacGuffin , pretekst do przygody.
  • „Trickster” , oszust, żartowniś, zły duch, niezbyt groźny, który powoduje wypadki, zagrażając bohaterowi lub niespodziewanie wychodzi z lasu. Przybiera postać zwierząt, niezdarnych postaci, niepohamowanych cech charakteru, powtarzającego się „pecha”. Często jest bohaterem oddechu (spokojna scena po intensywnej akcji). Reprezentuje intuicję lub instynkt.
  • Strażnik , strażnik, wartownik, drugi nóż, który sprawia trudności bohaterowi, gdy chce wejść do kryjówki złoczyńcy i którą może podbić sprytem.
  • Fragmenty  :
    • od pierwszej granicy. Bohater opuszcza znany mu obszar geograficzny, etniczny, emocjonalny, intelektualny, sentymentalny. Musi zrozumieć nowe prawa. Odkrywa swoich przyjaciół i wrogów.
    • drugiej granicy. To jest chronione przez strażnika  ; konieczna jest tutaj przebiegłość. Często tu pojawia się punkt, z którego nie ma powrotu .

Słownik techniczny

Adaptacje

Kinematograficzne adaptacja z powieści lub opowiadania polega na przekształceniu tych treści literackie w scenariuszu. Jest to szczególna praca, ponieważ wolność pisania, którą literatura obdarza autorami, podobnie jak narracja psychologiczna i poetycka, musi zostać przywrócona w dźwięku i obrazie. Dlatego często wymagane jest drastyczne przepisanie i reinterpretacja rytmu, ograniczenia czasowego, struktury i działania. Często czytelnicy z trudem rozpoznają oryginalne dzieło po adaptacji. W 2017 r. 21  % scenariuszy obsługiwanych przez CNC stanowiły adaptacje dzieł literackich.

Wynagrodzenie

Scenarzysta (s), a także scenarzyści dialogów , są częścią autorów filmów, z reżyserem (reżyserami) i autorem oryginalnej partytury muzycznej . Zgodnie z prawem francuskim otrzymują część praw autorskich, opłacaną przez jedno z trzech stowarzyszeń dystrybucyjnych ( Stowarzyszenie Autorów, Kompozytorów i Wydawców Muzycznych w przypadku klipów lub reklam, Obywatelskie Stowarzyszenie Autorów Multimedialnych w przypadku filmów dokumentalnych, Stowarzyszenie Autorów Dramatycznych i Kompozytorów w przypadku Fikcje). Zgodnie z amerykańskim prawem autorskim i jego wariantami, tylko umowa z firmą, która produkuje film, pozwala różnym autorom na otrzymywanie honorariów autorskich z eksploatacji utworu, a to prawo pozwala nawet producentowi na nabycie scenariusza: jego firma będzie wtedy właściciel przyszłych tantiem , podlegających ryczałtowemu zakupowi po podpisaniu umowy ze scenarzystą(ami) głównie zaangażowanym w tworzenie scenariusza.

Prezentacja i formatowanie

Scenariusz jest tradycyjnie prezentowany na kartce A4 , pisany tylko z przodu i odróżnia się od innych form pisma tym, że umownie strona reprezentuje średnio jedną minutę filmu.

Konwencje dotyczące formatowania dokumentu, choć dopuszczalne w Europie, przestrzegają standardu:

  • pokrywa strona muszą zawierać tytuł projektu w przybliżeniu w środku, a następnie nazwa i dane kontaktowe na scenarzysta (e), nazwisko reżysera, jeśli jest już wybrany, a czasem gatunek filmowy do których się odnosi,
  • czcionka musi być Times New Roman lub Courrier Nowy ,
  • wielkość czcionki powinna wynosić 12-14 pkt,
  • rozstaw standardowy (single), domyślnie na oprogramowanie edytora tekstu ,
  • tytuły sekwencji muszą być pisane wielkimi literami,
  • tytuły sekwencji muszą zaczynać się od oznaczeń uprzestrzennienia „EXT” lub „INT” (dekoracja zewnętrzna lub wewnętrzna), a następnie miejsce strzelania,
  • jeśli jest to konieczne dla zrozumienia sceny, tytuły sekwencji muszą zawierać wskazania względnej godziny i światła: „DZIEŃ”, „WIECZÓR” lub „NOC”,
  • numeracja sekwencyjna, a także przypomnienie aktualnego numeru sekwencyjnego na górze strony, jeśli zaczynało się na poprzedniej stronie, jest częścią konwencji, nawet jeśli w przypadku filmów krótkometrażowych nie zawsze jest to konieczne,
  • opis sceny lub didascalie musi zawierać istotne i wymieniać ważne punkty, takie jak niezbędne akcesoria do sekwencji,
  • imiona bohaterów biorących udział w dialogach sceny muszą być pisane wielkimi literami i wyśrodkowane,
  • blok dialogowy musi być cofnięty w lewo i prawo o co najmniej 3 cm,
  • słowa, które bohaterowie krzyczą lub podkreślają, muszą być pisane wielką literą
  • pod imieniem postaci w nawiasach i kursywą znajdują się wskazania sceniczne dotyczące wskazówki dialogowej (ton, gest, postawa),
  • liczba stron, zazwyczaj u góry w kierunku krawędzi, jest niezbędna.

Inne informacje mogą ułatwić czytanie i zrozumienie gotowego projektu:

  • oznaki przejścia od jednej sceny do drugiej („zanikanie”, „zanikanie do czerni”, „zanikanie do bieli”, „cięcie”),
  • rodzaj sekwencji ( flashback lub analepse, flashforward lub prolepse, sen, montaż-sekwencja , sekwencja muzyczna itp.),
  • nietypowe sygnały dźwiękowe (z wyłączeniem dialogów).

Taka forma prezentacji pozwala oszacować czas pracy w tempie jednej strony i ostatecznie około minuty filmu.

Scenariusze przeznaczone dla Hollywood , mają być wydrukowane na papierze listowym (8½ x 11 cali , czyli 27,94 × 21,59  cm ), zwykle z potrójną perforacją, która polega na oprawie spiralnej lub śrubowej. Marginesy górny i dolny są ustawione w zakresie od 0,5 do 1 cala. Lewy margines jest ustawiony na 1,2 - 1,6 cala, a prawy margines jest ustawiony na 0,5 do 1 cala.

Pomoc programowa przy pisaniu scenariuszy

Istnieją rozwiązania programowe do pisania dokumentów na komputerze z poszanowaniem konwencji: od prostego arkusza stylów i pliku parametrów dla edytorów tekstu, do oprogramowania własnościowego (zwykle płatnego), a nawet serwerów do pracy grupowej przy użyciu przeglądarki internetowej, takiej jak Celtx .

Pomoc instytucjonalna dla scenariusza

We Francji CNC przydziela pomoc finansową lub usługi korekty i przepisywania każdego roku, na podstawie decyzji komisji, scenarzystom, którzy zgłosili się.

Bibliografia

Pracuje
  • Napisanie animacji, zbiór wystąpień i praktycznych informacji na temat scenariusza filmu animowanego , Paryż, Afca,2001, 112  s. ( ISBN  2-9515984-0-8 ).
  • L'art du script , Paryż, Klincksieck - Archimbaud, coll.  "Debaty filmowe",2012, 231  s. ( ISBN  978-2-252-03827-7 ).
  • Marie-France Briselance , Lekcje scenariuszy - 36 dramatycznych sytuacji , Paryż, wydania Nouveau Monde,2006, 362  s. ( ISBN  2-84736-180-4 ).
  • Olivier Cotte , Pisanie dla kina i telewizji: struktura scenariusza, narzędzia i nowe techniki kreatywnego pisania , Paryż, Dunod ,2014, 224  s. ( ISBN  978-2-10-070371-5 ).
  • Olivier Cotte , Adaptacja książki na potrzeby kina i telewizji: od dzieła oryginalnego do scenariusza , Paryż, Armand Colin ,2020, 224  s. ( ISBN  978-2-200-62725-6 ).
  • Syd Field ( trad.  angielski) Scenariusz: podstawy pisania scenariusza , Paryż/Paryż, Dixit2008, 272  s. ( ISBN  978-2-84481-121-9 ).
  • Syd Field ( tłum.  z angielskiego), Jak zidentyfikować i rozwiązać scenariusz , Paryż / Trappes, Dixit2006, 288  s. ( ISBN  978-2-84481-113-4 ).
  • Kino Animacji, rezydencja, pisanie w Fontevraud , edycje 303,2014, 128  pkt. ( ISBN  978-2-917895-16-0 i 2-917895-16-0 )
  • Yves Lavandier , Dramaturgia , Nowe wrażenia ,2019( 1 st  ed. 1994), 703  , str. ( ISBN  978-2-87449-658-5 ).
  • Yves Lavandier, Budowanie historii , Bruksela, Les Impressions Nouvelles ,2019( 1 st  ed. 2011), 383  str. ( ISBN  978-2-87449-699-8 ).
  • Yves Lavandier, Oceń scenariusz , Klaun i dziecko,2018( 1 st  ed. 2011) ( ISBN  978-2-910606-15-2 ).
  • Dominique Parent-Altier , Podejście do scenariusza , kolekcja 128 kino,2004( ISBN  2200276524 ).
  • Philippe Perret i Robin Barataud ( pref.  Yves Lavandier ), wiedzą, jak pisać i prezentować swój scenariusz , Encre de siagne,2013, 128  pkt. ( ISBN  2-9513520-0-X ).
Artykuły
  • Jacqueline Viswanathan , „  Akcja. Fragmenty narracyjno-opisowe scenariusza  ”, „ Kina: przegląd opracowań kinematograficznych” , t.  2 n o  1,1991, s.  7-26 ( przeczytaj online [PDF] , dostęp 19 marca 2020 ).

Uwagi i referencje

  1. W języku włoskim liczba mnoga od script to scenariusz, a nie scenariusz  : lo scenariusz / gli scenariusz  : patrz (it) „  scenariusz  ” na stronie Dizionario di Italiano  ; (it) „  scenariusz  ” , w La Repubblica  : dizionari
  2. (it) „  Scenariusz  ” , na temat Treccani .
  3. Bernard Trémège, Księga scenariusza ( prezentacja online , czytaj online ) , s.  50.
  4. "  scenariusz  " , w Wikisłowniku .
  5. „  Maison de Jean Cocteau - Biuro Turystyczne Milly-la-Forêt, Vallée de l'École, Vallée de l'Essonne  ” (dostęp 25 marca 2020 r. )
  6. Viswanathan 1991 , s.  8.
  7. "  Plik. Scenariusz scenarzyści  ” POSITIF , N O  363maj 1991.
  8. Viswanathan 1991 , s.  16.
  9. Lavandier 2019 , s.  155.
  10. (en-US) „  Mythic Discovery: Revisiting the Meeting between George Lucas and Joseph Campbell  ” , na StarWars.com ,22 października 2015 r.(dostęp 20 maja 2020 r. )
  11. Hidalgo, Wallace i Windham 2012 , s.  41.
  12. "  Dlaczego 3-aktowa struktura zabija twój skrypt | Tysiące iluminatorów !  » (Dostęp 18 maja 2020 )
  13. "  Francuskie scenariusze filmowe: trochę statystyk  " , na Anonimowych Czytelnikach ,23 stycznia 2018(dostęp 22 marca 2020 r . ) .
  14. „  Jak napisać scenariusz filmowy  ” na wikiHow (dostęp 20 maja 2020 r. )
  15. "  Scenariusz | CNC  ” , na www.cnc.fr (dostęp 21 października 2020 r. )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Inne dokumenty związane z produkcją filmu Nagroda za scenariuszFestiwal Scenariuszy