Saint-Vougay

Saint-Vougay
Saint-Vougay
Ratusz.
Krowa, pieniądze i Chiny
Administracja
Kraj Francja
Region Bretania
Departament Finistere
Miasto Morlaix
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin regionu Landivisiau
Mandat burmistrza
Romuald Lemenn
2020 -2026
Kod pocztowy 29440
Wspólny kod 29271
Demografia
Miły Saint-Vougaisiens
Ludność
miejska
898  mieszk. (2018 spadek o 1,97% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 59  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 48 ° 36 północ, 4° 08 ′ zachód
Wysokość Min. 54  m
Maks. 102  m²
Powierzchnia 15,1  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Landivisiau
(gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy Kanton Landivisiau
Ustawodawczy Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Bretania
Zobacz na mapie administracyjnej Bretanii Lokalizator miasta 14.svg Saint-Vougay
Geolokalizacja na mapie: Finistère
Zobacz na mapie topograficznej Finistère Lokalizator miasta 14.svg Saint-Vougay
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Saint-Vougay
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Saint-Vougay
Znajomości
Stronie internetowej www.saint-vougay.fr

Saint-Vougay [sɛvugɛ] (w Bretona  : Sant Nouga lub Vouga lub Vio lub święty Nonna ) to gmina w departamencie z Finistère w Bretanii regionu , w Francji .

Geografia

Lokalizacja

Gmina w pobliżu regionalnego parku przyrody Armorique , Saint-Vougay znajduje się około 35  km na północny wschód od Brześcia .

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Saint-Vougay
Plounevez-Lochrist Cléder Treflaouénan
Plounevez-Lochrist

Lanhouarneau

Saint-Vougay [1] Plouzévédé
Lanhouarneau Plougar Plougar

Geologia i ulga

Miasto jest sklasyfikowane w strefie sejsmiczności 2, odpowiadającej niskiej sejsmiczności.

Hydrografia

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 11,4  ° C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 0,5 d
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 0,3 d
  • Roczna amplituda termiczna: 9,6  °C
  • Roczna akumulacja opadów: 1071  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 16,1 d
  • Liczba dni opadów w lipcu: 8,3 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Sibiril SA”, w gminie Sibiril , oddana do użytku w 1988 roku i znajduje się 9  km na południowy w linii prostej , gdzie średnia temperatura roczna suma opadów wynosi 11,7  ° C i tym ilość opadów 923,6  mm w okresie 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Landivisiau” w miejscowości Saint-Servais , która została oddana do użytku w 1966 roku i na 10  km , średnia roczna temperatura zmienia się z 11  °C w latach 1971-2000 do 11, 2  °C w latach 1981-2010, następnie 11,5  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Saint-Vougay jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Landivisiau, którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 12 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (96,2% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (97,4%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (68,2%), niejednorodne grunty rolne (19,7%), łąki (8,3%), tereny zurbanizowane (3,5%), lasy (0,3%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Mieszkaniowy

W 2013 r. łączna liczba mieszkań w gminie wynosiła 461.

Spośród tych mieszkań 84% stanowiły mieszkania podstawowe, 7,5% drugorzędne i 8,5% niezamieszkałe.

Odsetek gospodarstw domowych posiadających główne miejsce zamieszkania wyniósł 77%.

Toponimia

Nazwę miejscowości potwierdzają formy Saint-Vouga w 1426, Sanctus Vogay w 1467, Saint Vouga w 1481, Sanctus Vouga w 1516.

Saint-Vougay nazwany Saint-Vougay, Vouga lub Vio urodzonego w Hybernie na początku VI th  wieku.

Historia

Prehistoria i starożytność

Mszał Saint-Vougay

„Mszał z Saint-Vougay” jest rękopis na pergaminie , który zawiera w szczególności modlitwą powołując się na siedmiu świętych założycieli Bretanii  ; jest to jedno z najstarszych źródeł rękopisów je przywołujących. Mszał ten został złożony w archiwum departamentalnym Finistère  ; został wcześniej umieszczony nad tabernakulum w ołtarzu głównym kościoła parafialnego.

Epoka nowożytna

W 1759 r. rozporządzenie Ludwika XV nakazało parafii Saint-Vougay zapewnić 19 mężczyzn i zapłacić 124 funty na „roczny koszt straży przybrzeżnej Bretanii”.

rewolucja Francuska

W 1792 r. w odpowiedzi na ankietę gmina Saint-Vougay odpowiedziała, że ​​liczba osób „potrzebujących pomocy” wyniosła 272 (na 1015 mieszkańców).

XIX th  wieku

Odsetek niepiśmiennych poborowych w Saint-Vougay w latach 1858-1867 wynosi 63%.

XX th  wieku

Belle Époque

Odpowiadając w 1904 r. na ankietę inspektoratu akademickiego , nauczyciel z Saint-Vougay napisał: „Nie znam żadnej [rodziny] w mieście, której członkowie mówią po francusku między sobą lub z dziećmi w domu”.

22 listopada 1906, przy dużym rozmieszczeniu sił, inwentaryzacja dóbr kościelnych w Saint-Vougay mogła być dokonana bez poważnych incydentów, a duchowieństwo energicznie głosiło spokój; zamknięto drzwi kościoła parafialnego, sforsowali ich zbieracze wspomagani przez niektórych żołnierzy.

Pierwsza Wojna Swiatowa Druga wojna Światowa

Polityka i administracja

Lista burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
    Francois Guennégan    
1964 1995 Guillaume Yves Marie Le Nan    
1995 2001 Michel Jézéquel    
Marzec 2001 W trakcie Marie-Claire Hénaff płyta DVD Rolnik
Brakujące dane należy uzupełnić.

Gospodarka

Dochody ludności i podatki

Liczba gospodarstw domowych objętych podatkiem w 2013 r. wynosiła 383, co odpowiada 928 osobom, a średni dochód do dyspozycji na jednostkę konsumpcji wyniósł 18 422 euro.

Zatrudnienie

W 2014 r. łączna liczba miejsc pracy na tym terenie wyniosła 201, zatrudniając 398 aktywnych mieszkańców (pracowników i niepracowników).

Współczynnik aktywności zawodowej ludności w wieku od 15 do 64 lat wyniósł 79%, przy stopie bezrobocia (w sensie spisowym) 12,3%. Nieaktywna rozbić następująco: niespłacone studentów i stażystów 6,7%, emeryci lub wczesnych emerytów 9,2%, inne 5,1% nieaktywna.

  • Serowarnia Brengoulou (Gaec Ar Wezenn Dero) zajmuje się produkcją i sprzedażą serów i przetworów mlecznych pochodzących z hodowli krów mlecznych w gospodarstwie.

Firmy i przedsiębiorstwa

W 2015 r. liczba aktywnych placówek wynosiła siedemdziesiąt sześć, z czego trzydzieści sześć w rolnictwie-leśnictwie-rybnictwie, dziesięć w przemyśle, cztery w budownictwie, dwadzieścia jeden w handlu-transport-usługach i pięć związanych z sektorem administracyjnym .

W tym samym roku osoby samozatrudnione utworzyły dwie firmy .

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

  • Zamek Kerjean , XVI th  -wiecznym budynku wymieniono
  • Kaplica i fontanna Saint-Jean-Baptiste,
  • Kościół Saint-Vougay | kościół parafialny Saint-Vougay pochodzącym z XVI -tego  wieku, a przebudowany w dużej części do XIX th  wieku.
  • Widły Patibular Kerjean

Kościół św

Wydarzenia

Urodzenia

  • Jean Discalceat urodzony około 1279 r. , nazywany Santig Du (mały czarny święty w Bretonie ). Kamieniarz, ówczesny mnich franciszkański kanonizowany przez vox populi w Quimper za jego dobroczynność i poświęcenie, zmarł podczas Czarnej Śmierci w 1348 roku . Jego posąg jest widoczny w katedrze w Quimper oraz w kościele Saint-Vougay.
  • Françoise Quelen żona Barbier wcześnie XVII th  century. Alfred de Musset zaczerpnął z jej historii komedię Barberine, którą osadził w Czechach.

Śmierć

Demografia

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851 1856
946 1255 1147 1255 1,291 1325 1,368 1,281 1241
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896 1901
1206 1179 1150 1197 1,253 1211 1,144 1,069 1,079
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954 1962
1141 1,124 1,097 1147 1,069 1,042 1065 980 911
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1968 1975 1982 1990 1999 2005 2010 2015 2018
859 843 812 801 800 890 923 903 898
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Zobacz również

Lista francuskich pomników wojennych zwieńczona krzyżem łacińskim

Bibliografia

  • Yann Brekilien , Prestiż Finistère. Cornouaille i Léon , Éditions France-Empire, 1969, 355 s.

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  5. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .

Bibliografia

  1. Mapa IGN pod Géoportail
  2. „  Plan trzęsienia ziemi konsultowany 13 września 2016 r .  ” .
  3. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytany online , dostęp 16 lipca 2021 )
  4. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 16 lipca 2021 )
  5. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  6. Słowniczek - Opady , Météo-France
  7. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  8. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) – Bretania  ” , na stronie www.chambres-agriculture-bretagne.fr ,2019(dostęp 16 lipca 2021 )
  9. „  Station Météo-France Sibiril SA - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 16 lipca 2021 r. )
  10. „  Orthodromy between Saint-Vougay and Sibiril  ” , fr.distance.to (dostęp 16 lipca 2021 ) .
  11. „  Station Météo-France Sibiril SA – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i ewidencje  ” , na ogólnodostępnych datach.meteofrance.fr (dostęp 16 lipca 2021 r . ) .
  12. „  Orthodromy between Saint-Vougay and Saint-Servais  ” , na fr.distance.to (dostęp 16 lipca 2021 ) .
  13. "  Stacja meteorologiczna Landivisiau - Normy za okres 1971-2000  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  14. „  Stacja meteorologiczna Landivisiau – Normy za okres 1981-2010  ” , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  15. „  Stacja meteorologiczna Landivisiau – Normy za okres 1991-2020  ” , na stronie https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  16. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
  17. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 26 marca 2021 ) .
  18. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  19. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  20. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  21. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostępny 1 st maja 2021 )
  22. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  " Na remonterletemps.ign.fr (obejrzano 1 st maja 2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  23. Oficjalne statystyki INSEE (wersja z listopada 2016 r.).
  24. infobretagne.com, „  Etymologia i historia Saint-Vougay  ” (dostęp 05 lutego 2017 ) .
  25. > „Rozporządzenie ... w sprawie opodatkowania rocznych wydatków straży przybrzeżnej Bretanii”, 1759, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k97412315/f8.image.r=Plovan
  26. Jean Rohou , „Fils de ploucs”, tom 1, 2005, wydanie Ouest-France, ( ISBN  2-7373-3452-7 ) .
  27. Jean Rohou , „Fils de ploucs”, tom 2, 2007, edycje Ouest-France, ( ISBN  978-27373-3908-0 ) .
  28. Fanch Broudic, zakaz bretoński w 1902 r.: III RP przeciwko językom regionalnym , Spézet, Coop Breizh ,1997, 182  pkt. ( ISBN  2-909924-78-5 ).
  29. Dziennik La Croix , nr z 23 listopada 1906, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k2566126/f2.image.r=Cl%C3%A9der?rk=193134;0
  30. "  Tomme de Brengoulou urodził się w Romain i Katell  ", Ouest-Francja ,25 września 2015( przeczytaj online ).
  31. Louis Chauris, „  Kościół Saint-Vougay w Haut-Léon  ”, Wspomnienia Towarzystwa Historii i Archeologii Bretanii , t.  LXXX,2002, s.  319-341 ( czytaj online ).
  32. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  33. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .