Plouzévédé

Plouzévédé
Plouzévédé
Kaplica Notre-Dame de Berven, zabytek historyczny.
Administracja
Kraj Francja
Region Bretania
Departament Finistere
Miasto Morlaix
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin regionu Landivisiau
Mandat burmistrza
 Jean-Philippe Dufffort
2020 -2026
Kod pocztowy 29440
Wspólny kod 29213
Demografia
Miły Plouzévédéens
Ludność
miejska 		1761  mieszk. (2018 spadek o 1,78% w porównaniu do 2013 r.spadek o 1,78% w porównaniu do 2013)
Gęstość 95  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 48 ° 36 północ, 4° 08 ′ zachód
Wysokość Min. Maks. 40  m
106  m²
Powierzchnia 18,51  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy Kanton Landivisiau
Ustawodawczy Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Bretania
Zobacz na mapie administracyjnej Bretanii Lokalizator miasta 14.svg Plouzévédé
Geolokalizacja na mapie: Finistère
Zobacz na mapie topograficznej Finistère Lokalizator miasta 14.svg Plouzévédé
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Plouzévédé
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Plouzévédé

Plouzévédé [pluzevede] jest miastem, w dziale z Finistère w Bretanii regionu , w Francji .

Bogate dziedzictwo kulturowe, zdominowane przez kaplicę Notre-Dame de Berven (1576), której dzwonnica, pierwsza tego rodzaju, wpłynęła na sztukę bretońską. Oprócz kościoła Saint-Pierre de Plouzévédé znajduje się tu również wiele krzyży, fontann, dworów i młynów, pozostałości kopców feudalnych i trzy inne kaplice.

Geografia

Położone na 48° 36N i 4° 08W , w sercu Léon , miasto Plouzévédé było miejscem zamieszkanym od dawna, o czym świadczy przedchrześcijańska stela z Bel Air.

Gminy graniczące z Plouzévédé
Cléder Treflaouénan Trezilid
Saint-Vougay Plouzévédé Plouvorn
Plougar Plougourvest

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 11,4  ° C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 0,5 d
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 0,3 d
  • Roczna amplituda termiczna: 9,6  °C
  • Roczna akumulacja opadów: 997  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 16,2 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 7,9 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Sibiril SA”, w gminie Sibiril , oddana do użytku w 1988 roku i znajduje się 9  km na południowy w linii prostej , gdzie średnia temperatura roczna suma opadów wynosi 11,7  ° C i tym ilość opadów 923,6  mm w okresie 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Landivisiau” w miejscowości Saint-Servais , która została oddana do użytku w 1966 roku i na 10  km , średnia roczna temperatura zmienia się z 11  °C w latach 1971-2000 do 11, 2  °C w latach 1981-2010, następnie 11,5  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Plouzévédé jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małej lub bardzo małej gęstości, w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów rolnych (92,1% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (93,9%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (64,1%), niejednorodne tereny rolne (18%), łąki (10%), tereny zurbanizowane (7,6%), lasy (0,4%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

W Bretonie jest to Gwitevede, ponieważ Bretończycy zawsze znali różnicę między Plou, co oznacza parafię, terytorium , obejmującą w ten sposób całą przestrzeń, a Gwi (g), która jest stolicą tego terytorium lub parafii.

Historia

Epoka nowożytna

A raporty podróżnych, które w 1832 roku były w kaplicy Berven, wybudowany w latach 1573 i 1580 , rzeźby przedstawiające mężczyznę i kobietę „całkowicie nagi i wykonującą działanie najbardziej nieprzyzwoitych”; ich części seksualne były „wyrażone w najbardziej wyraźny sposób”; te z ludzi były nawet „cudowne”. W tym czasie starożytne przedchrześcijańskie kulty płodności i jej organów wciąż mieszały się z chrześcijaństwem.

W 1594 roku , podczas wojen ligowych , François de Coëtnempren, lord Kerdélégan, był kapitanem arquebusiers w parafiach Cléder, Plouescat, Treffaouënan [Tréflaouénan], Guitevedé [Plouzévédé] i Plouzélounéz-Lochrist.

Około 1660 r. w parafii Plouzévédé było, nie licząc diakonów i subdiakonów , około piętnastu księży.

W odpowiedzi na ankiety zorganizowanej w 1774 roku przez biskupa Léon , Jean-François de La Marche The rektor z Plouzévédé napisał: „Moja parafia składa się z około 1400 komunię, z czego około 400 to bardzo dobrze-off, 500” dobry przeciętny”, 300 to robotnicy lub handlarze, z których 150 jest bardzo niewygodnych, trzy czwarte czasu nie ma chleba w domu, prawie nigdy kawałka mięsa (...) a pozostali 200 żebraków ”.

rewolucja Francuska

W 1792 r. w odpowiedzi na ankietę gmina Plouzévédé odpowiedziała, że ​​liczba osób „potrzebujących pomocy” wynosiła 260 (na 1726 mieszkańców).

W marcu 1793 r. zbuntowani chłopi z Leonu powstali z okazji podniesienia 300 000 ludzi . Po klęsce w bitwie pod Kerguidu poddali się Canclaux , głównodowodzącemu Armii Wybrzeży Brześcia . Przekazali broń, zakładników i pokryli koszty wyprawy.

Powstańcze gminy akceptują 27 marca 1793następujące warunki: „wszystkie osoby (...) zostaną rozbrojone w ciągu trzech [trzech] dni na rozkaz ich rad generalnych (...) a wszystkie karabiny i wszelka inna broń ofensywna zostaną przekazane administratorom ich odpowiednie okręgi (...); uzależnione od wspomnianych gminach zostaną dostarczone w dowolnym momencie jutro (...); koszty użycia siły zbrojnej i inne wydatki związane z buntem parafii zostaną pokryte ze składki, której masa zostanie rozdzielona między wspomniane parafie (...), a opłacona w ciągu trzech dni po jej poznaniu ; (…) główni winowajcy i przywódcy powstania w każdej z trzech gmin zostaną przez nich powołani na komisarzy; (...) dzwony wspomnianych parafii zostaną opuszczone (...); zburzone przez powstańców mosty zostaną przywrócone powstańczym parafiom (...); gminy (...) każda zapewni czterech zakładników do wyboru, a wśród ich znamienitych mieszkańców dla bezpieczeństwa spełnienia powyższych warunków (...) ”. Rada miejska Plouzévédé zaakceptowała te warunki i uznała winnych Jeana Le Roux, „którego widziano jeżdżącego konno w poszukiwaniu świata” i Josepha Le Roux, „który powiedział, że ten, który się wycofa, zostanie spalony”: Jean Prigent , burmistrz i Olivier Mesguen, sędzia pokoju tej gminy, również zostają aresztowani. Plouzévédé (i Saint-Vougay) musiał zapłacić 13 632 funtów .

15 lipca 1792 rGuillaume Charles, który był wikariuszem w Saint-Thégonnec , został wybrany konstytucyjnym rektorem Plouzévédé; oblężony przez tłum parafian w karczmie, w której się osiedlił, musiał schronić się w Berven; okręg wysłał 45 gwardii narodowej i żołnierzy, aby narzucili go parafianom. Didier Galès, oporny rektor Plouzévédé, uchodźca w Cléder , został uwięziony w grudzień 1793 w Château de Brest i tam zmarł 14 lutego 1794.

Jean Prigent, urodzony dnia 21 maja 1765w Lanneusfeld en Sibiril , żonaty dnia7 listopada 1786w Tréflaouénan z Jeanne Le Roy, burmistrzem Plouzévédé zgrudzień 1792, uczestniczył w 21 marca 1793zamieszki w mieście Plouescat; zaprzeczył, że grał tam wiodącą rolę, ale sąd karny w Brześciu skazał go na śmierć, biorąc pod uwagę, że „Jean Prigent jest (...) przekonany, że niósł broń na czele 1500 rebeliantów, którzy poddali się z bronią, widłami, kosami i kije, a następnie tego samego dnia we wsi Plounévez  ”. Miał na gilotynie na23 kwietnia 1793w Lesneven .

„W dawnym okręgu Lesneven jest 70 księży opornych, w tym 6 w Plouzévédé, tyle samo w Cléder , Plounévez-Lochrist i Plouguerneau  ” – pisze20 grudnia 1797 dowódca mobilnej kolumny Lesneven.

XIX th  wieku

Odsetek niepiśmiennych poborowych w Plouzévédé w latach 1858-1867 wynosi 56%.

Silne praktyki religijne religious

Około 1890 r. w kantonie Plouzévédé oraz w sąsiednim kantonie Lesneven było ponad 99% messalizantów .

XX th  wieku

Dobre czasy

W 1907 hrabina Vefa de Saint-Pierre , która w tym roku odwiedza Kanadę , spotyka się zwłaszcza z rodziną Louisa Paluda z Plouzévédé z siedzibą w St. Claude ( Manitoba ); pisze: „Przyjechały trzy lata temu czworo dzieci (...). Kupił 81 hektarów za 7500 franków, z których jeszcze 1000 franków musi zapłacić . Wykarczowano cztery hektary, ma 28 krów i dwa konie. (...) Zachwycony, że przyjechał, wyjechał z Bretanii dla zarobku; chciałby powrócić bogaty, jeśli ustaną prześladowania religijne”.

Pierwsza Wojna Swiatowa Druga wojna Światowa Po II wojnie światowej

Szkoła publiczna, która stała się mieszana, liczyła tylko 31 uczniów w 1953 r. wobec 78 chłopców i 106 dziewcząt w dwóch prywatnych szkołach katolickich w mieście.

Polityka i administracja

Kanton Plouzévédé przegrupowali gminach Cleder , Plouvorn , Plouzévédé, Saint-Vougay , Tréflaouénan i Trézilidé , został zniesiony w 2015 roku po redystrybucji.

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
? ? Yves-Marie Caill RG - URD Lekarz weterynarii, radny generalny (1921-1940), następnie wydziałowy (1943-1945)
1959 1976 Antoine Caill UNR – UDR – RPR
Zastępca lekarza weterynarii (1962-1976)
1976 2001 Marguerite Caill
(żona powyższego) 		RPR Pielęgniarka, zastępca Charlesa Miosseca (1978-1986)
2001 2008 Robert Biannic    
2008 26 maja 2020 Viviane Pluchon płyta DVD Pracownik
26 maja 2020 W trakcie Jean-Philippe Dufft   Emerytowany wojskowy
Brakujące dane należy uzupełnić.

Bliźniacze

Miasto Plouzévédé jest miastem partnerskim:

Dziedzictwo

Zabytki sakralne

  • Notre Dame-de Berven ( XVI p  wieku). Dwupiętrowa dzwonnica zwieńczona kopułą, pełniąca funkcję strażnicy i modelu sztuki bretońskiej.
  • Ogrodzenie cmentarza i parafii, w tym ogrodzenie, cztery filary wejściowe i łuk triumfalny (wymieniony w 1909 r.).
  • Kościół Saint-Pierre-et-Saint-Paul. W latach 1655-1672 zbudowano jego wieżę, a całość zbudował w 1762 r. Jean Nédélec, a następnie w 1871 r. poszerzono nawy boczne.
  • Tumulus, wykopany w 1901 roku.

  • Nawa kościoła Saint-Pierre.

  • Organ.

  • Ołtarz.

  • Główny ołtarz.

Zabytki cywilne

  • Zamek de la Motte (Castel-ar-Vouden)
  • Dwór Kerham
  • Piłowania taśmowego, a jego obudowa, otoczony fosą ( XVIII -tego  wieku). Do 1966 r. produkował mąkę gryczaną, zwaną „gryką”.
  • Wiatrak Coat-Ar-Gars

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.

W 2018 r. miasto miało 1761 mieszkańców, o 1,78% mniej w porównaniu do 2013 r. ( Finisère  : + 0,86%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
2654 1566 1,661 1,712 1896 2134 2 110 2 107 2010
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1850 1946 1925 1,757 1866 1894 1906 1 878 1908
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1894 1925 2017 1 910 1894 1,881 1795 1,717 1,506
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2012
1,572 1570 1543 1461 1416 1,353 1546 1,573 1,772
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2017 2018 - - - - - - -
1,766 1,761 - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Ewolucja rangi demograficznej

Ewolucja rangi gminy
według ludności gminy lat: 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2009 2013
Pozycja gminy w wydziale 106 110 134 138 147 139 135 129
Liczba gmin w departamencie 286 283 283 283 283 283 283 283

Wydarzenia

Urodzenia

  • Zgodnie z tradycją, Święty Hervé urodził się w wiosce Lanrioul. Pole nosi imię świętego Guereda Hervé. Pokazujemy również kamień, na którym odcisnął swoje kolana, gdy przyszedł się modlić.

Śmierć

Bibliografia

  • "Le petit train Rosporden-Plouescat", Roman d'Annick Fleitour, Éditions Ressac, 2001. [historia linii kolejowej o szerokości metrycznej, która obsługiwała Plouzévédé od 1912 do 1935]

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  5. Guillaume Charles był później rektorem Plounéour-Ménez
  6. Louis Palud, urodzony dnia22 marca 1872 r w Plouzévédé, mąż Marie-Anne Saliou [również urodzony w Plouzévédé w 1874 r., zmarły 21 października 1966 w Aubigny (Manitoba)], zmarł 28 maja 1958w Deer Lodge Hospital w Winnipeg , Manitoba , pochowany w Aubigny, Manitoba.
  7. Nawiązanie do antyklerykalnej polityki rządu Emila Combesa .
  8. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytany online , dostęp 16 lipca 2021 )
  2. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 16 lipca 2021 )
  3. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  4. Słowniczek - Opady , Météo-France
  5. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  6. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) – Bretania  ” , na stronie www.chambres-agriculture-bretagne.fr ,2019(dostęp 16 lipca 2021 )
  7. „  Station Météo-France Sibiril SA - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 16 lipca 2021 r. )
  8. „  Orthodromy between Plouzévédé and Sibiril  ” , fr.distance.to (dostęp 16 lipca 2021 ) .
  9. „  Station Météo-France Sibiril SA – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i ewidencje  ” , na ogólnodostępnych datach.meteofrance.fr (dostęp 16 lipca 2021 r . ) .
  10. „  Ortodromia między Plouzévédé i Saint-Servais  ” , fr.distance.to (dostęp 16 lipca 2021 r . ) .
  11. "  Stacja meteorologiczna Landivisiau - Normy za okres 1971-2000  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  12. „  Stacja meteorologiczna Landivisiau – Normy za okres 1981-2010  ” , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  13. „  Stacja meteorologiczna Landivisiau – Normy za okres 1991-2020  ” , na stronie https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  14. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
  15. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 26 marca 2021 ) .
  16. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  17. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  18. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  19. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostępny 1 st maja 2021 )
  20. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  " Na remonterletemps.ign.fr (obejrzano 1 st maja 2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  21. Jean Rohou , „Catholiques et Bretons toujours? (Esej o historii chrześcijaństwa w Bretanii)”, edycje dialogów, Brest, 2012, [ ( ISBN  978-2-918135-37-1 ) ]
  22. François de Coëtnempren był lordem Kerdournant w Tréflaouénan
  23. Anatole de Barthélémy, „Wybór niepublikowanych dokumentów dotyczących historii Ligi w Bretanii”, 1880, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110009t/f85.image.r=Cl%C3 % A9der?Rk = 4978565; 2
  24. Ludzie na stronie komunii
  25. Cytowany przez Jeana Rohou , „Fils de ploucs”, tom 1, 2005, Éditions Ouest-France, [ ( ISBN  2-7373-3452-7 ) ]
  26. Jean Rohou , „Fils de ploucs”, tom 1, 2005, editions Ouest-France, [ ( ISBN  2-7373-3452-7 ) ]
  27. A. Marteville i P. Varin, „Słownik historyczno-geograficzny prowincji Bretanii”, tom 1, 1843, dostępne pod adresem https://books.google.fr/books?id=DI8DAAAAYAAJ&printsec=frontcover&dq=bibliogroup:%22Dictionary+ historyczne + i + g% C3% A9ographique + de + la + prowincja + de + Bretania% 22 & hl = fr & sa = X & ved = 0ahUKEwj-_Yzm8PnYAhVEWhQKHQRmANoQ6AEIODAD # v = jedna strona & q = Cl% C3% A9der & f = fałszywe
  28. sędzia pokoju w Saint-Pol , The21 marca 1793„Biorąc pod uwagę (...), że nieustanne powstania i zgromadzenia (...) zdarzają się tylko na wsi przy odgłosie tocsin, jaki rozlega się z jednej parafii do drugiej (...), módlmy się (.. .) obywatele dowodzący ochotnikami narodowymi , (...) zdejmij wszystkie dzwony w parafiach Plougoulm , Sibiril , Cléder , Tréflaouénan , Plouzévédé , Berven i Plouénan , aby uniknąć codziennych zgromadzeń powodujących powstanie w tych parafiach”. Postanowiono jeszcze przed bitwą pod Kerguidu, środek ten zastosowano dopiero po niej.
  29. Paul Peyron , „Dokumenty dotyczące powstania Leona w marcu 1793”, 1902, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5656046p/f89.image.r=Cl%C3%A9der
  30. <Albert Laot, „Bitwa pod Kerguidu. Kontrrewolucyjna rewolta w Dolnej Bretanii, mit i rzeczywistość”, Skol Vreizh nr 65, 2013
  31. Jean Rohou , „Fils de ploucs”, tom 2, 2007, editions Ouest-France, [ ( ISBN  978-27373-3908-0 ) ]
  32. Ludzie regularnie chodzą na mszę
  33. Claire Arlaux, A Breton Amazon - Vefa de Saint-Pierre , edycje Coop Breizh , Keltia Graphic, Spézet 2000.
  34. "  Plouzévédé. Jean Philippe Duffort, nowy burmistrz miasta  ”, Ouest-France ,28 maja 2020 r.( przeczytaj online ).
  35. Organizacja spisu na insee.fr .
  36. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  37. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  38. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  39. INSEE , „  Populacja według płci i wieku pięciu lat od 1968 do 2012 r. (od 1990 do 2012 r. dla departamentów zamorskich)  ” , na stronie insee.fr ,15 października 2015 r.(dostęp 10 stycznia 2016 r . ) .
  40. INSEE , „  Populacje prawne 2006 zamorskich departamentów i społeczności  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2009(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  41. INSEE , "  Legalne populacje 2009 departamentów i społeczności zamorskich  " , na insee.fr ,1 st styczeń 2012(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  42. INSEE , „  Populacje prawne 2013 departamentów i społeczności zamorskich  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2016(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .

Linki zewnętrzne