Wyspy Saint-Paul i Nowy Amsterdam | |||
Płaskorzeźba Île Saint-Paul . | |||
Szczegółowa mapa topograficzna dzielnicy. | |||
Geografia | |||
---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||
Lokalizacja | Ocean Indyjski | ||
Informacje kontaktowe | 38 ° 16 ′ 10 ″ S, 77 ° 32 ′ 30 ″ E | ||
Powierzchnia | 66 km 2 | ||
Liczba wysp | 2 | ||
Główna wyspa (y) | Paweł Wyspa , Amsterdam Wyspa | ||
Punkt kulminacyjny | Mont de la Dives (881 m w Amsterdamie ) | ||
Administracja | |||
Status | Okręg TAAF | ||
Terytorium zamorskie | Francuskie Ziemie Południowe i Antarktyczne | ||
Demografia | |||
Populacja | 25 mieszk. (2006) | ||
Gęstość | 0,38 mieszk./km 2 | ||
Największe miasto | Martin-de-Viviès | ||
Inne informacje | |||
Odkrycie | 18 marca 1522 , Magellan | ||
Strefa czasowa | UTC + 05: 00 | ||
Geolokalizacja na mapie: wyspy Saint-Paul i Nowy Amsterdam
| |||
Do wyspy Saint-Paul i Nowym Amsterdamie , czy Saint-Paul i Amsterdam , tworząc dzielnicę Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne składa się z wyspy Saint-Paul i Amsterdam, 91 km od siebie . Ta dzielnica znajduje się na południowym Oceanie Indyjskim na południowo-zachodnim krańcu Płyty Australijskiej , około 1325 km na północny-wschód od Wysp Kerguelena . Populacja wynosi około 25 osób zimą i 50 osób latem.
Obie wyspy są bardzo różnej wielkości, w rzeczywistości Amsterdam Wyspa ma powierzchnię 58 km 2 wobec 8 km 2 tylko do Saint Paul Island.
Oba są obecnie nieaktywnymi wulkanami , wyłonioną częścią wąskiego szelfu kontynentalnego otoczonego głębokością ponad 3000 metrów. Wyspa Saint-Paul charakteryzuje się dużym centralnym kraterem, do którego wpłynęło morze. Wyspa Amsterdam jest bardziej masywna. Ostatnia erupcja miała miejsce w 1792 roku .
Klimat jest umiarkowany oceaniczny, ale bardzo wietrzny. Położone powyżej tzw. Antarktycznej Strefy Konwergencji, oddzielającej ciepłe wody Oceanu Indyjskiego od zimnych wód Oceanu Południowego , wyspy nie doświadczają śniegu ani mrozu.
Na tych wyspach nie mieszka żadna ludność, ale stała baza naukowa, baza Martin-de-Viviès , jest zainstalowana w Amsterdamie i nieprzerwanie gości kolejne misje od 1949 roku, które liczą od 23 do 35 osób w zależności od pory roku . Z drugiej strony nie ma stałej obecności człowieka na Île Saint-Paul, którą odwiedza się tylko podczas krótkich wypraw naukowych lub ekologicznych.
Obie wyspy są chronione w ramach Narodowego Rezerwatu Przyrody Francuskich Terytoriów Południowych . Ochrona ta obejmuje zarówno ich obszary lądowe, jak i odpowiednie wody terytorialne.
Martin de Viviès ma klimat typu Cfb (oceaniczny) z rekordowym upałem 26,4 ° C na30 stycznia 2005i jako zapis na zimno 2 ° C do3 lipca 1975 r.. Średnia roczna temperatura wynosi 14,1 °C .
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 14,5 | 14,9 | 14,4 | 13,3 | 11,8 | 10,5 | 9,7 | 9,5 | 9,8 | 10.2 | 11,4 | 13.2 | 11,9 |
Średnia temperatura (°C) | 17,1 | 17,5 | 16,8 | 15,5 | 13,7 | 12,4 | 11,7 | 11,5 | 11,9 | 12,5 | 13,8 | 15,7 | 14,1 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 19,7 | 20,1 | 19,2 | 17,6 | 15,7 | 14,3 | 13,5 | 13,5 | 14 | 14,7 | 16,1 | 18,2 | 16,3 |
Rekord zimno (° C) | 9,4 | 8,8 | 7,8 | 6,4 | 3,8 | 3,7 | 2 | 2,8 | 4 | 4.4 | 4,9 | 7,8 | 2 |
Rekord ciepła (° C) | 26,4 | 26 | 25 | 24 | 21 | 19 | 19 | 20 | 19 | 19 | 21,3 | 26 | 26,4 |
Opady ( mm ) | 76,5 | 66,4 | 98,7 | 102,3 | 123,9 | 118,6 | 101,1 | 87,1 | 87,8 | 88,7 | 82,2 | 78,2 | 1110.2 |
Strefa ekologiczna : | afrotropowy |
---|---|
Biom : | Umiarkowane murawy, sawanny i zarośla |
Gatunki roślin : | 60 |
---|---|
Ptaki : | 14 |
Ssaki : | 0 |
łuskonośne : | 0 |
Gatunki endemiczne : | 0 |
Status : | Krytyczne / Zagrożone |
---|---|
Gatunki zagrożone : | 5 |
Zasoby internetowe: | Strona internetowa WWF |
Otaczające wody są bogate w ryby i homary ( Jasus paulensis ). Gubernator TAAF ustala co roku dekretem bardzo dokładną kwotę ze strefami połowowymi, technikami, rodzajami i wielkościami połowów dla wód terytorialnych i wyłącznej strefy ekonomicznej . W 2005 roku prawo do połowów na wodach obu wysp miało dwóch armatorów Reunionese, naprzemiennie i jednym statkiem.
Naturalna roślinność wysp jest trawiasta, mniej lub bardziej gęsta, World Wide Fund for Nature określa ten lądowy ekoregion jako umiarkowane łąki wysp Saint-Paul i Amsterdam .
Wyspa Amsterdam jest jedyną wyspą w TAAF, na której występuje gatunek drzewa, Phylica arborea , bardziej obecny we wschodniej części wyspy. Na wyspach występuje typowa fauna subantarktycznych wysp Oceanu Indyjskiego. Duża populacja lwów morskich ( Arctocephalus tropicalis ) bytuje na wybrzeżach obu wysp i tam się rozmnaża. Wiele ptaków morskich gniazduje również na lądzie, zwłaszcza w Amsterdamie, endemiczny gatunek albatrosa ( Diomedea amsterdamensis ).
Na dwóch wyspach celowe lub przypadkowe introdukcje gatunków egzogennych (myszy, szczurów, królików, kotów, bydła) poważnie zakłóciły lokalną florę i faunę:
Na Amsterdamie mieszkali do 2010 roku stado około 600 dzikich krów, potomek próby hodowli w XIX th wieku i mając praktycznie eliminuje wał pojedynczych gatunków, w arborea Phylica . „Z drugiej strony gleba na pastwiskach jest mocno zdegradowana, pozostawiając miejscami wychodnie skał. Od 1987 roku (kiedy żyło 2000 zwierząt) ustanowiono regulację stada (poprzez regularny ubój), a bydło zostało ograniczone na nieco ponad 20% powierzchni wyspy ogrodzeniem z drutu kolczastego, zachowując status quo . Obszar zarezerwowany dla zwierząt stanowiła 12 km 2 z 58 km 2 wyspy. Dzięki tej barierze upadek arborei Phylica został zatrzymany, a obszary, które obejmuje, powiększają się, choć nadal stanowią one bardzo mały procent pierwotnej populacji.
W 2010 roku podjęto decyzję o stopniowym uboju stada i demontażu bariery, która stała się niepotrzebna. W następnym roku pozostała tylko jedna krowa, która tymczasowo umknęła swojemu losowi, zanim została zauważona przez personel bazy. Dziś wyspa jest wolna od bydła.
„Wprowadzono inne ssaki lądowe:
„Przywieziony na wyspę w 1977 r. różaczek ( Estrilda astrild ), wróblowaty z wyspy Reunion, jest jedynym ptakiem wprowadzonym na wyspę”. Ptak nie wydaje się być inwazyjny , a jego populacja pozostaje rozsądna.
W Saint-Paul populacja szczurów szacowana na 50 000-100 000 osobników pod koniec lat 90. znacznie zmniejszyła tamtejszą populację ptaków morskich, atakując ich gniazda. Wyspa została całkowicie wytępiona przez szczury w 1999 roku. Od tego czasu populacja ptaków morskich stopniowo się odradza.
Historia wysp św. Pawła i Amsterdamu łączy ich bliskość. Wyspa Amsterdam jest wymieniona w dzienniku wyprawy Magellana - Elcano dostrzegł18 marca 1522przez drugi lider ekspedycji Basków od Getaria ( Guipuscoa ) Juan Sebastian Elcano , na jego drodze powrotnej do Hiszpanii od wysp filipińskich .
Wyspa Saint-Paul została odkryta w 1559 roku przez Portugalczyków. Wyspa została zmapowana, szczegółowo opisana i pomalowana przez członków załogi nau São Paulo, w tym ojca Manuela Álvaresa i chemika Henrique Diasa. Álvares i Dias poprawnie obliczyli szerokość geograficzną na 38° południową. Okręt był dowodzony przez Rui Melo da Câmara i był częścią portugalskiej Armady Indii dowodzonej przez Jorge de Sousa. W 1599 r. geograf Evert Gysberths wskazał portulańską wyspę na 38° S z wzmianką „ Tq descrobio o nao S. Paulo ” (ląd odkryty przez statek Saint Paul).
Obie wyspy są wielokrotnie obserwowany, a czasem mylone przez przeglądarki w początkach XVII -tego wieku. Znajdują się one niedaleko drogi między Kapsztadem a Wyspami Sundajskimi, a więc na starym szlaku morskim łączącym Europę z Indiami. Statki VOC miały je rozpoznać przed skierowaniem się na północny wschód w kierunku cieśniny Sunda i Batavii . Holenderski gubernator van Diemen nazwał wyspę Amsterdam po swoim statku, Nieuw Amsterdam w 1633 roku . Ale to kolejny Holender, nawigator Willem de Vlamingh , poszukujący zaginionego statku, który w 1696 r. wylądował tam jako pierwszy (a także a priori na wyspie Saint-Paul).
Sto lat później holenderski nawigator Harwick Claesz de Hillegom zobaczył wyspę, której szerokość geograficzną oszacował na 38 ° 50'S. Myśląc, że jest pierwszym, który go odkryje, nadaje mu nazwę swojego statku, Zeewolf . Admirał d'Entrecasteaux w drodze na Pacyfik w poszukiwaniu La Pérouse na pokładzie La Recherche i L'Espérance zatrzymał się w Amsterdamie w 1792 roku . Następnie przeprowadzany jest pierwszy przegląd wschodniego wybrzeża.
W 1793 angielski statek dowodzony przez Lorda Macartneya w drodze do Chin wylądował na wyspie Saint Paul. Tam odnajduje marynarza z Brześcia porzuconego przez amerykański statek. Rysuje mapę wyspy, ale myli ją z wyspą Amsterdam.
Wtedy te dwie wyspy nie są już odwiedzane, z wyjątkiem rybaków z Reunion, amerykańskich lub angielskich lwów morskich, łowców wielorybów i rozbitków. Wgrudzień 1837, Amsterdam i Saint-Paul przyjmują wizytę francuskiej korwety Heroine dowodzonej przez Jean-Baptiste Cécille .
W 1842 roku wzbudziły zainteresowanie Polaka Adama Mierosławskiego (pl) , kapitana Cygne de Granville . Kapitan Mierosławski ukończył studia jako kapitan długodystansowy pod nazwiskiem swojego brata Pierre Louisa Adama Mierosławskiego, korzystając z francuskiego paszportu tego ostatniego. W 1843 r. Adam Mierosławski zaproponował gubernatorowi Wyspy Burbonów ( Reunion ), kontradmirałowi Bazoche , przejęcie tych bezludnych wysp. Wobec braku okrętu wojennego w porcie Bazoche wezwał trzymasztowego L'Olympe , dowodzonego przez Martina Dupeyrata . Kapitan Dupeyrat i jego łódź przywiozą na te wyspy Adama Mierosławskiego. Kapitana Mierosławskiego mianuje gubernator Burbon, dekretem8 czerwca 1843 r.przejąć dowództwo nad tymi wyspami, gdy tylko przejmą je w posiadanie w imieniu Francji.
Tymczasem Wielka Brytania kwestionuje to przejęcie. Aby uniknąć problemów i ze względu na ubóstwo obu wysp, Francja wysyła depeszę do admirała Bazoche z prośbą o odwołanie garnizonu. Mierosławski kwestionuje to (grozi nawet podniesieniem polskiej flagi!). Następnie rozpoczął negocjacje z Bazoche, przyjacielem Adolphe Caminem i innymi rozmówcami z Reunion, z którymi w 1845 roku założyli spółkę akcyjną w celu eksploatacji obu wysp i tworzenia na miejscu zakładów. Wyspa Saint-Paul, na której wówczas założono łowisko, liczyła w następnym okresie do 40 mieszkańców, ale pozbawiona założyciela i stopniowo opuszczona przez rybaków, firma przestała istnieć w 1853 roku .
W styczniu 1871 r. Réunionese Heurtin i jego rodzina wylądowali na wyspie Amsterdam i próbowali hodować bydło i uprawiać ziemię. To porażka. Wracają na Reunion sześć miesięcy później, ale porzucają bydło, które aklimatyzuje się na wyspie i wraca na wolność. We wrześniu 1874 roku francuska misja astronomiczna na pokładzie statku Le Fernand odwiedziła dwie wyspy. Wylądowała na wyspie Saint-Paul, aby obserwować przejście Wenus przed słońcem. Zakończenie misji ma miejsce wStyczeń 1875. Podczas tej misji geolog Charles Vélain wylądował w Amsterdamie i opublikował w 1878 roku pierwsze dane geologiczne obu wysp.
W październiku 1892 roku francuski okręt wojenny Le Bourbonnais odzyskał obie wyspy w imieniu Francji. W 1893 roku inny statek, L'Eure , wracający z misji z Wysp Kerguelena , potwierdził to posiadanie.
W 1924 wyspy Saint-Paul i Amsterdam zostały przyłączone do Madagaskaru , wówczas kolonii francuskiej.
Wyspy Saint-Paul i Nowy Amsterdam są częścią francuskich terytoriów południowych i antarktycznych (TAAF). TAAF podlegają zwierzchnictwu starszego administratora, który sprawuje funkcje naczelnika terytorium i ma stopień prefekta.
Saint Paul i New Amsterdam Islands są również dzielnicą TAAF.
W związku z tym naczelnik okręgu jest przedstawicielem prefekta TAAF, starszego administratora. Jedną z ról szefów okręgów w TAAF jest kierowanie bazami południowymi i antarktycznymi. W przypadku wysp Saint-Paul i New Amsterdam, to w szczególności wokół bazy Martin-de-Viviès znajdującej się w Amsterdamie sprawuje władzę naczelnik okręgu.
Ponadto Wyspy Świętego Pawła i Nowy Amsterdam, podobnie jak inne terytoria zamorskie, są stowarzyszone z Unią Europejską jako kraje i terytoria zamorskie (KTZ).
Wreszcie budżet okręgu jest powiązany z budżetem ogólnym TAAF, który obecnie wynosi 26 milionów euro.