Status | Monarchia konstytucyjna , posiadanie Cesarstwa Austriackiego |
---|---|
Stolica |
Mediolan (1815–1859) Wenecja (1859–1866) |
Język | Niemiecki |
Zmiana | Książka lombardzko-wenecka |
7 kwietnia 1815 | Utworzenie Królestwa Lombardii-Wenecji przez Kongres Wiedeński po zwycięstwie nad Napoleonem I św . |
---|---|
9 czerwca 1815 | Austria przyznaje Genua i Liguria do Królestwa Sardynii stanowić stan bufora przeciwko Francji. |
1821 | Liberalny ruch rewolucyjny: początki zjednoczenia Włoch: „ Risorgimento ”. |
1848 | Wiosna ludów : ruchy rewolucyjne w Europie. |
18-22 marca 1848 | Pięć dni w Mediolanie : porażka mediolańskiej rewolucji. Król Sardynii Karola Alberta wypowiedziały wojnę Austrii oraz załącznik Lombardii. |
Marzec 1848 - marzec 1849 | Pierwsza włoska wojna o niepodległość : zwycięstwo Austrii nad Królestwem Sardynii i odzyskanie Lombardii. |
Kwiecień-lipiec 1859 | Druga włoska wojna o niepodległość : porażka przeciwko koalicji francusko-sardyńskiej. Traktat z Zurychu : aneksja Lombardii przez Królestwo Sardynii . |
Czerwiec-sierpień 1866 | Trzecia włoska wojna o niepodległość i wojna prusko-austriacka : niewydolność przeciwko Prusom i we Włoszech: rozpadzie Związek Niemiecki z Habsburgów i Lotaryngii i utworzenia Konfederacji północnych Niemczech z Hohenzollerna . |
23 sierpnia 1866 | Traktat praski : Prusy zaanektowały Królestwo Hanoweru , księstwa Szlezwiku , Holsztyna i Nassau , Hesji-Cassel i Frankfurtu . |
12 października 1866 | Traktat wiedeński : Austria sceduje Wenecję na rzecz Francji , która sceduje ją na Włochy . |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Królestwo Lombardzko-Weneckie (w języku włoskim : Regno Lombardo-Veneto ) jest stan zależy od austriackiego cesarstwa , założona w 1815 roku na Kongresie Wiedeńskim , po upadku cesarza Napoleona I st i upadku królestwa Włoch, które on powstała w 1805 roku .
W 1859 roku , w ramach wojen o zjednoczenie Włoch , królestwo Lombardii-Wenecji Euganejskiej zostało amputowane przez Wiktora-Emanuela II , króla Sardynii z Lombardii , z wyjątkiem prowincji Mantua ; w 1866 reszta terytorium została zaanektowana przez nowe królestwo Włoch .
Plik 20 sierpnia 1813, Austria wypowiada wojnę Francji , osłabiony przez katastrofalnej kampanii rosyjskiej i opuszczony przez Konfederacji Renu . Stanowi armię do inwazji na Włochy , powierzoną feldmarszałkowi Heinrichowi Johannowi de Bellegarde ; armia ta została pokonana przez wicekróla Eugène de Beauharnais podczas bitwy pod Mincio le8 lutego 1814.
W ciągu następnych dwóch miesięcy sytuacja Beauharnais znacznie się pogorszyła z powodu:
Ta coraz bardziej niepewna sytuacja zmusiła wicekróla do podpisania kapitulacji królestwa 23 kwietnia w Mantui : opuścił swoją armię, 45 000 uzbrojonych ludzi, zwycięsko w Mincio pod rozkazami Heinricha Johanna de Bellegarde i 27. wyjechał do Monachium . 26 kwietnia austriacki komisarz Annibal Sommariva objął Lombardię w imieniu feldmarszałka Bellegardy, a28 kwietniaMediolan jest okupowany przez 17 000 austriackich żołnierzy.
25 maja Bellegarda rozwiązała regencję Królestwa Włoch, które przestało istnieć i przejęła uprawnienia pełnomocnika komisarza prowincji austriackich we Włoszech w imieniu nowego władcy, cesarza Franciszka I św . 12 czerwca objął stanowisko gubernatora generalnego po przyłączeniu Lombardii do Cesarstwa tego samego dnia.
Według planów zwycięskich mocar upadek Napoleona miał przywrócić sytuację geopolityczną Europy sprzed 1789 r. , Ale skala przemian podboju francuskiego wymagała otwarcia w Wiedniu wielkiego kongresu reorganizacji Europy. .
Austria można bezpośrednio podłączyć ponownie pod zwierzchnictwem terytoriów włoskich, które należały do niego od dawna: Trento , Triest i Gorizia , ale przez cesarskiego dekretu z dnia 7 czerwca Księstwo Mediolanu ( Mediolan , Como , Pavia , Lodi , Cremona ) i Księstwo Mantui, gdzie miało wpływ, a ponadto, zgodnie z traktatem z Campo-Formio ( 1797 ), terytoria byłej Republiki Weneckiej . Przyłączenie do Cesarstwa Austriackiego zostaje przyjęte przez zwycięskie mocarstwa na Kongresie Wiedeńskim w zamian za zrzeczenie się dynastycznych praw Habsburgów nad katolickimi Niderlandami (obecna Belgia i Luksemburg ).
Aby zrozumieć użyteczność tej wymiany dla Wiednia, musimy przypomnieć klasyczny argument Carlo Cattaneo , który zawsze utrzymywał, że z Lombardii-Wenecji Euganejskiej Wiedeń pobiera „jedną trzecią podatku imperium, chociaż stanowi tylko jedną ósmą populacja ”. Giuseppe Martini podsumowuje sytuację: „Rozpoczęto negocjacje wokół problemu Włoch i jak publicznie obiecał kongres wiedeński, poczynając od wielkiego aktu sprawiedliwości, orzekł, że Austria przejmie w posiadanie Mediolan i Mantuę, przejmie państwa weneckie z dodaniem niektórych terytoriów, które na mocy starożytnych porozumień między mocarstwami włoskimi należały przez pewien czas do stanów Parma i Ferrara, nabyłyby ponadto, nie tylko ziemie Valtellina z hrabstwem Bormio i Chiavenna, bardzo dogodne miejsca za rzeczy ze Szwajcarii ”.
Terytoria Wenecji na wschodnim wybrzeżu Adriatyku są wchłaniane bezpośrednio przez Austrię, podczas gdy z historycznych powodów autonomii Mediolan i Wenecja korzystają z autonomicznego rządu. Austria reorganizuje te terytoria w pozornie autonomiczną jednostkę administracyjną, wybranym rozwiązaniem jest utworzenie jednego królestwa i dwóch rządów, którym nadano nazwę królestwo lombardzko-weneckie.
Nazwę wybiera się po długiej debacie i nie bez wahania. Austriacy i ich sojusznicy nie chcą zachować nazwy, którą wybrał Napoleon, królestwo Włoch. Jest oczywiste, że brana jest pod uwagę lokalizacja Ost und West Italien (wschodnie i zachodnie Włochy) oraz österreichische Italien (austriackie Włochy). Nazwy nadmiernie związane z jedną z dwóch stolic są odrzucane, w szczególności dlatego, że Mediolan i Wenecja nigdy nie były zjednoczone pod wspólną koroną od upadku królestwa Lombardii i nie ma terminu, który określałby dwa zjednoczone terytoria. Dlatego wybieramy nazwę mającą na celu stymulowanie zbliżenia między populacjami lombardzkimi i weneckimi, ale która jednocześnie pokazuje całą sztuczność nowego administracyjnego stworzenia.
Plik 7 kwietnia 1815ogłoszono konstytucję państw austriackich we Włoszech w celu utworzenia nowego Królestwa Lombardii-Wenecji Euganejskiej . Ustanowiono to na podstawie Traktatu Wiedeńskiego, który obejmuje terytoria Księstwa Mantui , Dogado , Domini di Terraferma („ suchy ląd”) Republiki Weneckiej, a Valtellina należy już do Republiki trzech lig , oraz część regionu Ferrary , podczas gdy Stato da Màr („państwo morza”), należące do Serenissimy, jest wyłączone, ponieważ jest bezpośrednio przyłączone do terytoriów Cesarstwa, a także Księstwa Parmy .
Królestwo zostało powierzone François I er , cesarzowi Austrii i królowi Lombardii-Wenecji. Król-cesarz rządzi przez wicekróla w osobie brata cesarza, arcyksięcia Rainiera Austrii ( 1783 - 1853 ), którego siedziba znajduje się w Mediolanie i Wenecji.
Lombardia i Veneto , które są oddzielone przez Mincio , każdy ma ich własny rząd o nazwie Rada rządowych ( Consiglio di Governo ) powierzone gubernatora i odrębne administracje powiedzieć zgromadzenia ( Congregazioni Centrali ), których samorząd zależą zgromadzenia prowincjonalne ( Congregazioni Provinciali ) i kongregacje gminne ( Congregazioni Municipali ).
Uprawnienia gubernatora, za pośrednictwem rady rządu, są dość ważne i obejmują cenzurę, ogólne zarządzanie majątkiem i podatki bezpośrednie, zarządzanie szkołami, roboty publiczne, powoływanie i kontrolowanie kongregacji prowincjonalnych. Armia cesarska zapewnia w tych latach porządek publiczny.
Administracja finansowa i policyjna zostaje odjęta od rady rządowej i jest zależna bezpośrednio od cesarskiego rządu Wiednia, który działa za pośrednictwem sędziego izby ( Magistrato camerale ) (góra Lombardii, waluta, loteria, zarządzanie finansami, kasjer, produkcja tytoniu i materiałów wybuchowych, urzędy skarbowe i skarbowe, drukarnia królewska, nadleśnictwa i agencja solna), biuro rachunkowe i oddział policji.
Zwracając uwagę na ważną centralizację władzy w rękach namiestnika mianowanego przez Wiedeń i rządu cesarskiego, rozumiemy marginalną rolę wicekróla sprowadzonego do reprezentacji, tego ostatniego, który jest teraz okazałym pałacem, w którym mieści się jego dwór.
Wszystkie inne urzędy w królestwie są wynikiem nominacji królewskiej i nigdy nie są elekcyjne. W dużej mierze powierzone są Austro-Niemcom, jak to ma miejsce w przypadku gubernatorów, najczęściej oficerów stacjonujących we Włoszech, chociaż armia austriacka szanuje niejednorodny skład populacji imperium i wicekróla.: Nie-Włosi cieszą się niemal absolutną kontrolą nad życie królestwa. Słowa na spotkaniu w 1832 roku pomiędzy Paolo de Capitani , szlachcica Lombard i Metternicha zasłynął: „Co jest potrzeba, aby wszystkie ważnych stanowisk zajmowanych przez Tyrolczyków lub przedmiotów z innych województw? ”.
Dla miejscowych, włoskich „patrycjuszy” pozostaje tylko administracja kongregacji prowincjalnych i miejskich, a więc drugorzędne stanowiska. Na przykład kongregacje gminne zajmują się budynkami komunalnymi, kościołami parafialnymi, drogami wewnętrznymi, pensjami pracowników miejskich i straży miejskiej.
Dopełnieniem całości jest kodeks cywilny i karny 1 st styczeń +1.816 zakazujące jakiejkolwiek włoskiej interwencji, nawet za pomocą porad rządowych.
Połączenie dwóch prowincji nie zadowala mediolańczyków, których stosunki gospodarcze skierowane są w stronę portu w Genui, który następnie podlega królestwu Piemontu-Sardynii, podczas gdy Cesarstwo Austriackie chciało rozbudować port w Trieście (zamiast dekadenckiej Wenecji ). wylot nad Morzem Adriatyckim . Mediolan oskarży Wiedeń, ale niesłusznie, o opóźnianie połączenia kolejowego Wenecja-Mediolan, a tym samym o izolowanie Lombardii.
Dla poddanych lombardzkich i weneckich to nowe królestwo jawi się jak „komedia”, zdając sobie sprawę, że władzę powierzono wiedeńskiemu rządowi podległemu austriacko-niemieckiemu. „Niemcy” są wszechobecni i pozbawiają „patrycjuszy” i włoskich intelektualistów stanowisk, które w prawdziwie autonomicznym królestwie należałyby do nich z mocy prawa.
Ta kontrola Austrii jest dla Włochów pogorszeniem sytuacji w porównaniu z byłym królestwem Włoch. W rzeczywistości na jej czele stał francuski król (Napoleon) i wicekról ( Eugène de Beauharnais ), który uczynił go protektoratem Paryża, ale który cieszył się prawie całkowitą autonomią administracyjną kraju, z armią narodową złożoną z wielu włoskich oficerów.
Ostatecznie wydaje się, że rząd austriacki nie przestrzega tradycyjnych praw Lombardii i Wenecji Euganejskiej, a zatem nie ma żadnej legitymacji. Te względy leżą u podstaw trwałej niestabilności co najmniej do 1820 r. Oraz wielkiej więzi elity i ludności podczas wojny wyzwoleńczej .
W dniu 18 marca -22 marca 1848pod koniec pięciu dni spędzonych w Mediolanie Austriacy zostali wypędzeni ze stolicy Lombardii i Wenecji . Dwie rady rządowe zostają zastąpione odpowiednio przez samozwańczy Rząd Tymczasowy Lombardii oraz przez ustanowienie Republiki Świętego Marka .
Plik 9 sierpnia 1848z zawieszenia broni podpisanego przez Salasco następującym austriackiego zwycięstwa lipca 24 - 25 w Custoza nad Sardynii wojsk , pierwsza faza pierwszej wojny końcach niepodległościowych: Milan jest reoccupied i tymczasowy rząd Lombardii rozpuszcza. 22 -23 marca 1849, Charles-Albert Sardynii ponownie pokonany w bitwie pod Novara , który abdykuje na rzecz Victor-Emmanuel II . Po 24 sierpnia , po długim oblężeniu, Wenecja poddał również do Austriaków.
Królestwo Lombardzko-Weneckie przetrwało utratę Lombardii (z wyjątkiem Mantui ) po drugiej wojnie o niepodległość w 1859 r., A następnie definitywnie zniknęło w 1866 r . Pod koniec trzeciej wojny o niepodległość .
|
|
Dwa rządy Lombardii i Wenecji Euganejskiej są podzielone na siedemnaście prowincji. Każda prowincja jest administrowana przez delegację prowincjalną utworzoną po raz pierwszy1 st luty +1.816.
Prowincje Lombard |
Prowincje weneckie |
Każda prowincja jest podzielona na okręgi, 127 w Lombardii i 91 w Wenecji Euganejskiej. Każdy powiat jest podzielony na gminy, podstawową jednostkę administracji publicznej. Pod względem ludności gminy dzielą się na trzy klasy;
Każda stolica prowincji jest siedzibą sądu pierwszej klasy, podczas gdy w dwóch ośrodkach regionalnych w Mediolanie i Wenecji znajdują się dwa sądy apelacyjne. Na szczycie systemu znajduje się Senat, królewski sąd kasacyjny z siedzibą w Weronie .
Oficjalnym językiem królestwa jest włoski , język, którego uczy się w szkole podstawowej, która jest obowiązkowa i bezpłatna dla wszystkich dzieci królestwa. Ludność posługiwała się zazwyczaj lokalnymi językami: lombardzkim , weneckim , friulskim i ladyńskim . Ludność składająca się z 2% mniejszości językowej stanowiła niemiecka w prowincjach Vicenza , Belluno i język słoweński w prowincji Udine .