Giuseppe Prina

Giuseppe Prina Obraz w Infobox. Zabójstwo ministra Priny w dokumencie z epoki Funkcjonować
Minister Finansów
Tytuł szlachecki
Hrabstwo
Biografia
Narodziny 20 lipca 1766
Novara
Śmierć 20 kwietnia 1814(w wieku 47 lat)
Mediolan
Pogrzeb Cmentarz Mojazza w Mediolanie ( d )
Trening Uniwersytet w Pawii
Zajęcia Polityk , prawnik
Inne informacje
Nagrody Narodowy Order Legii Honorowej
Order Żelaznej Korony

Hrabia Giuseppe Prina (urodzony w Novara dnia20 lipca 1766, zmarł w Mediolanie dnia20 kwietnia 1814) Jest politykiem Włochem .

Biografia

Młodzież i wczesne doświadczenia polityczne

Prina od najmłodszych lat wykazywał rzadki talent, ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Pawii w 1789 roku . Jest wysoko ceniony za te zdolności w kwestiach ekonomicznych.

Po wykonaniu zawodu prawnika w Novara , Prina współpracuje z administracją Sardynii od 1791 roku . W tym kontekście brał udział w negocjacjach w sprawie zawieszenia broni Cherasco między Piemontczykiem a Francuzami. W pierwszych latach okupacji napoleońskiej z lojalności wobec rodu sardyńskiego odmówił współpracy z Francuzami nawet w ramach administracji tzw. Republik siostrzanych.

Minister Finansów Priny

Dopiero po bitwie pod Marengo Prina ponownie zainteresowała się życiem publicznym, dając się zauważyć Napoleonowi z podziękowaniem za rozpoczęcie konsultacji w Lyonie .

Ze względu na katastrofalną sytuację finansową nowej republiki włoskiej Napoleon nie mógł znaleźć osoby, która przyjęłaby urząd ministra finansów. Funkcja ta jest powierzona czasowo28 lutego 1802, do triumwiratu, którego częścią jest Prina. Kilka miesięcy później, na wyraźną prośbę Napoleona, tylko Prina objął urząd, który zachował nawet po przekształceniu Republiki Włoskiej w królestwo Włoch z Napoleonem na czele i wicekrólem Eugène de Beauharnais .

Genialna w życiu prywatnym Prina jest twarda i nieelastyczna w ramach swojego urzędu, w szczególności ze względu na swoją wyjątkową zdolność znajdowania nowych podatków, aby sprostać ogromnemu zapotrzebowaniu na pieniądze, którego wymaga rząd, a zwłaszcza wojny napoleońskie. Stał się najbardziej znienawidzonym człowiekiem w królestwie, zwłaszcza w Lombardii , także ze względu na swoje piemonckie pochodzenie.

Prinie udało się skonsolidować finanse w 1805 r. , Także dzięki zmniejszeniu składki do armii francuskiej, ale przede wszystkim dzięki większej skuteczności w poborze podatków. Dobrą operacją okazuje się spłacenie długu publicznego poprzez sprzedaż dóbr narodowych, skonfiskowanych duchowieństwu.

Tragiczny koniec

Kiedy wraz z klęską Napoleona los Królestwa Włoch wydawał się przesądzony, oznaki nienawiści do Priny stały się częstsze i przejawiały się groźbami graffiti: „Prina! Prina! zbliża się dzień ”.

Nadeszła wiadomość o abdykacji Napoleona 11 kwietnia 1814przybywa do Mediolanu 16 kwietnia i budzi nadzieję na niepodległość. Senat jest zwołane na 17 kwietnia przez Francesco Melzi d'Eril który prosi o głosowanie wniosek proponuje powołanie Eugeniusz de Beauharnais jako król niezależnego królestwa Włoch zamiast Napoleona. Ale sympatycy Eugeniusza są w mniejszości w obliczu grup, które domagają się króla Włoch lub wydania tronu Joachimowi Muratowi, czy wreszcie powrotu do Austrii. Sympatykom nie udaje się przezwyciężyć oporu większości senatorów, którzy zgadzają się jedynie na wysłanie delegacji do Wiednia , aby wystosowali prośbę o niepodległość.

Spotkanie odbywa się ponownie 20 kwietnia, a przeciwnicy Melzi d'Eril organizują demonstrację, nazwaną bitwą o parasolki. Wczesnym rankiem do Senatu wkroczył wściekły tłum, który przeszukał pokój, szukając w szczególności Priny. Nie znalazłszy go, rebelianci udają się do jego domu. Po splądrowaniu jego domu i znalezieniu go w szafie, rebelianci rozebrali go i wyrzucili przez okno.

Handlarzowi przy obecnej Via Manzoni udaje się najpierw zaoferować mu gościnę, ale Giuseppe Prina przedstawia się tłumowi, aby zapobiec zniszczeniu domu kupca i innym ofiarom. Tłum - złożony z szanowanych obywateli - uderza go czubkami parasoli. Lincz w pobliżu Piazza della Scala trwa cztery godziny, więc ostatecznie ciało jest nie do poznania. Żadna władza, ani cywilna, ani wojskowa nie przyszła mu z pomocą. Historycy nie byli w stanie osądzić wydarzeń tego dnia, Carlo Botta w swojej Historii Włoch od 1789 do 1814 potwierdza, że na czele tłumu, który dopuścił się egzekucji, stoi hrabia Federico Confalonieri, który kilka lat później zostanie towarzysz Silvio Pellico podczas procesu iw więzieniu w Spielbergu .

Wydarzenia 20 kwietnia przekonały wicekróla Eugène de Beauharnais do zrzeczenia się tronu. 26 kwietnia abdykował i opuścił Włochy, aby wstąpić do sądu swoich teściów, Wittelsbachów , w Monachium . To, co pozostało z domu Priny, zostaje zniszczone, aby zrobić miejsce.

Tragiczne wydarzenie zabójstwa Priny, które stało się przysłowiowe w Mediolanie ( ha faa la finn del Prina nadal znaczy „źle skończył”), jest tematem kilku dzieł literackich. Najbardziej znanym jest Sogn („Sen”, znany również jako Prineide ), mały poemat w języku mediolańskim skomponowany przez Tommaso Grossiego , ale przez pewien czas przypisywany Carlo Portie , który miał problemy prawne z władzami austriackimi. W nim poeta wyobraża sobie spotkanie udręczonej duszy Priny, która pyta go, co Milańczykom udało się zdobyć z jego zamachu. Utwór ten został uznany przez Stendhala i przez wielu romantyków za najpiękniejszy utwór współczesnej poezji. Stendhal wspomina o tym zamachu w Charterhouse of Parma (1838) i precyzuje, że ksiądz odmówił otwarcia mu bramy kościoła San Giovanni, co by go uratowało.

Nienawiść Mediolanu do Priny nie wynika tylko z jej surowości w nakładaniu podatków. Wydaje się, że jego poziom życia był przedmiotem podejrzeń o korupcję, jak wynika z przeznaczonego dla niego sonetu Quand vedessev on pubblegh funzionari . Inne źródła wskazują, że całkowite splądrowanie domu ministra nie ujawniło niczego cennego, co potwierdzałoby osobistą uczciwość Priny.

Herb

Postać Ozdobić herbem
Ozdoby zewnętrzne Senators Counts of the Kingdom of Italy.svgHerb do draw.svg Po ćwiartce: w 1 liczy ministrów Królestwa; Po drugie, Azure ze skrzydlatą czapką Merkurego  ; Trzeci, Azure, niższy srebrny szewronowy Argent zwieńczony kogutem tego samego czubata i brodacza; Czwarty, Vert, do rozwiniętej mapy Argent pokrytej arabskimi cyframi Gules.

Uwagi

  1. (it) "  www.iagiforum.info  " ( ostatnia wizyta 5 września 2010 )

Bibliografia

Źródła