Królestwo Sukhothai

Królestwo Sukhothai
( th ) ราช อาณาจักร สุโขทัย

1238 - 1438

Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Azja Południowo-Wschodnia w 1300 roku Ogólne informacje
Stolica Sukhothai , a następnie Phitsanulok
Religia Buddyzm Theravada
Historia i wydarzenia
1238 Niezależność od Królestwa Lavo i Imperium Khmerów
1378 Wasal Królestwa Ayutthaya
1438 Aneksja do królestwa Ayutthaya
Kings
( 1 ul ) 1238 - 1257 Sri-Indrathit
(D ER ), 1419 - 1438 Phaya Borommapan

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Królestwo Sukhothai ( Thaiราช อาณาจักร สุโขทัย) to starożytna Thai królestwo na środku miasta Sukhothai , w północno-środkowej części dzisiejszej Tajlandii . Utworzony w 1238 roku, zniknął w 1438 roku. Ruiny jego stolicy, położonej 12  km od dzisiejszego Sukhothai, w Tambon Mueang Kao, zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa w 1991 roku.

Historia

Pochodzenie

Przed XIII -go  wieku , Kingdoms Tais powstały w górach dalekiej północy dzisiejszej Tajlandii, w tym królestwie Ngoen Yang (poprzednik Lanna okolicy Chiang Saen , w dzisiejszych prowincji Chiang Rai ) oraz Lü królestwo od Heokam ( okolice Chiang Hung, dzisiejszy Jinghong w prowincji Yunnan). Sukhothai był handlowym centrum królestwa Lavo , wasala Imperium Khmerów, którego stolicą było dzisiejsze Lopburi . Wciąż trwały migracje populacji tajlandzkich w górnej dolinie Chao Phraya .

Według współczesnych historyków secesja Sukhothai z Imperium Khmerów rozpoczęła się w 1180 roku, za panowania Po Khun Sri Naw Namthoma , władcy Sukhothai i sąsiedniego miasta Sri Satchanalai (obecnie Amphoe Si Satchanalai , w prowincji Sukhothai ). Sukhothai korzystał w tym czasie z dużej autonomii, ale około 1180 roku został przejęty przez Mon of Lavo pod wodzą ich króla Khomsabad Khlonlampong .

Dwaj bracia, Po Khun Bangklanghao i Po Khun Phameung ( Po Khun był tytułem szlacheckim) wyrwali Sukhothai z rąk Mon w 1239 roku. Bangklanghao rządził Sukhothai pod imieniem Sri Indrathit i był pierwszym władcą dynastii Phra Ruang. Rozszerza swoje królestwo na sąsiednie miasta. Pod koniec jego panowania w 1257 roku królestwo Sukhothai objęło całą górną dolinę Chao Phraya .

Tradycyjni tajscy historycy uważają założenie królestwa Sukhothai za początek ich narodu , ponieważ niewiele wiadomo o poprzednich królestwach, mimo że badania współczesnych historyków wykazały, że historia Tajlandii zaczyna się wcześniej. Dlatego do dziś jest obchodzony.

Ekspansja pod Ramkamhaeng

Po Khun Banmeaung i jego brat Ramkhamhaeng (1239-1317) powiększyli królestwo kosztem sąsiednich cywilizacji. Po raz pierwszy państwo tajskie stało się dominującą potęgą w Azji Południowo-Wschodniej . Tradycja historyczna opisuje bardzo szczegółowo ekspansję Sukhothai, ale ich dokładność jest kwestionowana. Na południu Ramkamhaeng podporządkował sobie królestwo Supannabhum i Sri Thamnakorn ( Tambralinga na Półwyspie Malajskim ) i za jego pośrednictwem przyjął buddyzm Theravada jako religię państwową . Na północy Ramkamhaeng nakazał Phrae i Mueng Sua (Luang Prabang) oddać hołd .

Na zachodzie Ramkhamhaeng przybył z pomocą Wareru ( podobno porwał jego siostrę) w czasie upadku królestwa Pagan , aby założyć królestwo mon w Martabanie ( królestwo Hanthawaddy , później skupione na Pégou ). Z tego powodu tajscy historycy uważają to królestwo za wasala Sukhothai. W rzeczywistości ta dominacja była prawdopodobnie czysto formalna.

Ramkhamhaeng poprosił mnichów ze Sri Thamnakorn o propagowanie buddyzmu Theravada w Sukhothai. W 1283 roku wynalazł alfabet tajski , widniejący na słynnej „  steli Ramkamhaeng”, odkrytej przez króla Mongkuta (Rama IV) 600 lat później. Ta stela stanowi główne świadectwo ówczesnego Sukhothai.

Rząd Ramkhamhaenga jest charakterystyczny dla królestwa Sukhothai, patrokratycznego monarchii , w którym król jest postrzegany jako ojciec, a poddani jako jego dzieci . Ramkhamhaeng zachęcał do handlu, mówiąc: „Kto chce sprzedać słonie, zrób to. Kto chce sprzedawać konie, zrób to. "

To także z tego okresu datuje się pierwsze stosunki z nową dynastią Yuan i od tego czasu Sukhothai zaczął wysyłać misje handlowe do Chin. Sukhothai wyeksportował Sangkalok (dosłownie ceramikę z czasów dynastii Song  !). Był to jedyny okres, kiedy Syjam produkował ceramikę w stylu chińskim.

Upadek i dominacja Ayutthayi

Moc Sukhothai była krótkotrwała. Po śmierci Ramkhamhaenga królestwa wasalne zostały wyzwolone pod panowaniem jego syna Phaya Loethai (1298-1323). Najpierw była to prowincja Uttaradit na północy, a następnie laotańskie królestwa Luang Prabang i Vientiane . W 1319 roku Mon złamali lojalność na zachodzie, aw 1321 roku Lanna (założona w 1259 roku) zajęła Tak , jedno z najstarszych miast kontrolowanych przez Sukhothai. Na południu, pod panowaniem Loethai , potężne miasto Suphanburi również uzyskało niepodległość. W ten sposób królestwo szybko zostało zredukowane do swojej dawnej lokalnej potęgi. Od 1350 roku nowe królestwo Ayutthaya nadal zdobywało władzę. W 1378 roku jego armie najechały Sukhothai i król Thammaracha II został zmuszony do zostania jego wasalem.

W 1419 roku, w obliczu upadku miasta, król Saluethai przeniósł swoją stolicę do Phitsanulok .

W 1424 roku, po śmierci Sailuethai, dwaj bracia Paya Ram i Paya Banmeung walczyli o tron. Król Nagarindrathirat z Ayutthaya interweniował, dzieląc królestwo między nich. Ich siostra wyszła za mąż za Borommaracha II z Ayutthaya i urodziła syna, księcia Ramesuana. Boromban umarł bez dziedzica w 1446 roku, Ramesuan został królem pod nazwą Trailokanat (lub Boromtrailokanat). Został także koronowany na króla Ayutthaya w 1448 roku, co oznaczało koniec królestwa Sukhothai.

Silajaruek Sukhothai jest zbiorem setek kamiennych inskrypcji kronikę tego okresu. Najważniejsze z nich to stela Ramkhamhaeng ( Silajaruek Pho Khun Ramkhamhaeng ), Silajaruek Wat Srichum (opowieść o historii regionu i Sri Lanki) oraz Silajaruek Wat Pamamuang (polityczno-religijny opis panowania króla Loethai) ).

Lista królów Sukhothai

Nazwisko Narodziny Początek panowania Koniec panowania Śmierć Relacje z poprzednimi
Pho Khun Sri Indrathit
(Pho Khun Bang Klang Hao) 		? 1239 1279 (30 lat) * Założyciel królestwa
Pho Khun Ban Muang ? 1279 (1 rok) * Najstarszy syn Sri Indrathita
Pho Khun Ramkhamhaeng Wielki
(Pho Khun Ramaracha) 		ok. 1237-1247 1279 1298 (19 lat) * Młodszy brat Ban Muanga
* Trzeci syn Sri Indrathita
Phaya Loethai ? 1298 1323 (25 lat) * Syn Ramy Khamhaenga
Phaya Nguanamthom ? 1323 1347 (24 lata) * Kuzyn Loethai
* Syn Ban Muanga
Phaya Luethai
(Phra Maha Thammaracha I) 		? 1347 1368 (21 lat) * Kuzyn Nguanamthoma
* Syn Loethai
Pod rządami królestwa Ayutthaya
Phaya Sai Lithai
(Phra Maha Thammaracha II) 		? 1368 1399 (31 lat) * Syn Luethai
Phaya Saileuthai
(Phra Maha Thammaracha III) 		? 1400 1419 (19 lat) * Syn Sai Lithai
Phaya Borommapan
(Phra Maha Thammaracha IV) 		? 1419 1438 (19 lat) * Syn Saileuthai

Sukhothai w tajskiej historiografii

Historia Sukhothai został włączony po raz pierwszy w historii „krajowy” Thai przez króla Mongkut ( Rama IV ), w traktacie oferowane w końcu XIX th  -wiecznej brytyjskiej misji dyplomatycznej. Mongkut jest uważany za mistrza historii Sukhothai, na podstawie odkrycia przez niego steli Ramkhamhaeng, „pierwszego dowodu” tej historii.

Stamtąd Sukhothai został włączony do współczesnej historii Syjamu, a później Tajlandii, jako krok w procesie budowania narodu. Sukhothai było „pierwszą stolicą kraju” , następnie Ayutthaya , następnie Thonburi i wreszcie Rattanakosin (dzisiejszy Bangkok ). Historia Sukhothai była kluczowa dla tajlandzkich „modernistów” , czy to konserwatystów, czy rewolucjonistów.

Pozostał ważny po rewolucji syjamskiej w 1932 r. , Kiedy to monarchia stała się konstytucyjna. Publikacje i badania dotyczące Sukhothai stały się obfite. Szczegóły inskrypcji zostały zbadane i „teoretyzowane” . Jednym z najbardziej popularnych tematów była relacja między króla i jego ludzi, opisany jako „ojciec-syn” relacji , „ziarno” od „Thai demokracji” . Historia Sukhothai stała się wzorem „wolności” . Dla komunistycznego eseisty Chita Phumisaka (1930-1966) okres Sukhothai był początkiem ruchu wyzwoleńczego Tajlandii przeciwko zagranicznemu ciemiężcy Angkorowi .

W okresie dyktatury wojskowej, od lat 50. XX wieku, Sukhothai był objęty tajskimi programami edukacyjnymi. Jej paternalistyczny i liberalny model przeciwstawiał się obcej ideologii tradycji angkoriańskiej w porównaniu z komunizmem . Poważnie zbadano inne aspekty, takie jak status plebsu i niewolników oraz sytuacja ekonomiczna. Tematy te były szeroko dyskutowane podczas ideologicznych starć zimnej wojny i powstań w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku.

Uwagi i odniesienia