Robert Lee

Robert Edward Lee
Robert Lee
Robert Lee w 1864 (koloryzowany).
Narodziny 19 stycznia 1807 r.
Stratford Hall , Wirginia
Śmierć 12 października 1870
Lexington , Wirginia
Pochodzenie amerykański
Wierność Stany Zjednoczone (1829-1861) Stany Skonfederowane (1861-1865)
 
Stopień Generał
Lata służby 1829 - 1865
Przykazanie Armia Armii Skonfederowanych Stanów Północnej Wirginii
Konflikty Wojna amerykańsko-meksykańska
Wojna secesyjna
Wyczyny broni Bitwa pod Contreras
Bitwa pod Churubusco
Bitwa pod Chapultepec
Bitwa Siedmiodniowa
Bitwa pod Antietam
Bitwa pod Fredericksburgiem
Bitwa pod Chancellorsville
Bitwa pod Gettysburgiem
Bitwa na pustkowiu
Bitwa o Spotsylvania
Bitwa o Cold Harbor
Oblężenie Petersburga
Bitwa pod sądem Appomattox
Inne funkcje Prezydent Waszyngtonu i Uniwersytetu Lee
Rodzina Mary Anna Custis Lee (żona)
George Washington Custis Lee (syn)
William Henry Fitzhugh Lee (syn)
Robert E. Lee, Jr (syn)
Podpis Roberta Edwarda Lee

Robert Edward Lee , ur19 stycznia 1807 r.na Plantacji Stratford Hall i zmarł dnia12 października 1870w Lexington jest amerykańskim żołnierzem .

Jest absolwentem Akademii Wojskowej w West Point , jest oficerem w inżynierii od ponad trzydziestu lat w armii Stanów Zjednoczonych przed wybuchem wojny domowej , gdzie odznaczył się najpierw jako dowódca Armii Północnej Wirginii , a następnie jako Generał Naczelny Armii Skonfederowanych Stanów .

Syn Henry'ego Lee III , rewolucyjnego oficera podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych , Robert Lee brał udział w wojnie amerykańsko-meksykańskiej . Kiedy Virginia odłączyła się od Unii wKwiecień 1861, Lee postanawia walczyć o swój rodzinny kraj, pomimo chęci, aby kraj pozostał nienaruszony i pomimo propozycji dowództwa w Unii. W pierwszym roku wojny Lee służył jako doradca wojskowy prezydenta Konfederacji Jeffersona Davisa .

Gdy w 1862 roku objął dowództwo Głównej Armii Polowej , szybko dał się poznać jako zręczny taktyk i doskonały dowódca na polu bitwy, wygrywając większość swoich bitew z liczebnie znacznie przewagą armii Unii. Długoterminowe strategie Lee są bardziej wątpliwe, a jego dwie główne ofensywy na północy kończą się porażkami.

Jego agresywna taktyka, która skutkuje dużymi stratami w czasie, gdy Konfederacji brakuje mężczyzn, była w ostatnich latach krytykowana. Kampanie generała Unii Ulyssesa S. Granta podkopały Konfederację w 1864 i 1865 roku. Mimo ciężkich strat wyrządzonych wrogowi Lee nie był w stanie zmienić biegu wojny. Udał się do Grant w Appomattox dnia9 kwietnia 1865. Ponieważ Lee objął najwyższe dowództwo nad pozostałymi armiami Konfederacji, inne siły Konfederacji szybko poddały się po jego kapitulacji. Lee następnie wzywa do pojednania między Północą a Południem.

Po wojnie został rektorem Uniwersytetu Waszyngtońskiego, który po jego śmierci został przemianowany na Washington i Lee University . Popiera on przewodniczącego programu Andrew Johnsona, który opowiada się za odbudową , jednocześnie sprzeciwiając się propozycjom radykalnych republikanów, aby dać uwolnionym niewolnikom prawo do głosowania i cofnąć prawo do głosowania byłym konfederatom. Wzywa ich do ponownego rozważenia swojej pozycji między Północą a Południem poprzez promowanie reintegracji byłych konfederatów z życiem politycznym narodu. Lee stał się wielkim południowym bohaterem wojny i  dla niektórych powojenną ikoną „  przegranej sprawy ”. Ale jego popularność wzrosła zwłaszcza po jego śmierci w 1870 roku, nawet na północy.

Biografia

Młodzież i szkolenia

Robert E. Lee urodził się w dniu 19 stycznia 1807 r.na plantacji Stratford Hall w hrabstwie Westmoreland w północno-wschodniej Wirginii . Jest piątym synem generała Henry'ego Lee III ( 1756 - 1818 ), który był gubernatorem Wirginii , i jego drugiej żony, Anne Hill Carter  (w) ( 1773 - 1829 ).

Rodzina Lee pochodzi z jednej z najstarszych rodzin w Wirginii. Henry Lee III jest przyjacielem i jednym z generałów Jerzego Waszyngtona podczas wojny o niepodległość . Anne Hill Carter jest potomkiem Roberta „Kinga” Cartera i dorastała w posiadłości Shirley Plantation w Wirginii. Henry Lee III roztrwonił fortunę swoich dwóch kolejnych żon, zanim porzucił rodzinę i wyjechał do Indii Zachodnich . Zmarł, gdy jego syn Robert miał zaledwie 11 lat, pozostawiając rodzinę w długach. Rodzina Lee osiedliła się następnie w Aleksandrii , pozostawiając plantację odziedziczoną najstarszemu synowi Henry'ego Lee.

Bardzo dobry student Akademii Aleksandryjskiej, Robert Lee wstąpił do Akademii Wojskowej w West Point w 1825 roku . Sierżant po roku nauki, celował w taktyce wojskowej i artylerii. Wraz z pięcioma innymi kadetami wyróżnił się brakiem ostrzeżeń podczas czterech lat szkolenia. W 1829 r. zajął drugie miejsce w awansie (na 46 oficerów).

Kariera wojskowa w armii Stanów Zjednoczonych

Oficer inżynier (1829-1855)

Absolwent West Point , Robert Lee rozpoczął karierę jako oficer inżynier (US Engineer Corps) w stopniu podporucznika. Najpierw przez siedem miesięcy został wysłany do Fort Pulaski w Georgii, a następnie przeniesiony do Fort Monroe na półwyspie Virginia, gdzie brał czynny udział w budowie Fort Calhoun. To właśnie podczas jego oddelegowania do Fort Monroe ożenił się w 1831 roku.

Od 1834 do 1837 Lee był asystentem w biurze głównego inżyniera w Waszyngtonie . Awansowany do stopnia porucznika w 1836 r. W 1837 r. nadzorował prace inżynieryjne portu Saint-Louis (Missouri) oraz dzieła sztuki na Mississippi i Missouri . W 1838 został awansowany na kapitana, aw 1842 objął stanowisko głównego inżyniera w Fort Hamilton.

Wojna meksykańska (1846-1848)

Kapitan Robert Lee brał udział w wojnie meksykańskiej (1846-1848), podczas której przyczynił się do kilku amerykańskich zwycięstw, wiedząc, jak wykorzystać teren jako oficer sztabowy. Aide-de-camp Winfield Scott podczas marszu z Veracruz do Meksyku , Lee brał udział w bitwach pod Contreras , Churubusco i Chapultepec, gdzie również został ranny. Jest trzykrotnie cytowany za akt odwagi i odznaczany stopniem pułkownika . Podczas tego konfliktu spotka się z kapitanem Ulyssesem S. Grantem , przyszłym przywódcą sił północnych.

Po wojnie meksykańskiej spędził trzy lata w Fort Carroll w Baltimore (Maryland) . W tym czasie w szczególności odrzucił ofertę sekretarza wojny , Jeffersona Davisa , dotyczącą rozkazu ataku na hiszpańską wyspę Kubę .

We wrześniu 1852 Lee został superintendentem Akademii Wojskowej West Point . Spędził tam trzy lata, podczas gdy jego syn Custis Lee był tam młodszy. Wyjdzie pierwszy z awansu w 1854 roku .

Oficer kawalerii (1855-1860)

W 1855 roku , Lee został awansowany do stopnia podpułkownika nowego 2 -go  pułku kawalerii . Następnie opuścił korpus inżynierów, w którym służył przez 25 lat, i objął dowództwo w Camp Cooper w Teksasie . W szczególności chronił pionierów przed atakami Apaczów i Komanczów . Następnie mieszka z dala od rodziny, podczas gdy jego żona jest w ciągłym bólu.

Dziedzictwo plantacji Arlington

W 1857 r. Robert Lee zostaje wykonawcą testamentu swojego ojczyma, George'a Washingtona Parke Custisa  (w) i spadkobiercą jego plantacji Arlington i 196 niewolników , którzy zgodnie z jego wolą mają uzyskać emancypację w ciągu 5 lat po śmierci poprzedniego właściciela. Lee nie chce jednak opuszczać wojska i postanawia zatrudnić brygadzistę odpowiedzialnego za zarządzanie plantacją. Nie mogąc znaleźć odpowiedniej osoby, Lee musi zdecydować się na dwuletni urlop na prowadzenie plantacji. Następnie napotkał trudności z pół tuzinem niewolników, którzy myśleli, że staną się wolni natychmiast po śmierci ich byłego pana. Trzech z nich uciekło na północ w 1859, ale zostali schwytani i sprowadzeni z powrotem do Wirginii. Lee został osobiście zaatakowany przez New York Tribune za wychłostanie trzech niewolników po ich powrocie, czemu Lee zaprzeczył. W 1862 roku , pod koniec pięciu lat przewidzianych w testamencie Custisa, Lee uwolnił wszystkich niewolników na plantacji.

Według historyka Glenna D. Brashera stanowisko Lee w sprawie niewolnictwa jest prawdopodobnie mniej jasne i mniej rycerskie niż obraz przedstawiony przez promotorów Przegranej Sprawy . Według niego źródła potwierdzają, że Lee wychłostał trzech zbiegłych niewolników z plantacji Arlington. Inna plantacja odziedziczona po George'u Custisie w hrabstwie New Kent , zwana Białym Domem, służyła tymczasowo jako siedziba wojsk generała George'a McClellana , co, jak powiedział, pozwoliło wielu reporterom zobaczyć stan nędzy, w jakiej żyli niewolnicy należący do Lee.

Prom Harpers (1859)

W październiku 1859 roku , przeciwnik niewolnictwa John Brown i 21 jego ludzi próbowali szturmować arsenał w mieście Harpers Ferry w Zachodniej Wirginii . Na czele kompanii marines i żołnierzy oderwanych od milicji Maryland i Wirginii, Lee otrzymał zadanie aresztowania ludzi z komanda Browna, okopanych w arsenale z zakładnikami. Po odmowie Browna złożenia broni i poddania się, Lee zarządził atak na powstańców. Brown i ocaleni z jego komanda zostali szybko schwytani.

Secesja (1860-1861)

W 1860 r. Robert Lee nadal służył z wyróżnieniem w armii Stanów Zjednoczonych, ale w lutym 1861 r. Teksas, gdzie stacjonował Lee, odłączył się. Generał David E. Twiggs , dowódca armii federalnej w Teksasie, oddaje się służbie secesjonistom i przekazuje dowództwo armii federalnej (4000 ludzi, w tym Lee) suwerenności Teksasu.

Robert Lee jest politycznie wrogo nastawiony do secesji, którą uważa za zdradę ojców założycieli. Następnie wrócił do Waszyngtonu, gdzie na wniosek generała Winfielda Scotta , dowódcy generalnego armii Unii, nowy prezydent Abraham Lincoln mianował go pułkownikiem pierwszego pułku kawalerii na28 marca 1861. Trzy tygodnie po awansie Lincoln zaproponował mu dowództwo w randze generała.

Jeśli jest wrogo nastawiony do secesji, Lee jest również lojalny wobec swojego rodzinnego stanu Wirginia, przeciwko któremu nie chce chwycić za broń. Gdy ten przygotowywał się do przyłączenia się do Skonfederowanych Stanów Ameryki po rozpoczęciu bitwy o Fort Sumter w18 kwietnia 1861Robert Lee odmówił awansu do Armii Unii, zrezygnował 20 kwietnia i wrócił do Wirginii, gdzie 23 kwietnia objął dowództwo Sił Zbrojnych Wirginii.

amerykańska wojna domowa

Robert Lee był pierwszym dowódcą Sił Zbrojnych Wirginii, zanim powstała Armia Stanów Skonfederowanych , z której został jednym z pierwszych pięciu generałów.

Lee następnie przejmuje dowództwo nad Armią Konfederacji Zachodniej Wirginii i przechodzi chrzest bojowy w bitwie pod Cheat Mountain . Następnie zorganizował obronę wschodniego wybrzeża Karoliny i Georgii, gdzie zauważył nieistnienie marynarki wojennej Konfederacji. Następnie został doradcą wojskowym prezydenta Konfederacji Jeffersona Davisa przed objęciem dowództwa Armii Północnej Wirginii w czerwcu 1862 roku .

Dowódca Armii Północnej Wirginii;

Wiosną 1862 roku Armia Potomaku dowodzona przez generała George'a McClellana ruszyła na Richmond, stolicę Konfederacji. Generał Joseph Eggleston Johnston został ranny1 st czerwiec +1.862Lee następnie objął dowództwo Armii Północnej Wirginii w celu obrony miasta i odepchnięcia Armii Północnej. Jego nominacja wywołała debatę w prasie południowej, która uważa go za zbyt nieśmiałego i niewystarczająco agresywnego do tego rodzaju poleceń. Po nadzorowaniu wzmacniania obrony Richmond w ciągu pierwszych trzech tygodni czerwca, generał Lee rozpoczął serię ataków na siły zbrojne McClellana ( Bitwa Siedmiodniowa ). Pomimo ciężkich strat Konfederacji i przewagi liczebnej Lee udaje się zatrzymać i odepchnąć McClellana z powrotem do rzeki James .

Po odejściu McClellana na emeryturę, generał Lee odniósł kolejne zwycięstwo nad armią Yankee w drugiej bitwie pod Bull Run . Następnie najechał Maryland, w szczególności w nadziei, że odzyska żywność i sprzęt oraz prawdopodobnie wpłynie na wybory w połowie kadencji na Północy.

Armia McClellana ponownie zmierzyła się z wciąż przewyższającą liczebnie armią generała Lee w bitwie pod Antietam . Z pomocą generała Stonewalla Jacksona Lee udaje się oprzeć atakom McClellana w jednej z najkrwawszych bitew wojny secesyjnej, zanim ostatecznie wycofa się do Wirginii, pozwalając prezydentowi Abrahamowi Lincolnowi wykorzystać to zwycięstwo do ogłoszenia emancypacji niewolników i ustanowienia Konfederacji moralnie i dyplomatycznie w defensywie.

Pomimo możliwości zepchnięcia Lee z powrotem do Antietam, McClellan nie zdołał zniszczyć swojej armii. Lincoln następnie postanawia zastąpić go w dowództwie Armii Potomaku przez generała Ambrose Burnside . To zaatakowało Fredericksburg w dniu12 grudnia 1862 r. Ta bitwa Fredericksburg kończy się zwycięstwem nowego General Lee i Armii Północnej Wirginii. Burnside zostaje następnie zastąpiony przez generała Josepha Hookera, który atakuje Lee wmaj 1863w osadzie z Chancellorsville . Bitwa kończy się kolejnym zwycięstwem Lee, ale jest gorzko. Generał Stonewall Jackson , jeden z najlepszych i najskuteczniejszych dowódców Lee, został rzeczywiście ranny podczas kontrataku, zanim zmarł na zapalenie płuc .

W czerwcu 1863 generał Lee podjął próbę drugiej inwazji na Północ, ale po ciężkich stratach w Chancellorsville większość jego podwładnych została odnowiona i była niedoświadczona. 75 000 żołnierzy armii Północnej Wirginii zebrało się pod koniec czerwca w Cashtown, położonym 10  km na zachód od Gettysburga w Pensylwanii , a następnie zagrażało Baltimore , Filadelfii i Waszyngtonowi. Stają w obliczu 90-tysięcznej armii Potomac, obecnie dowodzonej przez generała George'a G. Meade'a . Walka pomiędzy dwoma armiami rozpocząć 1 st lipca. Po trzech dniach, podczas których wynik wydawał się niepewny, Lee nakazał odwrót, pozostawiając ponad 23 000 swoich żołnierzy, zabitych, rannych, wziętych do niewoli lub zaginionych (32% strat). Rozczarowany porażką, sam wychodzi na spotkanie swoich żołnierzy i bierze pełną odpowiedzialność za porażkę, a następnie składa rezygnację prezydentowi Jeffersonowi Davisowi, który odmawia jej przyjęcia. Lee jednak udaje się sprowadzić resztki swojej armii z powrotem na południowy brzeg Potomaku . Już w ciągłej liczebnej niższości w stosunku do armii Unii i słabo wyposażonej, armia konfederatów nie odbuduje się po stratach poniesionych w bitwie pod Gettysburgiem , najkrwawszej ze wszystkich wojen domowych.

Po przybyciu generała Ulyssesa S. Granta jako głównodowodzącego północy na tym froncie, generał Lee przez cały 1864 musiał prowadzić z nim wojnę na wyczerpanie , coraz trudniej opierając się ciosom przeciwnika. Celem Granta w kampanii Overland jest zniszczenie armii Lee poprzez strategię wyniszczenia . Do tego ma znacznie większe zasoby materialne i ludzkie niż jego przeciwnik. Więc chociaż Lee udaje się za każdym razem odeprzeć i powstrzymać każdy atak armii Granta, Grant kontynuuje marsz na południe. Zwycięstwa Lee, kosztem wielu ludzkich istnień, zarówno południowców, jak i mieszkańców północy, w bitwach o Wilderness , Spotsylvania i Cold Harbor nie przeszkodziły Grantowi w dalszym marszu w kierunku Richmond.

Po ukradkowym przekroczeniu rzeki James Grant prowadzi swoje wojska wokół Petersburga , ważnego węzła kolejowego dla Richmond i Armii Północnej Wirginii Lee, która próbuje rozluźnić kontrolę nad miastem. Dla Granta oblężenie Petersburga było zmianą strategii z kampanii Overland , w której priorytetem było pokonanie armii Lee bezpośrednio na polu bitwy. W Petersburgu Grant wybiera strategiczny i polityczny cel, który albo unieruchomi Lee i będzie go oblegał tak długo, jak to konieczne, albo wciągnie go do decydującej otwartej walki.

Oblężenie Petersburga trwała od czerwca 1864 do marca 1865 pod znakiem wielu dezercji w odmienne, zniechęcony, głodu i liczebnie armię Konfederatów. Przez trzynaście miesięcy siły Unii próbowały szturmować miasto Petersburg, którego obronę powierzono generałowi PGT Beauregard . Również zaniepokojony postępami wojsk Północy w dolinie Shenandoah , które zagrażają dostawom wojsk konfederatów stacjonujących w Wirginii, Lee wysyła korpus armii generała Jubala A. Early'ego, aby wypchnął siły Unii z doliny i, jeśli to możliwe, zagroził Waszyngtonowi , w celu zmuszenia Granta do zredukowania północnych sił zbrojnych otaczających Petersburg. Early rozpoczyna z powodzeniem swoje operacje wojskowe , mija Harpers Ferry , przekracza Potomac i zaczyna wkraczać do Maryland . Aby temu przeciwdziałać, Grant wysyła następnie Korpus Horatio G. Wrighta i inne oddziały pomocnicze. Po kilku zwycięstwach Early musi wycofać się do Wirginii, gdzie stale znajduje się pod presją oddziałów z Północy. Udało mu się rozgromić korpus armii północnej, który starał się dołączyć do Granta i ponownie zainwestować w Pensylwanię, gdzie spalił miasto Chambersburg (Pensylwania) , w odwecie za zniszczenia dokonane przez armię północną w dolinie Shenandoah.

Następnie Grant powierzył Philipowi Sheridanowi , dowódcy kawalerii Armii Potomaku , dowodzenie nad całymi siłami zbrojnymi Unii w regionie, zjednoczonymi na tę okazję pod nazwą Armia Shenandoah . Ze swojej strony Robert Lee wysyła oddziały Konfederacji, aby wzmocniły armię Early, ale zostają zaatakowani z zaskoczenia przez dywizję kawalerii Unii. Po kilku bitwach, wykorzystując rozproszenie sił Early, Sheridan atakuje pod Winchester (Wirginia) . Wcześnie musi ponownie wycofać się i zająć pozycje obronne na Wzgórzu Fishera, gdzie ponownie zostaje zaatakowany przez Sheridana i zmuszony do odwrotu do Waynesboro (Wirginia) . Armia Early, osłabiona i powstrzymana, dolina Shenandoah otwiera się w ten sposób na wojska Unii, gdzie Sheridan prowadzi kampanię spalonej ziemi , zapowiadając marsz Shermana w kierunku morza wListopad 1864. Celem jest powstrzymanie Konfederacji przed zaopatrywaniem swoich armii w Wirginii, a armia Sheridana bezwzględnie przestrzega tego rozkazu, paląc zboża, stodoły, młyny i fabryki. W październiku, w bitwie pod Cedar Creek , Early rozgromił dwie trzecie armii Unii, ale jego żołnierze, wygłodniali i wyczerpani, wyłamali się z szyków, by plądrować obóz Unii. Sheridan następnie udaje się zebrać swoje wojska i zadaje decydującą porażkę Early przed udaniem się do Granta podczas oblężenia Petersburga .

Generał Naczelny Armii Konfederacji

31 stycznia 1865Robert Lee został mianowany generałem naczelnym wszystkich armii Konfederacji. Brak siły roboczej sprawił, że kwestia uzbrojenia niewolników stała się głównym problemem dla żołnierzy konfederackich. Pomimo wrogości cywilów, Lee w końcu dostał niewolników wcielonych do Armii Konfederacji. W zamian za tę służbę żołnierze-niewolnicy i ich rodziny zostaną wyemancypowane.

Resztki armii Early'ego zostały definitywnie pokonane w bitwie pod Waynesboro ,2 marca 1865. Podczas bitwy o Fort Stedman ponownie dochodzi do kolejnej porażki południa ,25 marca 1865 r, zadając druzgocący cios armii Lee, zapowiadając upadek Petersburga 2-3 kwietnia . Oddziały północne rozpoczynają ostateczny atak na okopy miasta. Pomimo bohaterskiej obrony Konfederatów, Lee został zmuszony, pod naciskiem Jankesów, do wycofania swoich sił z Petersburga, a następnie z Richmond , południowej stolicy, teraz bezbronnej, opuszczonej i spalonej. Skierował się na zachód, próbując dołączyć do jednostek dowodzonych przez generała Josepha E. Johnstona w Północnej Karolinie . Otoczony ponownie, świadomy niemożności odwrócenia biegu wydarzeń, Lee opiera się wezwaniu niektórych swoich oficerów do prowadzenia wojny partyzanckiej w górach. Postanawia skapitulować w Appomattox (Wirginia) dnia9 kwietnia 1865.

Po wojnie

Decydując się na kapitulację, Lee deklaruje swoim oficerom, że jest zachwycony, że zniesiono niewolnictwo i że Południe mogłoby być dla niego tylko lepsze. Jego plantacja w Arlington została jednak zajęta przez wojska Północy, a jej grunty zamieniono na cmentarz wojskowy ( Arlington National Cemetery ).

Wkrótce Robert Lee odnowił swoją przysięgę wierności Stanom Zjednoczonym i poprosił o amnestię. Jednak dokumenty potwierdzające prośbę o odnowienie przysięgi wierności i jego prośbę o ułaskawienie zostały utracone przez sekretariat Williama H. ​​Sewarda i zostały odnalezione dopiero w 1970 roku .

Z 2 października 1865Aż do śmierci Robert Lee był rektorem Washington College (obecnie Washington i Lee University ) w Lexington . Za jego prezydentury mały wydział stał się renomowaną i prestiżową instytucją edukacyjną.

Po wojnie Lee udzielił poparcia proponowanemu przez prezydenta Andrew Johnsona programowi odbudowy południa , który skupiał się na szybkiej odbudowie rządów i administracji byłych stanów konfederackich. Sprzeciwiał się jednak natychmiastowemu przyznaniu prawa do głosowania byłym niewolnikom, argumentując, że nie są oni wystarczająco wykształceni, by głosować inteligentnie, a tym samym padną ofiarą demagogicznych kandydatów. W 1867 sprzeciwiał się programowi radykalnych republikanów, który uważał za niezgodny z jakąkolwiek polityką pojednania narodowego między Północą a Południem. W 1868 Lee i 31 innych byłych konfederatów podpisali manifest popierający Horatio Seymoura , demokratycznego kandydata w wyborach prezydenckich w USA w 1868 roku , przeciwnego Republikaninowi i byłemu generałowi Północy, Ulyssesowi S. Grantowi . Manifest wyrażał paternalistyczne podejście do stosunków społecznych między białymi i czarnymi w byłych stanach skonfederowanych, zaprzeczając wrogości tych pierwszych wobec tych drugich. Wezwał także do przywrócenia władzy starej białej klasy politycznej na tej podstawie, że czarni nie mieli jeszcze niezbędnych kwalifikacji, aby być strażnikami władzy politycznej.

Zwolennik pojednania, Lee sprzeciwia się wszelkiej przemocy wobec byłych niewolników lub władz federalnych. Jako rektor uniwersytetu wydalił w ten sposób kilku białych studentów winnych przemocy wobec Czarnych. W latach 1869 -70 bezskutecznie próbował budować szkoły publiczne dla Murzynów.

W 1870 roku Lee udział w spotkaniu byłych konfederatów, w którym wyraził ubolewanie z powodu kapitulacji w Appomattox , powołując się na Republikanów politykę odbudowy realizowanej na południu w następnych latach.

Lee stał się wielkim bohaterem Południa, gdy jego popularność rosła na Północy.

Ofiara wypadku naczyniowo-mózgowego we wrześniu 1870 r. zmarł na zapalenie płuc w dniu12 października 1870.

Życie rodzinne

30 stycznia 1831 rRobert Lee ożenił się z Mary Anną Randolph Custis ( 1808 - 1873 ), prawnuczką Marthy Washington i jej pierwszego męża Daniela Parke Custis oraz prawnuczką Jerzego Waszyngtona . Ślub odbywa się w Arlington , na terenie posiadłości rodziców Marthy Washington. Para będzie miała siedmioro dzieci, trzech chłopców i cztery dziewczynki:

  1. George Washington Custis Lee ( 1832 - 1913 ), generał w armii konfederatów i aide-de-obozie prezydenta Jeffersona Davisa . Samotny i bez oficjalnego potomstwa;
  2. Mary Custis Lee (1835-1918), samotna i bez nasion;
  3. William Henry Fitzhugh Lee (1837-1891), generał armii konfederatów (kawaleria); dwukrotnie żonaty, 4 dzieci, z czego 2 dożyje dorosłości i potomności;
  4. Anne Carter Lee (1839-1862), pojedyncze i bez nasion;
  5. Eleanor Agnes Lee (1841-1873), pojedyncza i bez nasion;
  6. Robert Edward Lee Jr (1843-1914), kapitan armii konfederatów (artyleria); dwukrotnie żonaty; dwoje dzieci i potomność;
  7. Mildred Childe Lee (1846-1905), samotna i bez potomstwa.

Wszystkie jego dzieci zostaną pochowane razem z nim w rodzinnej krypcie ( Kaplica Lee ) znajdującej się w Lexington na University of Washington i Lee.

Pośmiertna rehabilitacja generała Lee . przez rząd federalny

Dopiero w 1888 roku generał Lee odzyskał pośmiertnie wszystkie prawa obywatelskie ( prawo do głosowania ), które zostały mu odebrane jako byłemu żołnierzowi Konfederacji.

W czerwcu 1975 r. , z inicjatywy kampanii prowadzonej przez senatora Harry'ego F. Byrda  (en) , pośmiertna rezolucja, przyjęta jednomyślnie przez senatorów i prawie jednomyślnością członków Izby Reprezentantów , przywróciła wszystkim Roberta Lee. jego praw, w tym obywatelstwa amerykańskiego. Prezydent Gerald Ford podpisał rezolucję wSierpień 1975podczas oficjalnej ceremonii przed portykiem domu generała Lee w Arlington w obecności kilkunastu jego potomków, w tym Roberta E. Lee V, jego prawnuka. Podobna procedura ułaskawienia zostanie również ratyfikowana za Jimmy'ego Cartera na rzecz byłego prezydenta Konfederacji, Jeffersona Davisa .

Hołdy i potomność

Popularność Lee w południowych Stanach Zjednoczonych nigdy nie osłabła, a od jego śmierci wzrosła, docierając na północ. Historycy wojskowi często podkreślali cechy Lee jako stratega wojskowego, ale także jego specyficzne cechy, takie jak poczucie obowiązku. Mógł skorzystać na swojej korzyść z porównania z generałem Ulyssesem Grantem , znanym z upodobania do butelki, którego kadencja jako prezydenta Stanów Zjednoczonych (1869-1877) naznaczona była korupcją i radykalną polityką zemsty. byłych Konfederatów (okres znany jako Rekonstrukcja ).

Lee jest szczególnie nazywany „człowiekiem z marmuru” przez swoich najzagorzalszych zwolenników. W 1874 r. Benjamin Harvey Hill  (w) , polityk z Georgii, przyszły reprezentant i senator w Kongresie Stanów Zjednoczonych , wypowiadał się wysoko o Robercie Lee przed Southern Historical Society w Atlancie w następujący sposób: Robert Lee był „wrogiem bez nienawiści, przyjaciel bez zdrady, żołnierz bez okrucieństwa, zdobywca bez ucisku i ofiara bez szeptu. Był urzędnikiem publicznym bez wad, obywatelem bez zła, sąsiadem bez wyrzutów, chrześcijaninem bez obłudy i człowiekiem bez przebiegłości. Był Cezarem bez ambicji, Fryderykiem bez jego tyranii; Napoleon bez swojego egoizmu i George Washington bez zapłaty swojej” .

Miejsca wspomnień, pomników i posągów

Na południu, a czasem na północy wzniesiono wiele pomników ku pamięci Roberta E. Lee. Na początku XXI th  wieku, stają się kwestią walki między zwolennikami równouprawnienia, promując ich demontażu, a ci, którzy sprzeciwiają się zarówno na stanowiskach supremacji przez byłego nostalgii Południowej lub po prostu dlatego, że są one świadectwem historii. Debaty te zostaną wznowione w 2020 roku w ramach ruchu Black Lives Matter .

Lokalizacje geograficzne

Szkoły i uczelnie

Kilka szkół, uczelni, uniwersytetów nosi imię Roberta Lee, w tym

Piosenka

Opera

2007: Appomattox in prolog, dwa akty i epilog skomponowany przez Philipa Glassa .

Inny

Kura generała Lee

Lee, który jeździł na tym samym koniu przez większą część wojny ( Traveler ), przez prawie dwa lata towarzyszyła również kura. Na początku 1862 roku kura odmiany czarnej uciekła z transportu i schroniła się w namiocie generała, który postanowił ją oszczędzić. Imieniem Nellie, podążała za Lee w bagażu, gdziekolwiek się udał. W 1864 roku, podczas głodu poprzedzającego Bitwę o Dzikich Puszczy, sługa Lee złożyła w ofierze kurę, aby mu służyć.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Pochodzi z tej samej klasy co przyszli generałowie James Barnes , Benjamin William Brice , Catharinus Putnam Buckingham , Thomas Alfred Davies , William Hoffman , Lewis C. Hunt , Ormsby MacNight Mitchell , Thomas H. Neill i Albert Gallatin Blanchard , Theophilus Hunter Holmes , Joseph Eggleston Johnston . Pierwsza ósemka walczyła w szeregach Unii, a trzy ostatnie w Konfederacji.
  2. Decyzją Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych , argumentując, że byli właściciele zostali wywłaszczeni bez odszkodowania, dom Arlington zostanie zwrócony Custis Lee w 1882 roku.
  3. 407 głosów za uchwałą przy 10 głosach wrogich.
  4. „Był wrogiem bez nienawiści, przyjacielem bez zdrady, żołnierzem bez okrucieństwa i ofiarą bez szemrania. Był urzędnikiem publicznym bez wad, prywatnym obywatelem bez zła, sąsiadem bez wyrzutów, chrześcijaninem bez obłudy i człowiekiem bez podstępu. Był Cezarem bez swoich ambicji, Fryderykiem bez swojej tyranii, Napoleonem bez swojego egoizmu, a Waszyngtonem bez swojej nagrody ” .

Bibliografia

  1. (w) Grace McLean Moses, The Welsh Lineage of John Lewis (1592-1657), Emigrant to Gloucester, Virginia , Baltimore, MD, USA: Genealogical Publishing Co. , 2002.
  2. Portret Lee w Wojnie secesyjnej , film dokumentalny Kena Burnsa , odcinek 6 Dolina Cienia Śmierci (1864) .
  3. (w) „  Edukacja kadeta  ” , University of Chicago .
  4. (w) Douglas S. Freeman (1934), "  RE Lee, A Biography, Charles Scribner's Sons  " , s.  381 .
  5. (w) Douglas S. Freeman (1934), „  RE Lee, A Biography, Charles Scribner's Sons  ” , s.  476 .
  6. (w) Glenn David Brasher, „  Mit Roberta E. Lee i „Dobrego „właściciela niewolników  ” , The Daily Beast ,23 września 2017( przeczytaj online , skonsultowano 23 września 2017 r. ).
  7. „  John Brown  ” , medarus.org (dostęp 22 października 2017 r . ) .
  8. Alan T. Nolan, Lee Rozważane: General Robert E. Lee i Civil War History , University of North Carolina Press, 1991 ( ISBN  0-8078-4587-6 ) , s.  24 .
  9. (w) „  Kawałki historii: Słowo i obywatelstwo generała Roberta E. Lee  ” Prolog , 2005, tom 37.
  10. Michael Fellman, The Making of Robert E. Lee , Random House , 2000 ( ISBN  0-679-45650-3 ) , s.  267–268 .
  11. Douglas S. Freeman, RE Lee, A Biography , Charles Scribner's Sons , 1934, s.  375–376 .
  12. Douglas S. Freeman, RE Lee, A Biography , Charles Scribner's Sons , 1934, s.  376 .
  13. Michael Fellman, The Making of Robert E. Lee , Random House , 2000 ( ISBN  0-679-45650-3 ) , s.  258–263 .
  14. (w) Pearson, Charles Chilton, „  The Readjuster Movement in Virginia  ” , American Political Science Review , Yale University Press ,1917, s.  60.
  15. (w) Charles Adams, Kiedy w toku ludzkich wydarzeń: Argumentując w sprawie południowej secesji , rozdział „  Wysoki grunt  ”.
  16. (w) „  Obywatelstwo dla RE Lee  ” Gettysburg Times , 7 sierpnia 1975.
  17. "Cezar, Fryderyk Prus, a Bonaparte byli wielcy mężowie stanu, jak również wielkich generałów" ( (pl) Thomas Nelson Page , "  General Lee i rząd Konfederacji  " , Magazyn Scribner jest , Éditions Scribner , vol.  L, n o  5, Oprócz tego będziesz musiał dowiedzieć się o tym więcej.Listopad 1911, s.  590 ( przeczytaj online [PDF] , dostęp 22 lutego 2014 )).
  18. (w) Robert Debs Heinl , Słownik cytatów wojskowych i marynarki wojennej , Naval Institute Press,1966, 367  s. , s.  173.
  19. (w) David E. Johnston , A History of Middle New River Settlements and Contiguous Territory , Genealogical Publishing Com,2009, 566  s. , s.  258.
  20. „  Le Monde.fr – Top News  ” , na stronie Le Monde.fr (dostęp 10 lipca 2017 r . ) .
  21. Gilles Biassette, „  Le grand deboulonnage  ”, Historia ,Kwiecień 2021, s.  96 99
  22. Gilles Paris, „  Wojna Konfederatów w Nowym Orleanie  ”, Le Monde ,15 maja 2017 r.( przeczytaj online ).
  23. https://emergingcivilwar.com/2012/02/20/war-kurczak/
  24. https://laguerredesecession.wordpress.com/2014/02/08/la-poule-du-general-lee/
  25. Franz-Olivier Giesbert, Ściągacz do zębów ,2018, 480  pkt. ( ISBN  978-2-07-276249-9 , czytaj online ) , s.  335.
  26. https://studenthistorians.wordpress.com/2014/01/07/general-lees-chicken-lincolns-wallet-and-other-things-we-dont-know-about-the-civil-war/

Zobacz również

Bibliografia

  • Roy Blount Jr, Robert E. Lee , Penguin Putnam, 2003, 210 stron.
  • Peter S. Carmichael, Uosobienie Audacity: Generalship of Robert E. Lee , stan Luizjana U. P r , 2004.
  • Thomas L. Connelly, Człowiek z marmuru. Robert E. Lee i jego obraz w American Society , Nowy Jork: Alfred A. Knopf, 1977.
  • John E. Cooke, Życie generała Roberta E. Lee , Kessinger Publishing, 2004.
  • Michael Fellman, The Making of Robert E. Lee , New York: Random House, 2000 ( ISBN  0-679-45650-3 ) .
  • Brian Holden Reid, Robert E. Lee: Ikona narodu , Londyn: Weidenfeld & Nicolson, 2005.
  • Emory Thomas, Robert E. Lee WW Norton & Co., 1995 ( ISBN  0-393-03730-4 ) .
  • Douglas Southall Freeman , Niepublikowane listy generała Roberta E. Lee, CSA, do Jeffersona Davisa i Departamentu Wojny Skonfederowanych Stanów Ameryki, 1862-65 , 1957.
  • Douglas Southall Freeman, RE Lee: Biography (cztery tomy), Scribner Publishing , 1934-1935 ( ASIN  B000KVGLUC ) .
Freeman otrzymał za tę pracę nagrodę Pulitzera za biografię lub autobiografię . Istnieje również skrócona wersja jednotomowa ( ISBN  978-0684829531 ) .
  • Dominique Venner , Białe słońce pokonanych, epos południowy i wojna domowa , Éditions de la Table ronde , 1975 , 300 s., Przekształcone i ponownie opublikowane przez Editions du Rocher , 1995 .
  • Richard G. Williams, Myśli i maksymy Roberta E. Lee dla młodszych pokoleń , (tłumaczenie Renaud Joseph), Les Éditions Romaines, 2013.
  • Vincent Bernard, Robert E. Lee, legenda południa , Perrin, 2014, 450 stron.
  • Alain Sanders , Robert E. Lee , kol. Qui suis-je?, Pardès, 2015, 128 stron ( ISBN  978-2-86714-491-2 ) .

Powiązany artykuł

  • Robert E. Lee Day  (pl)

Linki zewnętrzne