René Monory

René Monory
Rysunek.
René Monory w 1986 roku.
Funkcje
Przewodniczący francuskiego Senatu
2 października 1992 - 1 st październik 1.998
( 5 lat, 11 miesięcy i 29 dni )
Wybór 2 października 1992
Ponowna elekcja 2 października 1995
Poprzednik Alain poher
Następca Christian Poncelet
Minister Edukacji Narodowej
20 marca 1986 - 10 maja 1988
( 2 lata, 1 miesiąc i 20 dni )
Prezydent François Mitterrand
Rząd Jacques Chirac II
Poprzednik Jean-Pierre Chevènement
Następca Lionel jospin
Przewodniczący rady regionalnej Poitou-Charentes
25 marca 1985 - 16 marca 1986
( 11 miesięcy i 19 dni )
Poprzednik Raoul Cartraud
Następca Louis Fruchard
Minister Gospodarki
5 kwietnia 1978 - 13 maja 1981
( 3 lata, 1 miesiąc i 8 dni )
Prezydent Valéry Giscard d'Estaing
Rząd Raymond Barre III
Poprzednik Raymond Barre
Następca Jacques Delors
Minister Przemysłu ,
Handlu i Rzemiosła
30 marca 1977 - 31 marca 1978
( 1 rok i 1 dzień )
Prezydent Valéry Giscard d'Estaing
Rząd Raymond Barre II
Poprzednik Michel d'Ornano (przemysł)
Pierre Brousse (handel i rzemiosło)
Następca André Giraud (przemysł)
Jacques Barrot (handel i rzemiosło)
Prezydent z Rady Ogólnej Vienne
18 marca 1977 - 2 kwietnia 2004
( 27 lat i 15 dni )
Ponowna elekcja 21 marca 1982
Poprzednik Pierre Abelin
Następca Alain Fouché
Francuski senator
4 września 1988 - 30 września 2004
( 16 lat i 26 dni )
Okręg wyborczy Wiedeń
Grupa polityczna UC, a następnie UMP
Poprzednik Jacques Grandon
Następca Alain Fouché
2 października 1986 - 1 st listopad +1.986
( 30 dni )
Okręg wyborczy Wiedeń
Grupa polityczna UC
Poprzednik Guy Robert
Następca Jacques Grandon
19 września 1981 - 19 kwietnia 1986
( 4 lata i 7 miesięcy )
Okręg wyborczy Wiedeń
Grupa polityczna UCDP, a następnie UC
Poprzednik Guy Robert
Następca Jacques Grandon
3 października 1977 - 1 st listopad 1.977
( 29 dni )
Okręg wyborczy Wiedeń
Grupa polityczna UCDP
Poprzednik Guy Robert
Następca Guy Robert
2 października 1968 - 29 kwietnia 1977
( 8 lat, 6 miesięcy i 27 dni )
Okręg wyborczy Wiedeń
Grupa polityczna UCDP
Następca Guy Robert
Burmistrz z Loudun
20 marca 1959 - 20 marca 1999
( 40 lat )
Poprzednik Marc Godrie
Następca Jean-Pierre Fredaigue
Biografia
Imię urodzenia René Claude Aristide Monory
Data urodzenia 6 czerwca 1923
Miejsce urodzenia Loudun , Vienne ( Francja )
Data śmierci 11 kwietnia 2009
Miejsce śmierci Loudun , Vienne ( Francja )
Narodowość Francuski
Partia polityczna MRP (1959-1966)
CD (1966-1976)
CDS (1976-1995)
UDF (1978-2002)
FD (1995-1998)
UMP (2002-2004)
Zawód Właściciel garażu
René Monory
Prezydenci francuskiego Senatu

René Monory , urodzony dnia6 czerwca 1923w Loudun ( Vienne ) i zmarł dnia11 kwietnia 2009w tym samym mieście jest francuskim mężem stanu .

Od skromnych początków szkolił się jako mechanik samochodowy i został sprzedawcą samochodów i rolnictwa.

Następnie zaangażowany w politykę, był w szczególności burmistrzem Loudun, przewodniczącym rady generalnej Vienne i przewodniczącym rady regionalnej Poitou-Charentes . Jako taki jest jednym z założycieli Futuroscope de Poitiers .

Prezydent Valéry Giscard d'Estaing mianował go ministrem przemysłu , handlu i rzemiosła w 1977 r., A następnie ministrem gospodarki w 1978 r. Podczas pierwszego wspólnego pożycia w latach 1986–1988 był ministrem edukacji narodowej w rządzie Chiraca , gdzie musiał stawić czoła dużym demonstracjom studentów podczas prezentacji ustawy Devaquet .

Członek UDF , senator w latach 1968-2004 oraz przewodniczący Senatu w latach 1992-1998.

Biografia

Początki i kariera zawodowa

Posiadacz podstawowego patentu i patentu przemysłowego , René Monory rozpoczął pracę w wieku 15 lat jako stażysta w warsztacie samochodowym w warsztacie swojego ojca w Loudun , na północy departamentu Vienne .

W 1943 roku, podczas okupacji, odmawiając pracy przymusowej służbie pracy (STO), ukrywał się przed deportacją, a po wyzwoleniu przejął ojcowski garaż, aby uczynić go jednym z najlepiej prosperujących ustępstw w regionie Poitou. Bardzo szybko dodał inną działalność (sprzedaż i naprawa maszyn rolniczych, paliwa itp.).

Przez całą swoją karierę polityczną nazywano go „właścicielem warsztatu Loudun”. Od czasu swojego zaangażowania w politykę w latach pięćdziesiątych René Monory był również nazywany „szeryfem”, bez wyraźnego ustalenia pochodzenia tego przezwiska.

Miejscowa implantacja

Sukces firmy René Monory w Loudun sprzyja jego kandydowaniu w wyborach samorządowych w 1955 roku; Burmistrzem miasta został wybrany w 1959 r., Który to mandat zachował aż do rezygnacji, czterdzieści lat później, w 1999 r.

W 1961 roku został wybrany radnym generalnym Vienne w kantonie Loudun . W 1973 r. Utworzył i został przewodniczącym jednej z pierwszych wspólnot gminnych we Francji (międzygminny związek solidarności na rzecz ekspansji Loudunais, która następnie stała się wspólnotą gmin w kraju Loudunais ).

W 1980 roku, będąc ministrem i przewodniczącym Rady Generalnej Vienne, opowiadał się za utworzeniem elektrowni atomowej Civaux położonej na południu Vienne, około trzydziestu kilometrów na południowy wschód od Poitiers (elektrownia zostanie oddana do użytku 1997).

W dniu został wybrany przewodniczącym rady regionalnej Poitou-Charentes25 marca 1985w pierwszym głosowaniu 27 głosami przeciw 18 głosom na ustępującego prezydenta lewicy Raoula Cartrauda . Pełnił tę funkcję do wyborów regionalnych w następnym roku , pod koniec których zastąpił go popierany przez niego Louis Fruchard .

Przekonany polityką decentralizacji z początku lat 80. zachęcał do tworzenia odlewni Renault . W 1984 roku uruchomił projekt Futuroscope w Poitiers , europejskim parku wizerunkowym, nazywając siebie „popularyzatorem nowych pomysłów”. Następnie opiera się na uniwersytecie i lokalnej strukturze przemysłowej. Witryna Futuroscope, poświęcona nowym technologiom, obejmuje rozległy park rozrywki i technopol . Od momentu otwarcia park gościł dziesiątki milionów gości i zatrudniał wielu pracowników.

W 1996 r. Uruchomił pierwszy wydziałowy plan internetowy, który miał na celu wyposażenie wszystkich szkół podstawowych i przedszkoli oraz szkół średnich w Vienne w stanowisko komputerowe dla 10 uczniów.

Krajowy wybrany i minister

Wybrany senator w Wrzesień 1968René Monory został zauważony przez Raymonda Barre , ówczesnego premiera, i został jego ministrem przemysłu w 1977 roku. W tym samym czasie, po śmierci centrysty Pierre'a Abelina , zastąpił go na stanowisku przewodniczącego Rady Generalnej w Vienne . Następnie w kwietniu 1978 roku , kiedy twierdzi, że nigdy nie czytał książki ekonomicznej i opowiada się za „zdrowym rozsądkiem” jako zasadą życia, został mianowany ministrem gospodarki w trzecim rządzie Barre , łącząc tę ​​funkcję z funkcją przewodniczącego tymczasowego rządu. komitet Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW)Listopad 1980 w Maj 1981. W rządzie, aż do porażki Valéry'ego Giscarda d'Estainga w wyborach prezydenckich , śledził kwestię energii jądrowej we Francji oraz liberalizację cen (liberalizacja cen przemysłowych, ustawa „Monory”. »Promowanie akcjonariatu …).

Podczas wspólnego pożycia w latach 1986-1988 był ministrem edukacji narodowej w rządzie Chiraca . Zaangażowany w kształcenie młodych ludzi, jego mandat jest naznaczony wieloma protestami studentów po projekcie reformy uniwersyteckiej jego delegata ministra Alaina Devaqueta i gdzie student, Malik Oussekine , zostaje zabity na6 grudnia 1986w następstwie brutalności policji.

Przewodniczący Senatu

Podczas wyborów na przewodniczącego Senatu w 1989 r. René Monory wystąpił przeciwko centrystom Alainowi Poherowi, który pełnił tę funkcję przez 21 lat i wyglądał na fizycznie osłabionego. Ale ten ostatni jest aktywnie wspierany przez prezesa grupy RPR Charles Pasqua , który chce zachować wpływy gaullistów na „  płaskowyżu  ” . René Monory, prowadzony przez pewną liczbę centrystów, stawia w kłopotach ustępującego prezydenta, który jest wybierany jedynie względną większością głosów w trzeciej turze.

Po odnowieniu w 1992 r. René Monory został mianowany kandydatem Centrist Union (UC) na przewodniczącego Senatu przeciwko Pierre-Christianowi Taittingerowi . Plik2 październikasenator z Wiednia zostaje wybrany na przewodniczącego izby wyższej w drugiej turze, po tym jak w pierwszej turze Charles Pasqua , obsługiwany przez jego stronę dzielącą i jego sprzeciw wobec traktatu z Maastricht .

Prezydencja René Monory jest naznaczona chęcią modernizacji Senatu , w szczególności poprzez utworzenie wydziału stosunków międzynarodowych oraz działu IT i rozwoju technologicznego. Jedyny prawicowy kandydat na prezydenta, „plateau”, w 1995 roku został z łatwością ponownie wybrany przeciwko socjalistom Claude'owi Estierowi .

Podczas publikowania w Kwiecień 1996, o raporcie komisji Zgromadzenia Narodowego, opowiadającej się za ograniczeniem praw nielegalnych imigrantów, René Monory deklaruje, że imigrantów należy traktować „we właściwy sposób” , ale uważa, że ​​konieczne jest „zapobieganie temu, aby tak się stało innym” , z zadowoleniem debata wywołana tym sprawozdaniem.

Jego nagłośnione spotkanie z Billem Gatesem , The5 lutego 1997, a jego częste wyjazdy do Chin, Japonii i Korei umacniają jego pozycję jako polityka zaniepokojonego nowymi technologiami informacyjno-komunikacyjnymi (NICT). Co roku odwiedza kalifornijską Dolinę Krzemową , której zasługi nieustannie chwali. W 1995 roku założył stronę internetową Senatu.

Plik 1 st październik 1998René Monory, wyraźnie osłabiony wiekiem, startuje na trzecią kadencję. Ku zaskoczeniu wszystkich, gaullist Christian Poncelet pokonał go 16 głosami w pierwszej turze głosowania, co skłoniło ustępującego prezydenta do wycofania swojej kandydatury do drugiej tury.

Po długim noszeniu barw UDF , którego był wiceprezesem, René Monory dołączył do UMP, gdy została założona. Zakończył karierę polityczną w 2004 roku, nie startując w wyborach kantonalnych i senatorskich .

Przejście na emeryturę

René Monory mieszka wtedy w swojej posiadłości Beaurepaire, kilka kilometrów od centrum Loudun. WSierpień 2008René Monory, którego stan zdrowia gwałtownie się pogorszył od 2007 roku, był hospitalizowany z powodu problemów z oddychaniem w CHU de Poitiers .

On umarł na 11 kwietnia 2009, po długiej chorobie, w wieku 85 lat. Jego pogrzeb odbył się w kościele Saint-Pierre de Loudun dnia16 kwietnianastępnie w obecności Prezydenta Republiki Nicolasa Sarkozy'ego , Premiera François Fillon , Przewodniczącego Senatu Gérarda Larchera i Przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego Bernarda Accoyera . W ceremonii uczestniczą również Valéry Giscard d'Estaing , Christian Poncelet , Jean-Pierre Raffarin , Roger Karoutchi , Simone Veil , François Bayrou i Yves Guéna .

Życie prywatne

W 1945 roku ożenił się z Suzanne Cottet, która zmarła później 3 lipca 2016 rw wieku 95 lat. Z tego małżeństwa urodziła się córka imieniem Michèle.

Świetny sportowiec, wielbiciel sportów motorowych , tenisa stołowego (czas zaliczany jest do 15 najlepszych graczy we Francji), łowiectwa i wędkarstwa na grubego zwierza (jest mistrzem świata za połów miecznika o wadze 47  kg drutem 1,2  mm ) . W 1990 roku stworzył tor Val de Vienne, tor wyścigowy znajdujący się w miejscowości Vigeant (Vienne).

Szczegóły dotyczące mandatów i funkcji

Do rządu

W Senacie

Za granicą

Na poziomie lokalnym

Pracuje

Różnica

Daniny

Zostały nazwane na jego cześć:

Uwagi i odniesienia

  1. Według Jean-Pierre'a Raffarina , jak wspomina to retrospektywnie w księdze wspomnień, dzieje się tak dlatego, że "ma siłę głowy klanu, złośliwą wszechmoc, poczucie równowagi sił, zamiłowanie do gier lojalnościowych , poczucie antycypacji ”(por. Jean-Pierre Raffarin, zawsze będę chodził po afekcie: wspomnienia , Flammarion, 2012, rozdział 16,„ Szczęście regionalne ”). Dla innych ten przydomek kojarzy się z „jego wysokim wzrostem i szorstkim temperamentem” (por. 3 „René Monory, były prezydent francuskiego Senatu zmarł na rtbf.be).
  2. „René Monory, były przewodniczący Senatu nie żyje” , La Dépêche, 12 kwietnia 2009.
  3. Wideo z „Wywiadu z René Monory po jego rezygnacji z ratusza Loudun” na stronie internetowej INA
  4. „20 lat temu Civaux wkroczyło w erę nuklearną” , La Nouvelle République, 19 grudnia 2017 r.
  5. „  Poitiers: election of the President of the Regional Council  ” [wideo] , na Ina.fr (dostęp 15 sierpnia 2020 ) .
  6. "  ina.fr/video/RXC04050397  " ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) .
  7. „Death of Monory: Futuroscope oddaje hołd swojemu„ znakomitemu założycielowi ”” , depesza AFP , 11 kwietnia 2009
  8. Renaud Dély , „  Alain Poher, śmierć pracownika tymczasowego  ”, Wyzwolenie ,10 grudnia 1996( czytaj online , konsultacja 3 października 2020 r. ).
  9. "Prawica ściera się o nielegalnych, inni wybrani urzędnicy potępiają ekscesy raportu parlamentarnego" Wyzwolenie, 19 kwietnia 1996.
  10. „René Monory”, Le Monde , 15 kwietnia 2009, s.  22
  11. Claude Lévy, La Bulle de la République , Calmann-Lévy , 2006 ( ISBN  2-7021-3652-4 )
  12. Wyniki opublikowane w Dzienniku Urzędowym na stronie internetowej Senatu
  13. „René Monory wrócił do swojego domu” , Le Figaro , 8 sierpnia 2008
  14. „Śmierć byłego przewodniczącego Senatu René Monory” na stronie TF1 - LCI , 11 kwietnia 2009
  15. Yannick Vely, „  Monory, śmierć samouka  ”, Paris Match ,11 kwietnia 2009( czytaj online , sprawdzono 15 sierpnia 2020 r. ).
  16. „Pogrzeb René Monory w Loudun, w obecności Sarkozy'ego i Fillona” , depesza AFP, 16 kwietnia 2009.
  17. „Michèle: Monory: Mój ojciec był buntownikiem” , Center-Presse , 11 kwietnia 2019 r.
  18. „  Daleko od zgiełku świata  ” , na lajauneetlarouge.com ,Styczeń 2021(dostęp 8 stycznia 2021 ) .
  19. „Dekret z dnia 31 grudnia 2004 r. W sprawie awansu i mianowania” , Légifrance ,1 st styczeń 2005
  20. „Monory Room” na stronie Senatu.

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne