Claude Estier

Funkcje
Claude Estier
Claude Estier w 2013 roku.
Przewodniczący Grupy Socjalistycznej w Senacie
29 lipca 1988 - 30 września 2004 ( 16 lat, 2 miesiące i 1 dzień )
Poprzednik	André Meric
Następca	Jean-Pierre Bel
Francuski senator
28 września 1986 - 30 września 2004 ( 18 lat i 2 dni )
Wybór	28 września 1986
Ponowna elekcja	24 września 1995
Okręg wyborczy	Paryż
Grupa polityczna	Socjalista
Przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Zgromadzenia Narodowego
4 października 1983 - 1 st April 1986 ( 2 lata, 5 miesięcy i 28 dni )
Legislatura	VII th ( piąta republika )
Poprzednik	Maurice Faure
Następca	Jean Lecanuet
Poseł francuski
2 lipca 1981 - 1 st April 1986 ( 4 lata, 8 miesięcy i 30 dni )
Wybór	21 czerwca 1981
Okręg wyborczy	25 th w Paryżu
Legislatura	VII th ( piąta republika )
Grupa polityczna	Socjalista
Poprzednik	Roger chinaud
Następca	Usunięto okręg wyborczy
3 kwietnia 1967 - 30 maja 1968 ( 1 rok, 1 miesiąc i 27 dni )
Wybór	12 marca 1967
Okręg wyborczy	25 th w Paryżu
Legislatura	III e ( Piąta Republika )
Grupa polityczna	FGDS
Poprzednik	Alexandre sanguinetti
Następca	Louis Vallon
Poseł europejski
17 lipca 1979 - 31 sierpnia 1981 ( 2 lata, 1 miesiąc i 14 dni )
Wybór	10 czerwca 1979
Legislatura	1 e 2 ND
Grupa polityczna	PSE
Biografia
Imię urodzenia	Claude Hasday Ezratty
Data urodzenia	8 czerwca 1925
Miejsce urodzenia	Paryż 17 th ( Francja )
Data śmierci	10 marca 2016 r
Miejsce śmierci	Ivry-sur-Seine ( Francja )
Partia polityczna	SFIO (1945-1947) CIR (1964-1971) PS (1971-2013)
Ukończyć	Bezpłatna Szkoła Nauk Politycznych
Zawód	Dziennikarz


Deputowani paryskich senatorów Paryża

Claude Estier , urodzony Claude Ezratty the8 czerwca 1925w 17 th dzielnicy Paryża , zmarł10 marca 2016 rw Ivry-sur-Seine jest dziennikarzem i politykiem francuskim .

Biografia

Rodzina, młodzież i formacja

Jest synem Henri Ezratty'ego, sympatyka SFIO i Lucie Bemerbe.

Był zanurzony w kulturze socjalistycznej aż do wieku młodzieńczego, gdzie jego przekonania wzmacniały się pod wpływem jego nauczycieli Roberta Verdiera i Maurice'a Merleau-Ponty'ego .

Studiował w Lycée Carnot, następnie w Wolnej Szkole Nauk Politycznych (sekcja ekonomii prywatnej, klasa 1946).

Zaangażowanie

Angażując się w ruch oporu w 1942 roku, do 1944 roku przewoził broń i gazety do Lyonu . Odpowiadał za słuchanie Radia Londyn i Radio Algiers, zakończył wojnę w FFI . W 1945 roku został członkiem SFIO . W artykule o Jules Moch , opublikowanym w Socialist Battle , pod koniec 1947 r. Został wykluczony z Le Populaire, w związku z czym kierował się polityką rządu. On kampanię w 1948 do Partii Socjalistycznej unitarnym , gdzie spotkał się m.in. Gilles Martinet i Pierre Stibbe .

Wahający się między przyłączeniem się do PCF a zwykłym towarzystwem, zakłada swoją komunikatywną i neutralną wrażliwość, gdy integruje pierwotne jądro France Observateur . Następnie odegrał ważną rolę w swojej służbie politycznej, zachowując swoje stanowisko w Progrès de Lyon i pracując jako wolny strzelec w Liberation . Będąc w ruchu antykonformistycznym, jest bliski kartelu akcji niezależnej lewicy, podobnie jak wielu redaktorów L'Obs . Żarliwe poparcie dla sprawy algierskiej , nawiązał kontakty z algierskimi nacjonalistami, takimi jak Ferhat Abbas .

Kryzys z maja 1958 r. Stanowił poważny przełom w jego politycznej trasie, o ile jego anty-gaullizm skłonił go do opuszczenia Le Monde, nad którym pracował od 1955 r.Czerwiec 1958, wydaje się być jedynym z pisarzy służby politycznej ( Raymond Barrillon (1921-1983), Georges Mamy , Alain Guichard ), który skończył swój sprzeciw wobec pozycji wyczekiwania przyjętej przez Huberta Beuve'a -Méry w obliczu nowej władzy. Następnie rozpoczął zbliżenie z François Mitterrandem , został redaktorem naczelnym Liberation (w 1958) i kontynuował współpracę z France Obs .

Pod koniec 1964 r. Dziennik „ Wyzwolenie” zniknął. Równocześnie z działalnością dziennikarską dołączył do zespołu kampanii Mitterranda, gdzie utrzymywał kontakty z komunistami. Jest więc w czołówce, aby omówić kandydaturę Mitterranda, dla którego uważnie obserwuje linię polityczną, którą podąża Le Nouvel Observateur . W czasie kampanii prezydenckiej sprzeciwia się więc Gillesowi Martinetowi o „jednym” uważanym za zbyt niekorzystnego dla swojego kandydata.

Wybrany posłem w wyborach parlamentarnych w 1967 r. Przeciwko Alexandre Sanguinettiemu , po czym zakończył dziennikarstwo . Przejęcie PS przez Mitterranda w 1971 roku skłoniło go do poświęcenia się tygodnikowi L'Unité .

Następnie zostaje ponownie wybrany zastępcą (Maj 1981), Przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych w Zgromadzeniu Narodowym od 1983 do 1986 roku . Jednocześnie, od 1981 do 1988 roku , brał udział w programie piątek Soir na France Inter z Jean d'Ormesson , Pierre Charpy'ego i Roland Leroy .

Dekretem opublikowanym w Dzienniku Urzędowym z dnia11 września 1983, traci swoje nazwisko rodowe, Claude Ezratty.

W 1986 r. Został wybrany na senatora, aw 1988 r. Został przewodniczącym Socjalistycznej Grupy Senatu. W ten sposób kilkakrotnie kandydował na prezydenta Senatu, ale przegrał z kandydatami z prawej strony. Pozostaje przewodniczącym grupy socjalistycznej aż do przejścia na emeryturę, w rWrzesień 2004. Aktywnie uczestniczy w kampanii Lionela Jospina przed wyborami prezydenckimi w 2002 roku .

Następnie ponownie poświęcił się literaturze , publikując kilka prac politycznych.

Spacer jego nazwisko w Paryżu, w 18 th dzielnicy, wzdłuż „ Mały Bełt ”.

Agent komunistycznych służb specjalnych

W 1999 roku Vassili Mitrokhine , były archiwista KGB, ujawnił nazwiska pewnej liczby Francuzów, którzy pracowaliby dla KGB, w tym Claude Estier. To następnie opodatkowuje te objawienia jako „tkankę bzdur”.

W 2016 r. Odtajnienie archiwów w Rumunii ujawniło, że Claude Estier pracował pod pseudonimem Stanica dla Securitate , tajnej policji Nicolae Ceaușescu , aby wpłynąć na rząd: został zwerbowany wLuty 1982przez rumuńskiego agenta Orosa Popescu stacjonującego w Paryżu. Informuje rumuńską dyktaturę w szczególności o wizji rządu francuskiego w sprawie bomby neutronowej i stosunkach niemiecko-amerykańskich.

Mandaty

Poseł do Paryża od 1967 do 1968 i od 1981 do 1986
Radny Paryża od 1971 do 1989
Paryski senator od 1986 do 2004 roku
Członek Komisji Spraw Zagranicznych, Obrony i Sił Zbrojnych Zgromadzenia Narodowego w latach 1983-1986
Przewodniczący Grupy Socjalistycznej w Senacie w latach 1988-2004

Publikacje

Anne Hidalgo, burmistrz Paryża ( prefekt Anne Hidalgo ), Le Cherche midi ,2014
François Hollande : Diary of a Victory ( pref. François Hollande), Paryż, Le Cherche midi,2012, 280 pkt. ( ISBN 978-2-7491-2518-3 )
Zaangażowani dziennikarze , Paryż, Le Cherche midi,2011, 335 str. ( ISBN 978-2-7491-1776-8 )
Widziałem tak wiele. Wspomnienia , Paryż, Le Cherche midi,2008, 361 str. ( ISBN 978-2-7491-0799-8 )
Stuletnia walka: 1905-2005: historia francuskich socjalistów , Le Recherches midi, coll. "Dokumenty",2005( ISBN 978-2-7491-0366-2 )
Dziesięć lat, które zmieniły świat: gazeta 1989-2000 , Bruno Leprince,2000( ISBN 978-2-909634-31-9 )
Od Mitterranda do Jospina: trzydzieści lat kampanii prezydenckich , Stock ,1995( ISBN 978-2-234-04537-8 )
Mitterrand President: gazeta zwycięstwa , Stock ,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 219 s. ( ISBN 978-2-234-01506-7 )

Dekoracja

Kawaler Legii Honorowej

Uwagi i odniesienia

„ Death of Claude Estier, były przewodniczący grupy PS w Senacie ” , w Senacie publicznym (dostęp 10 marca 2016 r. )
„ Były senator Claude Estier zmarł w wieku 90 lat ” , Le Monde (dostęp 14 marca 2016 )
Krańcowa wzmianka urodzenia do stanu cywilnego gminy Paryż 17 th , rok 1949, ustawa nr 979
Badania na sciences-po.asso.fr .
Michel Noblecourt, "Le mamelouk du Parti socialiste" , Le Monde , 13 lutego 2008 roku.
„Były senator Claude Estier nie żyje” , Le Monde , 10 marca 2016 r.
Prasa paryska wątpi w zasięg byłej sowieckiej sieci , letemps.ch, 17 września 1999
(De) Paris als Tummelplatz von KGB- "Maulwürfen" , nzz.ch, 16 września 1999
Kiedy Ceaucescu szpiegował Francuzów , lexpress.fr, 10 listopada 2016 r

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :