Pierre Daix
Pierre Daix
Pierre Daix , urodzony dnia24 maja 1922w Ivry-sur-Seine i zmarł na raka dnia02 listopada 2014 w Paryżu , jest francuskim dziennikarzem , pisarzem i historykiem sztuki .
Biografia
Komunistyczny opór i bojownik
Pierre Daix, syn dyrektora szkoły, świeckiego i żandarma, pacyfisty, wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej w wieku 17 lat w 1939 roku . Uczeń Liceum Henri IV w Paryżu , właśnie uzyskał maturę, a Partii Komunistycznej zakazano popierania paktu niemiecko-sowieckiego ... W lipcu 1940 roku założył klub studencki w Świeckim Centrum Schronisk Młodzieżowych ( Claj), który służy jako ekran prawny dla podziemnego Komunistycznego Związku Studentów . Oporny, jest jednym z organizatorów demonstracji studenckich na początku miesiącaListopad 1940. Został aresztowany po raz pierwszy28 listopada 1940. Zapoznał się ze zdrowiem . Wydany wLuty 1941, ponownie aresztowany Styczeń 1942, z więzień Vichy we Fresnes, a następnie w Clairvaux , do którego został deportowanyMarzec 1944w obozie koncentracyjnym Mauthausen . Znając język niemiecki, pracuje w obozie z podziemną międzynarodową organizacją ruchu oporu i pomaga ratować francuskich bojowników bez różnicy politycznego pochodzenia.
W czasie wyzwolenia został mianowany szefem sztabu ministra komunistycznego Charlesa Tillona w Ministerstwie Lotnictwa, Uzbrojenia i Odbudowy. Po odejściu komunistycznych ministrów z rządu w 1947 r. Był zastępcą dyrektora Wydawnictwa Społecznego , wydawnictwa FPK.
Stał się bliskim przyjacielem malarza Pabla Picassa , który właśnie wstąpił do partii komunistycznej i którego poznał po raz pierwszyListopad 1945.
Dziennikarz
W swoim artykule „Pierre Daix, matricule 59 807 à Mauthausen”, opublikowanym w Les Lettres française na17 listopada 1949zaprzecza istnieniu obozu koncentracyjnego w Związku Radzieckim iw ten sposób odpowiada negatywnie na wniosek działacza trockistowskiego Davida Rousseta o zlecenie badania istnienia obozów koncentracyjnych w ZSRR.
Jego kariera jako dziennikarza rozpoczęła się w Grudzień 1946najpierw do gazety France , kontynuuje w majuCzerwiec 1947jako redaktor naczelny L'Avant-garde , gazety Republikańskiego Związku Młodzieży Francji . W latach 1948-1950 był redaktorem naczelnym „ Lettres Françaises” , którego oficjalnym dyrektorem był pisarz Claude Morgan ( 1950 ), ale nadzorował go Louis Aragon . On jest w jego słowach „spadochronach do kierunku wieczór i noc , pośród ostatniej nocy XII XX Zjeździe Komunistycznej Partii ” (Kwiecień 1950). W rzeczywistości jest zastępcą dyrektora tej komunistycznej gazety codziennej, która drukuje codziennie od 80 000 do 100 000 egzemplarzy, a której nominalnym dyrektorem jest Louis Aragon . Kiedy Tonight przestanie się pojawiaćMarzec 1953, towarzyszył Aragonowi w tygodniku Les Lettres Françaises , którego ponownie został redaktorem naczelnym do 1972 roku, kiedy gazeta się skończyła.
W ten sposób był współpracownikiem Louisa Aragona od 1948 do 1972 roku . W 1957 roku opublikował na List do Maurice Nadeau w którym zajmował się zbrodnie Stalina . Brał udział w „otwarciu” listów francuskich oraz w zajmowanych przez ten organ stanowiskach na rzecz „dysydenckiej” literatury radzieckiej.
Był członkiem pierwszej rady redakcyjnej La Nouvelle Critique , która została utworzona w 1949 roku dla komunistycznych intelektualistów.
Ślub w następstwie wyzwolenia z odpornego Madeleine Riffaud , który później stał się wielkim reporterem L'Humanité , ożenił się w 1950 roku , Anne Villelaure , od francuskich listów . Rozstają się trzynaście lat później. Pierre Daix ożenił się w Ivry po raz trzeci20 grudnia 1967, z Françoise London, córką bojowników komunistycznego ruchu oporu, Artura i Lise London .
Zerwij z komunizmem
W 1963 roku Pierre Daix przedstawił francuskim czytelnikom Une jour d'Ivan Denissovitch autorstwa Alexandre Soljenitsyne : książka ta, autoryzowana w ZSRR, była wówczas przejawem chęci otwarcia pewnych kręgów władzy komunistycznej. W 1968 roku, podczas Praskiej Wiosny , Daix napisał w artykule wstępnym, że większość czechosłowackich studentów opowiada się za tym otwarciem i włączyła się do debaty na temat „nowej krytyki” (w komunistycznym przeglądzie La Nouvelle Critique ) i historii sztuka nowoczesna .
Ale represje wobec " socjalizmu z ludzką twarzą " w Pradze postawiły go w sprzeczności iw 1974 r. , Być może, aby "nadrobić zaległości", opublikował z okazji wydania Archipelagu Gułag książkę: Co wiem o Sołżenicynie, który, uznając „pewne błędy” reżimu komunistycznego , dyskredytuje autora dysydenta. Na próżno: po przejściu broni z René Andrieu , redaktorem naczelnym L'Humanité , zerwanie następuje między PCF a Pierrem Daixem.
W październiku 1978 roku w kronice ostrzegawczej opublikowanej w Le Point , po wyborze papieża Jana Pawła II , zatytułował swój artykuł Nadzieja zmieniła stronę i opisał ideologiczny nieład, który zaczyna wstrząsać komunizmem.
Od początku lat 80. do końca ukazania się tytułu w 1994 roku współpracował z Quotidien de Paris ( Groupe Quotidien ) w reżyserii Philippe'a Tessona .
Spoczywa na paryskim cmentarzu Ivry (44 dywizja).
Nagrody i uznanie
Publikacje
Powieści
O sztuce
- Wraz z Thierrym Woltonem , Natachą Dioudjevą i wsp . , Kultura i władza komunistyczna, Druga strona Paryża-Moskwy , Przegląd badań nr 39,Październik 1979.
-
Porządek i przygoda: malowanie, nowoczesność i totalitarne represje , Arthaud, Paryż, 1984, Charles Blanc nagroda z Akademii Francuskiej w 1985 roku
-
Życie codzienne surrealistów. 1917-1932 , Hachette, Paryż, 1993 ( ISBN 2-01-014359-0 )
-
Dla kulturowej historii sztuki współczesnej: tom 1, De David à Cézanne , Odile Jacob, Paryż, 1998. ( ISBN 2-7381-0559-9 ) (uwaga BnF n o FRBNF36971316 ) .
-
Historia kultury sztuki współczesnej: tom 2, Le Vingtième Sècle , Odile Jacob, Paryż, 2000. ( ISBN 2-7381-0694-3 ) (uwaga BnF n o FRBNF37187872 ) .
O Picassie
- Z Georges Boudaille , Joan Rosselet, Picasso, 1900-1906: katalog raisonné malowanej pracy , Ides et Calendes, Paryż, 1966, 344 s.
-
Picasso, życie malarza , Seuil, Paryż, 1977
-
Życie malarza, Pablo Picasso , wyd. Seuil, Paryż, 1977 ( ISBN 2-02-004740-3 )
-
Wszystkie prace malarskie Picassa , red. Flammarion, Paryż, 1980 ( ISBN 2-08-011213-9 )
-
Twórca Picassa , Seuil, Paryż, 1987
-
Picasso, Rungis, Profile sztuki , wyd. Oak, Paryż, 1990
-
Słownik Picassa , Robert Laffont, Paryż, 1995, 995 str. ( ISBN 2-221-07443-2 )
-
Sezon Picassa , wyd. du Rocher, Paryż, 1997 ( ISBN 2-268-02510-1 )
- Wraz z Armandem Israëlem, Pablo Picasso: akta Prefektury Policji (1901-1940) , wyd. Acatos, Lausanne, 2003, 140 s. ( ISBN 2-940332-23-1 )
-
Picasso, trzydzieści lat później , Ides et Calendes, Neuchâtel, 2003 ( ISBN 2-8258-0203-4 )
-
Okres powojenny Picassa (1945-1955) i jego zerwanie z Aragonem , Ides et Calendes, Neuchâtel, 2005 ( ISBN 978-2-8258-0226-7 )
- Z Pierre-André Boutangiem , 13 dni z życia Picassa (DVD), Réunion des Musées Nationaux, Paryż, 2005
- Z Anne Baldassari, Peterem-Klausem Schusterem i Heinzem Berggruenem, Picasso / Berggruen: A private collection , Flammarion, Paryż, 2006, 203 s. ( ISBN 2-08-011659-2 )
- Z Jean-Louisem Andralem, Picassem: la joie de vivre (1946-1949) , Skira, Paryż, 2006 ( ISBN 88-7624-886-2 )
-
Powojenne lata Picassa (1945-1955) i jego zerwanie z Aragonem , Ides et Calendes, Neuchâtel, 2006 ( ISBN 2-8258-0226-3 )
- Z Jorge Semprúnem , Marią Teresą Ocañą, Jean-Paulem Barbier-Muellerem, Picassem: Człowiek z tysiącem masek , Somogy, Paryż, 2006, 239 s. ( ISBN 2-85056-984-4 )
Na innych malarzy
-
Delacroix the Liberator , Club of the Friends of the progressive book, Paryż, 1963
-
Życie malarza Édouarda Maneta , Fayard, Paryż, 1983, 336 s. ( ISBN 2-213-01287-3 )
-
Gauguin , J.-C. Lattès, Paryż, 1989, 418 str.
-
Hans Hartung , Bordas / Gervis, Paryż, 1991, 393 s. ( ISBN 2-04-018522-4 )
-
Nicolas de Staël. Listy i rysunki , Ides et Calendes, Neuchâtel, 2000, 128 s. ( ISBN 2-8258-0120-8 )
- Z Pierre Soulages i Jamesem Johnsonem Sweeneyem, Pierre Soulages: praca 1947-1990 , Ides et Calendes, Neuchâtel, 2000, 255 s.
-
Zao Wou-ki: praca 1935-1993 , Ides et Calendes, Neuchâtel, 2000, 255 s. ( ISBN 2-8258-0052-X )
-
Antoni Clavé. Assemblages, 1960-1999 , wyd. Ides et Calendes, Neuchâtel, 2001 ( ISBN 2-8258-0163-1 )
-
Kochanka wieczności , wyd. Rocher, Paryż, 2002 ( ISBN 2-268-04450-5 ) (powieść o życiu miłosnym Cézanne'a)
O historii i literaturze
-
The Last Fortress , The French Editors Reunited, Paryż, 1954 (praca nad Mauthausen )
-
Praga w sercu , Union générale d'éditions, Paryż 1974, 310 s.
-
Wierzyłem rano , Laffont, Paryż, 1976, 470 s. (autobiografia polityczna)
-
Życie codzienne surrealistów, 1917-1932 , Hachette, 1993, 421 s. ( ISBN 2-01-014359-0 )
-
Cztery dni listopada , Belfond, Paryż, 1994, s. 293. ( ISBN 2-7144-3141-0 )
-
Braudel , Flammarion, Paryż, 1995, 567 s. (biografia historyka Fernanda Braudela )
-
Aragon: życie zmian , Flammarion, 1994, 2 nd ed. ( 1 st ed. 1975), 564, str. (biografia poety i komunisty Louisa Aragona ) ( ISBN 2-08-067012-3 )
-
Tout mon temps, Revisions de ma mémoire , Librairie Arthème Fayard, 2001, 530 str. (autobiografia) ( ISBN 2-213-60859-8 )
- Mariano Constante, Pierre Daix (przedmowa), Antonio Muñoz-Molina (dopisek), Hiszpański partyzant: 1933-1945 , Paryż, Tirésias, 2004, 263 s. ( ISBN 2-915293-08-2 )
-
„French Letters”: kamienie milowe w historii gazety, 1941-1972 , Tallandier, Paryż, 2004, 250 s. ( ISBN 2-84734-138-2 )
-
Brewiarz w Mauthausen , Gallimard, Paryż, 2005 ( ISBN 2-07-077431-7 ) - Nagroda François-Mauriac dla regionu Akwitanii
-
Aragon przed Elsą , Paryż, Tallandier , wyd . "Tekst",2009, 288 str. ( ISBN 978-2-84734-612-1 )→ następnie Aragon i malowanie
-
Z Elsą Triolet (1945-1971) , Gallimard, Paryż, 2010 ( ISBN 978-2-07-012959-1 )
-
Bojownicy niemożliwego. Ukryta tragedia pierwszych bojowników komunistycznego ruchu oporu , Robert Laffont, Paryż, 2013, 236 s. ( ISBN 978-2-221-13381-1 )
Inny
Tłumaczenia
-
(es) Historia Cultural Del Arte Moderno , Cátedra , Madryt, 2004 ( ISBN 84-376-1998-X )
-
(en) Picasso: Life and Art , Thames & Hudson, Toronto, 1994, 450 str. ( ISBN 0-500-27742-7 )
-
(en) Anne Baldassari (reż.), Michael C. Fitzgerald (en) , Brigitte Leal, Picasso and Portraiture: Representation and Transformation , Museum of Modern Art, New York, 1996 ( ISBN 0-8109-6160-1 )
-
(en) Z Pablo Picasso, Anną Fabregas, Christopherem Greenem, Picasso: Landscapes 1890-1912: From the Academy to the Avant-Garde , Little Brown, Nowy Jork, 1995 ( ISBN 0-8212-2239-2 )
-
(en) With Lorraine Levy, Picasso (Profiles in Art) , Barrie & Jenkins, London, 1991 ( ISBN 0-7126-4960-3 )
-
(en) Z Joan Rosselet, Picasso: The Cubist Years, 1907-1916. A Catalogue Raisonne of the Paintings and Related Works , Thames and Hudson, New York, 1979, 375 str.
-
(en) Cubists and Cubism , Rizzoli / Skira, Nowy Jork, 1982, 170 s.
Artykuły
-
Literatura partyjna (I) , La Nouvelle Critique , nr 7, czerwiec 1949, s. 73–81
-
Literatura partyjna (I) , La Nouvelle Critique, nr 8, lipiec-sierpień 1949, s. 52–59
-
Bohater pozytywny w literaturze , La Nouvelle Critique, nr 11, grudzień 1949, s. 83–92 (passim)
-
Opublikował właśnie ... La Nouvelle Krytyka, 2 e année, n o 20, listopad 1950 , str. 89–97
-
Dokumentalna dokładność i artystyczna prawda w tomie V Komunistów Aragonii , La Nouvelle Critique, 3 e année, nr 27, czerwiec 1951, s. 124–131
-
Obiektywność Aragon , La Nouvelle Krytyka, 3 e année, n o 29, wrzesień - październik 1951, s. 65–72
- 1988, Research on the Demoiselles d'Avignon , artykuł opublikowany w Gazette des Beaux-Arts
- "Gołej the NIEMOŻLIWE XX th century" wystawa, St. Paul, Marguerite i Aimé Maeght Foundation , 4 lipca do 30 października 2000 roku, katalog Jean-Louis Prat i Pierre Daix
-
Ponowna wizyta Picassa i Matisse'a , 9 października 2002
-
Niebieski trójkąt: Hiszpańscy republikanie w Mauthausen - Manuel Razola, Constante Mariano i Pierre Daix, 23 stycznia 2002
-
Le Cubisme De Picasso: Catalog Raisonne De L'Œuvre Peint 1907-1916 autorstwa Pierre Daix i Joan Rosselet, czerwiec 1979
-
Antoni Clavé: Assemblages 1960-1999 , 14 października 2001
-
New Criticism And Modern Art , 29 października 1968
-
Zao Wou-Ki - Pierre Daix i Wou-ki Zao, 3 maja 2000
-
Picasso , 27 września 1993
-
Amélia, autor: Henry Fielding, Pierre Daix i Anne Villelaur, 5 stycznia 2000
-
Pierre Alechinsky - Pierre Daix i Pierre Alechinsky, 3 sierpnia 1999
-
Picasso i teatr, zestawy Oedipus-Roi: Exhibition, Antibes, Muzeum Picassa , (15 stycznia - 21 marca 1999) Pierre Daix, 10 marca 1999
-
Picasso - Pierre Daix i Joan Rosselet, 29 października 1979
-
Picasso - Pierre Daix i Georges Boudaille, grudzień 1967
-
Listy do Denise , Louis Aragon i Pierre Daix, maj 1997
-
Sezon Picassa , 4 marca 1997 r
-
Revue de la BNF , n o 8 - 2001, "Zbiory pod okiem pisarzy"
Wywiady
- „Czy Aragon przetrwa upadek komunizmu? », Komentarze zebrane przez André Clavela , L'Événement du Jeudi , 28 kwietnia 1994, s. 110-111
- "Aragon nie jest nieszkodliwy" słowa zebrane Catherine Argand'a, Lire , N O 255, maj 1997, str. 42–43
- „Trzymał się partii, która go nie chciała”, komentarze zebrane przez Sébastiena Le Fol, Le Figaro littéraire , 13 marca 2004, s. 3
- „Pierre Daix, od autobiografii do samokrytyki”, komentarze zebrane przez Catherine Nay i Patrice de Néritens, Le Figaro Magazine , sobota 24 lutego 2001, s. 39 mkw.
- „Pierre Daix, zeznania deportowanego do Mauthausen ”, regionalne centrum dokumentacji edukacyjnej akademii Créteil
Uwagi i odniesienia
-
„Pierre Daix. Pisarz, historyk sztuki”, artykuł Thomasa Wiedera, Le Monde , 5 listopada 2014 r.
-
„Pierre Daix: jego serce nigdy nie przestało bić”, artykuł Maurice'a Ulricha, L'Humanité , 3 listopada 2014 r.
-
Wiek intelektualistów , Michel Winock , Seuil, 1997
-
Podczas procesu, który przeciwstawił mu się wobec Francuskiej Partii Komunistycznej , w listopadzie 1950 r. , David Rousset miał udowodnić, że Stalin przekazał bojowników ruchu oporu Hitlerowi i rzucić światło na zakres represji w Związku Radzieckim… Zobacz to temat l książka Tzvetana Todorova , Pamięć zła, Pokusa dobra. Survey on the Century , Robert Laffont, 2000.
-
Frederic Verger "światło i Gułag" w Revue des Deux Mondes , nr 1, styczeń 2011, str. 133 .
-
Pierre Daix, Tout mon temps, przegląd mojej pamięci (patrz bibliografia), str. 308.
-
Notka „Pierre Daix” (podpisana przez Philippe'a Olivera), Słownik biograficzny, ruch robotniczy, ruch społeczny od 1940 do maja 1968 (Le Maitron ), tom 4, wydania Atelier, 2008.
-
Cały mój czas , s. 228 i następnych oraz zawiadomienie Maitron
-
Cały mój czas, przegląd mojej pamięci , s. 436.
-
(es) Juan Carlos I st i Jorge Semprun Maura tam , „ REAL DECRETO 194/1989 z 17 lutego, por el przyznali, że jeśli Medalla al Mérito en las Bellas Artes, en su categoria de Oro, las personas, które są Citan " , Boletin de Estado , Madryt, n O 47,24 lutego 1989, s. 5481 ( czytaj online ).
-
„ Prix Georges-Pompidou ” , na www.georges-pompidou.org (dostęp 25 lipca 2020 )
-
Praca, za którą Pierre Daix otrzymał nagrodę im. Louisa Barthou 2005 przyznaną przez Akademię Francuską.
-
Biblioteka zaprosiła kilku pisarzy i artystów do odwiedzenia swoich zbiorów: odkrycia, bezpłatne medytacje, dygresje François Bon, Michela Chailloux, Hélène Cixous, Pierre Daix, Pierre Étaix, Pierre Guyotat i Olivier Rollin.
-
Zobacz s.huet.free.fr .
-
Zobacz na crdp.ac-creteil.fr.
Zobacz też
Filmografia
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne