Minnow (ryba)

Phoxinus phoxinus

Phoxinus phoxinus Minnow Klasyfikacja

Królować	Animalia
Gałąź	Chordata
Sub-embr.	Kręgowce
Super klasa	Osteichthyes
Klasa	Actinopterygii
Podklasa	Neopterygii
Infra-class	Teleostei
Super zamówienie	Ostariophysi
Zamówienie	Cypriniformes
Świetna rodzina	Cyprinoidea
Rodzina	Cyprinidae
Uprzejmy	Phoxinus

Gatunki

Phoxinus phoxinus
( Linnaeus , 1758 )

Stan ochrony IUCN

LC  : Najmniejszy niepokój

Potokowa ( Phoxinus phoxinus ) jest małe gatunki z potamodromic ryb , często w świeżych, również utlenionych wody. Toleruje pH od 7 do 7,5.

Jego ciało jest mało cenione w żywności, ale jest często wykorzystywane jako przynęty do łowienia ryb żyje w pstrąga , na szczupaki i sandacze . Jest również używany przez laboratoria biologiczne, w szczególności do badań narządów zmysłów.

Siedlisko i dystrybucja

Bardzo często występuje w strumieniach czystych wód Eurazji (nawet w wodach bardzo zimnych), w szczególności może występować w dużych ilościach w stawach utworzonych przez tamy bobrowe, gdzie może następnie cofać się (przez drapieżnictwo), gdy łososiowate (pstrąg lub łosoś) osiedlają się tam i rosną, żywiąc się nimi między innymi ofiarami.

Został również wprowadzony przez ludzi w wielu miejscach poza jego naturalnym zasięgiem, gdzie może następnie stwarzać problemy ekologiczne.

Nazwy wernakularne

Potokowa jest przymiotnikiem i rzecz pochodną przymiotnik popularne vair ( XI p  wieku The łacińska Varius „barwne, kropki”, które otrzymuje się pół-badaczy nazwą „ospy”, „ospy”, etc.) lub vair i którego użycie jest potwierdzone w języku francuskim od XII th  century , aby odnosić się do „cętkowane ryby”. Słowo to występuje jako przymiotnik tylko w wyrażeniu „oczy ścienne” (np. Jedna niebieska tęczówka, a druga brązowa), co jest niezwykłym przypadkiem heterochromii .

• „  Graevî  ” w Walonii, „pesquit” w Béarn , „gardèche” w południowo-zachodniej Francji, „loñch” w Dolnej Bretanii
• Nazwy w językach obcych: „  Elrits  ” (holenderski), „  Elritsa  ” (szwedzki), „  Elritse  ” (duński), „  Elritze  ” (niemiecki), „  Fregarola  ” (włoski), „  Minnow  ” (angielski), „  Muti  ” ( Fiński), „  Ørekyte  ” (norweski), „  Pijor  ” (chorwacki), „  Piscardo  ” (hiszpański), „  Střevle potoční  ” (czeski), „  Strzebla potokowa  ” (polski), „  Гольян  ” (rosyjski)…

Opis

Strzebla to mała, wydłużona, cylindryczna ryba o długości od 2 do 10  cm .

• Głowa z zaokrąglonym pyskiem, poziomym otworem ust, lepsza, niewielka;
• Płetwy zaokrąglone, ogon wyraźnie wcięty, grzbiet uniesiony;
• Tył zielonkawoszary, ciemne poprzeczne paski, srebrzyste boki;
• Brzuch biały, następnie miedziany czerwony u samca (podczas tarła );
• Łuski dyskretne, małe, gęste (od 70 do 90 na linię). Przerwana linia boczna.

Biologia

• Długowieczność  : od 3 do 6 lat w Europie Zachodniej i do 15 lat w zimnych krajach (na przykład Laponia).
• Dojrzałość płciowa  : osiąga się ją po 2 lub 3 latach w klimacie umiarkowanym, ale silnie opóźnia się w zimnej strefie (na przykład w rzece Utsjoki w fińskiej Laponii, gdzie dojrzałość ( „silnie skorelowana z wielkością” jest opóźniona do osiągnięcia przez ryby 5 lat) , 6 lub nawet 7 lat, przy maksymalnym wieku 13 lat przy długości zaledwie 75 mm.
• Dieta  : wszystkożerna . Ryba ta żywi żarłoczne uznaje oba glony (w tym glonów nitkowatych) oraz szczątki roślin animalculae: robaki, małe mięczaki , Fish Fry , larwy z owadów ( komarów , chruścików , jętek ...), skorupiaków wioślarek , widłonogi , okrzemki, itp
• Rozmnażanie  : od kwietnia do lipca (od maja do lipca w Windermere i od połowy kwietnia do początku sierpnia w rzece Frome, Dorset, gdzie później urodzone pisklęta nie mają nawet czasu na rozwinięcie łusek przed następną wiosną), ale krócej w bardzo zimnej wodzie) płytkie strumienie powstają w ławicach.
  Tarło (ułamkowe) odbywa się w płytkiej, żwirowej wodzie, jaja przylegają do żwiru. Niewiele rybek przeżywa do osiągnięcia dojrzałości płciowej, ale samica 6,5 ​​cm składa około 3170 jaj w okresie lęgowym w wodach o umiarkowanym klimacie (w porównaniu do 824 dla ryby 65 mm w zimnych wodach fińskich).
  Inkubacja: średnio od 4 do 7 dni (w zależności od temperatury i ekologii).
• Sposób życia  : towarzyski , w zwartych szkołach

Etologia

Trójwymiarową (zwykle elipsoidalną ) strukturę ławic płotek przebadano (fotograficznie w 1973 r.) W celu zbadania jej wartości pod względem taktyki przeciw drapieżnikom w mniej lub bardziej gwałtownych prądach .

Podobnie jak większość ryb strefy umiarkowanej, zachowanie płotki zmienia się w zależności od pory roku :

• Minnie są aktywne i pelagiczne od kwietnia do października, następnie migrują na głębokie wody, gdzie są raczej bierne, a następnie żyją w ukryciu pod kamieniami od listopada do końca zimy (marzec);
• Strzebla migruje co roku w celu zapewnienia rozmnażania się ze „strefy brzan” do wód o podłożu żwirowym pierwszej kategorii , do populacji ryb składającej się głównie z ryb łososiowatych , gdzie staje się ulubionym łupem pstrąga, a także szczupaka w wody zaklasyfikowane do drugiej kategorii .

Siedlisko i rozmieszczenie geograficzne

Strzebla lubi klarowne, chłodne, dobrze natlenione, płytkie i żwirowe wody małych strumieni, a także duże rzeki , potoki i jeziora na dużych wysokościach ze żwirowym dnem do poziomu subalpejskiego . Lubi dziury wzdłuż brzegów i trawniki wodne.

Występuje w prawie całej Eurazji , od północnej Hiszpanii po zachodnią Syberię , z wyjątkiem Korsyki , południowych Włoch i Grecji .

Został wprowadzony przez ludzi poza swoim naturalnym zasięgiem, gdzie może mieć długoterminowy wpływ na bioróżnorodność bentosu, na przykład w jeziorze subalpejskim w Norwegii, gdzie pstrąg potokowy ( Salmo trutta ) był niegdyś jedynym gatunkiem i gdzie wprowadzono strzeblę ( z monitoringiem naukowym od 1972 r.); gammara Gammarus lacustris (dawniej dominująca w bentosie (85%) z larwami jęteczek , trichoptera i plecoptera, podczas gdy Chironomidae i Oligochaeta nie stanowiły więcej niż 6% biomasy makrobezkręgowców bentosowych) zmniejszyły się tam prawdopodobnie z powodu presji drapieżnej minnows na larwach gammaria.

Gatunki modelowe

Dość łatwy do rozmnażania w akwariach lub ekotronach, czasami jest to gatunek modelowy używany np. Przez naukowców

• przez ekotoksykologów w celu zbadania toksykologicznego, ekotoksykologicznego lub genotoksycznego działania niektórych toksycznych produktów, takich jak cynk lub kadm (w tym w obecności mniej lub więcej wapnia ), przy czym kadm może zdeformować szkielet w wyniku samoistnych złamań kręgów, częściej poziom ogona ... od narażenia na 7,5 μg kadmu / litr wody ze środowiska żywego (dawka 5200 razy niższa niż LC50 przez 96 h, która jest zbliżona do poziomów kadmu występujących w zanieczyszczonych rzekach Bałtyku regiony, w których przeprowadzono to badanie); lub tributylocyna na przykład u dorosłych, zarodków lub narybku i młodych ryb);
• zbadać wpływ PCB na jego zdolność pływania; w okresie obserwacji przez 300 dni po 40-dniowej ekspozycji na Clophen A50 miał wpływ pobudzający wzrost, negatywny wpływ na reprodukcję, ale nie wpływał na jego sprawność pływacką (w dawkach, w których obserwowano wpływ na rozrodczość). Akumulacja tej PCB w ciele była powolna;
• przetestować jego zdolność do wykrywania „zapachów” drapieżników; w ten sposób wykazano, że naiwna rybka , to znaczy taka, która nigdy nie spotkała drapieżnika, nie wywołuje reakcji strachu, gdy po raz pierwszy napotyka „zapach” naturalnego drapieżnika (na przykład szczupaka Esox lucius ) lub zapach egzotycznej ryby nie-rybożernej (np. tilapia Tilapia mariae ), ale uczy się na podstawie swojego doświadczenia i zapamiętuje zapachy (w tym syntetyczne) związane z niebezpiecznymi sytuacjami . Ta umiejętność jest bardzo przydatna w mętnych wodach lub tam, gdzie drapieżnik może łatwo się ukryć;
• zbadać reakcję pokarmową (apetyt) i wzrost płotki po okresie diety , co pozwoliło wykazać, że gatunek ten ma dobrą zdolność regeneracji po 16 dniach diety (całkowity odzysk masy i wielkości w porównaniu z badani kontrolni, dzięki zwiększeniu apetytu i sprawności trawienia, autorzy stwierdzili, że strzebla może dostosowywać swój apetyt i wzrost do obfitości pożywienia w jej środowisku i do historii jej życia);
• zbadać neurologię mózgu ryby wielkolistnej  ;
• zbadać wpływ niektórych leków (neuroaktywnych) na melanofory (komórki zawierające pigmenty odpowiedzialne za zabarwienie skóry) tej ryby;
• zbadać proces zapalny wywołany zakażeniem nicieniem;
• do bioenergetycznych badań jej metabolizmu (w szczególności metabolizmu azotu) w zależności od wielkości rybki i różnych warunków (pokarm, temperatura itp.).

Choroby i parazytoza

Ballabeni i Ward wykazali w 1993 roku, że gatunek ten utrzymuje trwałe interakcje z pasożytem ( trematode  ; Diplostomum phoxini ), który nie wydaje się mieć na nie wpływu, ale tylko dla szczepów, które rozwijają się w tym samym środowisku co oni, co sugeruje koewolucję genetyczną między pasożyt i jego żywiciel.

Zobacz też

Odniesienia taksonomiczne

• (w) Reference Catalog of Life  : Phoxinus phoxinus (Linnaeus, 1758) (dostęp15 grudnia 2020 r)
• Odniesienie do INPN  : Phoxinus phoxinus (Linnaeus, 1758)
• (fr) Odniesienie do DORIS  : gatunek Phoxinus phoxinus
• (fr + en) Odniesienie do FishBase  : gatunek Phoxinus phoxinus (Linnaeus, 1758) ( + tłumaczenie ) ( + nazwy w języku narodowym 1 i 2 )
• (fr + en) Odniesienie ITIS  : Phoxinus phoxinus (Linnaeus, 1758) (+ wersja angielska )
• (en) Odniesienie do BioLib  : Phoxinus phoxinus (Linnaeus, 1758)
• (en) Fauna odniesienia Europaea  : Phoxinus phoxinus
• (en) Numer referencyjny NCBI  : Phoxinus phoxinus (w tym taksony )
• (en) Odnośnik do sieci Animal Diversity  : Phoxinus phoxinus
• (en) Odniesienie do IUCN  : gatunek Phoxinus phoxinus (konsultowany w dniu13 lutego 2020 r)

Bibliografia

• Frost WE (1943) Naturalna historia stulecia Phoxinus phoxinus . The Journal of Animal Ecology, 139-162.
• Michel P i Oberdorff T (1995) Zwyczaje żywieniowe czternastu europejskich gatunków ryb słodkowodnych. (na podstawie danych z 98 badań w 16 krajach) Cybium, 19 (1), 5-46 ( streszczenie ).
• Ballabeni P & Ward PI (1993) Lokalna adaptacja przywry Diplostomum phoxini do strzeblej europejskiej Phoxinus phoxinus, jej drugiego żywiciela pośredniego . Ekologia funkcjonalna, 84–90.
• Schabetsberger, R., Jersabek, CD, & Brozek, S. (1995) The impact of alpine trash (Triturus alpestris) and minnows (Phoxinus phoxinus) on the microcrustacean Communities of two high altitude kras lakes . Alytes, 12 (4), 183-189.
• Simonović, PD, Garner, P., Eastwood, EA, Kováč, V., & Copp, GH (1999). Korespondencja między zmianami ontogenetycznymi w morfologii a użytkowaniem siedlisk u płotki Phoxinus phoxinus . Environmental Biology of Fishes, 56 (1-2), 117-128.

Uwagi i odniesienia

1. Mills CA (1988) Wpływ ekstremalnych północnych warunków klimatycznych na historię życia płotki Phoxinus phoxinus (L.) . Journal of Fish Biology, 33 (4), 545-561 ( streszczenie ).
2. Elson, PF (1975). Rzeki łososia atlantyckiego, produkcja smoltów i optymalne tarło: przegląd naturalnej produkcji . lnt. Atl. Znaleziono łososia. Spec. Publ. Ser. 6: 96-119.
3. Egglishaw, HJ i Shackley, PE (1982). Wpływ głębokości wody na dyspersję młodych łososiowatych (Salmo salar L. i Salmo trutta L.) w potoku szkockim. J. Fish. Biol. 21: 141-155.
4. Mills CA (1987) Historia życia rybki Phoxinus phoxinus (L.) w strumieniu produktywnym . Biologia słodkowodna, 17 (1), 53-67.
5. Dzban TJ (1973). Trójwymiarowa struktura ławic rybki Phoxinus phoxinus (L.). Animal Behavior, 21 (4), 673-686 ( streszczenie ).
6. Michel P i Oberdorff T (1995) Zwyczaje żywieniowe czternastu europejskich gatunków ryb słodkowodnych. (na podstawie danych z 98 badań w 16 krajach) Cybium, 19 (1), 5-46 ( streszczenie ).
7. Næstad, F. · Brittain, J. (2010) Długoterminowe zmiany w bentosie litoralu norweskiego jeziora subalpejskiego po wprowadzeniu strzeblej europejskiej (Phoxinus phoxinus); Hydrobiologia
8. Ayllon, F. i Garcia-Vazquez, E. (2000). Indukcja mikrojąder i innych nieprawidłowości jądrowych u rybiej strzeblej Phoxinus phoxinus i mięczaka Poecilia latipinna: ocena testu mikrojądrowego ryb. Mutation Research / Genetic Toxicology and Environmental Mutagenesis, 467 (2), 177-186 ( streszczenie ).
9. Bengtsson BE (1974) Uszkodzenie kręgów u rybek Phoxinus phoxinus narażone na cynk. Oikos, 134-139 ( podsumowanie ).
10. Wicklund, A. i Runn, P. (1988). Wpływ wapnia na pobieranie kadmu, redystrybucję i eliminację u rybek Phoxinus phoxinus, aklimatyzowanych do różnych stężeń wapnia . Aquatic toxology, 13 (2), 109–121.
11. Bengtsson, BE, Carlin, CH, Larsson, Å., & Svanberg, O. (1975) Vertebral damage in minnows, Phoxinus phoxinus L., narażony na działanie kadmu. Ambio, 166-168 ( podsumowanie ).
12. Fent, K. (1992). Embriotoksyczny wpływ tributylocyny na płotkę Phoxinus phoxinus . Zanieczyszczenie środowiska, 76 (3), 187-194.
13. Fent K (1991) Biokoncentracja i eliminacja chlorku tributylocyny przez zarodki i larwy rybek Phoxinus phoxinus . Aquatic toxology, 20 (3), 147-157 ( streszczenie ).
14. Fent, K. i Meier, W. (1992). Wpływ tributylocyny na wczesne etapy życia rybek Phoxinus phoxinus . Archiwa skażenia środowiska i toksykologii, 22 (4), 428-438 ( streszczenie )
15. Bengtsson, BE (1980). Długoterminowy wpływ PCB (Clophen A50) na wzrost, rozmnażanie i wyniki pływania u rybki Phoxinus phoxinus . Water Research, 14 (6), 681-687.
16. Magurran, AE (1989). Zdobyte rozpoznanie zapachu drapieżnika u strzeblej europejskiej (Phoxinus phoxinus). Ethology, 82 (3), 216-223 ( streszczenie ).
17. Russell, NR i Wootton, RJ (1992) Wyrównanie apetytu i wzrostu u strzeblej europejskiej Phoxinus phoxinus (Cyprinidae) po krótkich okresach ograniczenia pokarmowego . Environmental Biology of Fishes, 34 (3), 277-285 ( streszczenie ).
18. Ekström, P. (1987) Distribution of choline acetyltransferase - immunoreactive neurons in the brain of a cyprinid teleost (Phoxinus phoxinus L.) . Journal of Comparative Neurology, 256 (4), 494-515.
19. Healey, EG i Ross, DM (1966). Wpływ leków na reakcję barwną tła płotki Phoxinus phoxinus L.Biochemia porównawcza i fizjologia, 19 (3), 545-580
20. Grove DJ (1969) Wpływ leków adrenergicznych na melanofory płotki, Phoxinus phoxinus (L.) . Biochemia porównawcza i fizjologia, 28 (1), 37-54 ( streszczenie ).
21. Dezfuli, BS, Simoni, E., Rossi, R. i Manera, M. (2000). Komórki pręcikowe i inne komórki zapalne Phoxinus phoxinus zakażone Raphidascaris acus (Nematoda) . Choroby organizmów wodnych, 43 (1), 61-69 ( streszczenie ).
22. Cui, Y. i Wootton, RJ (1988). Bioenergetyka wzrostu karpiowatego Phoxinus phoxinus: wpływ dawki pokarmowej, temperatury i wielkości ciała na spożycie pokarmu, produkcję kału i wydalanie azotu. Journal of Fish Biology, 33 (3), 431-443 ( streszczenie ).
23. Cui, Y. i Wootton, RJ (1988). Wpływ dawki pokarmowej, temperatury i wielkości ciała na skład ciała, zawartość energetyczną i kondycję stulecia Phoxinus phoxinus (L.) . Journal of Fish Biology, 32 (5), 749-764 ( streszczenie ).
24. Cui, Y., & Wootton, RJ (1988) Bioenergetics of growth of a cyprinid, Phoxinus phoxinus (L.): the effect of ration and temperature on growth rate and efficiency . Journal of Fish Biology, 33 (5), 763-773 ( streszczenie )
25. Wootton, RJ, Allen, JRM i Cole, SJ (1980). Wpływ masy ciała i temperatury na maksymalne dzienne spożycie pokarmu przez Gasterosteus aculeatus L. i Phoxinus phoxinus (L.): wybór odpowiedniego modelu . Journal of fish biology, 17 (6), 695-705.
26. Ballabeni P & Ward PI (1993) Lokalna adaptacja przywr Diplostomum phoxini do strzeblej europejskiej Phoxinus phoxinus, jej drugiego żywiciela pośredniego . Functional Ecology, 84-90 ( streszczenie )