| Rodzaj | Wirus |
|---|---|
| Pole | Riboviria |
| Gałąź | Negarnaviricota |
| Sub-embr. | Haploviricotina |
| Klasa | Monjiviricetes |
| Zamówienie | Mononegavirales |
| Rodzina | Paramyxoviridae |
| Podrodzina | Orthoparamyxovirinae |
| Uprzejmy | Morbillivirus |
PPR jest chorobą głównie atakującej kozy i owce .
Jest wywoływana przez wirusa Peste-des-petits-przeżuwaczy z grupy Morbillivirus , podgatunku mononegavirales (w języku angielskim: „Peste-des-petits-ruminants virus”.)
Choroba jest enzootyczna w Afryce Zachodniej , gdzie od dawna znana jest jako „Kata”. Jednak obecność przeciwciał wykazuje szerszą dystrybucję, która obejmuje całą międzytropikową Afrykę, Bliski Wschód i Indie .
Peste des petits przeżuwacze po raz pierwszy odnotowano na Wybrzeżu Kości Słoniowej w 1942 r., Gdzie nazwano go Kata (katar w pidgin).
• Epidemia, która pojawiła się w ogrodzie zoologicznym w Zjednoczonych Emiratach Arabskich w 1987 r., Dotknęła gazele, koziorożce i oryksy (Oryx gazella), pierwsze ognisko, które dotknęło gatunki inne niż owce i kozy.
• W 2007 r. Chiny po raz pierwszy zgłosiły obecność pomoru małych przeżuwaczy na swoim terytorium.
• W 2008 r. Wybuch epidemii w Maroku był pierwszym atakiem choroby w Afryce Północnej. Plik2 sierpnia 2012odnotowano ognisko w Tunezji , a konkretnie w Sidi Bouzid .
Wirus od pomoru małych przeżuwaczy należy do rodzaju Morbilliwirusów , rodziny Paramyxoviridae .
Wirusy z tej samej rodziny:
Wirus księgosuszu indukuje odporność krzyżową na wirusa peste des petits przeżuwaczy. Jednak wirus PPR jest bardziej filogenicznie spokrewniony z wirusem odry.
Wirus jest przenoszony przez bezpośredni kontakt. Wirus jest wydalany z wydzieliną spojówkową od pierwszego dnia hipertermii.
Choroba występuje w pasie rozciągającym się w Afryce między równikiem a Saharą, przez Półwysep Arabski, Bliski Wschód, Azję Południowo-Zachodnią i Indie. Peste des petits przeżuwaczy po raz pierwszy odnotowano w Chinach w 2007 r. Rozprzestrzenił się on w Afryce Północnej, a po raz pierwszy dotarł do Maroka w 2008 r.
Zakażone zwierzęta wydalają wirusa przez łzy, wydzieliny z nosa, plwocinę i kał. Choroba jest zatem przenoszona przez bliski kontakt między zwierzętami, w szczególności przez wdychanie drobnych kropelek uwalnianych do powietrza w wyniku kaszlu i kichania zakażonych zwierząt. Woda, korytka i ściółka również mogą być zanieczyszczone wydzielinami i stać się dodatkowymi źródłami infekcji. Jednak wirus nie przeżywa długo poza organizmem żywiciela. Ponieważ wirus jest wydalany przez zwierzęta, zanim wykażą objawy choroby, może się rozprzestrzeniać podczas przenoszenia zakażonych zwierząt.
Są zbliżone do księgosuszu .
Podobnie jak księgosusz u bydła, po okresie inkubacji trwającym od 3 do 6 dni obserwuje się nagłą gorączkę, ciężką depresję, utratę apetytu i wyraźne wydzielanie z nosa. Następnie katar staje się gęsty i żółty, a czasem tak obfity, że tworzy strup, który zatyka nozdrza i powoduje problemy z oddychaniem. Oczy mogą również ulec zakażeniu, a wydzielina przykleja się do powiek. Można również zaobserwować obrzęk tkanek jamy ustnej i owrzodzenia dolnej linii dziąseł, grzbietu dziąseł , podniebienia, policzków i języka. U niektórych zwierząt występuje ostra biegunka, która prowadzi do odwodnienia i utraty wagi. Początek zapalenia płuc jest częsty w późniejszych stadiach choroby. Ciężarne zwierzęta mogą poronić. Prognozy dotyczące pomoru małych przeżuwaczy są złe. Śmierć może nastąpić w ciągu pięciu do dziesięciu dni od wystąpienia gorączki.
Młode zwierzęta są najbardziej dotknięte chorobą, a kozy są bardziej dotknięte niż owce. W najcięższej (nadmiernie ostrej) postaci zwierzęta są martwe. Jednak choroba może być łagodna lub niewidoczna i rozprzestrzeniać się w kraju, który ma niewielki wpływ lub nie ma żadnego wpływu na przypadki, aż do narażenia podatnych kóz.
Chorobę można podejrzewać w obliczu wystąpienia nagłej gorączki, wydzieliny z nosa i biegunki u owiec i kóz, bez wpływu na bydło. Ponieważ choroba może przypominać wiele powszechnych chorób, w tym pryszczycę, chorobę niebieskiego języka lub księgosusz, ważne jest potwierdzenie laboratoryjne. Identyfikacja wirusa i testy serologiczne są przeprowadzane zgodnie z zasadami przedstawionymi w Podręczniku testów diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych.
Choroba powoduje straty szacowane na 1,45 do 2,1 miliarda dolarów rocznie.
Jest to jedna z priorytetowych chorób monitorowanych przez sieć VETLAB ( Sieć weterynaryjnych laboratoriów diagnostycznych )
W przypadku pojawienia się choroby na uprzednio wolnym obszarze stosuje się klasyczne środki zwalczania, a mianowicie kwarantannę, kontrolę przemieszczania, tępienie oraz czyszczenie i dezynfekcję. Wirus jest wrażliwy na większość środków dezynfekujących.
Nie ma lekarstwa, ale dodatkowe leczenie może zmniejszyć śmiertelność.
Jeśli choroba jest dobrze rozwinięta na danym terytorium, należy zastosować szczepionkę zapewniającą dobrą odporność. Ponieważ wirus peste des petits przeżuwaczy jest blisko spokrewniony z księgosuszem , ten ostatni był stosowany jako szczepionka, ale nie jest już stosowany na całym świecie ze względu na obecne strategie zwalczania księgosuszu.
Ludzie nie są dotknięci wirusem pomoru małych przeżuwaczy.
Referencje OIE: