Mysz jelenia, mysz wieczorowa
Peromyscus maniculatus Mysz jelenia Peromyscus maniculatus
LC : Najmniejszy niepokój
Jelenie myszy ( myszak leśny ), zwany również wieczór myszy , jest gatunkiem z gryzonia w rodzinie w Cricetidae . Ta nocna mysz jest powszechna w Ameryce Północnej .
Anglicy nazywają to myszką jelenia .
Mysz jelenia jest wielkości myszy domowej : średnio od 11,9 do 22,2 cm długości i od 10 do 24 g . Myszy leśne są większe niż myszy preriowe, a długość ogona waha się między populacjami od 45 do 105 mm długości. Ważą od 13 do 23 g . Ich futro jest dwukolorowe, od jasnoszarego do czerwono-brązowego u góry i białego poniżej, nawet na ogonie, który ma bardzo krótki włos. Różni się od Peromyscus leucopus wyraźnym dwukolorowym umaszczeniem ogona, ciemniejszą górą i jaśniejszym spodem, nieco krótszymi tylnymi łapami (mniej niż 22 mm ) i bardziej kolorową opalenizną. Ale te cechy różnią się w zależności od regionu i czasami bardzo trudno jest odróżnić te dwa gatunki od siebie.
Peromyscus maniculatus dzieli się na dwa ekotypy : jeden ma długi ogon, duże uszy i żyje w lesie; druga ma krótki ogon, małe uszy i żyje na otwartych siedliskach.
Ten gatunek jest głównie nocny. Większość czasu spędza na ziemi, a czasem wspina się na drzewa. Te otwarte regiony ekotyp gniazda w norach, które stało się wbudowanym lub opuszczonych przez innego zwierzęcia. Ekotyp lasu osadza swoje gniazdo blisko ziemi, w zaroślach, dziupli lub ptasim gnieździe.
Grupa składa się z samca, kilku samic i ich młodych. Zimą osobniki z grupy zbierają się w dziesięcioosobowe grupy, aby ogrzać się w gniazdach. Myszy jelenie mogą czasami popadać w letarg, jeśli jest bardzo zimno, aby zaoszczędzić rezerwy energii.
Jednostki komunikują się ze sobą za pomocą wszystkich swoich wysoko rozwiniętych zmysłów. Emitują również feromony i uderzają tylnymi nogami jak króliki, aby ostrzec o niebezpieczeństwie, wibrując ziemię.
Rozmnażanie odbywa się o każdej porze roku, z wyjątkiem zimy lub okresów niekorzystnych. Samice są ponownie płodne wkrótce po porodzie. Ciąża trwa od 22,4 do 25,5 dni, jeśli samicy n ' farmacja nie poprzedni zakres i 24,1 do 30,6 dni, jeśli ona jest karmienie piersią. Mioty są bardzo zróżnicowane, od jednego do 11 młodych, średnio od 4 do 6 młodych. Liczba młodych rośnie aż do szóstego miotu, a następnie maleje. Młode rodzą się w gnieździe zbudowanym z resztek roślinnych, nagie i ślepe. Po urodzeniu ważą zaledwie 1,5 g, ale rozwijają się bardzo szybko. Włosy rosną od drugiego dnia, oczy otwierają się po 15 dniach. Samica niesie swoje potomstwo przyczepione do wymion lub jedno po drugim w ustach i agresywnie ich broni. Młode opuszczają gniazdo po odsadzeniu, w wieku około 25–35 dni. Jeśli nie odejdą same, matka wypędzi je przy urodzeniu kolejnego miotu.
Mysz jelenia jest wszystkożerna , dostosowując się do tego, co znajdzie: owoce, nasiona, pąki, kwiaty, ale także bezkręgowce i owady . Mysz jelenia jest koprofagiczna , ponownie karmi część swoich odchodów. Jesienią gromadzi żywność w zapasach na zimę, pomagając w ten sposób rozsiewać nasiona różnych gatunków roślin.
W niewoli mysz jelenia może przetrwać do ośmiu lat, ale na wolności jej życie jest znacznie krótsze, zwykle tylko jeden rok; w rzeczywistości stanowią ofiarę dla wielu drapieżników (węże, ptaki drapieżne, ssaki mięsożerne), dla których stanowią ważny pożywienie.
Zasięg myszy jeleniowatych obejmuje większość Kanady , Stanów Zjednoczonych i znaczną część Meksyku .
Bardzo rozpowszechniona mysz jelenia występuje w wielu różnych siedliskach i we wszystkich typach klimatu w Ameryce Północnej. Jednak częściej występuje na łąkach lub obszarach leśnych. Jest to mysz bardziej lądowa, ale również bardzo dobrze umiejąca się wspinać.
Podczas gdy mysz jelenia pomaga wyeliminować wiele owadów i karmi zwierzęta futerkowe na wolności, powoduje również znaczne szkody, atakując spichlerze i magazyny lub gryząc.
Może przenosić hantawirusową gorączkę krwotoczną , której wynik może być śmiertelny u ludzi.
Zdjęcia: